ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
The Banger Sisters (2002) |
|
Δραμεντί | 98' | ![]() |
|
![]() |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 20 Δεκ 2002 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 12/5/2003 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά |
![]() |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Aντιφατικότητα ψήφων: ![]() |
- Υπότιτλος:Κάποιες φιλίες κρατάν για πάντα… τους αρέσει δεν τους αρέσει. |
- Κριτική από το Cine.gr:

Δυο φιλεναδες που εζησαν πολυ εντονα νιατα τους ως groupies ολων των μυθικων συγκροτηματων της δεκαετιας του ’60 ξανασυναντιουνται οταν η μια απολυμενη και αφραγκη αποζητα την κολλητη της μητερα 2 παιδιων πια τωρα και συζυγος ζαπλουτου δικηγορου με πολιτικες φιλοδοξιες. Στο δρομο μαλιστα θα παρει μαζι εναν αποτυχημενο συγγραφεα που εχει βαλει σκοπο να σκοτωσει τον πατερα του που τον καταραστηκε να μην προκοψει στη ζωη.

Ολα αυτα θα ηταν φυσικα υπεροχα αν ειχαν δοθει με καποιο βαθος και μας εκανα να προβληματιστουμε. Η τοσο ομως επιφανειακη προσεγγιση και απο τον σκηνοθετη αλλα και απο τους ηθοποιους (με μοναδικη εξαιρεση εναν απολαυστικο Geoffrey Rush) μας απογοητευει πληρως. Θαρρεις πως οι Sarandon και Hawn γνωριζοντας το ταλεντο αλλα και τη φημη τους δεν κανουν καμια προσπαθεια για να δωσουν λιγη ψυχη στο ρολο και μενουν τοσο στο απλα να...μιλανε μεταξυ τους που νιωθεις οτι παρακολουθεις το πρωτο διαβασμα του σεναριου!
Αυτο που σιγουρα θα κρατησετε ειναι το υπεροχο soundtrack με παλια και διασκευασμενα hits των ‘60΄ς που θα σας ταξιδεψει και θα σας κανει να νοσταλγησετε την υπεροχη αυτη εποχη!
Βαθμολογία:





Μαρια Βουγιουκαλακη
Κριτικη DVD

Προσπάθησα πολύ να εντοπίσω τον λόγο ύπαρξης της συγκεκριμένης ταινίας, όπως δυσκολεύτηκα επίσης να την κατατάξω σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία. Μάταια. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κομεντί, δεν είναι δράμα, δεν έχει κοινωνικές αναφορές. Ε, τότε τι ακριβώς είναι?

DVD – Εισαγωγής από την Odeon, παραγωγής της Fox Searchlight. Από τα πιο λιτά DVD τόσο σαν κατασκευή όσο και στα extras που έχω παρακολουθήσει.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ – Η εικόνα εμφανίζει μερικά ψεγάδια σε στιγμές που κυριαρχούν τα έντονα χρώματα.

EXTRAS
– Ούτε ένα για δείγμα… Μόνο μερικά “κυκλοφορούν ακόμη” από την Fox…
Ούτε συζήτηση. Τα αρνητικά στοιχεία είναι περισσότερα από τα θετικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το “Banger Sisters” είναι για πέταμα. Ίσως ο χαρακτηρισμός που του ταιριάζει περισσότερο να είναι αδιάφορο…
ΕΙΚΟΝΑ –






ΗΧΟΣ –






EXTRAS –

BANGER SISTERS –




Γιωργος Ζερβοπουλος
Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Η ταινία ξεκινάει με καλές προδιαγραφές και με μια ενδιαφέρουσα σεναριακή ιδέα, ελαφρώς διαφοροποιημένη από την κλασσική κινηματογραφική αποτύπωση του συγκεκριμένου γυναικείου πρότυπου, στα τρελά και αχαλίνωτα νιάτα τους. Δύο γυναίκες με κοινό παρελθόν και διαφορετικό παρόν. Δυο δρόμοι χωρισμένοι από χρόνια που ξανασυνατιούνται. Το ερώτημα είναι, μπορούν να ακολουθήσουν και κοινή πορεία; Η ταινία ξεκινάει θέλοντας κάτι να πει, όμως δυστυχώς δεν το καταφέρνει.
Το σενάριο προσπαθεί να κινηθεί κάπου ανάμεσα στο κοινωνικό δράμα και στην μαύρη κωμωδία. Προσπαθεί να κάνει κοινωνικοπολιτικές αναφορές. Προσπαθεί να αναβιώσει την φιλελεύθερη διάθεση με δήθεν τύπου ιστορικές αναφορές στα χρόνια της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Προσπαθεί να κάνει πολλά μαζί και τελικά δεν καταφέρνει να κάνει τίποτα. Φταίει αλήθεια το σενάριο ή ο πρωτάρης Dolman που δεν κατάφερε να αξιοποιήσει, τόσο το υλικό που είχε στα χέρια του, όσο και το cast με τα πολύ ηχηρά ονόματα. Κακά τα ψέματα, δεν έχουν πολλοί ανάλογη ευκαιρία στο ντεπούτο τους. Η αλήθεια βρίσκεται μάλλον κάπου στη μέση και οι ευθύνες μπορούν να μοιραστούν.

Παρακολουθούμε λοιπόν μια Hawn που από τις πολλές πλαστικές πλέον, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, ούτε την ηλικία της, ούτε την συναισθηματική της κατάστασης. Η Sarandon είναι σαφέστατα πιο σοβαρή, άλλωστε είναι καλύτερη ηθοποιός και το βαρύ της όνομα χρειάζεται μια κάποια προστασία αλλά, αυτό δεν σημαίνει πως ερμηνευτικά προσφέρει κάτι στον θεατή. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα παρουσία να είναι αυτή του Rush όμως, σε έναν ρόλο που πιθανότατα να μην θυμάται ούτε ο ίδιος σε λίγα χρόνια.
Ίσως να μην υπάρχει χειρότερο στοιχείο σε μια ταινία από το να μην έχει ταυτότητα. Και όσο κι αν προσπαθεί η συγκεκριμένη να αποκτήσει μία, παλλόμενη από τη μια ταύτιση στην άλλη, δεν καταφέρνει να αγκυροβολήσει σε καμία αφήνοντάς μας κι εμάς με την απορία. Αν εξαιρέσει κανείς τα γνωστά ονόματα που απαρτίζουν το cast, ορισμένες, μετρημένες χαριτωμένες σκηνές που λόγω αναπόλησης θα κάνουν το χειλάκι σας να σπάσει αλλά κυρίως, τις διασκευές γνωστών και αγαπημένων μουσικών επιτυχιών της δεκαετίας του `60, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να μπορέσει να προσδώσει στην ταινία έναν ορισμό καλύτερο από αυτό του έργου οικογενειακής διασκέδασης.
Βαθμολογία:





Γιώτα Παπαδημακοπούλου
Συμπαθητικη προσπαθεια, συμπαθητικο το αποτελεσμα, μια ταινια αναπολησης της εποχης της σεξουαλικης απελευθερωσης, αλλα τιποτα περισσοτερο απο κει και περα. Και νομιζω και ο σκηνοθετης δεν ειχε και αλλες προθεσεις. Πολυ καλες οι ερμηνειες των Χοουν και Σαραντον.
Amphipolis
Amphipolis
