---

Son of the Mask (2005) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Μάσκα Junior - Γνωστό και ως: The Mask 2
Κωμωδία Φαντασίας | 94' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 15 Απρ 2005 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 26/9/2005 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (2.47/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ποιος είναι ο επόμενος;

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2005

Το να προσπαθήσει κανείς να συγκρίνει το “Son of the Mask” με την πρώτη ταινία (“The Mask”) είναι σαν να προσπαθεί αναλογικά να συγκρίνει τον “Νονό” με το “Ταμτάκος, ο Ηλεκτρονικός Γύφτος”. Το sequel της επιτυχημένης ταινίας του 1994, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σαλάτα από κλισέ, fart jokes, αντιγραφές από άλλες ταινίες και cartoons, με μία επίστρωση κάκιστων ερμηνειών, βλακωδών διαλόγων και γενικώς, όχι μίας ουσίας (γιατί όποιος περίμενε κάτι τέτοιο, ζει στον Άρη), αλλά ενός, έστω ενός (ΓΙΑ ΤΩ ΘΕΟ ΕΝΟΣ!) καλού αστείου στα 86 λεπτά της ταινίας.

Τώρα θα πει κάποιος: «Χαλάρωσε, μια παιδική ταινία είναι!». ΟΚ. Είσαι παιδάκι. ΟΚ. Θέλεις να διασκεδάσεις και να γελάσεις. Πως, όμως, στο καλό το κάνεις αυτό, όταν πρέπει να βλέπεις ενήλικους να… πέρδονται, στα στόματα άλλων, μωρά να ουρούν παντού και μία μαγική μύτη να γεμίζει τον τόπο με μύξες; Τι σόι παιδί είσαι εσύ τέλος πάντων;;;

ΟΚ. Είσαι μεγάλος και άκουσες ότι η ταινία «περνά οικογενειακά μηνύματα». Μάρτυς μου ο Μάρλον Μπράντο, το μόνο οικογενειακό μήνυμα που διέκρινα εγώ μέσα από τους στημένους διαλόγους είναι ότι μπορείς, από τη μία, να μισείς το παιδί σου γιατί σου έκανε το σπίτι Χιροσίμα και σε έμπλεξε σε καβγάδες με έκπτωτους θεούς (!), ενώ, από την άλλη, να το γυρνάς στις γλύκες και τις αγάπες, όταν το αγαπημένο σου τερατάκι πλάκωσε έναν κακό με κάδους απορριμμάτων. Τι χαρά! Τι ευτυχία!

Ας σοβαρευτούμε, όμως, και ας συλλογιστούμε κάτι… Σε λίγο καιρό, 86 λεπτά βλακείας θα κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Μανάδες, φυλάξτε τα παιδία σας! Ή καλύτερα, αν είστε συνειδητοποιημένος γονιός, δείξτε στο παιδί σας αυτήν την ταινία, για να καταλάβει από μικρή ηλικία και από πρώτο χέρι τις έννοιες της κακογουστιάς, του υποπροϊόντος, της κερδοσκοπίας, της αμερικανιάς και της προχειροδουλειάς.

Το μόνο πράγμα, που μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στους δημιουργούς της ταινίας είναι ότι, αν και ξεμπερδεύουν με όποια έννοια πλοκής, σεναρίου, χαρακτήρων και εξέλιξης στο πρώτο δεκάλεπτο, καταλαβαίνουν την ανικανότητά τους ως δημιουργοί κινηματογραφικών ταινιών και (προς τιμήν τους) το γυρίζουν σε ένα slapstick cartoon με ξεδιάντροπες αντιγραφές, αφού αυτό μπορούν να το κάνουν και είναι το μόνο πράγμα που σώζει την ταινία από το να πάρει 1/10, το κατώτατο δηλαδή, και να πάρει 2/10! Και, φυσικά, για να μην ξεχνιόμαστε, ακόμη και αυτές οι σκηνές κουράζουν, αφού τραβάνε το κάθε αστείο για 5 λεπτά και βάλε.

Πολλά κόκαλα θα τρίξουν! Warner brothers, William Friedkin (σκηνοθέτης του “Εξορκιστή”), Sergio Leone, ακόμη και οι Frankie Valli & The Four Seasons (θα καταλάβετε εάν και ου μη γένοιτο δείτε την ταινία). Αυτάάά… Για ένα χαρούμενο τέλος, θα κλείσω με την υπερβολικά αισιόδοξη παρατήρηση του συναδέλφου και φίλου Στάμου Δημητρόπουλου: «Τουλάχιστον είχε ωραία μονόπλανα…»

Βαθμολογία: (2/10)

Στέφανος Πρόκος

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.