---

12 Angry Men (1957) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Οι 12 Ενορκοι - Γνωστό και ως: Twelve Angry Men
Δραματική | 96' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 18/5/2010 Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: Mono Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (9.14/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η ζωή είναι στα χέρια τους. Ο θάνατος στο νου τους. Εκρύγνεται σαν 12 κομμάτια δυναμίτη! - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Καθηλωτικό δικαστικό και αστυνομικό δράμα δωματίου, που μπορεί να ειδωθεί και ως μια κοινωνική αλληγορία για την εφαρμογή της δημοκρατίας στην κοινωνία. Αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική δουλειά του Sidney Lumet, ο οποίος (έχοντας προϋπηρεσία στο θέατρο και την τηλεόραση) παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας, επιτυγχάνοντας να σε κρατήσει προσηλωμένο για ενενήντα λεπτά, χωρίς να πλατειάσει ούτε στιγμή. Το υποδειγματικό θεατρικό σενάριο του Reginald Rose, ταυτίζοντας τον κινηματογραφικό με τον πραγματικό χρόνο, ξεδιπλώνει αποκλειστικά μέσα από ένα διαλογικό «πινκ-πονκ» μια δικαστική υπόθεση που είναι λιγότερο απλή απ` όσο φαίνεται και εξελίσσεται ως μια εκπληκτικά ενδιαφέρουσα ιστορία μυστηρίου.

Παράλληλα, σκιαγραφούνται οι δώδεκα χαρακτήρες του τίτλου, καθένας από τους οποίους διαθέτει τη δική του προσωπικότητα και βασίζει τις απόψεις του σε διαφορετικά κριτήρια, με αποτέλεσμα να δίνεται η δυνατότητα στο θεατή να διαμορφώσει μια ξεχωριστή εικόνα για τον καθένα, να συμπαθήσει κάποιους και να μισήσει άλλους. Με αυτήν την πολυμορφία των τοποθετήσεων των ενόρκων απέναντι στην υπόθεση να ενισχύει την έντονα κοινωνική διάσταση του έργου, αυτό εμπλέκει και τον θεατή στην ιστορία του, κάνοντάς τον να συμμετέχει διαρκώς νοητικά σε αυτήν, παίρνοντας κι ο ίδιος θέση, δίνοντας απαντήσεις, επιχειρηματολογώντας, συμφωνώντας ή διαφωνώντας.

Παρότι μπορεί να θεωρηθεί πως υπάρχουν ορισμένες ευκολίες στο σενάριο, εντούτοις αυτό παραμένει στο σύνολό του εξαιρετικά καλογραμμένο και ευφυές, ενώ από το καστ ξεχωρίζει ο Lee J. Cobb, με μια ερμηνεία αληθινά καταπληκτική.

Βαθμολογία: (4/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

---

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Η ταινία «12 ένορκοι» (Twelve angry men) θα μπορούσε να είναι μία άψογη θεατρική παράσταση. Δώδεκα ήρωες σε μια αίθουσα, ο καθένας με τον δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά, δώδεκα διαφορετικά κοινωνικά δείγματα ανθρώπων και του τρόπου που αντιμετωπίζουν την αξία της ζωής, τη δικαιοσύνη, το βάρος της απόφασης. Ο καθένας με τη δική του προσωπική ιστορία, την δική του προσέγγιση. Οι διάλογοι καλογραμμένοι και σφιχτοδεμένοι, η συνεχής ανταλλαγή επιχειρημάτων και οι ανατροπές κρατούν την προσοχή μας τεταμένη από την αρχή ως το τέλος, ενώ δε λείπουν και οι μικρές κωμικές στιγμές ανάμεσα στους ήρωες. Όλα τα απαραίτητα στοιχεία είναι εκεί: χαρακτήρες, πλοκή, διάλογοι, ένας μόνο χώρος όπου η ιστορία λαμβάνει χώρα. Ιδανική περίπτωση για μια παράσταση σε θεατρική σκηνή.

Και όμως, ο Sidney Lumet είναι κινηματογραφικός και όχι θεατρικός σκηνοθέτης. Θα μπορούσε να στήσει την κάμερά του σε μια γωνία και να παρακολουθεί εξ αποστάσεως την συζήτηση, τις συγκρούσεις και τις ανατροπές, αφήνοντας τον διάλογο να κάνει τη δουλειά του. Αντ` αυτού:

- Επιλέγει να στρέψει την κάμερά του στους χαρακτήρες του, να τους ακολουθήσει σε κάθε τους κίνηση μέσα στην αίθουσα, φέρνοντάς μας πιο κοντά στους ήρωές του. Γινόμαστε ένας απ αυτούς, βλέπουμε τις εκφράσεις στα πρόσωπά τους σαν να είμαστε δίπλα τους.

- Συνθέτει αξέχαστα κοντινά πλάνα ανθρώπινων προσώπων από χαμηλή γωνία λήψης, δίνοντας μια μεγαλειώδη όψη στην ανθρώπινη παρουσία και εμφανίζει κυριολεκτικά την αξία της ανθρώπινης ζωής και το βάρος των επιλογών.

- Επιλέγει να φωτίσει τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών σχεδόν εξπρεσιονιστικά σε στιγμές κρίσιμων αποφάσεων. Έτσι, καθώς η αντίθεση φωτός και σκιάς αυξάνεται, αυξάνεται μαζί της και η εκφραστική δραματικότητα των εικόνων. Οι ήρωες δεν είναι απλώς 12 τυχαίοι ένορκοι που πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη του κατηγορουμένου, αλλά εξυψώνονται σε σύμβολα του Ανθρώπου σε όλες τις εκφάνσεις του βεβαίως, μιας και οι χαρακτήρες είναι διαφορετικοί μεταξύ τους, με ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη.

Η αλλαγή της ατμόσφαιρας μέσα στην αίθουσα συμβαδίζει με την αλλαγή του κλίματος έξω από αυτήν, εκεί όπου στη μέση περίπου της διαδικασίας κατά την οποία οι ένορκοι πρέπει να αποφασίσουν για την αθωότητα ή την ενοχή του κατηγορουμένου, ξεσπά καταιγίδα, η οποία θα κοπάσει όταν πλέον οι ένορκοι θα έχουν πάρει την απόφαση και θα βγουν ξανά στον ήλιο. Τα νοήματα και οι εντάσεις της ταινίας εμφανίζονται οπτικά μέσα από τις κινήσεις της κάμερας, την σύνθεση των κάδρων, τον φωτισμό και την –εκπληκτικής καθαρότητας σε κάποιες στιγμές- ασπρόμαυρη φωτογραφία. Όχι μόνο μέσα από τους διαλόγους και την πλοκή.

Ο Lumet σκηνοθετεί μια ταινία που έχει όλα τα εφόδια για να παρουσιαστεί περισσότερο θεατρικά χωρίς μάλιστα η θεατρικότητα αυτή να «κοστίσει» τίποτα και σε κανέναν. Εντούτοις μας δίνει ένα κινηματογραφικό διαμάντι κλασσικού κινηματογράφου που μιλά (κυριολεκτικά) σε εμάς όχι μόνο μέσα από τους (ακατάπαυστους) διαλόγους του, αλλά κι άλλο τόσο μέσα από τις οπτικές κινήσεις των μορφών του σινεμά.

Βαθμολογία: (4.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Γιώργος Παυλίδης

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.