---

2046 (2004)
Σινεφίλ | 129' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 19 Νοε 2004 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 15/3/2005 Διανομή: Προοπτική Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Καντονεζικά - Ιαπωνικά - Μανδαρινικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.04/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Είσαι ακόμα σε διάθεση για έρωτα; - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Ο δημοσιογράφος Chow Mo Wan (Tony Leung) γράφει ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο 2046. Το 2046 είναι η χρονιά που οι επιβάτες μιας παράξενης αμαξοστοιχίας ταξιδεύουν προς αναζήτηση των χαμένων τους αναμνήσεων. Είναι μια ιστορία που με αφετηρία το μέλλον γίνεται ο σταθμός επιστροφής στο παρελθόν του Chow Mo Wan, ένα παρελθόν από το οποίο δεν μπορεί να αποκοπεί, και εξελίσσεται σε μια καταγραφή των προσωπικών του βιωμάτων που θα τον οδηγήσουν στη διαμόρφωση της προσωπικής του μελλοντικής ιστορίας.

Είναι άραγε εφικτό να ξεχάσει κάποιος τις αναμνήσεις του χωρίς να μεσολαβήσει κάποια φυσική αιτία; Nα τις θάψει τόσο βαθιά που η ανάκτησή τους να απαιτεί απίστευτες προσπάθειες ακόμα και τη μεταβίβασή του στο μέλλον προκειμένου να τις ξαναβρεί, και γιατί θα έπρεπε να προχωρήσει τόσο μπροστά για να βρει κάτι που αφορά στο παρελθόν του; Υπάρχει κάποια λογική διεργασία που υπαγορεύει οποιαδήποτε κίνηση εμπρός για να βρεθείς αντιμέτωπος με τα δεσμά του παρελθόντος σου; Κι αν όντως είναι δεσμά γιατί να θελήσεις να τα αιχμαλωτίσεις στη μνήμη σου; Μοιάζει με μάταιο αγώνα ενάντια σε κάτι που προφανώς είναι εξαιρετικής σημασίας για την ύπαρξή μας και τόσο έντονα συνυφασμένο με αυτό που αναμένουμε ώστε ο ίδιος πόνος που προκαλείται από τις αναμνήσεις μετασχηματίζεται σε λαχτάρα αναζήτησής τους όταν κάπου κρυφτούν.

Κάτι από αυτά ή ίσως και τίποτα, τα συμπεράσματα και οι σκέψεις άλλωστε ανήκουν στον καθένα ξεχωριστά σ’αυτή τη μεθυστική και ιδιόρρυθμη δημιουργία του Wong Kar-Wai, συναντά κανείς στη σκοτεινή ατμόσφαιρα του 2046, ενός μέλλοντος που αναπνέει χρησιμοποιώντας ζωτικά κομμάτια από το παρελθόν, κάνοντάς μας συνεπιβάτες του και μεταφέροντάς μας εκεί που θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις ξεχασμένες αναμνήσεις μας. Εκεί ακριβώς που ο Tony Leung συνάντησε για πρώτη φορά τη Maggie Cheung, στο δωμάτιο 2046 του In the Mood for Love. Στο ίδιο δωμάτιο που θα μεταφέρει μια μεθυσμένη γυναίκα που προσπαθεί με τη σειρά της να ξεχάσει και θα βρεθεί δολοφονημένη από το ζηλιάρη φίλος της, στον ίδιο χώρο που θα γίνει μάρτυρας των ερωτικών περιπτύξεων της νεαρής πόρνης Bai Ling (Ziyi Zhang) και θα ακούσει τη φωνή της κόρης του ξενοδόχου, της ερωτευμένης Wang Jing (Faye Wong) με έναν ιάπωνα που ο πατέρας της δεν εγκρίνει.

Το 2046, γυρισμένο σχεδόν κατ’αποκλειστικότητα σε εσωτερικούς χώρους που βοηθούν στην ευκρινή αποτύπωση της συναισθηματικής παγίδευσης των ηρώων του μέσα στον περιοριστικό τους κόσμο που γίνεται σύμβολο της εσωτερικής καταναγκαστικής τους απομόνωσης, μοιάζει άλλοτε με τους σύντομους μονολόγους του δημοσιογράφου-συγγραφέα που σχολιάζει επιλεγμένα κομμάτια της ζωής του και άλλοτε με τη σιωπηλή ομορφιά ενός ζωγραφικού πίνακα ή την περίπλοκη ανακολουθία φωτογραφιών από διάφορα περιστατικά της ζωής κάποιου.

