---

Gagooman (2002) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Το Δειλινό - Γνωστό και ως: The Twilight
Δραματική | 83'
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Mono Γλώσσα: Περσικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: n/a (<3 ψήφοι)

---

- Κριτική από το Cine.gr:

«Το δειλινό» είναι ένα αυθεντικό δραματικό ντοκιμαντέρ, στο οποίο όλοι όσοι συμμετέχουν ως ηθοποιοί είναι αληθινοί χαρακτήρες. Άλλωστε, η έναρξη προειδοποιεί το κοινό ότι πρόκειται να παρακολουθήσει μια αληθινή ιστορία.

Το 1998 ένας προβληματικός κρατούμενος μιας ιρανικής φυλακής, ο Reza, δέχεται μια απρόβλεπτη πρόταση από έναν προοδευτικό και καλοπροαίρετο δεσμοφύλακα, ο οποίος επιθυμεί να δημιουργήσει ένα νέο είδος αναμόρφωσης των κρατουμένων. Έτσι, του προτείνει να διαλέξει μια από τις γυναίκες κρατούμενες και να την παντρευτεί. Το παράδοξο αυτό «συνοικέσιο» ενέκρινε και η μητέρα του φυλακισμένου, η οποία επίσης, κρατείται στις ίδιες φυλακές. Το παράξενο αυτό σχέδιο είχε επιτυχία και το πρωτότυπο ζευγάρι μετά από λίγο καιρό αποκτά ένα παιδί. Η περίοδος αυτή ήταν και το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της δυστυχισμένης και ταλαίπωρης ζωής τους, αφού οι μέρες που ακολούθησαν της αποφυλάκισής τους έμελλαν να τους δείξουν το πιο σκληρό πρόσωπο του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης. Οι τρεις πρώην κρατούμενοι προσπαθούν να επιβιώσουν στην ακραία, συντηρητική και σκληρή κοινωνία του Ιράν, η οποία δεν έχει καμία διάθεση να τους δεχτεί στους κόλπους της.

Η εξέλιξη των συναισθηματικών δεσμών μέσα στην ίδια οικογένεια δίνει τη θέση της στην απεικόνιση της προσπάθειας ένταξης της οικογένειας στην ιρανική κοινωνία, φανερώνοντας τον απώτερο στόχο του σκηνοθέτη, ο οποίος δεν είναι κανένας άλλος από την προβολή της οπισθοδρομικής κοινωνικής συμπεριφοράς των Ιρανών.

Η ταινία γυρίστηκε σε δυτική επαρχία του Ιράν, το Loristan, και συνδυάζει αριστοτεχνικά τον υπερ-ρεαλισμό, που χαρακτηρίζει το νέο ιρανικό cinema, με μια γερή δόση μελοδράματος, καθιστώντας την ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά δείγματα που μας έχει δώσει μέχρι σήμερα το Ιράν.

Ο άμεσος λόγος μεταξύ του ρεαλισμού και της φαντασίας, η χρήση πραγματικών προσώπων και η αφοπλιστικά ωμή και σκληρή σκηνοθεσία του Rasoulof αποτελούν τα δυνατά χαρτιά της ταινίας και καθηλώνουν τον θεατή.

Κατερίνα Βαργεμέζη

---

Το έργο αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα του Ιρανικού κινηματογράφου. Πρόκειται για αληθινή ιστορία, τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι όλα υπαρκτά και οι ηθοποιοί είναι όλοι ερασιτέχνες, είναι τα πραγματικά πρόσωπα της ιστορίας και παίζουν τον εαυτό τους. Ωστόσο το αποτέλεσμα είναι πραγματικά μια αποκάλυψη. Ο Rasoulof με την ταινία του κατηγορεί ανοιχτά τον τρόπο λειτουργίας του Ιρανικού κράτους όσον αφορά την αποκατάσταση πρώην φυλακισμένων αλλά και εκθέτει ανεπανόρθωτα τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στις Ιρανικές φυλακές.

Κάθε σκηνή έχει χιλιάδες λεπτομέρειες που χρειάζεται χρόνος για να προσεχθούν. Για εμάς είναι ίσως σαν εγκυκλοπαίδεια γιΑ αυτές τις χώρες. Μια ταινία με καθημερινούς ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με τη μοίρα τους αλλά και με το κατεστημένο. ΓιΑ αυτό ακριβώς και η τύχη της ταινίας στο Ιράν ήταν άσχημη. Παρότι δόθηκε η άδεια από το κράτος για να γυριστεί, ωστόσο απαγορεύτηκε η προβολή της μέσα στη χώρα. Δεν προβλήθηκε, ούτε και θα προβληθεί ποτέ στο Ιράν. Ο διευθυντής των φυλακών στη συνέχεια έχασε τη θέση του εξαιτίας της προσπάθειάς του να σώσει τον νέο αυτό ενώ ο ίδιος σκηνοθέτης από την ταινία αυτή και μετά αντιμετώπισε τη δυσμένεια του κράτους σε κάθε του κίνηση. Γεννήθηκε στο Σιράζτο 1973. Έχει γυρίσει μικρού μήκους ταινίες κι έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη σε μεγάλου μήκους ταινίες. «Το δειλινό» είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.

Βαθμολογία: (8.5/10)

Μποντζωρλου Αφροδιτη

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.