• ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...

  • Αριθμός ταινιών: 22316
  • Αριθμός συν/τών: 759967
  • Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr


The Banger Sisters (2002)


Δραμεντί | 98' | Ακατάλληλο κάτω των 15
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 20 Δεκ 2002
Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 12/5/2003
Διανομή: Odeon
Χρώμα: Έγχρωμο
Ήχος: Dolby Digital
Γλώσσα: Αγγλικά
Δημοτικότητα: n/a
Αξιολόγηση: 7.00/107.00/107.00/107.00/107.00/107.00/107.00/10   (7.00/10)
Aντιφατικότητα ψήφων: Μέση (Συμφωνία ψήφων μεταξύ 50 και 75%)




- Υπότιτλος:

Κάποιες φιλίες κρατάν για πάντα… τους αρέσει δεν τους αρέσει.

 

- Κριτική από το Cine.gr:


Πως μπορεις να καταλαβεις οτι μια ταινια ειναι το ντεμπουτο ενος σκηνοθετη; Η θα ειναι φρεσκια και εντονη καθως ο σκηνοθετης απελευθερωνει ολα τα του τα συναισθηματα και επιθυμιες στην οθονη η θα ειναι ημιτελης και προχειρη γιατι ο σκηνοθετης βιαστηκε η του δοθηκαν φτασμενοι ηθοποιοι που δεν μπορεσε να κοντρολαρει. Δυστυχως το Banger Sisters ανηκει στη δευτερη κατηγορια.

Δυο φιλεναδες που εζησαν πολυ εντονα νιατα τους ως groupies ολων των μυθικων συγκροτηματων της δεκαετιας του ’60 ξανασυναντιουνται οταν η μια απολυμενη και αφραγκη αποζητα την κολλητη της μητερα 2 παιδιων πια τωρα και συζυγος ζαπλουτου δικηγορου με πολιτικες φιλοδοξιες. Στο δρομο μαλιστα θα παρει μαζι εναν αποτυχημενο συγγραφεα που εχει βαλει σκοπο να σκοτωσει τον πατερα του που τον καταραστηκε να μην προκοψει στη ζωη.

Καθως λοιπον το σεναριο εχει προοπτικες και οι στιγμες γελιου δεν ειναι λιγες θα ελεγε κανεις οτι η συγκεκριμενη ταινια ειναι ευχαριστη. Δυστυχως ομως ο Dolman δεν θα την αφησει να παει παρακατω απο τα συνηθισμενα κλισε: η γυναικα που δεν εχει οικογενεια και ψαχνει να βρει που ανηκει αλλα ειναι αυθεντικη και η γυναικα που εχει τα παντα αλλα δεν ειναι πραγματικα ευτυχισμενη και υποκρινεται στον εαυτο της και τους αγαπημενους της.

Ολα αυτα θα ηταν φυσικα υπεροχα αν ειχαν δοθει με καποιο βαθος και μας εκανα να προβληματιστουμε. Η τοσο ομως επιφανειακη προσεγγιση και απο τον σκηνοθετη αλλα και απο τους ηθοποιους (με μοναδικη εξαιρεση εναν απολαυστικο Geoffrey Rush) μας απογοητευει πληρως. Θαρρεις πως οι Sarandon και Hawn γνωριζοντας το ταλεντο αλλα και τη φημη τους δεν κανουν καμια προσπαθεια για να δωσουν λιγη ψυχη στο ρολο και μενουν τοσο στο απλα να...μιλανε μεταξυ τους που νιωθεις οτι παρακολουθεις το πρωτο διαβασμα του σεναριου!

Αυτο που σιγουρα θα κρατησετε ειναι το υπεροχο soundtrack με παλια και διασκευασμενα hits των ‘60΄ς που θα σας ταξιδεψει και θα σας κανει να νοσταλγησετε την υπεροχη αυτη εποχη!

Βαθμολογία: 5/10 Stars5/10 Stars5/10 Stars5/10 Stars5/10 Stars (5/10)

Μαρια Βουγιουκαλακη




Κριτικη DVD

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο φίλες. Η Σουζέτ και η Βιν. Οι δυο τους υπήρξαν οι πιο γνωστές γκρούπις της δεκαετίας του 70 κάνοντας «παρέα» σε όλους τους διάσημους ροκ σταρ της εποχής. Σήμερα τρεις δεκαετίες μετά για την πρώτη δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως. Ροκ, κλαμπς, φιλελεύθερη ζωή. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την Βιν, Λαβίνια πλέον, που είναι παντρεμένη με έναν φιλόδοξο πολιτικάντη, έχει δυο κόρες της παντρειάς και έχει κλειδώσει κάπου σε ένα σκοτεινό υπόγειο όλες εκείνες τις αναμνήσεις του ακραίου αλλά νοσταλγικού παρελθόντος.

