ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
Don`t Come Knocking (2005)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Μην Ξαναγυρίσεις |
|
Δραματική | 122' |  |
|
 |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 12 Ιαν 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 18/4/2006 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά |
 |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:   (6.15/10)Aντιφατικότητα ψήφων:  |
- Κριτική από το Cine.gr:
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2005
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις για τους Wenders-Shepard. Ο μεγάλος σταρ των γουέστερν, του οποίου η λάμψη έχει ξεθωριάσει αισθητά, αποδρά από την φιξιόν "αληθινή" ζωή και συναντά για πρώτη φορά τον έφηβο γιο του και την παλιά του αγάπη. Μετά από την επίπονη συμφιλίωση, ο πατέρας θα χαθεί ξανά στο πουθενά.
Εάν η σύνοψη σας θυμίζει το "Παρίσι, Τέξας", πέσατε μέσα: μόνο που πρόκειται για ένα θλιβερό κακέκτυπό του, γυρισμένο με όρους. απογευματινής κυριακάτικης ταινίας. Η μυθολογία των χαμένων και των απάτριδων αναπαράγεται κουρασμένα και ανέμπνευστα, η ερμηνευτική καθοδήγηση μοιάζει υπερβολική και αφελής, ακόμα και τα μουσικά μοτίβα πασχίζουν να θυμίσουν κάτι από τα μελαγχολικά γρατζουνίσματα του Ράι Κούντερ. Η απλοϊκότητα επιτείνεται από τις παρένθετες συμβολικές αναφορές στην ιστορία της Americana- το επεισόδιο με τον Ινδιάνο προκαλεί θυμηδία. Όσο για τη νοσταλγία που επιχειρεί να εκπέμψει η ταινία, αυτή ταιριάζει πια στις παλιές καλές μέρες του ίδιου του δημιουργού. Στην προβολή της ταινίας στις Κάννες, όπως ήταν αναμενόμενο, οι συγκρίσεις αποδείχθηκαν συντριπτικές -όχι μόνο με το αλησμόνητο "Παρίσι, Τέξας", αλλά και με τη διαχείριση της θεματικής του "χαμένου πατέρα" από τον Jarmusch στο "Broken Flowers".
Βαθμολογία:
(3.5/10)
Κωνσταντίνος Σαμαράς
"Εκπτωση από τον Ολυμπο" την λέγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, "sic transit gloria mundis" την λέγαν οι Ρωμαίοι...Wim Wenders (θα την) έλεγαν οι σύγχρονοι...
Ο μεγάλος Wenders, που το 1984 παρουσίαζε το μεγάλο, ανατρεπτικό, μοναχικό, αμφιλεγόμενο "Paris, Texas" πίστεψε ότι μπορούσε να ξανα-δημιοργήσει ένα αντίστοιχο έπος εξερεύνησης της Αμερικανικής απεραντοσύνης. Αλλα, τα θαύματα γίνονται μόνο μία φορά..
το "Don`t Come Knocking " δυστυχώς κατα την γνώμη μου δεν έχει καμία από τις αρετές, αλλά μόνο τις κακές στιγμές του "Paris, Texas" ..
Κοινότυποι διάλογοι, προβλέψιμη εξέλιξη, διάλογοι σαν μονόλογοι, σουρεαλιστικό τέλος..Τι να πεί κανείς.. Το αστείο είναι ότι το σενάριο το έγραψε ο ίδιος ο Sam Shepard, ο δε Tim Roth με την Εγγλέζικη προφορά του στην μέση του τίποτα στην Μοντάνα ξεχωρίζει σαν την μυγα στο γάλα της σκηνοθεσίας..
Καλά θα πείς, με τόσο "θάψιμο" ποιός θαβλεπε αυτή την ταινία? Θα την έβλεπε κάποιος σαν και εμένα, που αγαπάει τους Ευρωπαιους σκηνοθέτες, ακόμα και όταν σκηνοθετούν απίστευτες "πατάτες": Ken Loach, Pedro Almodovar, David Trueba, θα τους δικαιολογούσα κάθε προσπάθεια και θα την άντεχα ως το τέλος, ακόμα και αν δεν αντέχεται, μόνο σαν επιβράβευση του χρόνου τους και του ιδρώτα τους στην σκηνοθετική πολυθρόνα...
[Κώστας ΚΓΠ 22/5/2014]