---

Spider (2002)
Δραματικό Θρίλερ | 98' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 25 Οκτ 2002 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 07/04/2003 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.27/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Το μοναδικό που είναι χειρότερο απ`το να χάσεις το μυαλό σου είναι... να το ξαναχάσεις.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτερα 7 Οκτωβριου 2002 - 10:11

Θυμαμαι μια απο τις βασικες αρχες για την κριτικη της φιλμικης τεχνης: “Δεν υπαρχει ορθη κριτικη αναλυση οταν ο γραφων νοιωθει δεος μπροστα στο δημιουργο του κρινομενου εργου”. Η προκληση λοιπον ειναι μεγαλη για τον γραφοντα σημερα, οταν καλειται να αποκαθηλωσει ενα απο τα ζωντανα ινδαλματα του κινηματογραφικου παρελθοντος του. Ο David Cronenberg ειναι απο τους λιγους σκηνοθετες που καθιερωσαν με το oevre τους το genre “σινεφιλ” στον κινηματογραφικο χαρτη. Απο το Rabid (1977) στο The Brood (1979) και απο το κλασσικο πλεον Videodrome (1983) και το The Fly - Η Μυγα (1986) που τον καθιερωσε εμπορικα, εως το ανυπερβλητο Dead Ringers - Οι Διχασμενοι (1988) και το cult-chic The Naked Lunch (1991), o μαγος του τρομου, ο ανατομος της καταχνιας της ανθρωπινης υπαρξης, εγινε σχολη για τους επιγονους του (ρωτηστε τον Atom Egoyan για αυτο!) Η πικρη αληθεια για τους πιστους fans παραμενει ομως οτι απο την εποχη του Crush (1996) και μεχρι το eXistenZ (2001) ο δημιουργος γνωριζει καλλιτεχνικη καμπη, κατι που επιβεβαιωνει τωρα με το Spider.

To Spider δεν ειναι μια ευαναγνωστη ταινια, παρα το ευκρινες και εικαστικα αψογο του περιτυλιγματος της. Το θεμα της ειναι η σχιζοφρενεια του 10χρονου Dennis Claig, που τον οδηγει σε εναν 20ετη εγκλεισμο σε ψυχιατρειο του Λονδινου. Ο Spider (προσωνυμιο που καταδεικνυει το ταλεντο του ηρωα στους χειροποιητους ιστους αραχνης, στοιχειο- κλειδι στην εξελιξη της πλοκης), ερημος και εγκλωβισμενος στον ιστο της διαταραγμενης προσωπικοτητας του, τριγυρνα ψαχνοντας απεγνωσμενα το νημα των πραξεων του, κρατωντας ακατανοητες σημειωσεις, ξαναζωντας καρε-καρε τη λαβωμενη του παιδικοτητα, νοιωθοντας μισος για τον πατερα και λατρευοντας μια μανα-πορνη, εγκλωβισμενος σε ενα οιδιποδειο που του στερει δια παντος την ενηλικιωση. Υλικο για μια συγκλονιστικη ταινια;

Οχι, δεν ειναι αυτη η περιπτωση και αυτο ειναι μεγα κριμα, διοτι οι επι μερους παραγοντες μιας ακομα περιφανους νικης για τον Cronenberg ειναι εδω. Ξεπερνωντας την καθιερωμενη πλεον εικαστικη τελειοτητα που χαρακτηριζει τις ταινιες του μεγαλου Καναδου, συναντουμε επισης σημαντικες στο συνολο τους ερμηνειες: Ο Ralph Fiennes δειχνει για ακομη μια φορα ποσο πολυσυνθετος ηθοποιος ειναι. Δε δισταζει να διασυρθει ψυχικα, να μην καταφυγει σε καμια μανιερα, να μη λογικοποιησει το ανερματιστο του χαρακτηρα που υποδυεται, ωστε να μην παυσει στιγμη να ΕΙΝΑΙ ο Spider. Σε μερικες σκηνες καποιοι μπορει να μειδιασουν με τη γελοιοτητα που αναδυουν οι κινησεις του, κατι που σημαινει απλουστατα οτι παρακολουθουν…αλλη ταινια!

