Από την πρώτη στιγμή που ξεκινάει η ταινία διαφαίνεται ότι απευθύνεται στο κουλτουριάρικο κοινό. Ωστόσο, συνέχισα την προβολή της μπας και παρακολουθήσω τίποτα αριστουργηματικό στη συνέχεια, όπως και έχει γραφτεί κατά καιρούς από πολλούς σχολιαστές. Τελικά, κατάλαβα ότι η αντιφατικότητα των ψήφων για τη συγκεκριμένη ταινία, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το γεγονός ότι: ταινίες με διφορούμενα σχόλια είναι συνήθως μέτριες ταινίες. Μέτριο έως κακό βρήκα, λοιπόν, και το έργο του Κιούμπρικ.

Αποτυπώνοντας τη νοσηρή νόηση και φαντασία του, ο σκηνοθέτης πίστεψε ότι στιλιτεύει τα προβλήματα της κοινωνίας και της εποχής του. Μέσα από σκηνές υπερβολικές που προκαλούν στο θεατή αποστροφή και βδελιγματικά συναισθήματα, προσπάθησε να σκιαγραφήσει το πορτραίτο του πρωταγωνιστή για να καταλήξει τελικά, στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει.

Αποσυμβολίζοντας τους χαρακτήρες, τις σκηνές ωμής βίας, τη μουσική υπόκρουση και τις υπερβολές της ταινίας, θεωρώ ότι ο σκηνοθέτης αποτυγχάνει παταγωδώς να κριτιράρει ουσιαστικά τα προβλήματα που ταλάνιζαν την εποχή του. Κι αν ακόμα είχε αυτή τη φιλοσοφία ως βάση για τη δημιουργία της συγκεκιμένης ταινάς, τελικά έπεσε στην ίδια του την παγίδα να γεμίσει την ταινία με άλλες άσχετες υπερβολές.

Γενικά, νομίζω ότι  η σκέψη του Κιούμπρικ περιορίστηκε στο να παράγει "κουλτούρα", υπερβολή και βία και όχι να πλάσει και να πλασάρει στο κοινό μια σοβαρή και άρτια ταινία, που σκοπό έχει τον αντίλογο απέναντι σε κοινωνικά φαινόμενα.

Παρόλα αυτά, πρέπει να αναγνωριστεί η ωραία μουσική υπόκρουση που συνοδεύει αρκετές σκηνές της ταινίας και ότι το καστ των ηθοποιών είναι αναμφίβολα ταλαντούχο.

Υ.Γ.: Είχα ξαναγράψει σχόλια για τη συγκεκριμένη ταινία, αλλά διεγράφησαν. Κι από όσο θυμάμαι, έχουν διαγραφεί κι άλλα αρνητικά σχόλια που είχε αφήσει ο κόσμος για την εν λόγω ταινία.