---

Zero Dark Thirty (2012)
Πολιτικό Θρίλερ | 157' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 21 Φεβ 2013 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/5/2013 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 27/5/2013 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (5.83/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό στην ιστορία. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Από την πτώση των δίδυμων πύργων, η ΣΙΑ αναζητούσε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το φιλμ παρακολουθεί τις έρευνες, έχοντας ως κεντρικό πρόσωπο την πράκτορα Μάγια που επέμενε, κόντρα στους συναδέλφους της, ότι ο Μπιν Λάντεν δεν κρύβεται στις ορεινές φυλές αλλά σε αστική περιοχή. Ο τίτλος του έργου στην γλώσσα των κομάντος σημαίνει «12:30 το βράδυ», ώρα όπου έγινε και η γνωστή επιδρομή.

Δεν είναι κατασκοπικό θρίλερ, δεν υπάρχει σασπένς, ίσα ένα δράμι (κι ούτε) στην τελική σκηνή της επίθεσης - μια επίθεση μουγκή, στο φως των υπέρυθρων, επιστημονικά σχεδιασμένη, μουλωχτή, αντι-δραματική, σαν χειρουργική επέμβαση και ίσως για αυτό κάπως πρωτότυπη και κάπως ανατριχιαστική. Δεν είναι ιστορικό δράμα με στοχασμό πάνω σε ένα θέμα όπως μια μαζική εθνική βεντέτα, όπως π.χ. το Μόναχο του Σπίλμπεργκ, δεν είναι καν δράμα χαρακτήρων ή τουλάχιστον ντοκουντράμα που πιλοτάρει μέσα από ανάπτυξη χαρακτήρων. Τότε τι είναι; Ένα σχεδόν δημοσιογραφικό χρονικό 157 λεπτών όπου παρατίθενται συζητήσεις, συμβούλια, παρασυμβούλια, έρευνες, επισκέψεις σε τόπους, ολίγη από ευπρεπή βασανιστήρια, έτσι, για ρεαλισμό (ο «πνιγμός» με πετσέτα και νερό), και δυο τρεις βόμβες σε Λονδίνο κι αλλού για να ανάβουν λίγο τα αίματα και να μην κοιμάσαι. Η ανερχόμενη Τζέσικα Τσάστεϊν κάνει επίσης ότι μπορεί με το πείσμα της ηρωίδας για να μας κρατάει ξύπνιους. Πρόκειται για μια ταινία εντυπωσιακά αδιάφορη, εντυπωσιακά βαρετή. Ίσως όχι για τους Αμερικανούς, βέβαια, που η συντριβή του «μεγάλου κακού» από μόνη της είναι αρκετή για να κρατήσει το ενδιαφέρον. Άλλωστε, γενικά στην αμερικανική αφήγηση του Χόλιγουντ, είτε πρόκειται για τον Μπιν Λάντεν είτε για τον Τζόκερ του «Μπάτμαν», για όλα φταίει ένας «μεγάλος κακός» κι όχι π.χ. η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, τα πετρελαϊκά συμφέροντα των σεΐχηδων, οι δρόμοι του οπίου και των παράνομων όπλων, η ηθελημένη φτώχεια κι αμορφωσιά του τρίτου κόσμου και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες. Εκεί ποντάρει η Κάθριν Μπίγκελοου; Να ικανοποιήσει το δημόσιο αίσθημα;

Έχω μπερδευτεί με αυτή τη γυναίκα. Όταν είδα το Παράξενες Μέρες (1995), της είχα βγάλει το καπέλο. Ένα άρτιο κοινωνικό θρίλερ, αναφορά στο Millennium. Στο The Hurt Locker επέλεξα τη θετική εκδοχή γιατί το φιλμ είχε δύο όψεις. Διάλεξα την άποψη: ο πόλεμος προκαλεί πώρωση ή/και, τέτοια πωρωμένα άτομα αντιστοιχούν στο πόλεμο. Αντίθετα ο φίλος και συνάδελφος Σταύρος Γανωτής είδε την άλλη εκδοχή: δεν κωλώνουν τα παλικάρια μας. Μάλλον είχε δίκιο, πράγμα που επιβεβαίωσε και το Όσκαρ.

Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Χάρης Καλογερόπουλος

---

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Δεν έχει να κάνει με ντοκιμαντέρ, παρότι από τα λεγόμενα των συντελεστών έχει στηριχθεί σε πραγματικά γεγονότα. Μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, η ταινία αυτή μας περιγράφει το επίσημο ανθρωποκυνηγητό του Μπιν Λάντεν. Χωρίς οίκτο για τις απώλειες των βασανιστηρίων που διαπράττουν οι δυνάμεις των ΗΠΑ μας παραθέτουν σκληρές εικόνες προσπαθώντας παράλληλα να τις συνυφάνουν με τον όποιο ορισμό της τέχνης.

Δεν είναι ότι βαρέθηκα από τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Αν και όχι με ιδιαίτερη ευχαρίστηση θέλησα να την παρακολουθήσω για να δω μέχρι που θα φτάσει αυτή η παράνοια. Μέσα σε όλον τον πανικό και το άγχος που μου δημιουργούσε η ταινία (και την έντονη δυσφορία) δεν κατάφερα να ξεχωρίσω πρόσωπα. Ούτε ρόλους ούτε και ηθοποιούς όμως. Αφιλόξενο το όλο κλίμα των σκηνικών, τοποθεσιών, σκηνοθεσίας και όλων των σχετικών. Καθόλου εντυπωσιασμός από το σύνολο της ταινίας. Και δεν με έκανε να λυπηθώ κανέναν λαό και ας είναι σκληρό. Δεν είμαι φαν του Τζιχάντ, αλλά ούτε και της φιλελεύθερης πολιτικής της Αμερικής.

