ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
The Birds (1963)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Τα Πουλιά - Γνωστό και ως: Alfred Hitchcock`s The Birds The Birds (1963) |
|
Τρόμου | 119' |  |
|
 |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Σάβ 21 Δεκ 1963 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/10/2010 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 23/5/2013 Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Mono Γλώσσα: Αγγλικά |
 |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:   (8.04/10)Aντιφατικότητα ψήφων:  |
- Υπότιτλος:Και θυμηθείτε πως το επόμενο ουρλιαχτό που θα ακούσετε μπορεί να είναι το δικό σας!- Gallery:    |
|
- Κριτική από το Cine.gr:
Γυρισμένο το 1963 ανάμεσα στο Psycho και το Marnie (όπου πρωταγωνιστεί και εδώ η Tippi Hedren) το The Birds δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες του Hitchcock. Η έμπνευση ήρθε όταν ο Hitchcock διάβασε σε μία εφημερίδα άρθρο που επιτιτλούτο «Seabird Invasion Hits Coastal Homes». Μετά ήρθε η επιλογή της απαραίτητης ξανθιάς στις ταινίες του, και εδώ μπαίνει η Hedren -μητέρα της Melanie Griffith- άσημο μοντέλο μέχρι να την ανακαλύψει ο Hitchcock.
Η Melanie Daniels (Tippi Hedren) επισκέπτεται την πόλη Bodega Bay, όπου συναντιέται με τον Mitch Brenner (Rod Taylor), όταν ξαφνικά η πόλη δέχεται ανεξήγητες επιθέσεις από κοράκια. Οι σταδιακές αυξήσεις των επιθέσεων, η αυξανόμενη βιαιότητα, η παραφροσύνη των ανυπεράσπιστων και μπερδεμένων ανθρώπων, αλλά κυρίως η ανατριχιαστική αναμονή ανάμεσα στις επιθέσεις δημιουργούν την ατμόσφαιρα αγωνίας και τρόμου που επιδιώκει ο Hitchcock.
Θεωρείται όχι από τις αντιπροσωπευτικές ταινίες του. Ο θύτης δεν είναι πια ο άνθρωπος, που εδώ άθελα και χωρίς αιτία μπαίνει στον ρόλο του θύματος, απουσιάζουν οι δυνατοί χαρακτήρες που σημαδεύουν τις ταινίες του, υπάρχουν εξόφθαλμες αρτιστικές και τεχνικές ατέλειες.
Oh Yeah! Γιατί προκαλεί τρόμο που δεν πηγάζει από συνηθισμένα μοτίβα και γιατί μέσα από τον τρόμο αναφαίνονται και άλλα συναισθήματα με ύπουλο, αλλά υπέροχο τρόπο.
Oh No! Γιατί δεν παρουσιάζει την γνωστή τελειότητα του Hitchcock.
Κωνσταντίνος Στυλιανού
Παρασκευή 24 Μαρτίου 2006
«Μια ταινία για τη φύση, και για το πόσο σκληρή μπορεί να αποδειχθεί όταν παίζεις μαζί της». Θα μπορούσε να είναι η ερμηνεία του Alfred Hitchcock για την πιο αινιγματική δουλειά του, ή απλώς μια μπλόφα. Τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο σε αυτό το ταξίδι της νεαρής Μέλανι Ντάνιελς στο Bodega Bay, όπου θα καταφτάσει σαγηνευμένη από τον δικηγόρο Μιτς. Το ζευγάρι των ερωτο-πουλιών, η επίθεση του γλάρου, η ζηλόφθονη Άννι και η μητέρα της, η μοιραία σχολική γιορτή… «Τα πουλιά» είναι ένα όχημα πολλαπλών μεταφορών, που δίνουν στους προφανείς φροϋδικούς συμβολισμούς μια μεταφυσική-θρησκευτική απόχρωση –ορθά έχει επισημανθεί, εξάλλου, ότι είναι αδύνατο να αξιολογηθεί αποκομμένο από το υπόλοιπο χιτσκοκικό οικοδόμημα. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια εντελώς ιδιότυπη ταινία καταστροφής, ένα πρωτόγνωρο (εν έτει 1963 και για τα δεδομένα του «λαϊκού σινεμά») οπτικό σοκ, που επιτυγχάνεται μέσω μιας συγκλονιστικής στρατηγικής στο μοντάζ.