Οι εξωτερικοί χώροι περιορίζονται στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου ή σε στενά, υγρά και σκοτεινά δρομάκια που πλαισιώνονται από σκηνές χωρίς διαλόγους σε αργή κίνηση, δίνοντας την εντύπωση ονειρικών φαντασιώσεων ή οραμάτων στα οποία οι μορφές δεν ολοκληρώνονται αλλά παρουσιάζονται τμηματικά για να αποκτήσουν την ολότητά τους αργότερα, όταν η αφήγηση και η εξέλιξη θα δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις και θα μας επιτρέψει να αναγνωρίσουμε τα «αποσπάσματα» αυτών των μορφών και το κομμάτι που τους αναλογεί στο μυθιστόρημα ή την πραγματικότητα του Chow Mo Wan, χωρίς ωστόσο να μας χαρίζεται η ψυχοσυναισθηματική τους υπόσταση.

Ο Wong Kar-Wai μας απομακρύνει από το κέντρο των χαρακτήρων του αποδιοργανώνοντας τα όποια συμπεράσματά μας γι’αυτούς. Πλάθει πολύ ανθρώπινες και ταυτόχρονα απρόσιτες φιγούρες που κρύβουν καλά το περιεχόμενό τους. Οι ήρωές του είναι πολύ εύθραυστοι, πολύ εγωιστές ή αρκετά συνειδητοποιημένοι για να καταλάβουν πως είναι πια αργά γι’αυτούς ώστε να παραδοθούν στη αλλαγή.

Αυτό όμως που τελικά προκύπτει μέσα από την ιδιόρρυθμη καταγραφή της ιστορίας του Kar-Wai είναι ένα σφιχτό δέσιμο μιας ποικιλίας στιγμιότυπων σε μια οπτική ενότητα που παρά τον αποσπασματικό της χαρακτήρα καταλήγει, αν όχι στην ενοποίηση, στην ολοκλήρωση του σχεδίου του. H ονειρική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί και συγχωνεύεται εξαιρετικά με τις μουσικές αναφορές, αφήνει στο θεατή τη διακριτική ευχέρεια να κινηθεί προς τη δική του αποκάλυψη, δανειζόμενος ίσως κάτι από την αίσθηση ελευθερίας της ανάγνωσης ενός ποιήματος.

Ο Tony Leung κρατάει το δυσκολότερο ερμηνευτικό κομμάτι και πετυχαίνει με τη σαρκαστική του διάθεση, την ψυχρότητα στους τρόπους αλλά και τις αδυναμίες πίσω από το ύπουλο χαμόγελό του να κερδίσει τη συμπάθεια ή την αντιπάθειά μας. Η Ziyi Zhang γίνεται ευάλωτη, εγωίστρια και αθεράπευτα αδύναμη μπροστά στον Chow Mo Wan και η Li Gong στη σύντομη εμφάνισή της προσδίδει κάτι από την αριστοκρατική της αύρα στην ατμοσφαιρική δημιουργία του Wong Kar-Wai.

Προσωπική εκτίμηση: Το 2046 μοιάζει περισσότερο να εμπνέει παρά να κατευθύνει με τις εικόνες του, κάτι σαν σταθμός ή αφετηρία μιας νέας δημιουργίας που θα το χρησιμοποιήσει σαν πρώτη ύλη για το δικό της ονειρικό ή πραγματικό περιβάλλον. Ένα μουντό και αξεκαθάριστο φόντο, ένα ακατέργαστο υλικό που περιμένει να λάβει τα άπειρα σχήματα που θα του δώσει ο καθένας.

Βαθμολογία: (7.5/10)

Ελένη Ανδρεάδου

---

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2005

2046

25 λέξεις – Ένα σκοτεινό και μουντό δωμάτιο ενός μίζερου ξενοδοχείου με τον αριθμό 2046 και οι μνήμες που ξεπηδούν μέσα από τις πόρτες του, δίνει το υλικό σε έναν παράξενο και τυχοδιωκτικά συμπεριφερόμενο συγγραφέα να γράψει το νέο του βιβλίο.

