---

Wyatt Earp (1994) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Γουάιατ Ερπ
Γουέστερν | 191' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 30/8/2004 Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά - Ισπανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.33/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η επική ιστορία αγάπης και περιπέτειας σε μια χώρα χωρίς νόμους. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Kevin…

-BIO-THERAPY: Οι βιογραφικές ταινίες μπορούν να γίνουν μεγάλος μπελάς. Πώς να χωρέσεις τη ζωή ενός σημαντικού ανθρώπου μέσα σε χρονικό διάστημα ικανοποιητικό ώστε να καλύπτει ταυτόχρονα τις προδιαγραφές μιας εμπορικής ταινίας; Από το σύνδρομο αυτό του πεπιεσμένου χρόνου υποφέρει η ταινία του Lawrence Kasdan παρά την τρίωρη διάρκειά της. Προσπαθώντας να ρίξει φως στη ζωή του διάσημου σερίφη της Άγριας Δύσης Wyatt Earp, ο σκηνοθέτης μοιάζει να ακροβατεί ανάμεσα στις αμφιβολίες του για τη σημαντικότητα των σεναριακών τμημάτων. Υπάρχουν στιγμές που το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει να κάνει κοιλιά υπερεκτείνοντας τη διάρκεια ασήμαντων περιγραφικών στοιχείων, ενώ άλλοτε οι εικόνες δείχνουν κυνηγημένες από τα περιορισμένα χρονικά κινηματογραφικά όριά. Μπορεί ο κεντρικός χαρακτήρας να αναλύεται διεξοδικά έχοντας μόνιμη θέση στο κέντρο του φακού, απουσιάζουν ωστόσο οι βασικοί δευτερεύοντες χαρακτήρες που θα περίμενε κανείς να αποσπάσουν σημαντικότερο ρόλο στα τεκταινόμενα: Παρά τις νεανικές συμβουλές που δέχεται ο Earp από τον πατέρα του για τη σημασία των οικογενειακών δεσμών, οι ρόλοι των Gene Hackman και David Andrews ως αδερφοί του διατηρούνται σε μια μόνιμη αφανή κατάσταση κατά τη διάρκεια του φιλμ.

-WHAT’S UP DOC? Ο μόνος χαρακτήρας που αποκτά ικανοποιητική διάσταση δίπλα στην αναμφίβολα προσωποκεντρική εξιστόρηση γύρω από τον Kevin Costner, είναι αυτός του οδοντιάτρου και χαρτοπαίκτη Doc Holliday, καταγεγραμμένος εξαιρετικά από έναν Dennis Quaid που αναγκάστηκε να χάσει περίπου 60 κιλά για το ρόλο. Και δεν του είναι καθόλου δύσκολο να κλέψει την παράσταση. Ο Kevin Costner δεν φαίνεται σε κανένα σημείο της ταινίας ικανός να ανταποκριθεί στον πολυσχιδή χαρακτήρα του ήρωα που υποδύεται, μιας φιγούρας ακροβατούσας ανάμεσα στον ηρωισμό και την παρανομία, στην αρετή και την παραφροσύνη, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους προσωπικούς της δαίμονες μέσα από τη λυτρωτική δύναμη της εκδίκησης. Ένας ούτως η άλλως περιορισμένων ικανοτήτων ηθοποιός παραδίδει μια από τις μετριότερες εμφανίσεις της καριέρας του, ικανοποιώντας μόνο ως αναγνωρίσιμο πρόσωπο της show biz και τίποτε περισσότερο. Στο σύνολό της, η βιογραφική ματιά του Kasdan προσφέρει στο θεατή μερικές αξιομνημόνευτες στιγμές δράσης και αυθεντικού δραματικού σινεμά, που είναι ωστόσο εξαιρετικά περιορισμένες για να εξαλείψουν την επίδραση των εμφανών ατελειών της. Αν οι απαιτήσεις σας περιορίζονται σε τρεις ώρες εφήμερης διασκέδασης, δεν πρόκειται να απογοητευτείτε. Το ότι θα θυμόσαστε ωστόσο κάτι το επόμενο πρωί, κανείς δεν μπορεί να σας το διασφαλίσει…

-ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ: Doc Holliday (Dennis Quaid): «Μην αναβάλλεις για αύριο, αυτό που μπορείς να σκοτώσεις σήμερα…»

-1½ ΓΑΜΟΣ:

1) Δείτε το ως σκληρό crash test. Αντέχετε τρεις ώρες Costner; Αντέχετε τα πάντα! Ακόμη και τηλεμαραθώνιο Τατιάνας Στεφανίδου…

+½) Αλλά αν μη τι άλλω, εδώ καταλαβαίνουμε τι λέει. Λίγο ακόμη “Τατάνκα-Μπάφλο” και θα πηδήξω από τον έκτο. Θα τον χτίσω αν χρειαστεί…

-ΚΑΙ 2½ ΚΗΔΕΙΕΣ:

1) White men can’t jump, Kevin can’t play… As simple as that!