Βαθμολογία:
(8.5/10)
Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)
Ο Άλφρεντ Χιτσκοκ εχοντας ως ατου τα πρωτοποριακα οπτικα και ηχητικα εφε αποδεικνυει τι τον κανει τον μεγαλυτερο σκηνοθετη που πατησε σε αυτον τον ταλαιπωρο πλανητη. Το σεναριο ειναι εξωφρενικο, οι ερμηνειες μετριες και γενικως οποιοσδηποτε αλλος θα μπορουσε να κανει αυτην την ταινια μια αξιοπρεπη μετριοτητα αλλα ο Χιτς αποκλειστικα και μονο με την σκνοθετικη του μαεστρια και την ικανοτητα στο χτισιμο του σασπενς φτιαχνει μια ενα συναρπαστικο αγωνιωδες θριλερ που εμεινε κλασσικο 8/10
george alex
george alex
Πανδεσια οπτικων εφε. Πρωτοποριακα μεν για εκεινη την εποχη (1963), προχειρα και ξεπερασμενα δε για το σημερα. Παρολα αυτα, ουτε εδω απουσιαζει το σασπενς και το εδιαφερον. Πως θα μπορουσε αλλωστε, απο τη στιγμη που ο σκηνοθετης δεν ειναι αλλος απο τον Άλφρεντ Χιτσκοκ; Τα εφε κουρασαν τοσο τον ιδιο τον Χιτσκοκ, οσο και οσους εργαστηκαν στην πραγματοποιηση αυτης της ταινιας. Ο ιδιορυθμος αυτος τροπος που γυριστηκε η εν λογω ταινια, διδασκεται σημερα σε ολες τις κινηματογραφικες σχολες του κοσμου. Και φυσικα, η ταινια παρακολουθειται ευχαριστα.
Χρήστος Καλκάνης
Χρήστος Καλκάνης
Απο τις τελευταιες μεγαλες ταινιες του Χιτσκοκ, τα "Πουλια" προανηγγειλαν το σινεμα καταστροφης και φανταστικου της δεκαετιας του `70. Τεχνικολορ, οπτικα εφε, λαμπερη παραγωγη, εντυπωσιακη για αλλη μια φορα κλιμακωση του σασπενς. Στον πηρυνα του φιλμ συνανταμε μια κλασικη συγκρουση της μανας με τη γυναικα του γιου της, μια αντιστιξη που προκαλει την αφυσικη επιθετικοτητα των πουλιων. Δεν ειναι τυχαιο το γεγονος οτι στην τελικη σκηνη οι ηρωες καταφερνουν να ξεφυγουν, την ιδια ωρα που η μητερα ανταλασσει το πρωτο συμπονετικο βλεμμα προς την πρωταγωνιστρια, την ωρα που ερχεται δηλαδη η συμφιλιωση των δυο χαρακτηρων. Εντουτοις, ο Χιτσκοκ δεν κανει τοσο εντονη και ευδιακριτη αυτη τη συγκρουση των δυο πολων οσο σε αλλες ταινιες του -αλλωστε σε ενα διαλογο που εχει η πρωταγωνιστρια με τη δασκαλα του χωριου (Βερονικα Καρτραιτ) και πρωην σχεση του πρωταγωνιστη, η δευτερη προειδοποιει για την επιφυλακτικη σταση της μητερας αλλα επισημαινει παραλληλα οτι η σταση της δεν εχει καμια σχεση με καποια οιδιποδεια ψυχωση -κλασικο μοτιβο στο εργο του μετρ. Ο Χιτσκοκ αφηνει δηλαδη μια επικαλυψη μυστηριου πανω στην εξεγερση των πουλιων -υπαρχουν και ψευδο-θρησκευτικες αναφορες μεσα στο φιλμ-, ως λατρης που ηταν παντα της αποπλανησης των θεατων του. **** (4/5)
Pantelis A.
Pantelis A.