Στο Ράφι – Δεν νομίζω πως χωρούν πολλά λόγια να περιγράψει κανείς το μεγαλείο των σκηνών που απεικονίζονται στις δύο ώρες που διαρκεί το “2046”. Ένα φιλμ που ξεκινά εκεί που σταμάτησε πριν μερικά χρόνια το “In The Mood For Love” που παρουσίασε εκπλήσσοντας το κοινό ο Wong Kar Wai από την πρώην ανεξάρτητη και νυν Κινέζικη κτήση του Χονγκ Κονγκ.

Δοσμένο εντελώς ανατρεπτικά και δίχως να ακολουθεί την πεπατημένη το “2046” δεν προσπαθεί να κερδίσει τον θεατή με βάση την κρίκο κρίκο εξιστόρηση του θέματος του. Τα πρώτα πλάνα κιόλας μαρτυρούν του λόγου το αληθές όταν οι προοπτικές είναι περίεργες με τα πρόσωπα να κόβονται από τους κακοφωτισμένους τοίχους την ώρα που ανάμεσα στην απόπειρα των συνειρμών παρεμβάλλονται οι στριγκλιές και τα πολύχρωμα βαγόνια ενός συρμού που ταξιδεύει ψυχές και μνήμες στο μακρινό μέλλον.

Η υπόθεση του φιλμ εκτυλίσσεται στα μέσα της δεκαετίας του 60 όταν στο φτωχικό ξενώνα ένας μισογύνης δημοσιογράφος που αρέσκεται να σκορπά τα λεφτά του δεξιά κι αριστερά θα γνωρίσει τις τρεις γυναίκες που σημάδεψαν την ζωή του. Ή μήπως η παρουσία του σημάδεψε τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες? Μόνο η ταχεία αμαξοστοιχία και οι επιβαίνοντες σε αυτήν που κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα μπορούν να δώσουν μια απάντηση. Και αυτή όχι με σαφήνεια.

Ερμηνείες σοκ από τους γνωστότερους ηθοποιούς της αχανούς Κίνας, που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ δημοφιλείς και στην πατρίδα μας. Κύρια από τον Tony Leung, εντελώς αλλαγμένο από το “Hero” που παίζει τον βασικό χαρακτήρα της ιστορίας. Πάνω του κτίζεται με άνεση όλη η ταινία αφού ο σκηνοθέτης έντεχνα έχει φροντίσει από νωρίς να τον τροφοδοτήσει με μια ιδιαίτερη δυναμική. Το συγκλονιστικό πρόσωπο της ιστορίας είναι όμως η Ziyi Zhang που ερμηνεύει μια πανέμορφη πόρνη, την Μπάι Λινγκ, που κυριολεκτικά καθηλώνει με την ακραία ευαισθησία της επιμένοντας για τόσα χρόνια να κερδίσει την ανεξάρτητη καρδιά του κυνικού Τσόου Μο Γουάν. Σύντομο πέρασμα από την περίφημη Li Gong ενώ το γυναικείο κουαρτέτο συμπληρώνουν οι Faye Wong ως κόρη του πανδοχέα, που είναι ερωτευμένη με έναν Ιάπωνα ταξιδιώτη, και η εξίσου όμορφη Maggie Cheung.

Disc – Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να περιμένω κάτι περισσότερο από την έκδοση σε DVD της Prooptiki, ακόμη και αν ο πήχης των ψηφιακών δίσκων made in China δημιουργικά, έχει ανέβει εντυπωσιακά μετά και τον “Hero”. Εντούτοις τόσο η οπτική αλλά κυρίως η ηχητική απόδοση της ταινίας αφήνουν πάρα πολύ καλή γεύση στο φινάλε, παίζοντας μάλιστα και πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ταινίας. Αν και η χρωματική απόδοση στο αναμορφικό widescreen κάδρο ζορίζεται υπερβολικά στα ημιφωτισμένα και θολά πλάνα, εντούτοις παίρνει καλό βαθμό αφού βοηθά σημαντικά στο να αναπαραχθεί σωστά η άποψη του σκηνοθέτη. Πάντως ο κόκκος είναι πολύ πιο έντονος από ότι συνήθως.

