---

Bride of Frankenstein (1935) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Η Μνηστή του Φρανκενστάιν - Γνωστό και ως: Η Νύφη του Φρανκενστάιν
Τρόμου | 75' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Τετ 22 Απρ 1936 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/9/2004 Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: Mono Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.25/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Προσοχή! Το τέρας απαιτεί ταίρι. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Τέσσερα χρόνια μετά τον αριστουργηματικό Φρανκενστάιν, ο Τζέιμς Γουέιλ δίνει μία ακόμα σημαντική και σαφώς πιο ιδιαίτερη ταινία στον παγκόσμιο κινηματογράφο, τη Μνηστή Του Φρανκενστάιν. Για τους περισσότερους κριτικούς κινηματογράφου, η Μνηστή του Φρανκενστάιν αποτελεί την καλύτερη ταινία τρόμου της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ.

Η παρακολούθηση της Μνηστής αποδεικνύεται ακόμα και σήμερα μια περίεργη διαδικασία. Το θέαμα του Φρανκενστάιν του 1931 ήταν μεγαλειώδες για εκείνη την εποχή, με την επιρροή του εξπρεσιονισμού φανερή στο έργο του Τζέιμς Γουέιλ, την αριστοτεχνική δουλειά στο μακιγιάζ, αλλά και τις εξαιρετικές ερμηνείες των Καρλόφ και Κλάιβ. Ο Φρανκενστάιν παραμένει μέχρι σήμερα ένα εξαιρετικό δείγμα τέχνης κι ένα σχόλιο στον κοινωνικό ρατσισμό, αλλά και τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Στη Μνηστή του Φρανκενστάιν, ο Γουέιλ δέχτηκε να επιστρέψει στη σκηνοθεσία, με την προϋπόθεση ότι θα έχει πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία. Το αποτέλεσμα ήταν η Μνηστή να γίνει μια πιο σινεφίλ ταινία που δύσκολα μπορείς να την αναγνώσεις μόνο ως ταινία τρόμου.

Ο εξπρεσιονιστής Γουέιλ κρατά κι εδώ τα πολλές φορές στρεβλά σκηνικά και παίζει με τις σκιές, αλλά τολμά να περάσει πίσω από τις εικόνες του μηνύματα δύσκολα για εκείνη την εποχή. Υπάρχουν για παράδειγμα νύξεις για την ομοφυλοφιλία, με τον δόκτορα Φρανκενστάιν και τον δόκτορα Πρετόριους να παραπέμπουν σε γονείς του τέρατος, ενώ το τέρας κι ο τυφλός ερημίτης αποτελούν για πολλούς ένα σχόλιο πάνω στο ίδιο θέμα. Επίσης, στοιχεία σουρεαλισμού κι επιθυμία σάτιρας θα βρούμε σε αρκετά σημεία του φιλμ, με το χιούμορ να είναι διάχυτο στη μεγαλύτερη διάρκεια.

Ο Καρλόφ στον ρόλο του τέρατος είναι ξανά εξαιρετικός. Διαφωνεί αρχικά με το ότι το τέρας σε αυτό το φιλμ μαθαίνει να μιλά και προτιμά τον βωβό ρόλο που είχε και στο πρώτο φιλμ. Όμως, παρά τις λίγες ατάκες του, δίνει στο τέλος μία από τις κορυφαίες ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου, όταν καταστρέφοντας το κάστρο του Πρετόριους μαζί με αυτόν και τη μνηστή του μέσα, και δίνοντας χρόνο στον Φρανκενστάιν και τη γυναίκα του να απομακρυνθούν λέει στον Πρετόριους και το θηλυκό τέρας: «We belong dead»…

Ο Πρετόριους είναι μια άλλη μορφή που σου μένει αποτυπωμένη στη μνήμη μέσα από αυτό το φιλμ. Ο κλασικός τρελός επιστήμονας, αυτός που βλέπουμε χρόνια να παρωδείται σε ταινίες, κόμικ, κινούμενα σχέδια, είναι βασισμένος στον Πρετόριους που ερμηνεύει ο Έρνεστ Θέσινγκερ με αρκετή υπερβολή. Άλλη μια μεγάλη μορφή για το σινεμά του τρόμου είναι αυτή της μνηστής του τέρατος. Η Έλσα Λάντσεστερ υποδύεται το θηλυκό τέρας και παρότι εμφανίζεται μόλις μερικά λεπτά στο τέλος του φιλμ, μένει για πάντα χαραγμένη στην κινηματογραφική μνήμη. Οι κινήσεις της, που θυμίζουν έντονα πτηνό (η ίδια έχει πει ότι εμπνεύστηκε τις κινήσεις αλλά και τους ήχους από τους κύκνους στο Ρίτζεντ Παρκ), και το περίεργο μαλλί της με την ανταύγεια που θυμίζει κεραυνό αποτελούν σημείο αναφοράς πλέον για τους λάτρεις του κινηματογράφου.

Όσο κι αν η Μνηστή του Φρανκενστάιν αποτελεί μια ιδιαίτερη ταινία, μια πιο καλλιτεχνική ταινία σε σχέση με τον Φρανκενστάιν του 1931, ομολογώ ότι προτιμώ την πρώτη ταινία. Η πρώτη ταινία μοιάζει πιο αγνή και μακριά από τους πολλούς συμβολισμούς ετούτου του φιλμ, του οποίου σαφώς υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο του και στον ιδιοφυή σκηνοθέτη του, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να το απολαύσω όπως το ορίτζιναλ. Ίσως, μερικά χρόνια μετά να έχω άλλη άποψη, καθώς, ομολογουμένως, η Μνηστή του Φρανκενστάιν είναι φιλμ που δεν αρκεί μία θέαση για να το καταλάβεις. Είναι από τα φιλμ που πρέπει να δεις ξανά και με απόλυτη προσήλωση κάθε φορά για να είσαι απόλυτα δίκαιος μαζί του. Επιφυλάσσομαι λοιπόν...

Βαθμολογία: (4/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Νίκος Ρέντζος

---

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2005

Η συνέχεια του «Φρανκεστάιν» είναι η εικόνα των ανησυχιών και των φόβων του Γουέιλ, ιδωμένων αυτήν την φορά μέσα από τη σφαίρα της εφιαλτικής πραγματικότητας. Το Τέρας είναι ο απελπισμένος περιπλανώμενος, που αρκετές φορές λειτουργεί ως απόηχος της ανθρώπινης μοναξιάς. Καλύτερη ίσως από το πρώτο μέρος, αναλύοντας ακόμα περισσότερο την υπόσταση του Τέρατος, με μια σειρά από σκηνές ανθολογίας και τον Καρλόφ το ίδιο σπουδαίο.

Βαθμολογία: (9/10)

Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.