---

Trees Lounge (1996) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Το Μπαράκι
Δραματική | 95' |
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: (Dolby) Stereo Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.20/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η ιστορία της αναζήτησης ενός άντρα… για ποιος ξέρει τι.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Το Trees Lounge ειναι το μερος που ο Tommy Basilio (Steve Buscemi) περνα σχεδον ολο του το χρονο. Ειναι ενα μπαρ που τα ποτηρια των θαμωνων ειναι περισσοτερο απο μισο-αδεια, ειναι το ειδος του μαγαζιου που μπαινεις το ενα βραδυ και βγαινεις εικοσι χρονια αργοτερα, απορωντας που χαθηκε η ζωη σου.

Το Trees Lounge ειναι η πρωτη σκηνοθετικη αποπειρα ενος ηθοποιου που εγινε διασημος για τους δευτερους ρολους του. Ο κοκαλιαρης καρατεριστας με τα γουρλωτα ματια και την υπερμεγεθη οδοντοστοιχια -το υποστυλωμα μερικων απο τις καλυτερες ανεξαρτητες παραγωγες του συγχρονου αμερικανικου κινηματογραφου (βλεπε Fargo των Coen, Reservoir Dogs και Pulp Fiction του Tarantino)-, μοιαζει να εχει ξεπηδησει απο τους περιθωριακους ηρωες του John Cassavetes σ’ αυτην την ταινια, που οπως εχει δηλωσει, σκηνοθετει εν μερει τον εαυτο του.

Σε συνεντευξη του επ’ ευκαιρια της πρεμιερας της ταινιας του στο Φεστιβαλ των Κανων το 1996, ειχε πει οτι η ταινια ειναι ενα πορτρετο του προς τα που πηγαινε η ζωη του, πριν αρχισει την ηθοποιια. Μερικες απο τις σκηνες της ταινιας μαλιστα, οπως εκεινη με το κολπο που κανει στο μπαρ («Παω στοιχημα οτι μπορω να πιω δυο μπυρες πριν πιεις ενα σφηνακι»), ειναι η περιγραφη περιστατικων που ειχε ζησει ο ιδιος.

Παιζοντας ενα εναλλακτικο εαυτο του λοιπον, ο Steve Buscemi μπαινει στα ρουχα του Tommy Basilio, ενος αλκοολικου που η κοπελα του (Elizabeth Bracco) τον εγκατελειψε, για να παντρευτει τον καλυτερο φιλο και εργοδοτη του (Anthony LaPaglia), λιγο πριν ο τελευταιος τον απολυσει επειδη “δανειστηκε” χρηματα για να παιξει στο καζινο. Παραλληλα, η γυναικα του ειναι εγκυος, αλλα “τινος ειναι βρε γυναικα το παιδι”, κανεις δεν ξερει...

Ο Tommy λοιπον, περνα τις μερες του κυριως πινοντας στο Trees Lounge, ψαχνοντας παραλληλα να βρει δουλεια. Οταν ο θειος του (Seymour Cassel) πεθαινει, ο Tommy κληρονομει το κινητο παγωτατζιδικο του και προσπαθει να παρει τη θεση του εκλιποντος. Στις βολτες του, συναντα την ανιψια της πρωην του, τη δεκαεξαχρονη Debbie (η Chloe Sevigny, σε μια πολυ καλη εμφανιση), με την οποια δενεται συναισθηματικα. Δυστυχως για τον Tommy, ο πατερας της Debbie, ειναι ενας πολυ οξυθυμος τυπος, που μοιαζει με τον Daniel Baldwin και του αρεσει να παιζει baseball με τα κεφαλια αυτων που τον τσαντιζουν.

Καπου στα ενδιαμεσα μπαινουν διαφορες αρκετα ενδιαφερουσες υποπλοκες, μερικα cameo και μικρα παραταιρα περιστατικα που απομακρυνουν την ταινια απο το δραματικο της χαρακτηρα και την φερνουν περισσοτερο στον κωμικο χαρακτηρα του σεναριογραφου Buscemi.

Ο Buscemi δηλωνε στις συνεντευξεις του οτι ειχε δυσκολευτει παρα πολυ με το σεναριο, γεγονος που ειναι εμφανες. Η φιλοδοξιες του σεναριου του φαινεται να ειναι περιπου ισαξιες με αυτες του κεντρικου του χαρακτηρα. Το κεντρικο μηνυμα του φαινεται να ειναι η ματαιοτητα των προσπαθειων του ηρωα να ξεφυγει απο την αρρωστια του θετοντας ως ορο να διορθωθει πρωτα η ζωη του, αντι να προσπαθει πρωτα να κοψει το ποτο και μετα να φτιαξει τη ζωη του. Το γεγονος ομως οτι ειναι η περιγραφη μια πιθανης πραγματικοτητας, του χαριζουν αληθεια, καλυπτοντας ετσι τη μικρης εκτασης αναπτυξη των χαρακτηρων και κανουν την ιστορια πιστευτη και αρεστη.

Ως σκηνοθετης κινειται σε μετρια επιπεδα, ουτε κακος ουτε τιποτε το ιδιαιτερο, αλλα εχει κανει πολυ καλες επιλογες στους ηθοποιους που ενσαρκωνουν τους ηρωες του.

Με λιγα λογια, το Trees Lounge ειναι σαν την ατακα του Tommy στην Crystal, το cameo της Debi Mazur: “I’ve got your name embezzled in my head”. Ειναι ανοητο, αλλα πιανει. Το ιδιο και η ταινια.

Βαθμολογία: (6/10)

Ιωσηφ Πρωιμακης

---

H πρωτη σκηνοθετικη αποπειρα του Steve Buscemi, ενα ποιημα για τους χαμενους αυτου του κοσμου

- PURE MAGIC

Εχει κατι το απροσδιοριστο που ολοι μας λατρεψαμε. Ακομη και στην ολιγολεπτη εμφανιση του στο «Μπαρτον Φινκ» των Κοεν ως Chet, εκπεμπει μια ζεστασια που γεμιζει την οθονη. Αυτο το απροσδιοριστο ερχεται να μας εξηγησει με την πρωτη του δουλεια πισω απο την καμερα. Το μπαρακι ασχολειται με κοινους ανθρωπους. Το σεναριο ειναι προσχηματικο, η εικονα στρεφεται επανω στους ηρωες της με κατανοηση και σεβασμο, πλαθοντας χαρακτηρες οικειους και καθημερινους. Η ζωη τους ειναι μαυρη και μελαγχολικη, ομως εχουν κατι να πουν, η ψυχη τους ειναι γεματη απο χρωματα που ζητουν να φανερωθουν. Και ο Buscemi τα παιρνει και τα εξαπλωνει στο πανι. Τελικα γι αυτο τον αγαπησαμε. Γιατι μεσα απο ενα μπαρακι καταφερε να βγαλει τοση ανθρωπια, οση δεν εχουν κατορθωσει αλλοι με ολοκληρους κοσμους.

Βαθμολογία: (7/10)

Βρεττος Λιαπης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.