---

Spartacus (1960) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Σπάρτακος - Γνωστό και ως: Spartacus: Rebel Against Rome
Ιστορική | 184' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 21 Σεπ 1962 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 11/12/2000 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 7/10/2010 Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: (Dolby) Stereo Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.28/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Τον εκπαίδευσαν να σκοτώνει για την διασκέδαση τους… όμως τον εκπαίδευσαν αρκετά καλά… - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Να σεβαστούμε πιο πολύ τον Σπάρτακο, τον Έλληνα που έγινε ο πρόγονος κάθε επαναστάτη στην ανθρώπινη ιστορία, ή τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, τον οποίο θεωρώ τον σημαντικότερο άνθρωπο της έβδομης τέχνης; Μάλλον και τους δύο, ακόμα και που η συνάντηση τους δεν επέφερε το απόλυτο αριστούργημα. Ο κυριότερος λόγος είναι πως η παραγωγός εταιρία πρόβαλε πολλές απαιτήσεις στον Κιούμπρικ και αλλοίωσε κατά πολύ το έργο του. Πχ ο βρετανός δημιουργός ήθελε κλασική μουσική και όχι το, καλό βέβαια, μουσικό θέμα του Άλεξ Νορθ. Η ταινία είναι ό,τι πιο σινεφιλικό έχει παράγει το κλασικό επικό Χόλιγουντ. Υπάρχει αναπόσπαστη η αίσθηση της αυθεντικής ταινίας «χλαμύδας», τύπου «Μπεν-Χουρ», αλλά ταυτόχρονα μια εξαιρετική φροντίδα στους χαρακτήρες και στη ροή αφήγησης. Η δράση είναι καυτή και το επιτελείο ηθοποιών αναντικατάστατο. Ακόμα κι ο Τόνι Κέρτις κάνει θαύματα, αν κι ο Πίτερ Ουστίνοφ είναι αυτός που μένει πιο πολύ στη μνήμη. Ο δε Κερκ Ντάγκλας, δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί καλύτερο ρόλο. Στο σενάριο ενώνουν δυνάμεις ο νοβελίστας Χάουαρντ Φαστ και ο συνάδελφος του, Ντάλτον Τράμπο (ο γνωστός...), και έτσι οι διάλογοι ξεχωρίζουν από παρόμοιες πομπώδεις παραγωγές. Η ταινία ξεκίνησε με σκηνοθέτη τον Άντονι Μαν, αλλά ο Ντάγκλας απαίτησε άμεσα τη φυγή του. Ο Κιούμπρικ θεωρούσε το σενάριο γεμάτο βαρετές ηθικολογίες -εν μέρει είχε δίκιο- και μετά από αυτή την εμπειρία δεν ξαναγύρισε ταινία χωρίς τον απόλυτο έλεγχο. Μόνο για τη μνημειώδη σκηνή μάχης χρειάστηκε έξι εβδομάδες και συμμετείχαν σε αυτήν 6.500 κομπάρσοι. Μη φοβηθείτε την διάρκεια: κανένα σοβαρό έπος της εποχής δεν ήταν πολύ μικρότερο.

