---

Hostage (2005) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Διπλή Ομηρία
Δράση | 113' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 8 Απρ 2005 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 22/11/2005 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.75/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Θα θυσιάζατε την οικογένεια κάποιου άλλου για να σώσετε τη δική σας;

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2005

Αν δε υπήρχαν οι καθυστερήσεις στις αεροπορικές ανταποκρίσεις δεν θα είχα διαβάσει ποτέ το Hostage του Robert Crais. Σαν γράψιμο δεν δρέπει ιδιαίτερες δάφνες αλλά παίζει σχετικά επιτυχημένα με την έννοια του ομήρου και του διαπραγματευτή-αυτή τη φορά, ο διαπραγματευτής είναι με τη σειρά του όμηρος των εντολών του υπόκοσμου που κρατάνε την οικογένειά του. Μπορεί σαν πλοκή να μην εφευρίσκει τον τροχό αλλά τουλάχιστον ξεκολλάει απ΄ το βάλτο του «θέλω ένα ελικόπτερο».Αν και βέβαια οι κακοποιοί δεν αντιστέκονται στον πειρασμό να το ζητήσουν..

Η ταινία ξεκινάει με καλαίσθητα στυλιζαρισμένα credit,τα οποία θα σας θυμίσουν το κόμικ feeling του τρέιλερ του Sin City, για να περάσουμε στον Jeff Taley (Willis),o οποίος προσπαθεί να δώσει λύση σε μια δύσκολη κατάσταση: Ένας σαλταρισμένος σύζυγος κρατάει όμηρο τη γυναίκα του και το παιδί του, πεπεισμένος ότι η σύζυγός του τον απατά. Ο Taley έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του και δεν θέλει να χαραμίσει καμία ζωή γι αυτό και εμποδίζει τον ελεύθερο σκοπευτή να γράψει το εύκολο kill όταν ο σύζυγος βγαίνει στο παράθυρο-δυστυχώς όμως η κατάσταση αποδεικνύεται εξαιρετικά περίπλοκη, ο Taley χάνει τον έλεγχο και το αποτέλεσμα είναι ένα λουτρό αίματος με τους δύο ομήρους να χάνουν τη ζωή τους.

Fast Forward ένα χρόνο μετά. Ο Taley (έχοντας ξεφορτωθεί την εξαιρετικά αναληθοφανή τριχοφυΐα προσώπου και κρανίου) διευθύνει το αστυνομικό τμήμα της μικρής πόλης Brisco Camino και, όπως συμπεραίνουμε έχει κάποια οικογενειακά προβλήματα τα οποία πηγάζουν κυρίως από την άρνηση της (άσχημης) κόρης του να αφήσει το L.A για μια αδιάφορη κωμόπολη. Από ότι φαίνεται βέβαια, στο Αμέρικα κάθε μικρή πόλη έχει δυναμικό να γίνει σταρ και στο Brisco Camino χρειάζονται απλά τρεις μικροί κακοποιοί που ωθούμενοι από γνήσιο ταξικό μίσος εισβάλλουν στη βίλα του λογιστή Walter Smith (Kevin Pollak). Η σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι ο Smith κρατάει τα βιβλία μιας εγκληματικής οργάνωσης, η οποία απαγάγει την οικογένεια του Taley που χειρίζεται την υπόθεση και τον υποχρεώνει ναι μεν να δώσει λύση-αλλά με τρόπο που θα εξυπηρετεί και αυτούς.

