Ειχα μια περιεργεια να δω την ταινια που εκλεψε φετος το οσκαρακι απο τον ΗΡΩΑ του Γιμου. Λοιπον, το αξιζε το εργο.
Μισω καθε ειδους προπογανδιστικη ταινια.
Αυτη η ταινια μιλουσε για τους Εβραιους και το διωγμο τους, αλλα ηταν και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ που δεν εμεινε εκει. Μιλησε και τονισε περισσοτερο οικουμενικα θεματα. Την αναγκαιοτητα και την ομορφια της διαφορετικοτητας, της οικογενειας, αλλα και της προσωπικοτητας και ελευθεριας.
Πανεμορφη ταινια, απλη αλλα βαθια και ουσιαστικη με καταπληκτικη σκιαγραφιση χαρακτηρων και μια πρωταγωνιστρια (Γιουλιανε Κολερ) καθηλωτικη. Δεν ξερω, αλλα θα το λεω μεχρι να σταματησω να βλεπω σινεμα: οι ευρωπαιες ηθοποιοι εχουν μια στοφα πολυ ανωτερη απο τις αμερικανιδες... (πλην μερικων εξαιρεσεων).
Υπεροχο το σανουντρακ της Νικι Ραιζερ.
Η ταινια αξιζει και με το παραπανω, ειναι ενα λαμπρο δειγμα ευρωπαϊκου σινεμα. Το μονο αρνητικο, η επιπεδη αφηγηση εχρι το πρωτο μισο, μετα απογειωνεται!
Amphipolis