Προσπάθησα πολύ να εντοπίσω τον λόγο ύπαρξης της συγκεκριμένης ταινίας, όπως δυσκολεύτηκα επίσης να την κατατάξω σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία. Μάταια. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κομεντί, δεν είναι δράμα, δεν έχει κοινωνικές αναφορές. Ε, τότε τι ακριβώς είναι?

Στο μυαλό μου αρχικά ήρθε η πιθανότητα να επισκέφτηκε η όμορφη ηθοποιός του “Almost Famous” Kate Hudson την μαμά της Goldie Hawn ζητώντας της να γυρίσει ένα είδος sequel της ταινίας, κάτι που η ίδια μάλλον το αποδέχτηκε. Και έτσι βλέπουμε την πενηντάρα – πλην καλοστεκούμενη – ξανθιά στο ρόλο της πρώην αλλά αμετανόητης γκρούπι, που ζει ακόμη το παρελθόν μέσα σε ένα έντονο παρόν. Από την άλλη μεριά η Susan Sarandon, σαφέστατα πιο σοβαρή (όπως και όλη της η διαδρομή άλλωστε) από την Hawn, προσπαθεί να κρατήσει κάποια ισορροπία, παραμένοντας ηθοποιός και όχι επιδειξίας των τελευταίων πλαστικών χειρουργικών επεμβάσεων. Στην ταινία επίσης παίζει και ο Geoffrey Rush σε έναν ρόλο που δεν θα θυμάται σε λίγα χρόνια ούτε ο ίδιος.

DVD – Εισαγωγής από την Odeon, παραγωγής της Fox Searchlight. Από τα πιο λιτά DVD τόσο σαν κατασκευή όσο και στα extras που έχω παρακολουθήσει.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ – Η εικόνα εμφανίζει μερικά ψεγάδια σε στιγμές που κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το κάδρο είναι αναμορφικό widescreen. Ο ήχος σε ελαφρώς καλύτερα επίπεδα, με όμορφο διαχωρισμό διαλόγων και μερικά όμορφα τραγούδια στο soundtrack (Dolby Digital 5.1).

EXTRAS

– Ούτε ένα για δείγμα… Μόνο μερικά “κυκλοφορούν ακόμη” από την Fox…

Ούτε συζήτηση. Τα αρνητικά στοιχεία είναι περισσότερα από τα θετικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το “Banger Sisters” είναι για πέταμα. Ίσως ο χαρακτηρισμός που του ταιριάζει περισσότερο να είναι αδιάφορο…

ΕΙΚΟΝΑ – 6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars (6/10)
ΗΧΟΣ – 6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars6/10 Stars (6/10)
EXTRAS – 1/10 Stars (1/10)
BANGER SISTERS4/10 Stars4/10 Stars4/10 Stars4/10 Stars (4/10)

Γιωργος Ζερβοπουλος




Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Έχετε ποτέ σκεφτεί πόσο πολύ αλλάζουν με τα χρόνια οι ανθρώπινες σχέσεις. Όλα εξαρτώνται από το μονοπάτι που επιλέγει ο καθένας μας να ακολουθήσει. Άλλοι επιλέγουν να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν, να φτιάξουν μια νέα ζωή αφήνοντας πίσω τους την παλιά ενώ, κάποιοι άλλοι επιλέγουν ακριβώς το αντίθετο, να μείνουν στα ίδια, υπερασπιζόμενοι ιδέες και ιδανικά. Μπορούν αυτές οι δύο διαφορετικές και απόλυτα αντιφατικές καταστάσεις να συνυπάρξουν ή η μία θα πρέπει αναγκαστικά είτε να επισκιαστεί, είτε να παρασυρθεί από την άλλη;

Η ταινία ξεκινάει με καλές προδιαγραφές και με μια ενδιαφέρουσα σεναριακή ιδέα, ελαφρώς διαφοροποιημένη από την κλασσική κινηματογραφική αποτύπωση του συγκεκριμένου γυναικείου πρότυπου, στα τρελά και αχαλίνωτα νιάτα τους. Δύο γυναίκες με κοινό παρελθόν και διαφορετικό παρόν. Δυο δρόμοι χωρισμένοι από χρόνια που ξανασυνατιούνται. Το ερώτημα είναι, μπορούν να ακολουθήσουν και κοινή πορεία; Η ταινία ξεκινάει θέλοντας κάτι να πει, όμως δυστυχώς δεν το καταφέρνει.

