---

La Ceremonie (1995) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Η Τελετή - Γνωστό και ως: A Judgement in Stone
Δραματικό Θρίλερ | 112'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 15 Μαρ 1996 Διανομή: Rosebud Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Mono Γλώσσα: Γαλλικά - Γερμανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.28/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Το αφιερωμα μας στην Nouvelle Vague θα συνεχιστει με μια αντιπροσωπευτικη ταινια, αυτη τη φορα απο τον Claude Chabrol ισως τον πιο αδικημενο της παρεας.Καθως ξεκινησε απο την σκηνοθεσια διαφημιστικων ο Chabrol δεν ετυχε ιδιαιτερας εκτιμησης απο το γαλλικο κοινο που ηδη λατρευε τον Truffeaut και θεωρησε τον Chabrol τουλαχιστον σαν ενα κακεκτυπο.Θα αποδειξει ομως ο σκηνοθετης με το πλουσιο εργο του την μοναδικοτητα του.Οι ταινιες του θα ειναι στο συνολο τους θριλλερ, μεσα απο αυτες καταφερνει ομως να ενσωματωσει πολιτικα και κοινωνικα στοιχεια, να αναλυσει τους χαρακτηρες του σε βαθος που οι υπολοιποι εκπροσωποι του ρευματος δεν καταφεραν.Στο La Ceremonie,βασισμενο στο μθυιστορημα της Ruth Rendell “a Jungement in Stone”,καταφερνει να δωσει το δικο του στιγμα ,να σοκαρει και να προβληματισει.

Οι Lelievres(το αντρογυνο με τα παιδια τους καθενα απο προηγουμενο γαμο) , καλοστεκουμενη οικογενεια που μενουν σε μια απομονωμενη βιλα στα προαστια μιας μικρης γαλλικης πολης, ψαχνουν για οικιακη βοηθο και η Sophie μια νεαρη, καπως παραξενη κοπελα εμφανιζεται.Η κυρια Lelievre την συμπαθει και την προσλαμβανει αλλα πολλα ανεξηγητα στοιχεια στον χαρακτηρα της κοπελας αρχιζουν να τους ενοχλουν.Καθως μαλιστα γινεται φιλη με την ενοχλητικη υπαλληλο του ταχυδρομειου, την Jeanne, τα πραγματα παιρνουν μια αναπαντεχη και ανεξελεγκτη τροπη.

Ολοι οι εκπροσωποι της Nouvelle vague φαινονται ακρως επηρεασμενoι απο τον Alfred Hitchcock, τον εχουν μελετησει καλα και εχουν υιοθετησει πολλα στοιχεια του τροπου που σκηνοθετει(ειναι γνωστος μαλιστα ως ο γαλλος Hitchcock!).Eδω ο Chabrol θα χρησιμοποιησει ενα μιγμα των γνωσεων πανω στον Hitchcock και στην αγαπη του για τον Fritz Lang και θα κανει μια ταινια που ακροβατει σκηνοθετικα αναμεσα στην υποκειμενικοτητα του Hitchcock και την αντικειμενικοτητα του Lang(και ο Godard θαυμαζει τον Lang και μαλιστα στο Le mempris τον καλει να εχει ενα μικρο ρολο στην ταινια!).Aπο την πρωτη σκηνη φαινεται να εχει την ταση να χρησιμοποει υποκειμενικες γωνιες στην καμερα.Καθως η Sophie φτανει στον σταθμο την βλεπουμε μεσα απο το τζαμι που την περιμενει η κυρια Lelievre .Λιγο αργοτερα ομως οταν θα την περιμενει στον σταθμο τα πλανα ειναι αντικειμενικα, η καμερα εστιαζεται στο τοπιο και μας θυμιζει τον Lang.Αυτες οι εναλλαγες θα ακολουθησουν και την υπολοιπη ταινια κανοντας μας να μην εχουμε ακριβη θεση για το ποιο στυλ τελικα κυριαρχει και οι επιρροες φαινονται εξισορροπημενες.

