---

Janghwa, Hongryeon (2003) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Η Ιστορία Δύο Αδελφών - Γνωστό και ως: A Tale of Two Sisters
Τρόμου | 115' |
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Κορεατικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.30/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Κάθε οικογένεια έχει τα σκοτεινά της μυστικά. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2005

A Tale of Two Sisters (Janghwa, Hongryeon, 2003) του Ji-woon Kim. Το καλύτερο δείγμα Νοτιοκορεάτικου τρόμου, βασισμένο σε έναν παλιό εγχώριο μύθο, παρουσιάζει την ιστορία δύο κοριτσιών που επιστρέφουν σπίτι μετά από μια μακρά αναρρωτική περίοδο εξαιτίας μιας αδιευκρίνιστης ασθένειας, οπότε και έρχονται αντιμέτωπες με το κακόβουλο θυμικό της αινιγματικής μητριάς τους. Απλωμένα κομμάτια ενός παζλ σε ένα παιχνίδι ανάμεσα στην πλάνη και την πραγματικότητα, έντονα στοιχεία παραφυσικού, δυνατές στιγμές-σοκ και νευρωτικός ψυχολογικός τρόμος από μια στοιχειωτική ταινία που στέκει επάξια πλάι στα κορυφαία δημιουργήματα των Ιαπωνικών ομολόγων της. Μετριότατο αμερικάνικο remake –με πολλές αλλαγές στο σενάριο- κυκλοφόρησε το 2004 σε σκηνοθεσία Van Elder, ενώ φήμες θέλουν την DreamWorks πίσω από μια νέα απόπειρα.

Βρεττός Λιάπης (Αφιέρωμα)

---

Καμιά φορά καταριέμαι την ώρα που άρχισα να γράφω κριτικές κινηματογράφου. Όταν είσαι καθισμένη για 2 ώρες σε μια πολυθρόνα και αναγκάζεσαι να βλέπεις αίσχη σαν το Open Water ή σαν το Wimbledon (που σε εμένα θα πέσει ο κλήρος να το δω, το ξέρω...) καταλαβαίνεις πως η κόλαση όχι μόνο υπάρχει αλλά πως την ζεις, πως όχι μόνο ο Θεός υπάρχει αλλά πως πληρώνεις ενώπιόν του τις αμαρτίες σου. Ευτυχώς μετά από μια κουραστική μέρα ξεκουράστηκα με μια ταινία που scared the sh*t out of me. Αυτή την φορά βρέθηκα στον παράδεισο!

Στην ταινία η Su-mi και η Su-yeon είναι δυο αγαπημένες αδελφές που μόλις έχουν βγει από το ψυχιατρείο και επιστρέφουν στο σπίτι του πατέρα τους ο οποίος έχει ξαναπαντρευτεί. Η μητριά τους είναι μια άπονη γυναίκα που φέρεται πολύ σκληρά στην περισσότερο υποτακτική Su-yeon. Δεν είναι όμως η μοναδική που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι δυο αδελφές καθώς στο απειλητικά ήρεμο σπίτι κυκλοφορεί ένα φάντασμα που μόνο ο αποστασιοποιημένος πατέρας μοιάζει να μην καταλαβαίνει την ύπαρξή του.

Καταρχήν να πω πριν τελειώσω το preview ότι η ταινία αξίζει για μένα 10 στα 10 (jeez, ούτε στο Vol.2 δεν έδωσα δεκάρι...) Και το λέω αυτό γιατί η ταινία έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που με συγκινούν: Δεν έχει καθόλου love story, δεν έχει happy end, δεν έχει Hollywood stars. Έχει πάρα πολύ τρόμο, πάρα πολύ μυστήριο, πάρα πολύ gore (αν και εκλεπτυσμένο, για να μην ξεχνιόμαστε), έχει Θεία Δίκη, έχει ένα σενάριο που σε κάνει να το σκέφτεσαι και να το αναλύεις για πολλές μέρες μετά και last but not least έχει τους αγαπημένους μου σχιστομάτηδες, την φυλή που σέβομαι θαυμάζω και ζηλεύω, τους τύπους που κουβαλάνε περισσότερη παράνοια από όλους τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους σκηνοθέτες μαζί. Οι Japanese (και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι Koreans) με συνέπεια στον... σαδισμό «πραγματοποιούν όσα υπόσχονται», προσφέροντάς σου άφθονα όσο τρόμο τραβάει η διεστραμμένη όρεξή σου, δίνοντας ένα εντελώς καινούριο νόημα στην σοφή ρήση «πάρτα μωρή άρρωστη»...

Η ταινία σε χτυπάει αλύπητα ακόμα και από την αρχή της -δεν σε αφήνει να ανασάνεις, αλλά σε τρομάζει ξανά και ξανά έτσι ώστε να στριφογυρίζεις στην θέση σου ζητώντας έλεος. Δεν έχουμε υπόγειο τρόμο και suspense εδώ όπως στο The Eye αλλά κλασσικό ασιατικό φάντασμα Ringu με μακριά μαύρα μαλλιά που βγαίνει από την ντουλάπα όποτε το θελήσει, όμορφες και σκληροτράχηλες μικρές σε στυλ Battle Royale, όμορφες και σαδιστικές μητριές αντίγραφα της Asami του Audition, παρανοϊκά «δύσκολο» σενάριο Versus, και αν και η ταινία δεν φτάνει σε επίπεδα φρίκης Koroshiya 1 σε κάνει να θες να φωνάξεις την μαμά σου πολύ πιο συχνά από ότι στον Miike (sumimasen, Takeshi-san...) Εντούτοις, παρά τα όσα ήδη είπα, η ανωτερότητα της ταινίας θεωρώ πως έγκειται κάπου αλλού-στο συνεχιζόμενο twist of story. Γελώντας σατανικά από μέσα μου –τις στιγμές που δεν τα έκανα επάνω μου από τον φόβο εννοώ- νόμιζα πως το είχα ανακαλύψει. Ε και; Ακόμα και να το βρεις το «μυστικό» μια τρύπα στο νερό κάνεις αφού ο Ji-woon Kim στο πετάει περιφρονητικά στα μούτρα στην μέση περίπου της ταινίας. Την συνέχειά του δεν πρόκειται να βρει κανείς- ο Kim θα σε αφήσει να μαντεύεις μέχρι το τέλος, όπου εκεί σε μια ένδειξη μεγαλοψυχίας θα σου εξηγήσει τα πάντα. Ευτυχώς δεν έχουμε Lynch εδώ... Ακούω πως στην Αθήνα το Tale of two sisters θα προβληθεί κάποια στιγμή στις Νύχτες Πρεμιέρας. Κάντε την χάρη στον εαυτό σας να πάτε να το δείτε-φυσικά εάν τολμάτε...

Βαθμολογία: (10/10)

Βασιλική Πολυχρονοπούλου

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.