---

Διπλοπενιές (1966) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Dancing the Sirtaki
Μιούζικαλ | 74'
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 01/12/2009 Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: Mono Γλώσσα: Ελληνικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.69/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2004

"ΔΙΠΛΟΠΕΝΙΕΣ" 1965

Όταν ένας Δημήτρης Παπαμιχαήλ (Λευτέρης στην περίπτωση μας) μιλάει στην καρδιά μιας κοπέλας και γίνονται ζευγάρι με παπά και με κουμπάρο, όταν ένα μπουζούκι μιλάει για την δύναμη της αγάπης και την σκηνοθετική υπογραφή στην ταινία την βάζει ο Γιώργος Σκαλενάκης, τότε ο τίτλος της ταινίας δεν μπορεί παρά να είναι «ΔΙΠΛΟΠΕΝΙΕΣ».

Το 1965 παρουσιάζεται στην μεγάλη οθόνη το αγαπημένο ζευγάρι του ελληνικού κινηματογράφου, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη σε ένα μιούζικαλ που χαρακτηρίστηκε ‘ως γνήσιο ελληνικό’ στο είδος του.

Το σενάριο του Αλέκου Σακελλάριου στηρίζεται στην ιδέα της απρόσμενης επιτυχίας ενός οικοδόμου στο λαϊκό τραγούδι πράγμα που δηλητηριάζει την οικογενειακή του επιτυχία. Οι Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης βασίζονται στην τέλεια γνώση της κινηματογραφικής τεχνικής του Γ. Σκαλενάκη και παρουσιάζουν μια κεφάτη ταινία η οποία συμμετέχει και στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν το 1966.

Ο Λευτέρης (Δημήτρης Παπαμιχαήλ) δουλεύει στις οικοδομές για να συντηρήσει την νεοσυσταθείσα οικογένεια του. Καλλίφωνος όπως είναι μαζί με το μυστρί «δουλεύει» και την φωνή του στο τραγούδι, παρόλα τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες του αφεντικού του (Νικήτας Πλατής). Η σύζυγος του (Αλίκη Βουγιουκλάκη) Μαρίνα πάλι τα βγάζει δύσκολα καθώς ο μισθός του εργάτη δεν φτάνει παρά μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Η τύχη αρχίζει να γυρίζει για τους δύο νέους όταν μια ομάδα μουσικών – στους ρόλους ο Σταμάτης Κόκοτας και ο Πέτρος Λοχαΐτης, με ‘αρχηγό’ τους ,τον Βασίλη Αυλωνίτη - που αναζητούν ένα νέο ταλαντούχο τραγουδιστή ψάχνοντας στις γειτονιές, ακούν τον Λευτέρη που τραγούδα πάνω στις σκαλωσιές το «κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια» και του προτείνουν δουλειά σε νυχτερινό κέντρο με μεγάλη αμοιβή. Μαγαζάτορας ο μοναδικός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Μαζί όμως με τα τραγούδια αρχίζουν και τα παρατράγουδα καθώς η πλούσια Ρίκα Διαλυνά προσπαθεί να σαγηνεύσει τον Λευτέρη μπροστά στα μάτια της Μαρίνας που με την σειρά της γίνεται θηρίο. Η ζήλια αρχίζει το παιχνίδι της, η Μαρίνα πιάνει και αυτή δουλειά στο κέντρο ως τραγουδίστρια και η κόντρα στο ζευγάρι γίνεται έντονη. Η τάξη αποκαθίσταται στο τέλος με τον κλασσικό πάντα τρόπο, τον ερχομό ενός παιδιού ή καλύτερα πολλών παιδιών όπως θα παρατηρήσει κανείς στο φινάλε..

