---

Der Himmel uber Berlin (1987) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Τα Φτερά του Ερωτα - Γνωστό και ως: Wings of Desire Les Ailes du Desir
Σινεφίλ | 127' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 10/11/2003 Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: (Dolby) Stereo Γλώσσα: Γερμανικά - Αγγλικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.95/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Υπάρχουν άγγελοι στους δρόμους του Βερολίνου. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2005

Όχι η καλύτερη, αλλά σίγουρα η πιο «πιασάρικη» στιγμή του Γερμανού φίλου. Στο πρώτο, ασπρόμαυρο μισό, δυο άγγελοι πετούν πάνω από το δυτικό Βερολίνο, τρυπώνουν ανάμεσα στους ανθρώπους και γίνονται αθόρυβοι παρατηρητές τους. Εν συνεχεία η οθόνη πλημμυρίζει από χρώμα, καθώς ο ένας από τους δύο απαρνείται το βάθρο της αθανασίας για τον έρωτα μιας γυναίκας. Η γοητευτική περιπλάνηση στον ουρανό και τους δρόμους του Βερολίνου αποτελεί μια ταυτόχρονη μύηση στο μυστήριο της ύπαρξης: αφετηρία του το ψυχαναλυτικό στάδιο του καθρέφτη («γιατί εγώ είμαι εγώ κι εσύ είσαι εσύ;») και μόνιμος συνοδοιπόρος ο έρωτας («τώρα γνωρίζω αυτό που κανένας άγγελος δεν γνωρίζει»). Ο Βέντερς βρίσκεται ήδη αναμφισβήτητα σε ένα στάδιο «εκλαϊκευσης» της τέχνης του και εικαστικής επιδειξιμανίας, με αποτέλεσμα να μας δώσει ένα μονοσήμαντο παραμύθι. Η ποίηση, λέξη-καραμέλα στο στόμα όσων μιλούν για τα «Φτερά του έρωτα», έγκειται στους εξόφθαλμους μηχανισμούς της πλοκής, της χρωματικής αντίθεσης και των εντυπωσιακών κινήσεων της κάμερας. Ακόμα κι έτσι πάντως, γοητεύει.

Βαθμολογία: (7/10)

Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)

---

Αντίσταση στις αμαρτίες ή βούτηγμα στα πάθη, άπειρο ή προσωρινότητα, αγνότητα ή διαφθορά, πνευματικότητα ή αίσθηση, γνώση ή άγνοια, ασπρόμαυρο ή χρωματιστό αναρωτιέται από την αρχή ο άγγελος που κινείται σαν σκιά ανάμεσα στις σκέψεις των Βερολινέζων. Θέλω να μπορώ να κάνω επιφωνήματα φόβου, αηδίας, πόνου παραδέχεται αφοπλιστικά επαναπροσδιορίζοντας το νόημα της ζωής όχι στην απάρνηση της ανθρώπινης φύσης, αλλά στη συνειδητοποίηση της. Δεν είναι ευτυχία η αρετή και η αγιότητα παραδέχεται, αλλά η ικανότητα να νιώθεις.

Σαν γνήσιος εκφραστής του πνεύματος της ροκ με μια βαθιά αιρετική ταινία ο Wenders απαντά στους ύμνους του απόλυτου με την ποικιλία των συναισθημάτων που προσδιορίζουν την πραγματική ευτυχία. Ο άγγελος του περιφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο για να αφουγκραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του σε έναν εκθειασμό της ανθρώπινης υπόστασης για να καταλήξει σε μια ακροβάτης. Εκεί θα σταθεί. Εκεί θα καταλήξει στο ανώτερο συναίσθημα, τον έρωτα, και προς στιγμή η εικόνα θα χρωματιστεί. Τα γυρίσματα μιας ταινίας, μια ροκ συναυλία και η συνάντηση με άλλους «έκπτωτους» αγγέλους θα συμπληρώσουν τα σκηνικά, στα οποία περιφέρεται.

Ελλειπτικά και λογοτεχνικά θα συνεχίσει το ουμανιστικό του όραμα ο Wenders, το οποίο δεινοπάθησε στα χέρια του Hollywood (βλέπε: City of Angels - Η Πολη των Αγγελων). Δεν εξηγούνται και πολλά. Ο λόγος του έντονα συμβολικός σε τόσο πυκνό βαθμό που θα κουράσει πολλούς. Η εικόνα του μελαγχολική και ασπρόμαυρη όταν βλέπει μέσα από τους αγγέλους του, χρωματιστή και ζωηρή όταν ο άγγελος γίνεται άνθρωπος. Αργά και σταθερά θα καταλήξει σε αυτή την απόφαση: ο άγγελος επιλέγει να γίνει άνθρωπος και να επωμιστεί την ευλογία του θανάτου που κάνει τη στιγμή τόσο πολύτιμη.