Oι χαρακτηρες του Chabrol εχουν πολλες αντιθεσεις και σχεδον παντα φαινεται να υπαρχει ενα μεγαλο χασμα μεταξυ τους.Απο την πρωτη στιγμη θα φανει η μεγαλη αντιθεση αναμεσα στην Jeanne και την Catherine Lelievre .H μια ανετη, σιγουρη για τον εαυτο της αλλα ευγενικη ο κλασικος τυπος της οικονομικα ευκαταστατης γυναικας.Η αλλη παλι απο την αρχη αποτομη,λιγομιλητη ισως και προβληματικη αλλα ταυτοχρονα δυναμικη και απολυτη(ενω φαινεται συνεσταλμενη και ντροπαλη θα μιλησει πρωτη για τον μισθο της και θα φανει σαν να παιρνει αυτη την τελικη αποφαση της επιλογης της).Ο κυριος Lelievre την θεωρει ως απλα ενα χρηστικο αντικειμενο του σπιτιου και οταν ακομα γινεται καλος μαζι της ειναι για δικο του οφελος.Ο γυιος της οικογενειας θα κρατησει μια ουσδτερη σταση,η κορη θα φανει να θελει να γινει φιλικη με την κοπελα.Ο κυριος Lelievre ομως θα δειξει στην Sophie πως την χρειαζεται μονο για το οφελος του,ακομα και οταν φαινεται καλος ειναι η για να κανει το χατηρι της γυναικας του ειτε γιατι ετσι θα εχει αυτος κερδος.Οι βασεις της αντιπαλοτητας αναμεσα στην οικγενεια θα τεθουν λοιπον απο αυτον και οι παλη των δυο ταξεων θα φανει γρηγορα.

Ο Chabrol ειναι λοιπον γνωστος για την εμμονη του σε ενα σινεμα οχι ακριβως πολιτικο αλλα με πολλα κρυμμενα στοιχεια που δειχνουν τη εντονη αντιθεση των ταξεων και την διαχρονικη τους παλη.Μονο απο τον τιτλο(στα γαλλικα σημαινει την διαδικασια που γινεται πριν την γκιλοτινα) θα φανει το πολιτικο μυνημα που θελει να δωσει ο Chabrol . Η υπεροψια και σιγουρια των ανωτερων ταξεων απο τη μια και η φαινομενικη αδυναμια των κατωτερων, η ισορροπια που παντα στο τελος ανποδογυριζει με την αντιδραση των «μικρων» στους «μεγαλους».

Ετσι λοιπον η υπακουη και τυπικη Sophie θα μεταμορφωθει σε μια εκδικητικη και αδιστακτη γυναιακα οταν ομως θα προτραπει απο την Jeanne που ειναι και αυτη απο τους μη προνομιουχους. Η δυο γυναικες θα ενωθουν και το αποτελεσμα θα ειναι τραγικο.

Οι ερμηνειες ολων των πρωταγωνιστων θα ειναι εξαιρετες και θα δεσουν με τον στοχο του σκηνοθετη.Ο καθενας μοναδικος σε αυτο που αντιπροσωπευει δινει μια μοναδικη ποικιλια στην ταινια.Η Jaqueline Bisset,η «αμερικανα» του καστ θα δωσει εναν αλλο αερα (ο τροπος της ειναι πραγματικα ξενος με το υπολοιπο καστ και δινει ομως μια ενδιαφερουσα νοτα αλλαγης).Η γυναικα που υποδυεται ειναι ο τυπος της γυναικας που φαινεται να αγαπαει τον ανδρα και το παιδι της να ειναι ανετη, αλλα ισως λιγο περισσοτερο υποτακτικη απο οτι χρειαζεται.Ο Jeanne-Pierre Cassel ειναι ο αντρας-αρχηγος μιας ακρα πατριαρχικης οικογενειας,αυστηρος και αυταρχικος με τον γυιο της γυναικας του και την γυναικα του αλλα πολυ υποτακτικος στη κορη του.Η Virginie Ledoyen σε εναν απο τους πρωτους ρολους της ειναι η κακομαθημενη αλλα με καλα αισθηματα κορη που θελει να εχει καλη σχεση με την Sophie. Γενικα βοηθαει τους αλλους, δυστηχως ομως με εναν αερα συγκαταβατικοτητας και οταν προκειται για το συμφερον της ειναι ετοιμη να προδωσει.