Η μπάντα Dolby Digital 5.1 αν και σε σπάνιες περιπτώσεις τονίζει τα περιφερειακά ή το υπογούφερ – μόνο στις στιγμές του μέλλοντος με το σφύριγμα του τρένου – εντούτοις αποδίδει πολύ όμορφα τα μουσικά θέματα που κινούνται από το σπαρακτικό Casta Diva με την Gheorghiou μέχρι το επαναλαμβανόμενο αντάτζο που ραγίζει την καρδιά. Εκτός από μια επεξηγηματική περισσότερο συνέντευξη του σκηνοθέτη δεν υπάρχει κάτι άλλο στα επιπλέον πρόσθετα του δίσκου. Πρέπει με τον καιρό και οι Κινέζοι όμως να αποκτήσουν την αίσθηση του μάρκετινγκ και της προώθησης του προϊόντος τους για να γεμίζουν τα δισκάκια.

Μμμμ… - Εκπληκτική ζωγραφιά. Μαγική κινηματογραφική στιγμή. Αν πρόκειται να την δείτε σε λίγες ίντσες είναι απλά σαν να την κατακρεουργείτε. Δεν ενδείκνυται για Home Cinema εκτός και την δείτε σε εύρος μεγαλύτερο των δυόμισι μέτρων. Δεν είναι για μικρά εικονάκια το μέγεθος της τέχνης του Kar Wai!

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (6/10) EXTRAS – (3/10) 2046 – (8/10)

Γιώργος Ζερβόπουλους (CineDVD)

---

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2007

Ο Τσόου γράφει μια ιστορία, το “ 2046”. Πρόσωπα και γεγονότα από τη ζωή του κάνουν την εμφάνιση τους στην ιστορία αυτή. Ο κ. Τσόου της Ερωτικής Επιθυμίας μετά τα γεγονότα του 1962 διαφορετικός πια ζει προσπαθώντας να ξεχάσει.

Το “2046” αφηγείται την προσπάθεια ενός ανθρώπου να αλλάξει και να ξεφύγει από το παρελθόν του. Ο Τσόυ γράφει. Γράφει για τη ζωή του. Τοποθετεί την ιστορία το 2046 στην πόλη 2046. Κάθε τόσο ένα τρένο ξεκινά για εκεί. Όποιος το παίρνει επιθυμεί να ξαναβρεί τις χαμένες του μνήμες. Επειδή τίποτα δεν αλλάζει στο 2046 κανείς δεν ξέρει αν αυτό είναι αλήθεια επειδή κανείς δεν γυρίζει πίσω.

Ο Τσόου είναι πια ένας γυναικοκατακτητής, ένας γόης που κάνει μια ξέφρενη ζωή. Στάσεις στη ζωή του αποτελούν κάποιες γυναίκες που θα συναντήσει και θα στιγματίσει με το πέρασμα του. Η εκρηκτική γυναίκα-πειρασμός, Μπάι Λιν, θα τον ερωτευτεί ολοκληρωτικά και μάταια. Παρορμητική θα του το εξομολογηθεί για να πληγωθεί για πάντα. Η Τσίνγκουεν, η εύθραυστη κόρη του ξενοδόχου, δε θα τον ερωτευτεί, αυτός θα τη θελήσει. Αυτή όμως είναι αφοσιωμένη σε έναν έρωτα πριν από αυτόν. Για να μπορέσει να την ξεπεράσει θα γράψει γι’ αυτήν μια ιστορία, το “2047” όπου στη θέση του ήρωα θα δεσπόζει ο ίδιος και το πώς κάνει πίσω για τον άλλον. Η Λούλου, φίλη από τα παλιά θα γίνει αφορμή ο Τσόου να ξαναβρεθεί αντιμέτωπος με τον αριθμό 2046 που τόσο τον στιγμάτισε καθώς σε ένα δωμάτιο με αυτό τον αριθμό συναντούσε την αγαπημένη του παλιά. Η Λούλου θα ξαναβρεθεί μέσα στη φανταστική του ιστορία. Η Μαύρη Αράχνη, γυναίκα μυστήριο, τυχαίνει να έχει το ίδιο όνομα με αυτό της παλιάς αγαπημένης του Τσόου (Σου Λι-ζεν). Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι την θέλει αλλά αυτή καταλαβαίνει πως ο Τσόου προσπαθεί να νιώσει αυτό που είχε νιώσει με την άλλη Σου Λι-ζεν. Ο Τσόου είχε μια σχέση που έληξε άδοξα. Από τότε προσπαθεί να ξαναζήσει αυτή την αξέχαστη εμπειρία η οποία στοίχειωσε τη ζωή του και καταδίκασε όλες του τις σχέσεις. Ο άντρας αυτός είναι ερωτευμένος με το παρελθόν και δε μπορεί ούτε να ξεχάσει ούτε να αλλάξει πια.

