Πρωτοτυπη και θεαματικη αναβιωση της γνωστης συνταγης σεξ ναρκωτικα και ροκ-εντ-ρολ με εμμεσες αναφορες σε αυθεντικα ειδωλα της δεκαετιας του `70 που πρωτοστατησαν στο εν λογω κινημα με την πρωτοποριακη τους μουσικη. Η ταινια δεν αποφευγει τα σεναριακα χασματα η την υπερβολη αποζημιωνει ομως με τους ξεφρενους ρυθμους της τα κοστουμια το εκπληκτικο σαουντρακ και τις χαρισματικες ερμηνειες των νεαρων της πρωταγωνιστων. Μια εποχη που σιγουρα θα ηθελα να ειχα ζησε.
Χρίστος Κολιάφας

Να μια παρα πολυ ευχαριστη εκπληξη απο εναν αγνωστο σχετικα σκηνοθετη , για μια περιοδο της ροκ που επηρεασε αρκετο κοσμο!
Οι νεοι (τοτε)ηθοποιοι, οσο κι η πειστικη αναπλαση , με την σωστη δοση μουσικων κομματιων της γκλαμ εποχης βοηθουν στην θεαση της ταινιας κι απο τον μη μυημενο θεατη . Στα συν της ταινιας η πειστικη αναβιωση της αμφιφυλικης και ομοφυλοφιλικης σεξουαλικης απελευθερωσης που στιγματιζε την γκλιτερ κινηση .
Πολυ μικροψυχη η απαγορευση χρησης μουσικης του Ντειβιντ Μπαουι . Ουσιαστικα η ταινια αναφερεται στην μουσικη των ΜΠΑΟΥΙ - ΙΓΚΥ ΠΟΠ - ΡΟΞΥ ΜΙΟΥΖΙΚ κυριως (και δευτερυοντως των Τ/ΡΕΞ - ΚΟΚΝΕΥ ΡΕΜΠΕΛ ).
Σωστα βασει της μυθοπλασις παρουσιαζεται ο ΜΠΑΟΥΙ , με την ελευση των `80ς , να εχει ξεπουλησει την ροκ περσονα του παρελθοντος ,εναρμονιζομενος και συμπαραστεκομενος στην νεοφιλελευθερη πολιτικη του προεδρου ΡΕΗΓΚΑΝ .
Εξαιρετικη η εισαγωγη της ταινιας , οπως και η σκηνη του τελους της γκλαμ ροκ ενω ακοπυγεται ενα κομματι του ΜΠΡΑΙΑΝ ΗΝΟ , οσο και η παρουσια των τραγουδιων των Τ-ΡΕΞ και κυριως των ΚΟΚΚΝΕΥ ΡΕΜΠΕΛΣ.
Γενικα προκειται για μια καλη ταινια που θα ξενισει τους ματσο (κρυπτο-ομο?!), αλλα αποτελει μια εισαγωγη στην συγχρονη διεθνη μουσικη σκηνη . (6,7/10)

Georg Natsioyntzik