---

Fanny och Alexander (1982) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Φάννυ και Αλέξανδρος - Γνωστό και ως: Fanny and Alexander
Εποχής | 188' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 26/11/2004 Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Mono Γλώσσα: Σουηδικά - Γερμανικά - Εβραϊκά - Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.52/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Μια ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Ο Bergman έκανε την απόλυτη σινεφιλική χάρη κι επέστρεψε για ακόμη μία φορά στον κινηματογράφο, υπογράφοντας ότι καλύτερο έχει το όνομα του και χρώμα. Ως μεγάλος διδάσκαλος δασκαλεύει περί του πως πρέπει να είναι η οπτική σε ένα δράμα εποχής. Οι ήρωες του έχουν έναν τόνο από φάντασμα, δεν μπορείς να τους προσαρμόσεις στο σήμερα, είναι απομεινάρια μιας εποχής με πολύ διαφορετική σκέψη, πολύ διαφορετική κίνηση. Οι ήρωες του ζουν και στο σήμερα, αλλά ως «διασκευές» κι όχι ως υποστάσεις. Κανείς δεν θα αναζητήσει την Φάννυ και τον Αλέξανδρο πλέον, κανείς, πάλι, δεν θα πει το κλασικό «κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»…

Η αφήγηση είναι σε μια τέλεια ευθεία σαν ένα ρυάκι που οδεύει στην μεγάλη θάλασσα. Τόσες ώρες έργο κι εσύ νιώθεις να παρατηρείς από πάνω κάτι που λειτουργεί παράλληλα με εσένα και δεν μπορείς να αποφύγεις, να αποστρέψεις οφθαλμό. Η ιστορία της οικογένειας του έργου σού δίνει την εντύπωση πως δεν σου αφήνει κανένα κενό, πως στην ουσία την έμαθες όλη. Ακόμα και με μικρές σκηνές, ο Bergman σε κάνει γνώστη όλων όσων τους αφορούν, έναν πανόπτη καταστάσεων. Πολύ γρήγορα, δε, σε βάζει στην ηθική λογική της εποχής και της ηθικής κάθε τάξης ανθρώπων που εμφανίζονται και περικυκλώνουν το σύμπαν της εποχής. Το ίδιο σημαντικός είναι ο χαρακτήρας του αριστοκράτη με αυτόν της υπηρέτριας.

Τα δύο παιδιά δεν τίθενται τυχαία στο επίκεντρο. Είναι το συναίσθημα και η αγνότητα που λείπει από τις μεγαλύτερες ηλικίες. Είναι η ελπίδα που υπονομεύεται από τους μεγάλους και η ηλικία που χτίζονται τα πρώτα ψυχολογικά προβλήματα. Μια χείρα βοηθείας στον Φρόιντ και στον Ίψεν που καταπιάνονταν από την αντίστροφη, δηλαδή έβλεπαν τα παιδικά προβλήματα μέσω των ώριμων ηλικιών. Δεν είπα τίποτα, σχεδόν, περί των τυπικών, γιατί πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχουν ήδη μια εικόνα, αν όχι πλήρη, της αρτιότητας της παραγωγής. Όσο για τις μικρότερες ηλικίες που δεν είχαν την ευκαιρία να το απολαύσουν… το είπα ήδη… ας το απολαύσουν κι αυτοί…

Βαθμολογία: (5/5)

Σταύρος Γανωτής

---

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2005

Επί τρεις και πλέον ώρες, ο Ingmar Bergman ξετυλίγει μπροστά μας το έπος της μεγαλοαστικής οικογένειας των Έκνταλ, με θαυμαστή δραματουργική οικονομία και εμπεριστατωμένη αφήγηση. Οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές χρησιμοποιούνται ως αυτόπτες μάρτυρες των οικογενειακών συγκρούσεων και των ενήλικων παραλογισμών. Εξαιρετική η λειτουργικότητα των διαλόγων, η σύγκρουση μεταξύ των εικόνων, η φωτογραφία του Nykvist. Μια ταινία αποχαιρετισμού και σύνοψης των εμμονών του σκηνοθέτη.