Το σενάριο προσπαθεί να κινηθεί κάπου ανάμεσα στο κοινωνικό δράμα και στην μαύρη κωμωδία. Προσπαθεί να κάνει κοινωνικοπολιτικές αναφορές. Προσπαθεί να αναβιώσει την φιλελεύθερη διάθεση με δήθεν τύπου ιστορικές αναφορές στα χρόνια της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Προσπαθεί να κάνει πολλά μαζί και τελικά δεν καταφέρνει να κάνει τίποτα. Φταίει αλήθεια το σενάριο ή ο πρωτάρης Dolman που δεν κατάφερε να αξιοποιήσει, τόσο το υλικό που είχε στα χέρια του, όσο και το cast με τα πολύ ηχηρά ονόματα. Κακά τα ψέματα, δεν έχουν πολλοί ανάλογη ευκαιρία στο ντεπούτο τους. Η αλήθεια βρίσκεται μάλλον κάπου στη μέση και οι ευθύνες μπορούν να μοιραστούν.

Προσπαθώντας να δημιουργήσει μια κωμική ταινία η οποία όμως να μην στερείται κοινωνικών αναφορών, καταφεύγει σε κλισέ δράματα τύπου, μια γυναίκα μόνη ψάχνει την ολοκλήρωσή της ενώ, μια άλλη έχει τα πάντα αλλά μέσα σε αυτό το πάντα ζει την οικογενειακή μιζέρια και συγκατάβαση περιμένoντας την σωτηρία. Η ζωή είναι κάτι παραπάνω, μπορεί να αφήνεις πίσω σου κάτι αλλά βρίσκεις πάντα μπροστά σου κάτι άλλο. Δεν μπορεί να υπάρχει μόνο το ζενίθ και το ναδίρ και σίγουρα, δεν μπορεί να υπάρχει η απόλυτη ευτυχία και η απόλυτη μιζέρια. Πάντα υπάρχει η χρυσή τομή, αρκεί να έχουμε την διάθεση να την βρούμε και να μην καταφεύγουμε σε μελοδραματισμούς.

Παρακολουθούμε λοιπόν μια Hawn που από τις πολλές πλαστικές πλέον, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, ούτε την ηλικία της, ούτε την συναισθηματική της κατάστασης. Η Sarandon είναι σαφέστατα πιο σοβαρή, άλλωστε είναι καλύτερη ηθοποιός και το βαρύ της όνομα χρειάζεται μια κάποια προστασία αλλά, αυτό δεν σημαίνει πως ερμηνευτικά προσφέρει κάτι στον θεατή. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα παρουσία να είναι αυτή του Rush όμως, σε έναν ρόλο που πιθανότατα να μην θυμάται ούτε ο ίδιος σε λίγα χρόνια.

Ίσως να μην υπάρχει χειρότερο στοιχείο σε μια ταινία από το να μην έχει ταυτότητα. Και όσο κι αν προσπαθεί η συγκεκριμένη να αποκτήσει μία, παλλόμενη από τη μια ταύτιση στην άλλη, δεν καταφέρνει να αγκυροβολήσει σε καμία αφήνοντάς μας κι εμάς με την απορία. Αν εξαιρέσει κανείς τα γνωστά ονόματα που απαρτίζουν το cast, ορισμένες, μετρημένες χαριτωμένες σκηνές που λόγω αναπόλησης θα κάνουν το χειλάκι σας να σπάσει αλλά κυρίως, τις διασκευές γνωστών και αγαπημένων μουσικών επιτυχιών της δεκαετίας του `60, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να μπορέσει να προσδώσει στην ταινία έναν ορισμό καλύτερο από αυτό του έργου οικογενειακής διασκέδασης.

Βαθμολογία: 4.5/10 Stars4.5/10 Stars4.5/10 Stars4.5/10 Stars4,5/10 Stars (4.5/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου


 
Legacy - Amphipolis - Unverified - Δευ 09 Φεβ 2004 - 08:08
Συμπαθητικη προσπαθεια, συμπαθητικο το αποτελεσμα, μια ταινια αναπολησης της εποχης της σεξουαλικης απελευθερωσης, αλλα τιποτα περισσοτερο απο κει και περα. Και νομιζω και ο σκηνοθετης δεν ειχε και αλλες προθεσεις. Πολυ καλες οι ερμηνειες των Χοουν και Σαραντον.
Amphipolis
 
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.