---

The Toxic Avenger Part III: The Last Temptation of Toxie (1989)
Υπερήρωες | 102' |
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Mono Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: n/a (<3 ψήφοι)

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Στην παράδοση του The Toxic Avenger και του The last Temptation of Christ (κάθε απόπειρα σύνδεσης του παρόντος άρθρου με τα ultra-violent Παθη του Χριστού, απορρίπτεται ως εκ του πονηρού), έρχεται το Toxic Avenger, Part III: The last Temptation of Toxie. Πρόκειται για το τρίτο μέρος –ή περίπου το τρίτο, περισσότερα παρακάτω- της διασημότερης ίσως παραγωγής της Troma Pictures.



Αν δεν έχετε δει τις δυο πρώτες ταινίες, μην ανησυχείτε, κατά τη γνωστή μέθοδο της Troma, οι καλύτερες σκηνές τους βρίσκονται στριμωγμένες στις εναρκτήριες σκηνές της τρίτης. Τα μόνα αποδεκτά απόβλητα στην Tromaville, είναι τα τοξικά. Έτσι, όταν ο μέγιστος σπασίκλας Melvin Junko (Michael Kaplan) πέφτει σε μια λεκάνη πράσινων πυρηνικών αποβλήτων, μετατρέπεται στον υπεράνθρωπου μεγέθους και δυνάμεων Τοξικό Εκδικητή που αφού έφαγε το μισό New Jersey στο πρώτο μέρος, και ταξίδεψε με wind surf στο Tokyo για να τσιμπήσει κι εκεί τους μισούς Κορεάτες του και να μυηθεί στους τρόπους των Sumo στο δεύτερο μέρος, επιστρέφει τώρα στην ειδυλλιακή Tromaville. Στο τρίτο αυτό μέρος, βρίσκουμε τον πρώτο και μοναδικό υπερήρωα από το New Jersey στην πιο άδοξη στιγμή της καριέρας του, αυτήν δηλαδή όπου δεν υπάρχει έγκλημα για να καταπολεμήσει, και περνά τις μέρες του κάνοντας άχαρα θελήματα.



Ο Εκδικητής με το πράσινο πρόσωπο που μοιάζει σα να βρέθηκε στην πορεία τροχού νταλίκας, θέλοντας να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να ξαναχαρίσει την όραση στην τυφλή, ηλίθια, πλην όμως σεξοβόμβα φιλενάδα του Clair (Phoebe Legere), ψάχνει απεγνωσμένα να βρει δουλειά. Έτσι, γίνεται βορρά των σατανικών σχεδίων του μέγα αντιπάλου του, προέδρου της σατανικής Apocalypse Inc., που αποκαλύπτεται ότι είναι ο… Σατανάς(!). Οπότε ο Toxie όπως είναι το χαϊδευτικό του, καταλήγει δέσμιος ενός συμβολαίου αίματος, που του αποφέρει μεν αρκετά χρήματα για να κάνει την εγχείρισή της η Claire, αλλά ως αντάλλαγμα απαιτεί την ψυχή του.



Όπως και το προηγούμενο sequel, έτσι κι αυτό ανοίγει με μια σκηνή σε τοπικό video club, όπου μια ομάδα τραμπούκων ονόματι Warner Brothers προσπαθεί να επιβάλει την “top-20 only” πολιτική της Apocalypse Inc., παρά τις αντίθετες επιθυμίες των πελατών, που γκρινιάζουν: «Μα εμείς θέλουμε ποικιλία! Μας αρέσουν κι εκείνες οι ταινίες της Troma!» Και τότε οι Warner Brothers τους τινάζουν τα μυαλά στον αέρα. Ευτυχώς όμως, ο Toxie είναι αρκετά κοντά, ώστε να φτάσει την κατάλληλη στιγμή για τους βγάλει τα σωθικά και να κάνει σκοινάκι με τα άντερά τους.