Ο σκηνοθέτης Florent Siri,με εμπειρία στον χώρο της σκηνοθεσίας videogame δράσης, ανεβάζει τις απαιτήσεις μας με τον πολύ καλό, αγχωτικό πρόλογο τον οποίο χειρίζεται με την κατάλληλη ένταση. Άλλωστε, η μοναδική του μέχρι τώρα ταινία, το Nid de guepes ήταν μια αξιόλογη απάντηση σε No brainer ταινίες δράσης όπως το SWAT. Έτσι, από πλευράς σπασπένς για ένα μεγάλο μέρος της ταινίας είμαστε καλυμμένοι. Το θέμα είναι ότι στην πορεία, κάποιες σεναριακές εμπνεύσεις (που για να είμαστε ειλικρινείς πηγάζουν κατευθείαν από το βιβλίο) φανερώνουν ξετσίπωτα το ρόλο τους ως εργαλεία προώθησης της πλοκής:Ο μικρός όμηρος Tommy (Jimmy Bennett) κινείται με ενοχλητική άνεση μέσα σε ένα σύστημα αεραγωγών που παραείναι βολικό για την πλοκή (και από στιγμή σε στιγμή πιστεύεις ότι θα κάνει τον Culkin στο Home Alone στήνοντας παγίδες). Ο Kevin Pollak περνάει τον περισσότερο χρόνο του αναίσθητος αλλά συνέρχεται όποτε η πλοκή τον χρειαστεί ενώ οι τρεις κακοποιοί δεν μας περιγράφονται αρκετά σαν χαρακτήρες. Πρόκειται για δύο αδέρφια, τους Dennis και Kevin (Jonathan Tucker, Marshall Allman) και τον ψυχωτικό Mars (Ben Foster) που συν τοις άλλοις γλυκοκοιτάζει την κόρη του Smith (Michelle Horn).Προφανώς all you need is love. Στην περίπτωση του Mars, που προκαλεί όλο το μπάχαλο είμαστε σε μια γνωστή περιοχή «δύσκολης παιδικής ηλικίας» (ένα επεισόδιο που στο βιβλίο προσδιορίζει καλά τον χαρακτήρα εδώ περνάει σχεδόν απαρατήρητο, με τη μορφή ενός βίντεο αρχείου) και από ότι καταλαβαίνουμε έχει άμεση ανάγκη από μια κοπέλα. Τι ακριβώς παίζεται στην συμμορία; Γιατί τα δυο αδέρφια δεν βγάζουν απ τη μέση τον ανεξέλεγκτο Mars; Γιατί ο Mars φαίνεται να μελετάει τον βιασμό της μικρής και ξαφνικά το γυρίζει περισσότερο σε «εγώ σ αγαπώ και θα σε φροντίσω;».Και τέλος, όσον αφορά το φινάλε, προς τι όλοι οι θρησκευτικοί συμβολισμοί; Oύτε ο Υπερ Καθολικός Scorsese δεν θα παρουσίαζε τόσο ξεκάθαρα τον Mars σαν διάβολο και τους ομήρους του βιβλικά πρότυπα αγνότητας που ο Taley θα οδηγήσει στο φως/σωτηρία. Δεν ξέρω, γενικά έχω πρόβλημα με τους «κακούς» χαρακτήρες που αποφασίζουν να μαλακώσουν ακριβώς εκεί που περιμένεις να δείξουν τα…αυγά τους.

Από πλευράς ερμηνειών ο Willis δυστυχώς επιστρέφει με το χαρακτηριστικό του μειδίαμα το ποίο θα πρέπει να ξεφορτωθεί έστω και χειρουργικά, αν και σαν action hero φιγούρα στέκεται ακόμα μια χαρά (δεν παραλείπεται μια σκηνή όπου, μόνο με τα εσώρουχα, φαίνεται να θέλει να διαβεβαιώσει τους φαν του ότι είναι ακμαίος). Πιο πολύ ξεχωρίζουν η Michelle Horn και ο Jonathan Tucker -αν και πολλοί αποθεώνουν τον Mark Foster, η καρικατουρίστικη «βλέμμα στο κενό άρα δεν στέκω και πολύ καλά» προσέγγιση του στον ρόλο δε με άγγιξε ιδιαίτερα. Ο Siri πάλι καλά δεν το παρακάνει με το slow motion και για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας χειρίζεται καλά τους χώρους της βίλας/οχυρό αλλά η best seller-ική φύση του μυθιστορήματος τον υποχρεώνει, στο τελευταίο τρίτο, να υποκύψει σε συμβατικά κόλπα και shoot out με απρόσμενους (και ελάχιστα πιστευτούς ήρωες). Είμαι περίεργος κατά πόσο η ταινία άλλαξε στο cutting room.Για κάποια πίστευα ότι ο Siri μας έδινε στοιχεία που μας άφηναν να υποθέσουμε ότι οι κακοποιοί είναι γνωστοί του Talley, ένα μονοπάτι που εγκαταλείφθηκε. Κακό γράψιμο ή άτεχνη απόπειρα αποπροσανατολισμού; To σίγουρο είναι ένα: H πραγματική κόρη του Willis, που υποδύεται την κόρη του Taley, είναι πραγματικά γκροτέσκα.

Βαθμολογία: (5,5/10)

Θοδωρής Σαρλάς

---

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2005

HOSTAGE

25 λέξεις – Παροπλισμένος λόγω μιας πρόσφατης αποτυχίας σε περίπτωση ομηρίας, βετεράνος διαπραγματευτής της αστυνομίας βρίσκεται εν μέσω μιας πλεκτάνης, με θύμα έναν μεγαλοδικηγορό που είναι μπλεγμένος σε κόλπα του υποκόσμου, αλλά και την ίδια του την οικογένεια…