Σημαντικό ρόλο στη ταινία παίζουν οι μικρές διακριτικές λεπτομέρειες που ολοκληρώνουν τους ήρωες και εμπλουτίζουν τη πλοκή. Ο Τσόου κυκλοφορεί συνεχώς με ένα αναμμένο τσιγάρο, μόνιμη συντροφιά. Η Μαύρη Αράχνη φορά πάντα ένα αινιγματικό μαύρο γάντι και κουβαλά μαζί της μία τράπουλα. Η Τσίνγκουεν κάνει προσπάθειες να λάβει τα γράμματα του αγαπημένου της. Ο πατέρας της όταν έχει προβλήματα ή καυγαδίζει μαζί της βάζει να παίζει δυνατά ένας δίσκος από την όπερα της Νόρμα. Η Μπάι Λιν τα 10 δολάρια που της δίνει ο Τσόου τα κρατά σε ένα τσίγκινο κουτί. Ο Ιάπωνας ταξιδιώτης του τρένου φορά συνεχώς γάζες στο σώμα του. Όλοι αυτοί εμφανίζονται με πανέμορφα κοστούμια εποχής ή φουτουριστικές στολές όταν εισέρχονται στην επιστημονικής φαντασίας ιστορία του Τσόου.

Οι χώροι όπου κινούνται οι ήρωες είναι μικροί και κουκλίστικοι. Το ORIENTAL HOTEL με τους στενούς κίτρινους διαδρόμους, τους καθρέφτες και τα υπερφορτωμένα δωμάτια τονίζει την προσωρινότητα στις ζωές των ηρώων. Τα ασφυκτικά μπαρ και εστιατόρια που ξεγελούν τη θλίψη τους. Η ψυχεδελική πόλη του μέλλοντος μοιάζει να αιωρείται γεμάτη φωτεινές επιγραφές νέον και πανύψηλους ουρανοξύστες. Το μυστηριώδες τρένο με τους κατακόκκινους τοίχους και τους ατελείωτους διαδρόμους ταξιδεύει ασταμάτητα. Όλα αυτά φωτίζονται ιδανικά μέσα από τη φωτογραφία του Doyle συνθέτοντας ένα περιβάλλον που δύσκολα ξεχνιέται ή παραβλέπεται.

Ο Kar Wai χρησιμοποιεί το αγαπημένο του voice over. Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται από τον ίδιο τον Τσόου που είτε μας μιλά άμεσα είτε μέσα από τον ήρωα της ιστορίας του. Δε λείπουν τα slow motion και οι αργοί μεθυστικοί ρυθμοί. Ο Kar Wai κινηματογραφεί τους ήρωες του καθώς κρυφοκοιτάζουν ο ένας τον άλλον πίσω από κάγκελα, τοίχους, μισάνοιχτες πόρτες και άδειους διαδρόμους. Η μουσική παίζει κυρίαρχο ρόλο. Επιβλητική, ονειρική γεμάτη ρυθμό και νεύρο οδηγεί τα βήματα και ακολουθεί τα βλέμματα των ηρώων.

Μια πανδαισία χρωμάτων και ήχων. Μια ατμόσφαιρα απαράμιλλης σαγήνης συντροφεύει τους ήρωες και γοητεύει όλους εμάς που χωρίς αντιστάσεις αφηνόμαστε να μας παρασύρει στην ομορφιά της.

Ευδοξία Κυροπούλου

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.