2) Και στο κάτω κάτω της γραφής, ποιος είναι αυτός ο Wyatt Earp; Θα έπρεπε να με ενδιαφέρει; Αμερικάνοι αντιήρωες και πράσινα άλογα…

+½) …αλλά ακόμη και αν με ενδιέφερε, θα προτιμούσα το Tombstone της προηγούμενης χρονιάς. Χίλιες φορές Kurt Russell…

-ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: (5.5/10)

Βρεττός Λιάπης

---

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Το όνομα του Wyatt Earp είναι ένας θρύλος στην Άγρια Δύση. Είναι ίσως ο πιο δημοφιλής άντρας που πέρασε από εκεί, στο ρόλο ενός σερίφη που άλλαξε την σημασία της έννοιας, νόμος και τάξη. Μπορείς όμως άραγε, να χωρέσεις την ιστορία ενός ανθρώπου σε μία ταινία; Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αν όχι ολόκληρη, τα πιο καίρια σημεία της σίγουρα, πολύ περισσότερο δε όταν μιλάμε για μια κινηαμτογραφική παραγωγή τριών ωρών. Το να παίζεις όμως κινηματογραφικά με τον πραγματικό βίο ενός ανθρώπου, είναι το ίδιο περίπλοκο με το να παίξεις με την μυθοπλαστική ιστορία ενός βιβλίου. Μπορεί να σε εξυψώσει ή να σε βυθίσει και συνήθως, συμβαίνει το δεύτερο.

Ο Lawrence Kasdan μοιάζει να πνίγεται μέσα στην ίδια του την προσπάθεια. Δεν λέω, το να μεταφέρεις την βιογραφία ενός ανθρώπου στον κινηματογράφο δεν είναι εύκολη υπόθεση σε καμία των περιπτώσεων. Όταν όμως έχεις ένα δυνατό υλικό να αξιοποιήσεις και έχεις μια πορεία η οποία είναι ενδιαφέρουσα, πρέπει να μπορείς κι όλας, να ισσοροπήσεις τον χρόνο της κάθε κινηματογραφικής σκηνής με την άλλη. Υπάρχουν κεφάλαια όπου ο χρόνος επέκτασής τους παρατείνεται υπέρ του δέοντος και άλλα, που δεν προλαβαίνουν να αναπνεύσουν παρά που θα το θέλαμε και που θα το χρειάζονταν.

Πέραν όμως των παραπάνω, μια ακόμα μεγάλη αδυναμία του έργου οφείλεται στην παρουσία του Kevin Costner στον κεντρικό, ομότιτλο ρόλο. Δεν είναι ότι δεν τον εκτιμάω ως καλλιτέχνη, αντίθετα, μου είναι και ιδιαίτερα συμπαθής όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση καλείται να υποστηρίξει έναν ρόλο που καλώς ή κακώς, δεν μπορεί γιατί πολύ απλά, δεν τον έχει. Ο Earp αποτέλεσε το σύμβολο μιας εποχής και θα χρειαζόταν σίγουρα, μια πιο στιβαρή ερμηνεία από αυτήν ώστε να υποστηρίξει την δυναμική και το σθένος του ήρωα.

Στον αντίποδα ωστόσο, ο Dennis Quaid καταφέρνει χωρίς κόπο και δυσκολία να κερδίσει τις εντυπώσεις και να είναι τελικά, ο μεγάλος κερδισμένος του έργου αφού, η ερμηνεία του είναι εκείνη που κανείς θα θυμάται μετά το τέλος της ταινίας. Δυστυχώς, αν και θα μπορούσε, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους Gene Hackman και David Andrews, όχι επειδή οι ίδιοι δεν ήταν σε θέση να κλέψουν την παράσταση, αλλά επειδή ο Kasdan δεν τους άφησε τον απαραίτητο χώρο να αναπνεύσουν και να αναπτυχθούν βάσει της σημαντικότητας της παρουσίας τους, όχι μόνο στο έργο, αλλά και στην πραγματική ζωή του Earp.

Τελικά αμφιταλαντεύομαι... Ο λόγος που δεν μου άρεσε αυτή η ταινία είναι το γεγονός ότι έχει κάποιες ελλείψεις ή ότι δεν μπορεί να συγκινήσει τον μέσο Ευρωπαίο μια ταινία αφιερωμένη εξ`ολοκλήρου σε έναν Αμερικανό αντιήρωα, ο οποίος δεν καταφέρνει να τον συγκινήσει και να του εξιτάρει το ενδιαφέρον; Όπως το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή, η αλήθεια είναι μάλλον κάπου στη μέση. Κι επειδή ακριβώς η θεματολογία δεν μπορεί από μόνη της να συγκινήσει τους πάντες, όφειλε να είχε γίνει μια πιο προσεκτική επιλογή, τόσο στην επιλογή του κεντρικού πρωταγωνιστή, όσο και στην κατανομή του χρόνου της κάθε θεματικής περιόδου. Ίσως τότε, να μην παλεύαμε με τα κύματα για τρεις ώρες, χωρίς μάλιστα να καταφέρουμε να πιάσουμε στεριά στο τέλος.

Βαθμολογία: (4/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.