Βαθμολογία: (4/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

---

Ο Kubrick στην περιπλανηση του απο ειδος σε ειδος, φοραει τα σανδαλια του…

-KUBRICUS MONOMACHUS: Σκλαβος των Ρωμαιων, καταδικασμενος σε θανατο εχοντας δαγκωσει εναν φρουρο, παλευει για το δικαιωμα στη ζωη μεσα σε μια Ρωμαϊκη αρενα προς τερψιν φιληδονων αριστοκρατισσων. Σπαρτακος. Η ταινια που λατρευει καθε gay χαρακτηρας των συγχρονων αμερικανικων σαχλοκωμωδιων, ηταν ο Μονομαχος μιας αλλης, ξεπερασμενης εποχης. Επειδη ακριβως τα χρονια εχουν περασει και εχουν δει πολλα –κινηματογραφικα- θαυματα τα ματια μας, πολλα στοιχεια που εκαναν τον Σπαρτακο το φιλμικο φαινομενο μιας ολοκληρης εποχης, σημερα φανταζουν κοινοτυπα αν οχι ξεπερασμενα. Τα σκηνικα, τα πληθη, η λαμπροτητα και ο πλουτος, ειδικα σε μια δεκαετια που η τεχνολογια δεν ειχε κανει ακομη παρα τα βρεφικα της βηματα στο σινεμα, συνεβαλαν αφανταστα στην ορθωση ενος τεραστιου μυθου γυρω απο την ταινια του Stanley Kubrick. Παρ’ ολ’ αυτα, επειδη ακριβως μερικες αξιες ειναι διαχρονικες, δε θα μπορουσε η υπογραφη ενος ιερου τερατος κατω απο τη σκηνοθεσια να μην κουβαλα το δικο της ατομικο στιγμα. Ετσι η ιστορια της εξεγερσης των σκλαβων υπο την καθοδηγηση του Σπαρτακου (Kirk Douglas) σε μια κοινωνια γεματη μεταστασεις διαφθορας και παρακμης, λαμβανει αμεσες κοινωνικοπολιτικες διαστασεις κατω απο το εκτυφλωτικο φως της λαμπροτητας μιας καλοστημενης χολιγουντιανης υπερβολης: Με την αντικομμουνιστικη εκστρατεια στον ανθο της, ο συμβολισμος της κοχλαζουσας δυναμης αντιστασης που βρισκεται στα προθυρα εκτονωσης ειναι κατι περισσοτερο απο εμφανης.

-BEYOND McCARTHY: Πλην του συμβολισμου ωστοσο, η ταινια απο μονη της προχωρησε ενα βημα παραπερα, χτυπωντας αμεσα το ΜακΚαρθικο καθεστως στο πιο ευαισθητο του σημειο: Σεναριογραφος της ταινιας διατελεσε ο αποκηρυγμενος για τις φιλοκομμουνιστικες του ιδεες Donald Trumbo, με το ονομα του να φιγουραρει στους τιτλους χωρις το παραπετασμα καπνου ενος ψευδωνυμου. Η ουσια ωστοσο παραμενει αναλλοιωτη: Πισω απο τις προεκτασεις και τα σχολια, η ταινια γυριστηκε με στοχο την προκληση δεους στο κοινο, κατι που επιτυγχανεται στην ολοτητα του μεσα απο τρεις ωρες κατακλυσμου υπερθεαματικων εικονων. Οι κανονες του blockbuster –με πρωτο και κυριο την υπερβολη- τηρουνται με θρησκευτικη ευλαβεια, με μοναδικη εξαιρεση το unhappy ending με το οποιο οι παραγωγοι κερδισαν το δικο τους μικρο στοιχημα. Ο Kirk Douglas αναδεικνυει (ως πρωιμος Russell Crowe) την αρρενωποτητα του, οι Peter Ustinov και Tony Curtis το ερμηνευτικο τους μεγαλειο, ο Laurence Olivier την ικανοτητα του να καθηλωνει με ενα και μονο βλεμμα, η Jean Simmons την τσαχπινια της… Με λιγα λογια, τα παντα συνωμοτησαν ωστε η συγκεκριμενη ταινια να διατηρηθει στις μνημες ως μνημειο ιστορικης κινηματογραφικης αξιας αποβαλλοντας ευστροφα τη ρετσινια της feelgood περιπετειας εποχης, τιτλο τον οποιο ποτε δεν αρνηθηκε, αλλα και που ποτε δεν της αποδοθηκε…

-2½ ΓΑΜΟΙ:

1) Σπαρτακος, μια δισδιαστατη αποδοση του Χριστου, που σταυρωνεται για τα ιδανικα του. Και που να τελειωσεις με αυτες τις αλληγοριες…

2) Οτι βλεπεις ειναι αληθινο. Χωρις blue screen, χωρις ψηφιακες παρεμβασεις. Μιλαμε για κομπαρσους, οχι αστεια…

+½) Πως να το χορτασεις τετοιο cast… Ουτε καν οι τρεις ωρες δε φτανουν.

-ΚΑΙ 1½ ΚΗΔΕΙΑ:

1) Παρα τις προσθηκες του, ο Kubrick δεν κατορθωσε να προσδωσει στο φιλμ το ιδιαιτερο του στιγμα. Δυο χρονια αργοτερα θα απελευθερωσει μεγαλοπρεπως τα απωθημενα του με τη Lolita.

+½) Να ελειπαν και αυτοι οι υπερφιαλοι διαλογοι, τι καλα που θα ‘τανε…

Βαθμολογία: (8,5/10)

Βρεττος Λιαπης

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.