Η Miranda Richardson στον τριπλο (!) ρολο της μανας- που- ειναι, της πορνης- που- βλεπει ο Spider και της Mrs Wilkinson ειναι απολαυστικη, με μια ερμηνεια – δηλωση της μεγαλης γκαμας της ως ηθοποιου (απο τις σημαντικοτερες της γενιας της).

Ο Gabriel Byrne στο ρολο του πατερα ειναι λιτος, ανετος, δεν κλεβει (ηθελημενα) την παρασταση, ενω δημιουργει καλη χημεια με τη Richardson.

Η μουσικη του (αδικως βραβευθεντα για το The Lord of the Rings) μονιμου συνεργατη του Cronenberg, Howard Shore, ξαναγυρνα στα μονοπατια του Dead Ringers - Οι Διχασμενοι, γεγονος που ειναι απο μονο του ενα βασικο ατου για την ταινια.

Εδω ομως αρχιζουν οι ενστασεις: O σεναριακος ιστος ειναι γοητευτικος, ομως η ιδεα με αυτον τον επιτηδευμενα αργοσυρτο σκηνοθετικο ρυθμο, δεν επαρκει για τα 98 λεπτα της ταινιας. Το οτι τα παντα αντανακλωνται μεσα απο τον ταραγμενο νου του πρωταγωνιστη ειναι μεν ευρημα, αλλα…(ετσι απλα) κουραζει το θεατη. Οι συμβολισμοι δε λειπουν, ομως το συνολο αναφυεται εν τελει σαν μια ενδιαφερουσα ασκηση υφους καποιου πρωτοεμφανιζομενου σκηνοθετη, οχι ομως και ως ολοκληρωμενο εργο του διαμετρηματος ενος maitre οπως ο Cronenberg. O μινιμαλισμος και η ελλειψη special effects ειναι επιλογες λιαν ευπροσδεκτες, οχι ομως και η μαλλον νατουραλιστικη, «συμπτωματικη», με την ψυχιατρικη εννοια του ορου (στη θεση μιας de profoundis) αναλυση της παιδικης σχιζοφρενειας. Ενα εγχειρημα μπλεγμενο αδυσωπητα στον ιστο που εχει το ιδιο δημιουργησει…

Βαθμολογία: (6/10) (Άνισο, ατελες, μα παντα ξεχωριστος Cronenberg)

Τακης Γκαρης

---

Κριτικη DVD

Στο Ανατολικο Λονδινο της δεκαετιας του 80 ενας ταλαιπωρημενος ψυχικα ανθρωπος ο Spider, απαλλαγμενος απο το βαρος της καταπιεσης του ψυχιατρικου ιδρυματος, ξετυλιγει το κουβαρι των αναμνησεων που τον οδηγησαν στην τραγικη αυτη κατασταση. Τα φαντασματα του παρελθοντος ξυπνουν θυμιζοντας του την βαναυση δολοφονια της μητερας του απο τα χερια του ιδιου του του πατερα, για τα ματια μιας κοινης γυναικας.

Πολυ δυσκολα θα μπορουσα να πιστεψω πως προκειται για Cronenberg. Οχι γιατι δεν κινειται και αυτο στο ιδιο παρανοϊκο κλιμα που μας εχει συνηθισει στο δημιουργικο του παρελθον, αλλα γιατι το σκοταδι, το γκριζο και η απαισιοδοξια δεν ηταν και το κυριοτερο του χαρακτηριστικο, στις γνωστοτερες των παραγωγων του. Ισως η ελλειψη χρηματικων πορων απο τα μεγαλα στουντιος (η ταινια ειναι ευρωπαϊκη συμπαραγωγη) να τον οδηγησαν σε μια πιο φτωχικη και προχειρη γραφη.