Βαθμολογία: (9/10)

Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)

---

Κλείνοντας την σπουδαία, σχεδόν σαραντάχρονη φιλμική του διαδρομή, ο Ingmar Bergman φρόντισε να κρατήσει την πιο απλή, ανθρώπινη, προσιτή μα και επίπονη κινηματογραφική του λειτουργία για το τέλος. Σε μια αυτοβιογραφική –τόσο ζωής όσο και καριέρας - αφήγηση, ο Bergman αναμειγνύει χωρίς σαφείς διαχωριστικές γραμμές τρεις περιόδους στη ζωή των κεντρικών χαρακτήρων του τίτλου: Αδέλφια, γόνοι μιας αριστοκρατικής οικογένειας, που αναγκάζονται να βιώσουν την βάναυση καταπίεση του θρησκόληπτου πατριού τους μετά το θάνατο του ηθοποιού πατέρα τους. Ξεκινώντας με την αναπαράσταση μιας απόλυτα ευδαιμονικής ζωής μέχρι την ριζική ανατροπή του ειδυλλιακού σκηνικού, ο Bergman επιτρέπει το φως της χαράς να εισβάλλει στο φιλμικό του σύμπαν, εξαιρετικά σπάνιο για έναν σκηνοθέτη του ψυχικού βυθού με ιδιαίτερες εμμονές στις σκοτεινότερες αποχρώσεις του. Η ριζική αντίθεση του δεύτερου τμήματος –που φέρνει στο νου την απορρέουσα ατμόσφαιρα από το Κραυγες και Ψιθυροι ή του Περσονα - ξανασυστήνει το Μπεργκμανικό σύμπαν, με τις ψυχοφθόρες, σοκαριστικές σκηνές μα και την επιβλητικά απάνθρωπη παρουσία του –σε ρόλο κληρικού- Jan Malmsjoe να απλώνουν τη μουντή ατμόσφαιρα της κλειστοφοβίας. Ο σκηνοθέτης θα βρει το υλικό να καταπιαστεί με γνώριμα ζητήματα του παρελθόντος (τον δογματισμό, την παρεμπόδιση της καλλιτεχνικής έκφρασης, τον ψυχικό εξαναγκασμό), για να προσφέρει στο κύκνειο κινηματογραφικό του άσμα ένα ολοκληρωμένο φιλμικό σύμπαν χαρακτήρων και συναισθημάτων.

- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο η εκφοβιστική φιγούρα του Malmsjoe, η εξελικτική πορεία της ιστορίας μεταξύ δύο εκ διαμέτρου αντίθετων κόσμων ψυχισμού, η αυτοβιογραφική κατάθεση του Σουηδού σκηνοθέτη και η απόλαυση ενός ολοκληρωμένου κινηματογραφικού έργου που απέσπασε 4 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και αυτό της καλύτερης ξένης ταινίας.

- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… επειδή μας λείπει.

- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… μια από τις κορυφαίες στιγμές ενός μεγάλου δημιουργού >> (9.5/10)

Βρεττος Λιαπης

---

Όταν πήρα την ταινία στα χέρια μου ήταν μισογυρισμένη. Δεν είμαι και από τους ανθρώπους που το μισό ποτήρι το βλέπουν μισογεμάτο (αντίστοιχα και η μισή κασέτα), οπότε δεν μου πήρε και πολύ να σκεφτώ ότι κάποιος δεν άντεξε να την δει.

Η ταινία μαμούθ του σουηδικού κινηματογράφου (στην έκδοση director’s cut διαρκεί πάνω από πέντε ώρες, στην συνήθη λίγο παραπάνω από τρεις) αφηγείται ένα σύντομο χρονικό διάστημα μιας οικογένειας της ανώτατης σουηδικής τάξης. Μέσα στα υπερπολυτελή σπίτια-κάστρα, πίσω από προσωπεία και μάσκες, πληθωρικά ρούχα και ανέγγιχτα υφάσματα οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι του Bergman. Αυτοί που όπου και όπως και αν είναι, αναρωτιούνται παγίως για το νόημα και τις αξίες της ζωής, τον Θεό και τον θάνατο.

Oh Yeah!: Για την εξαιρετικά λεπτομερή και πιστή αναπαράσταση της εποχής και τον φίνο ρεαλισμό που αναδίνουν οι κινήσεις, οι εκφράσεις και οι διάλογοι των ηρώων.

Oh No!: Για τις αξύριστες γυναίκες και τα πυροκλ..νια που κάνουν αιφνιδιαστικά την εμφάνισή τους στην ταινία. Αλλά και ανεξάρτητα απ’ αυτό η ταινία κινείται στους κλασικούς του Bergman ρυθμούς: φιλοσοφία, αναζήτηση και συμβολισμός. Αν δεν σας λένε κάτι, είναι μαρτύριο.

Βαθμολογία: (7.5/10)

Κωνσταντίνος Στυλιανού

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.