Η παραπάνω είναι ίσως η κορυφαία σκηνή της ταινίας, αν και παρακάτω γίνεται αρκετά σκληρή για όσους έχουν αδύνατο στομάχι. Αλλά πάλι, η ίδια σχεδόν σκηνή υπήρχε και στο δεύτερο μέρος. Για την ακρίβεια, ΟΛΕΣ οι σκηνές υπήρχαν στο δεύτερο μέρος. Απλώς κόπηκαν στο μοντάζ… Όταν οι σκηνοθέτες Michael Herz και Lloyd Kaufman ολοκλήρωσαν τα γυρίσματα του δεύτερου μέρους του Toxic Avenger, διαπίστωσαν ότι είχαν στα χέρια τους το επικό σύνολο έξι (6!) ωρών υλικού, κάτι που οι περισσότεροι σκηνοθέτες θα θεωρούσαν πρόβλημα… Αλλά όχι αυτοί οι δύο, που με λίγο δημιουργικό μαγείρεμα, κατάφεραν να έχουν ξεκινήσει για ένα sequel και να έχουν καταλήξει με δυο!



Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι, ενώ το δεύτερο μέρος του Toxic Avenger εκτός από μια απλόχερη πολιτική στον τομέα του gore, είχε και το απαραίτητο comic relief που έκανε την ταινία αρκούντως διασκεδαστική, ο τελευταίος πειρασμός του Toxie δεν έχει τίποτε. Για την ακρίβεια, είναι από τη φύση του η λεκάνη συγκέντρωσης των τοξικών αποβλήτων του σιαμαίου της αδελφού, το σύνολο των απορριμμάτων της δεύτερης ταινίας. Όχι πως έχω κανένα πρόβλημα με τα απόβλητα. Αλλά όταν η συγκέντρωσή τους είναι υπερβολική, φτάνει ας πούμε τις δύο ώρες παρά κάτι, ε, τότε αδερφάκι μου, πάνε γυρεύοντας! Μετά το πέρας του πρώτου ημιώρου, η θέαση της ταινίας γίνεται βασανιστική για το μέσο θεατή, τον ελλείπων τάσεις μαζοχισμού, αφού οι δημιουργοί προσπαθούν να επιμηκύνουν το σενάριό τους, τραβώντας ανελέητα σαν πρωτοξάδερφοι του Προκρούστη! Και καθώς αυτό το γλέντι βαρεμάρας τραβάει προς το ανεκδιήγητο φινάλε που κάνει το αντίστοιχο του τελευταίου Αρχοντα των Δαχτυλιδιων να μοιάζει με ταινία μικρού μήκους, το μόνο πράγμα που γίνεται πιο εκνευριστικό από τις κουραστικές ατάκες, είναι τα τσούρμα περαστικών με τις διαπεραστικές κραυγές που συνοδεύουν τις ηλίθιες εκφράσεις και χειρονομίες…

Ήθελα να μου αρέσει αυτή η ταινία, πραγματικά το ήθελα, αλλά δυστυχώς ο Τελευταίος Πειρασμός του Toxie, μια από τις άπειρες απόπειρες της Troma να χτυπήσει το μικροσκοπικό στόχο που κρύβεται ανάμεσα στο αστείο και το ενοχλητικό, ξεπερνά το σημείο του προσβλητικού και προσγειώνεται στο βασίλειο του αηδιαστικού. Τουλάχιστον πρέπει να τους αναγνωρίσει κανείς ότι πέτυχαν διάνα –ίσως για πρώτη φορά- την αιώνια υπόσχεση της καμπάνιας τους: «Μια ταινία γεμάτη με περιττό σεξ και βία»… Δεν αδικώ τον Lloyd Kaufman όταν στη συνέντευξή του για το DVD της ταινίας λέει ότι δε μπορεί να θυμηθεί σχεδόν τίποτε γι’ αυτήν!

Υποσημείωση: στην εναρκτήρια σεκάνς με το παρελθόν του Toxie όταν δούλευε στο τοπικό spa, ίσως πιάσετε την Marisa Tomei

Βαθμολογία: (3/10)

Ιωσήφ Πρωιμάκης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.