Επιπροσθέτως, δεν είμαι υπέρ της σκηνοθετικής δουλειάς της Kathryn Bigelow. Ειδικά της συγκεκριμένης δουλειάς. Για κανέναν λόγο. Δεν είναι κάτι το οποίο μου άφησε εντυπώσεις, καλές εννοώ. Στην τελική, τη θεώρησα εντελώς αδιάφορη ταινία.

Το πώς καταφέρνουν πάντα αυτοί οι Αμερικανοί να βγαίνουν λάδι στον κόσμο με μια απλή ταινία, δεν μου έχει γίνει ακόμη κατανοητό παρά του γεγονότος ότι έχω παρακολουθήσει αρκετές από δαύτες. Σίγουρα δεν πρόκειται για την ταινία της χρονιάς.

Βαθμολογία: (1/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Φίλιππος Γαβριηλίδης

---

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Η τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, με τα χιλιάδες θύματα και τα γεγονότα που προκάλεσε αυτή, αποτελεί σίγουρα ένα από τα σημεία-σταθμούς της σύγχρονης ιστορίας. Μετρώντας μόλις 11,5 χρόνια μετά την επίθεση και σχεδόν 2 από την ανακοίνωση του θανάτου του Osama bin Laden, τα όσα σχετίζονται με τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι αδύνατον να ειδωθούν μέσα από ένα αντικειμενικό, ερευνητικό πρίσμα και να δοθεί στη δημοσιότητα ένας σαφής κι ολοκληρωμένος απολογισμός.

Ωστόσο, η τρομοκρατία που έχει ασκηθεί στον δυτικό κόσμο από τις συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα, έχει δώσει λαβή για πολλές κοινωνικο-πολιτικές αναταράξεις, στις οποίες συγκαταλέγονται ρατσιστικές αντιδράσεις απέναντι σε άτομα αραβικού φύλου, αλλά και διάφορα σενάρια συνωμοσίας, εκ των οποίων μερικά μοιάζουν αρκετά αληθοφανή. Άσχετα όμως από το αν ευσταθούν οι διάφορες εικασίες ή όχι, καθώς με την πάροδο του χρόνου η αλήθεια θ` αποκαλυφθεί, το σίγουρο είναι ότι έπειτα από μία δεκαετία το όνομα του Osama bin Laden συνεχίζει ν` αποτελεί ανοιχτή πληγή για τις ΗΠΑ, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο κι οποιαδήποτε καινούργια πληροφορία δίνεται σχετικά με την οργάνωση της Αλ Κάιντα αμέσως αναδεικνύεται σε κύρια και σημαντική είδηση.

Έτσι, παρόλο που βρισκόμαστε σε μια χρονική στιγμή όπου καμία σχετική είδηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ιστορικό τεκμήριο, βλέπουμε ότι οι προσπάθειες να δοθεί στη δημοσιότητα μια όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη εικόνα γι` αυτή την τρομοκρατική οργάνωση, αλλά και τη δεκαετή έρευνα των Αμερικανών, είναι ανάγκη πολλών εμπνευσμένων δημιουργών. Ακριβώς σ` αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, κινείται και η συγκεκριμένη προσπάθεια απεικόνισης του χρονικού που οδήγησε στον θάνατο του Osama bin Laden.

Η Kathryn Bigelow, κάνοντας χρήση των στοιχείων που έχει καταφέρει να συλλέξει από διάφορες έρευνες, αλλά και των ντροπιαστικών εικόνων από τα βασανιστήρια των αμερικανών πρακτόρων σε ισλαμιστές αιχμαλώτους, οι οποίες διέρρευσαν στον διεθνή τύπο, δημιουργεί ένα έργο που προσπαθεί να κρατήσει τις αποστάσεις ενός ντοκιμαντέρ από τα γεγονότα, αλλά που παράλληλα δεν χάνει το στοιχείο της μυθοπλασίας.

Έτσι, λοιπόν, μέσα σε μια διάρκεια δυόμισι ωρών, ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει μια σειρά επεισοδίων που δεν του επιτρέπουν να ταυτιστεί με κάποιον από τους ήρωες και που ταυτόχρονα αποφεύγουν να βάλουν σε καλούπια τα πρόσωπα που εμφανίζονται. Θεωρώντας ως δεδομένο, επίσης, ότι ολόκληρος ο κόσμος γνωρίζει την ιστορία της πτώσης των Δίδυμων Πύργων, των τρομοκρατικών επιθέσεων που την ακολούθησαν, αλλά και την ουσία της οργάνωσης της Αλ Κάιντα και του ιερού αγώνα (Τζιχάντ) των Ισλαμιστών, η σκηνοθέτης εστιάζει στην παρουσίαση των γεγονότων που συμπληρώνουν σφαιρικά και προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας, χωρίς ν` αναλώνει περιττό χρόνο σε επεξηγήσεις βασικών εννοιών.

Η αλήθεια είναι ότι η διάρκεια της ταινίας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το έργο στην ουσία του είναι καθαρά ιστορικό, κουράζουν τον μέσο θεατή. Παρόλα αυτά, το ζήτημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και η προσπάθεια της Bigelow να κάνει καταγραφή των γεγονότων χωρίς να παίρνει θέση, είναι αν μη τι άλλο έντιμη κι άξια προσοχής. Προτείνεται λοιπόν κατά κύριο λόγο στους λάτρεις των πολιτικο-ιστορικών ταινιών.

Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Μαριλένα Ιωάννου

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.