Αυτες βεβαια που ξεχωριζουν και που πολυ δικαια μοιραστικαν τα Cesars(θεωρουνται τα γαλλικα Oscars!)ειναι οι Sandrine Bonnaire και Ιsabelle Huppert.Οι δυο ηθοποιοι δενουν στους ρολους τους αψογα, η χημεια μεταξυ τους λειτουργει υπεροχα και μας δινουν ενα διδυμο που δεν θα ξεχασουμε ποτε!Ο ρολος της Bonnaire vως Sophie εξελισεται μεσα απο την γνωριμις της με την Huppert(Jeanne).Ενω στην αρχη κρατωντας ενα οπως δειχνει φοβερο μυστικο, την κανει ανημπορει και απελπισμενη οταν η φιλια τους αναπτυσεται βλεπει μεσα στην Jeanne ενα ισχυρο συμμαχο.Βλεπουμε ακομα και να μιμειται το ντυσιμο, το χτενισμα και το ολο στυλ της Jeanne, να παιρνει δυναμη μεσα απο ααυτην για να καταφερει να εκγρασει την αγανακτηση και την οργη της στο τελος.Η Jeanne ειναι στην αρχη αυτη που κινει τα νηματα.Το μισοσς της για τους Lelievre και η εμφανιση της Sophie της δινει την ευκαιρια να τους εκδικηθει.Η Sophie ομως θα ειναι αυτη που στο τελος θα παρει τις αποφασεις και θα βγαλει ολη της την κρυμμενη δυναμικοτητα.

Η Isabelle Ηuppert ειναι μια απο τις λατρεμενς του γαλλικου κοινου και ανμφισβητητα μια απο τις καλυτερες ηθοποιους παγκοσμιως.Εχοντας συνεργαστει πολλες φορες με τον Chabrol αλλα και πολλους αλλους κορυφαιους σκηνοθετες του παγκοσμιου κινηματογραφου δινει την εικονα της δυναμικης και αδιστακτης γυναικας που κρυβει ομως πολυ ευαισθησια και που ξεσπαει μονο οταν αδικειται.Μεγαλωμενη σε οικογενεια καλλιτεχνων, η Huppert απο μικρη εδειξε το μοναδικο της ταλεντο και ασχολεηθηκε νωρις με το θεατρο.Τα θεατρικα στοιχεια ειναι καταφανα στο παιξιμο της.Μια μικρη υπερβολη στις κινησεις και στον τονο δεν θα της χρεωθει σαν μειονεκτημα καθως το αποτελεσμα παντα μας ανταμειβει.Αλλες φορες αυστηρη και σιωπηλη(οπως στο «La pianiste» του Haneke) και αλλες φορες δυναμικη και πολυλογου(οπως στο la Ceremonie) ειναι παντα το παιξιμο της προτυπο της ολοκληρωμενης γυναικας.Αυτης που ξερει τι θελει και πως να το αποκτησει.Ολες οι ηρωιδες βρισκουν την θεση τους στην Ιsabelle.Και αυτη βαζει παντα τα δυνατα της για να μην τις απογοητευσει.

Με μια γλυκεια και μελαγχολικη φωτογραφια και με ενα υπεροχο soundtrack απο κλασσικη μουσικη (με κορυφωμα το Don Giovanni του Mozzart στο ανατριχιαστικο τελος) το La ceremonie ειναι εκτος απο ενα παιδι της Nouvelle vague, αδερφακi της «Θυλειας» του Hitchcock και των ταινιων του Lang ειναι μια ταινια που θα συνδιασει σχεδον ολα τα στοιχεια που μπορει να συνδιασει μια ταινια με τροπο αριστοτεχνικο.Ο Claude Chabrol για ακομα μια φορα θα δωσει μια ταινια που δεν εχει παντα λυτωση ουτε καλο τελος.Που η αληθεια βγαινει και σε χτυπαει, σε σοκαρει και σου δειχνει την πραγματικοτητα,που ειναι σχεδον παντα πολυ σκληρη.

Βαθμολογία: (9/10)

Μαρια Βουγιουκαλακη

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.