Στο Ράφι – Το βέβαιο είναι πως η «Διπλή Ομηρία» δεν υπάρχει καμία περίπτωση να διεκδικήσει όσκαρ πρωτοτυπίας. Ότι και να παρακολουθήσει κανείς στην οθόνη είναι σίγουρο πως κάπου κάποτε το έχει ξαναζήσει. Νεαροί καταληψίες μιας πολυτελούς έπαυλης με ομήρους τους ενοίκους, νεαρά παιδιά που ξεφεύγουν της προσοχής των κακοποιών και επικοινωνούν με τον έξω κόσμο, διαπραγματευτές που άλλοτε κάνουν και άλλοτε δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους και αμέτρητες ίντριγκες που οδηγούν μετά το μέσον του φιλμ σε ακραίες υπερβολές. Αλήθεια τότε, ποιος είναι ο λόγος για να παρακολουθήσει κανείς την αστυνομική περιπέτεια που υπογράφει ο μέχρι τώρα άσος στην δημιουργία videoπαιχνιδιών Florent Siri?

Η εύκολη απάντηση στο ερώτημα είναι κανένας. Δηλαδή προσπεράστε το δίχως ενδοιασμούς. Αν το καλοδεί όμως κανείς από την σκοπιά του Home cinema που οι καλλιτεχνικές απαιτήσεις λιγοστεύουν – στις σκοτεινές αίθουσες το φιλμ πέρασε απαρατήρητο – τότε μπορώ να πω πως παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον στην εξέλιξη του. Αυτό που κεντρίζει εξαρχής το ενδιαφέρον είναι το πολύ όμορφο εισαγωγικό κλιπ των credits, που παραπέμπει στους διάσημους τίτλους φιλμς που πηγάζουν από τις σελίδες των Marvel Comics, το πολύ προσεγμένο introduction που μας συστήνει σαν χαρακτήρα τον κεντρικό ήρωα, ενώ η παρουσία του βαριεστημένου μεν, αλλά πάντοτε σαρκαστικού Bruce Willis, ως σκληροτράχηλου Τάλι, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Νομίζω πως σιγά σιγά ο πρωταγωνιστής των περίφημων Die Hards θα πρέπει να σκεφτεί το πέρασμα του σε δεύτερο πλάνο – όπως συνέβη στο Sin City που είναι έξοχος – απλά συντηρώντας τον μύθο του σταρ, που έχει φτιάξει. Εδώ, ειδικά από την στιγμή που κρατά όλη την ταινία στην ράχη του, εφόσον απουσιάζουν οι διάσημοι συμπρωταγωνιστές, ζορίζεται αρκετά να τα καταφέρει…

Disc – Πάντως, όπως προανέφερα, το Hostage αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για την λειτουργία του οικιακού μας οπτικοακουστικού συστήματος, αφού είναι από τις ταινίες εκείνες που προσφέρουν σημαντικές δόσεις αστυνομικής αγωνίας, συνδυασμένες με που καλές συνθήκες εικόνας και ήχου. Τα τεχνικά στοιχεία του DVD που διανέμει η Audiovisual είναι πολύ καλά, με την ηχητική μπάντα να ξεχωρίζει, δοσμένη σε σάουντρακ Dolby Digital 5.1, που προσέχει πάρα πολύ τις λεπτομέρειες του κεντρικού καναλιού και λιγότερο της περιφέρειας. Οπτικά η αναμορφική widescreen εικόνα, προβληματίζεται ελαφρώς από τα πολλά ημιφωτισμένα πλάνα, που λαμβάνουν χώρα έξω από την πολυτελή βίλα, που σε συνδυασμό με τα τεχνουργήματα της συμπίεσης δεν αποδίδουν σε όλη του την έκταση το πρωτότυπο.

Λιγοστά είναι και τα πρόσθετα που περιορίζονται σε κομμένες σκηνές στο τελικό μοντάζ, κάποια στιγμιότυπα πίσω από τις κάμερες αλλά και παράλληλο σχολιασμό του σκηνοθέτη Siri, Που δεν έχει να προσφέρει κάτι αξιόλογο στην συνολική θέαση…

Μμμμ… - Σε καιρούς που η περιπέτεια δράσης περνά δύσκολες ημέρες, δεν μπορώ να αδικήσω το Hostage πετώντας το στον σωρό των action movies που κυκλοφορούν σωρηδόν με σκοπό να κάνουν πρεμιέρα στο βίντεο. Και αρχή διαθέτει και μέση και ικανοποιητικό φινάλε. Με λίγο πιο προσεγμένες ερμηνείες – ειδικά των νεαρότερων σε ηλικία συμμετεχόντων - και έναν κάποιο περιορισμό στις ακρότητες του σεναρίου θα μπορούσα να μιλήσω για μια αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία, ιδανική για μια βραδιά home cinema…

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (7/10) EXTRAS – (4/10) HOSTAGE – (4/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος (CineDVD)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.