Δροσερό και ευχάριστο μα το σπουδαιότερο, οι «διπλοπενιές»» πρόκειται για ένα πέρα για πέρα Ελληνικό μιούζικαλ, ένα μιούζικαλ που έκανε την αρχή για να παρουσιάζονται «ζεϊμπέκικα» κάτω από την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Έχοντας τον πρώτο λόγο στην μουσική επένδυση ο Σταύρος Ξαρχάκος κάνει το δικό του Θαύμα με τραγούδια και νότες που θα μείνουν στο Ελληνικό πεντάγραμμο ως μερικά απ τα λαϊκά διαμάντια. «Στην αμμουδιά μου κλέψανε την βάρκα και δεν θα΄ρθω να πάμε απόψε τσάρκα, στον ουρανό με γέλασε το αστέρι και δεν θα βρω το σπίτι σου Λευτέρη», «μάτια βουρκωμένα παραπονεμένα», «με τι καρδιά να σε αποχαιρετήσω, με τι καρδιά τραγούδι να σου πω», «γειτονιά ο δρόμος σου στενός» είναι κομμάτια που πολλές φορές σιγοτραγουδάμε όλοι μας.

Πρόκειται για μια ταινία με ύφος , ενότητα, συνέπεια, μια ταινία με μοναδική άνεση για τα δεδομένα της εποχής. Η ευαισθησία του κινηματογραφικού φακού ξεχωρίζει όπως άλλωστε και το γεγονός ότι ο Άγγλος φωτογράφος ΓΟΥΟΛΤΕΡ ΛΑΣΑΛΙ φαίνεται να έχει ερωτευθεί το πρόσωπο της Αλίκης.

“Dancing the Sirtaki ” ο ξένος τίτλος και οι ερμηνείες τόσο των πρωταγωνιστών όσο και των Αυλωνίτη, Πλατή, και Παπαγιαννόπουλου, κερδίζουν την καρδιά μας και το αβίαστο, πηγαίο γέλιο του κοινού. Πίσω όμως από την απλή αυτή μουσική κωμωδία θα μπορούσε κανείς να διακρίνει και το μήνυμα της συγχώνευσης των αντιθέσεων που υπάρχουν στο χρονικό εκείνο πλαίσιο. Εργατική και ανώτερη κοινωνική τάξη διασκεδάζουν με τον ίδιο τρόπο –το μπουζούκι συμβάλλει στην άρση των διακρίσεων. Η εργατική τάξη μπορεί επίσης να ανέλθει κοινωνικά όταν διακρίνεται για την σταθερότητα του χαρακτήρα της και έχουμε το λεγόμενο ατομικό τρόπο υπέρβασης των ταξικών αντιθέσεων, πράγμα που προσφέρει στο ακροατήριο την εκπλήρωση της ονειρική δικαιοσύνης.

Η καλή σκηνοθετική δουλειά όμως και τα μεγάλα ονόματα των πρωταγωνιστών δεν μπορούν να υποσκελίσουν το γεγονός της τετριμμένης υπόθεσης. Το κλασσικό ‘παιχνίδι’ των δύο φύλλων και οι πράξεις στις οποίες οδηγεί η ζήλια, είναι αυτά που αφαιρούν το στοιχείο της πρωτοτυπίας –όσον αφορά το σενάριο- από την ταινία. Παρόλα αυτά η μουσική καθώς και η παρουσία και μόνο του ζευγαριού ίνδαλμα για το ελληνικό κοινό σώζει την κατάσταση και κατά συνέπεια και την τύχη της ταινίας.

Οι «διπλοπενιές» πηγαίνουν και στις Κάννες , με τον Δημήτρης να χορεύει το πιο όμορφο χασάπικο –κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια- όπως άλλωστε χορεύει και στην ίδια την ταινία στο κέντρο και μαγνητίζει τους πάντες. Το ταλέντο του στο τραγούδι , στο χορό και στην υποκριτική είναι τα γερά χαρτιά για μια επιτυχία της ταινίας ‘ΔΙΠΛΟΠΕΝΙΕΣ’.

Λευτέρη Λευτέρη Λευτέρη σ΄ έχω γραμμένο στο παλιό μου τι τεφτέρι.... αλλά με τον πιο γλυκό και ρομαντικό τρόπο. Ταινία πέρα για πέρα Ελληνική με το θρυλικό μας ζευγάρι να μας προσκαλεί σε 90 λεπτά γεμάτα ζωντάνια , μουσική και όμορφες αναμνήσεις!!

Αφιερωμένο στον Δημήτρη Φ.

Βαθμολογία: (6.5/10)

Λευκοθέα Κανελλίδου (Σαν Παλιό (Ελληνικό) Cineμά)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.