Αυτο δεν σημαινει επ ουδενι πως οι ερμηνειες του φιλμ δεν ειναι εξαιρετικες. Ο πολλακις αδικημενος Ralph Fiennes, εχει παρει στα πολυ σοβαρα την υποθεση ηθοποιια προσπαθωντας τα μεγιστα σε καθε του εμφανιση. Αυτο τον ζοριζει αρκετα και τον αποπροσανατολιζει ωστε τα αποτελεσματα να μην πλησιαζουν παλαιοτερες ερμηνειες του (ο λοχαγος Γκετ νομιζω πως τον εχει στιγματισει εκτιμω περισσοτερο και απο τον Ουγγρο ασθενη). Ουτε κουβεντα βεβαια για καποιες πιο προσφατες επιλογες σε ταινιες χαμηλοτερου επιπεδου οπως το “Maid In Manhattan”.

Εξαιρετη η παρουσια της Miranda Richardson, μιας οχι και τοσο γνωστης Βρετανιδας ηθοποιου, που ειχε αφησει καλες εντυπωσεις στο “Sleepy Hollow” και που εδω αναλαμβανει τριπλο ρολο, ως προβληματισμενη και καλοκαρδη μανα του Spider, ως Υβον που παρασυρει τον πατερα στο εγκλημα και ως…καλυτερα να μην το αποκαλυψω γιατι ουσιαστικα ειναι ολο το φιναλε (και κατα συνεπεια οτι αξιζει απο την μετρια γενικα ταινια). Καλες εμφανισεις και απο τον Gabriel Byrne και την Lynn Redgrave.

DVD – Ελληνικης κατασκευης δισκος, οχι υψηλων απαιτησεων τοσο τεχνικα οσο και στα προσθετα υλικα. Απλοϊκο μενου που οδηγει στην επιλογη των (μονο) Ελληνικων υποτιτλων και στα Chapters.

ΕΙΚΟΝΑ – Κατω του μετριου, χαρακτηριζεται απο χοντρο κοκκο και αρκετες σκιες. Αποτελεσμα της (θεο)σκοτεινιας που επικρατει σε ολο το εργο, χαρακτηριστικο αλλωστε πως τα φωτεινοτερα πλανα ειναι ενα πρωινο στο μουντο Λονδινο και στο ημιφωτισμενο μπαρακι. Widescreen αναμορφικο καδρο.

ΗΧΟΣ – Η Dolby Digital 5.1 μπαντα ειναι πολυ ησυχη και περιορισμενης εντασης. Χαρακτηριστικο της ειναι ο σωστος διαχωρισμος των διαλογων και κυριως η χρηση των ομιλιων σαν περιφερειακα εφε οπου ουσιαστικα οριοθετουν τις αδεσποτες φωνες στο τραυματισμενο μυαλο του πρωταγωνιστη. Μια σαφης αντιγραφη ηχητικου εφε απο το “A Beautiful Mind”!!!

EXTRAS – Πολυ λιγα. Θα βρειτε μερικες συνεντευξεις των συντελεστων, με προεξεχουσα αυτη του Cronenberg, και trailers του Spider και αλλων ταινιων της Odeon.

Γενικα προκειται για μια απο τις μεγαλες απογοητευσεις της περιοδου που διανυουμε. Γερασμενο το ματι πλεον του Καναδου δεν θυμιζει σε καμια περιπτωση τα αινιγματικα “Dead Ringers - Οι Διχασμενοι” και “The Dead Zone - Νεκρη Ζωνη”. Ο ρυθμος του ειναι τρομακτικα αργος, η μιζερια κι η παρανοια επικρατουν σε καθε πλανο, αν θελησω δηλαδη να δω κατι σε «μουντο Λονδινο» θα προτιμησω μαλλον να ξαναδω το πιο ευαισθητο και αισιοδοξο “All or Nothing - Ολα η Τιποτα” του Mike Leigh…

ΕΙΚΟΝΑ – (5/10)
ΗΧΟΣ – (5/10)
EXTRAS – (5/10)
ΣΥΝΟΛΟ - (3/10)

Γιωργος Ζερβοπουλος

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.