---

Hotel (2001)
Μαύρη Κωμωδία | 93' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/06/2002 Διανομή: Σπέντζος Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά - Ιταλικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (5.25/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Αυτό το ξενοδοχείο έχει τα πάντα: φόνους… σεξ… βία…

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Αυτήν την εβδομάδα θα επιστρέψουμε στο Λονδίνο. Εκεί θα συναντήσουμε τον Mike Figgis, έναν σκηνοθέτη που κέρδισε την αναγνώριση κοινού και κριτικών με το Stormy Monday και ιδίως με την υποψηφιότητα για Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου για το Αφήνοντας το Λας Βέγκας, για να γευτεί την αποτυχία αμέσως μετά, με το ξεχασμένο One Night Stand, μια αναζήτηση των σύγχρονων κοινωνικών ηθών της Αμερικής, με πρωταγωνιστή τον Wesley Snipes.

Ακολούθησε το Τέλος της σεξουαλικής αθωότητας και η δεσποινίς Τζούλια και καθώς ο Figgis χανόταν όλο και περισσότερο από το προσκήνιο με τις χαμηλής απήχησης ταινίες του, βυθιζόταν όλο και περισσότερο στους σκοτεινούς δρόμους του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου.

Τη μεγάλη του επιστροφή έκανε το 2000 με το TimeCode, που παρά την απογοητευτική υποδοχή από το κοινό, έδωσε στους αμερικανούς κριτικούς την ελπίδα ότι ο Figgisθα επιστρέψει με μια ανανεωμένη ματιά και θα φέρει φρέσκια πνοή στον σύγχρονο κινηματογράφο.

Την ίδια χρονιά με το TimeCode, o Figgis ετοίμασε και το Hotel, την ταινία που θα απασχολήσει τη στήλη σήμερα και θα αποτελέσει το κλείσιμο του αφιερώματός μας στον κανιβαλισμό. Οι δυο ταινίες αποτελούν από άποψη τεχνοτροπίας, κομμάτι η μια της άλλης, αν όχι φυσική συνέχεια.

Το Hotel αποτελεί από άποψη τεχνοτροπίας, κομμάτι του TimeCode, αν όχι φυσική του συνέχεια. Χρησιμοποιώντας τη νόρμα του splitscreen (η κινηματογραφική οθόνη χωρίζεται σε επιμέρους κομμάτια, όπου προβάλλεται το ίδιο γεγονός από διαφορετική οπτική γωνία, ή άλλα χρονικά παράλληλα γεγονότα) με χαμηλότερη συχνότητα απ’ ό,τι στο TimeCode (όπου η χρήση της μεθόδου ήταν αποκλειστική), παρουσιάζει τη δική του εκδοχή της «ταινίας μέσα σε ταινία».

Στο μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο της Βενετίας Hungaria Palace Hotel, που από την όψη του και μόνο προδιαθέτει για τις ιστορίες που έχει στεγάσει, καταλύουν ο εξαιρετικά αντιπαθής σκηνοθέτης Trent Stoken (Rhys Ifans) και το συνεργείο του, με σκοπό να γυρίσουν στην πόλη μια “Δογματική” κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του John Webster, Η Δούκισσα του Μάλφυ. Παράλληλα με το συνεργείο της ταινίας, στο ίδιο ξενοδοχείο διαμένει και η Τσάρλυ Μπου (Salma Hayek), μια ρεπόρτερ που φιλοδοξεί να ξεσκεπάσει ίντριγκες ανάμεσα στα μέλη της κινηματογραφικής παραγωγής.

Με την ψηφιακή του βιντεοκάμερα, ο Mike Figgis σκηνοθετεί ένα σαρκαστικό, παρανοϊκό σενάριο, που θέλει τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου, γευσιγνώστες κανίβαλους. Εκπληκτικής σύλληψης η εναρκτήρια σκηνή με τον John Malkovich να αποτελεί το ορντέβρ του προσωπικού, με τον Mike Figgis να του κλείνει παιχνιδιάρικα του μάτι και να λεει... «Σε φάγαν τα ευρωπαϊκά σου, βρε!»

Για να προχωρήσουμε πάντως, μέσα στην τρέλα του σεναρίου του, ο Figgis μπλέκει μαζοχο-φετιχιστές παραγωγούς, ζηλόφθονους βοηθούς, αντιρρησίες σεναριογράφους, κακεντρεχείς ρεπόρτερ και λοιπά φυντάνια του Χόλλυγουντ, ενώ όλα αυτά διασταυρώνονται με έναν πληρωμένο δολοφόνο και μια πόρνη που δε βρίσκουν το στόχο τους! Έτσι ο χαρακτήρας του Ifans, ο αντιπαθής σκηνοθέτης που λέγαμε, βρίσκεται σε κώμα μετα από αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας, και τα ηνία της ταινία παίρνει ο βοηθός του, Jonathan (David Schwimmer).

Από τη στιγμή που ο ατάλαντος Jonathan αναλαμβάνει τα ηνία της Δούκισσας, η ταινία του Figgis παίρνει τα πάνω της. Ο νεωτεριστής δοκιμάζει όλα τα ψηφιακά του παιχνίδια, χαρίζοντάς μας υπέροχες σεκάνς, σαρκαζόμενος το Dogma 95 με τις αναφορές του και δημιουργώντας τελικά ένα πολύ ενδιαφέρον φιλμικό αξιοπερίεργο, που μπορεί να αδικείται από το χαλαρό, σχετικά ρηχό του σενάριο, αλλά εν τέλει αξίζει για την τεχνοτροπία του.

Αν μη τι άλλο, μέσα από τις τέσσερις οθόνες του splitscreen του, ο Figgis μας χαρίζει μια υπέροχη σεκάνς φλαμένκο (λόγου ύπαρξης εντελώς σουρεάλ), μια σκηνή τύπου “πώς θα έπρεπε να είχε γυριστεί το Blair Witch Project” με τη Salma Hayek καθ’ οδόν προς το... τσουκάλι της, και δύο από τις πιο αισθησιακές ερωτικές σκηνές που έχουν καταγραφεί σε DV (και όχι μόνο)!

Βαθμολογία: (5/10)

Ιωσηφ Πρωιμακης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.