Τότε θα γνωρίσει τις ατέλειες της ανθρωπότητας και θα τις υμνήσει περισσότερο από τον δημιουργό του. Δεν το καταλαβαίνετε άνθρωποι, φωνάζει το δεύτερο μέρος της ταινίας, αυτά κάνουν τη ζωή να αξίζει. Βέβαια ο άνθρωπος πια ήρωας θα ψάξει την ακροβάτη και θριαμβευτικά θα καταλήξει στο πραγματικό νόημα της αιωνιότητας. Μια στιγμή περιέχει περισσότερη αιωνιότητα από οποιαδήποτε παρατεταμένη κατάσταση. Η στιγμή που θα βρει δύο ανθρώπους ολοκληρωμένους από την αγάπη του ενός για τον άλλο. Ο λόγος γίνεται ακόμα πιο δυσπρόσιτος και κλειστός και η εικόνα παύει να βοηθάει.

Η ανθρωποκεντρική αντίληψη του Wenders έχει καταγραφεί. Το αριστούργημά του έχει τελειώσει, τόσο φορτωμένο ιδεολογικά και τόσο δύσκολο που σου δίνει χώρο να του προσάψεις μομφή για την κουραστική υλοποίησή του. Γνωρίστε το νόημα της ύπαρξης κατά τα άλλα μέσα από έναν σκηνοθέτη που το κατέχει.

Βαθμολογία: (7/10)

Σταμος Δημητροπουλος

---

Βερολίνο στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Το τείχος εξακολουθεί να διχοτομεί την πόλη σε δύο κοινωνικοπολιτικές πραγματικότητες. Δύο άγγελοι παρατηρούν από τον ουρανό την πόλη και τους κατοίκους της, προτού κατεβούν ανάμεσά τους, αόρατοι, όπως οφείλουν, και συμπονετικοί και πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Οι άγγελοι αυτοί διαφέρουν παρασάγγας από το στερεοτυπικό μοντέλο αγγέλων που έχουμε στο μυαλό μας. Τα μάτια αυτών των αγγέλων αντικρίζουν μόνο την ουσία των πραγμάτων της «αφτειασίδωτης» καθημερινότητας (γι αυτό και οι ιδωμένες μέσα από το βλέμμα των αγγέλων σκηνές είναι ασπρόμαυρες). Αυτοί οι άγγελοι έχουν τη δυνατότητα να «απαλλαχθούν» από την αγγελική τους φύση, προκειμένου να δοκιμάσουν και να βιώσουν της επίγειες χαρές των κοινών θνητών από ένα φλιτζάνι καφέ ή ένα τσιγάρο μέχρι ένα μεγάλο έρωτα. Αυτοί οι άγγελοι δεν αναφέρουν και δεν επικαλούνται ποτέ το όνομά «Του».

Η κατά λέξη μετάφραση του γερμανικού τίτλου είναι «Ο Ουρανός πάνω από το Βερολίνο». Ο πρωτότυπος τίτλος παραπέμπει στο μοναδικό «εμπόδιο» μεταξύ γης και παραδείσου, στον ουρανό και κατ’ επέκταση στον τοίχο μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου. Τα Φτερα του Ερωτα είναι μια άκρως συμβολική και ποιητική ταινία με σαφείς αναφορές στη διπλή υπόσταση των ανθρώπινων όντων και της ψυχής τους, στη διττή διάσταση του χρόνου και των ανθρώπινων εμπειριών.

Oh Yeah! : Ο Wenders κινηματογραφεί το Βερολίνο και τα στίγματά του, το Βερολίνο και τις πληγές της ωριμότητας μεταμορφώνοντάς το σε ένα γιγαντιαίο σκηνικό κατασκευασμένο για τις ανάγκες της ταινίας του.

Oh No!: Η ιδέα μιας ποιητικής και συνάμα συμβολικής ταινίας με την υπογραφή του Wenders δεν αποτελεί πόλο έλξης για σας. Σαφέστατα, προτιμάτε τη χολιγουντιανή ρομαντική εκδοχή «Των φτερών…», δηλαδή το City of Angels με Meg Ryan και Nicolas Cage.

Ατάκα: «Why am I me and why not you? Why am I here and why not there? When did time begin and where does space end?…»- δεν αποτελούν απλά τις ατάκες κάποιου προσώπου της ταινίας, αλλά και την προβολή των δικών σας σκέψεων και ερωτημάτων μετά το τέλος της ταινίας.

Βαθμολογία: (8/10)

Ειρήνη Νεδελκοπούλου

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.