αν ο Φρόιντ ζούσε σίγουρα πολύ θα είχε χαρεί με αυτή την ταινία... γιατί για μένα φρουδικής έμπνευσης είναι το σενάριο,  υποσυνείδητο το αβυσσαλέο μίσος  των δυο αδερφών : η μια το αντίθετο της άλλης η μια σεξουλιάρα ή άλλη ήσυχη, αλλά με κοινή φιοδοξία να φάνε η μια τον άντρα -πατέρα της άλλης. Εδώ μοιράζονται τον γιάπη John, που ενώ τις πηδάει και τις δύο είναι σαν αν μην πηδάει καμία γιατί για αυτόν πραγματική ερωμένη είναι μόνο η δουλειά του... Και ξαφνικά μπαίνει με πρόσκληση του John, στη ζωή  τους ο μυστήριος James, αυτός δεν πηδάει καμία γιατί είναι φετιχιστής  μπανιστιρτζής, τις πηδάει με τά μάτια παίρνοντας συνενετεύξεις από διάφορες γυναίκες που γνωρίζει σχετικά με την ερωτική ζωή τους.Το οτι όμως δηλώνει ανίκανος τον κάνει ύψιστο τρόπο στον υποσυνείδητο αγώνα των δυο αδερφών, όποια τον αποκτήσει οριστική νικήτρια και η άλλη θα αποδεχτεί  την ήττα της...  Έτσι σε αυτό το υπαρξιακό δράμα οι διαφορετικοί  χαρακτήρες και οι συγκρούσεις  τους κινούν τα νήματα... 9/10