Στράτο είμαι Η Μάγδα στείλε μνμ στο magpap@windowslive.com

Μεγαλο αριστουργημα, η πρωτη σπουδαια ταινια που ειδα φετος και ειλικρινα, μετα απ`αυτο εδω, ο πηχης για τις αλλες ταινιες που θα ακολουθησουν μεσα στη χρονια εχει ανεβει πολυ ψηλα για μενα προσωπικα... Σιγα δηλαδη μη φτασει το "Aviator" το "Sideways", με καμια Παναγια... Αλλα τελος παντων, οσον αφορα στην ταινια, αυτο που σου κανει εντυπωση ειναι ποσο καλα εχουν αφομοιωσει τους ρολους τους οι ηθοποιοι, με ποση φυσικοτητα υποδυονται τους βρισκομενους σε ελαφρα συγχυση -υπαρξιακη, ψυχικη κτλ.- αλλα καθ`ολη τη διαρκεια της ταινιας συμπαθεις χαρακτηρες. Ειδικα ο Paul Giammati ειναι πολυ σπουδαιος. Βλεπεις εναν αποτυχημενο τυπο που τον εχει παρατησει η γυναικα του, το βιβλιο του προκειται να εκδοθει του Αγιου Ποτε, δεν ασχολειται με τιποτα αλλο εκτος απο το κρασι, δεν ξερει πως να φερθει στις γκομενες, ο κολλητος του τον επισκιαζει σταθερα κ.τ.λ. και δε σου παει ουτε να τον ειρωνευτεις, ουτε να νιωσεις οικτο γι`αυτον... Κατα εναν περιεργο τροπο, πονας λες και οσα του συμβαινουν τα παθαινεις εσυ... Κι αυτο ειναι επιτυχια του Giammati 100%. Μεγαλη ηθοποιαρα ο μαστορας...

Παντως πρεπει να το τονισω, για οσους εχουν διλημμα "να πανε η να μην πανε να το δουνε", οτι η ταινια δεν ειναι δυσκολη στην παρακολουθηση, δεν ειναι δηλαδη απο εκεινες που τρομοκρατουν τον κοσμο επειδη δεν καταλαβαινει τιποτα, δεν ειναι καμια παρακμιακη "indie-ιλα" (ωπα! δικο μου, καλο ε;) τυπου Τζιμ Τζαρμους, ουτε ειναι ιδιαιτερα καταθλιπτικη ξερω γω. Ίσα-ισα που ειναι πολυ ευχαριστη, εχει ενα πολυ ωραιο τζαζ σαουντρακ κιολας (παραλιγο να το ξεχνουσα να το αναφερω) και μαλιστα εχει και πολυ γελιο σε καμποσες σεκανς! (ειναι μια, που ακομα και τωρα που τη σκεφτομαι γαμιεμαι στα γελια!) Σας αρεσει ο Γουντι Άλεν ρε παιδι μου; Ε, μην το σκεφτεστε, θα σας αρεσει κι αυτο! Άντε ρε παιδια και γραψτε και τιποτα, ακομα μονο εγω δηλαδη; Ξεβαρεθειτε!

Υ.Γ.: DEATH TO FALSE (BAD) CINEMA!!!
Mr. Crowley