Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
- Κριτική από το Cine.gr:
Πέμπτη 27 Ιουλίου 2006
Γυναικείες νευρώσεις – Περισσότερο άγχος παρά χαρά και προσδοκία, πρόσθεσε στην ζωή της Σαμπίνα, μιας συνεσταλμένης μελαγχολικής κοπέλας, που επαγγελματικά ασχολείται με το να ντουμπλάρει φωνές σε μεταγλωττίσεις ταινιών, το μαντάτο πως περιμένει παιδί. Ο καρπός της σχέσης της με τον καλλίγραμμο Ντανιέλε, έναν αναγνωρισμένο ηθοποιό που αναλώνεται σε τηλεοπτικές παραγωγές, δημιούργησε στην όμορφη Σαμπίνα ρίγη, φοβίες και ανασφάλειες, οδηγώντας την σε στιγμιαίες εκρήξεις παράνοιας στο πρόσωπο του μνηστήρα της. Με τις γιορτές των Χριστουγέννων να πλησιάζουν, θα πάρει την απόφαση να ταξιδέψει πέραν του Ατλαντικού για να συναντήσει τον αδελφό της και την οικογένεια του, έχοντας σκοπό να απορρίψει το οδυνηρό μυστικό που και οι δύο κρύβουν βαθιά στην ψυχή τους…
Περασμένα Μεγαλεία – Μέσα σε μια χρονιά που οι κυκλοφορίες νέων ταινιών στις αίθουσες άγγιξαν το μαγικό νούμερο των τριακοσίων, προκαλεί κατάπληξη πως το
La Bestia nel Cuore, είναι η πρώτη (άντε δεύτερη μετά τον
Benigni) παραγωγή που προέρχεται από την πάλαι ποτέ κραταιά σχολή της Ιταλίας. Δεν είναι κρυφό πως ο κινηματογράφος της γείτονας χώρας, περνά μια χρόνια κρίση, αδυνατώντας να φτάσει σε επίπεδα, που έστω θα επιχειρήσουν να φανταστούν την λάμψη των παλιότερων χρυσών ημερών. Μέσα σε αυτή την θολούρα και την δημιουργική απραξία, ελάχιστα είναι τα ενδιαφέροντα πονήματα, ανάμεσα στα οποία τοποθετείται και η τελευταία ταινία της καλλιτεχνικά αναγνωρίσιμης
Cristina Comencini. Το βασικό της πρόβλημα όμως, αυτή η ανάγκη επιβεβαίωσης και η έλλειψη αυτοπεποίθησης, είναι το δυσμενές στοιχείο που χαρακτηρίζει μια ταινία με καλές προθέσεις, που εντέλει δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την παγίδα του μελοδράματος.
Η Κόλαση Μέσα Μας – Θεματικά το
Don’t tell (Μην το Πεις - η διεθνής ταμπέλα του έργου) κινείται στα ίδια περίπου επίπεδα με μια πρόσφατη (ευρωπαϊκή επίσης) ταινία, το
L`Enfer του
Tanovic. Μοναδική διαφορά είναι πως εκεί η αποκάλυψη του φινάλε, εξίσου εξιλεωτική, είχε να κάνει με την αθώωση του υποτιθέμενου τόσα χρόνια δράστη - γονιού, ενώ εδώ γνωρίζουμε εξ ορισμού πως ο πατέρας και η μητέρα, των ενήλικων πλέον και γεμάτων νευρώσεις αδελφών, έχουν εγκληματήσει εις βάρος τους. Η
Comencini προκειμένου να αντιμετωπίσει την βαριά ατμόσφαιρα του θέματος της, εμπλέκει εμβόλιμα δύο υπο-ιστορίες, καλοπροαίρετα πιστεύω, η αγωνία της όμως να κρατήσει το τέμπο σφιχτό και συνεχές, την οδηγεί στο να δημιουργήσει εντέλει ένα σαπουνοπερικού ύφους μελό, που συναντάμε μόνον στις σειρές της απογευματινής ζώνης.
Ιταλίδες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης – Το ότι η Ιταλίδα σκηνοθέτης έχει δυνατότητες αυτό είναι αναμφίβολο, άλλωστε στο κομμάτι της καθοδήγησης των πρωταγωνιστών της σχεδόν αριστεύει. Αποτέλεσμα αυτού είναι η βασική ερμηνεύτρια του
La Bestia nel Cuore,
Giovanna Mezzogiorno - πανέμορφη ακόμη και σε άβαφη φόρμα, για να αποδώσει σωστά την ανόρεχτη Σαμπίνα - να σηκώσει δίκαια τον Λέοντα υποκριτικής στην περσινή Μόστρα. Εξίσου εκλεκτές οι δευτερεύουσες παρουσίες των κυριών
Stefania Rocca και
Angela Finocchiaro, που κρατούν το ίσο, σαν το ζευγάρι (με όλες τις έννοιες) των φιλενάδων της Σαμπίνα, αποδεικνύοντας πως το φιλμ έχει σαφέστατα γυναικείο χαρακτήρα, που στα χέρια ενός εμπειρότερου δημιουργού (που είσαι
Pedro?) θα συνιστούσε ένα πραγματικό διαμαντάκι…
Βαθμολογία: 



(5/10)
Γιώργος Ζερβόπουλος