---

Buena Vista Social Club (1999)
Ντοκιμαντέρ | 95' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 24 Σεπ 1999 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 03/03/2000 Διανομή: Rosebud Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ισπανικά - Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.78/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Στην Αβάνα, η μουσική δεν είναι για να περνάς την ώρα σου, είναι τρόπος ζωής.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Το μουσικό ντοκιμαντέρ του Wim Wendens έγινε με αφορμή τη δημιουργία ενός CD με τραγούδια από μία ομάδα επίλεκτων τραγουδιστών της Κούβας που ενώθηκαν μετά από πολλά χρόνια. Oι περισσότεροι ηλικιακά πλησιάζουν πλέον τα 80 με 90 τους χρόνια, δε δίστασαν όμως να ανταποκριθούν στην πρόταση του Ry Cooder και να ξανατραγουδήσουν έπειτα από πολλά χρόνια εγκατάλειψης της μουσικής σκηνής.

Στην πραγματικότητα το Buena Vista Social Club δεν είναι παρά ένα μουσικό οδοιπορικό στην προσωπική ιστορία του κάθε ενός από αυτούς τους τραγουδιστές –παλιά θρυλικά ονόματα της μουσικής της Κούβας, όπως ο Ιβραήμ Φερέ Πλάναρ, η Ομάρα Πορτουόντο, ο Ελιάδε Οτσόα Μουσταμάντε και οι μουσικοί Ρουβέν Γκονζάλες Φοντανίγις, Ορλάντο Λόπε Κατσαΐτε, Αμαδίτο Βαλντεζ, κ.α. -. Ένα οδοιπορικό που συνδυάζεται αρμονικά με σκηνές από την καθημερινή ζωή των φτωχογειτονιών της Κούβας, από την «πρωτόγονη» ηχογράφηση στο στούντιο και από αποσπάσματα από τις συναυλίες που έδωσε το συγκρότημα Buena Vista Social Club.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ντοκιμαντέρ είναι η νοσταλγική τζαζ μουσική της Κούβας που καλύπτει όλη σχεδόν την ταινία. Μια μουσική που μένει στην καρδιά αφού συνδυάζεται με τις δυσκολίες που αφηγούνται οι τραγουδιστές πως πέρασαν στη ζωή τους. Ο Wim Wendens χρησιμοποιεί πολύ έξυπνα την πονεμένη ιστορία του κάθε μουσικού, εστιάζοντας την κάμερα στα ρυτιδιασμένα τους πρόσωπα και δείχνοντας συχνά τα μάτια τους στα οποία καθρεφτίζεται όλη η αγάπη τους για το συγκεκριμένο είδος μουσικής και για την ίδια την Κούβα.

Παράλληλα, το ντοκιμαντέρ είναι δομημένο σωστά αφού το ένα τρίτο της ταινίας καλύπτει τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων του, το άλλο τρίτο μουσικά στιγμιότυπα από τις συναυλίες τους και στο τέλος, ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι παρουσιάζει το ταξίδι του γκρουπ στην Αμερική, την τελευταία συναυλία που έδωσαν στο Κάρνεγκ Χωλ της Νέας Υόρκης στη 1η Ιουλίου του 1998 και τις εντυπώσεις τους από την περιήγηση στη Νέα Υόρκη.

Το μεγαλύτερο αρνητικό του ντοκιμαντέρ είναι πως το θέμα του κουράζει τον θεατή αν δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η ιστορία αυτών των παλιών τραγουδιστών της Κούβας. Κι αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός πως οι τραγουδιστές και οι μουσικοί που απαρτίζουν το γκρουπ του ντοκιμαντέρ είναι πολλοί σε αριθμό, με αποτέλεσμα κάπου στη μέση της ταινίας να έχει αρχίσει ήδη να κουράζεται ο θεατής από τις αλλεπάλληλες ιστορίες του καθενός.

Όμως, όπως λέει και ο Ελιάδε Οτσόα Μπουσταμάντε, ένας από τους τραγουδιστές, «είναι τόσο ωραία η μουσική», που αποζημιώνει για τα τυχόν αρνητικά του θέματος του ντοκιμαντέρ.

Βαθμολογία: (7/10)

Θεανώ Κανελλίδου

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.