Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
- Κριτική από το Cine.gr:
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2005

Τείνει να εξελιχθεί σε θεσμό πια, την περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων η κυκλοφορία ταινιών που περιστρέφονται γύρω από το κλίμα και το πνεύμα των ημερών. Πρόκειται για κοινωνικά φιλμ που επιθυμούν να κλέψουν λίγο από το πνεύμα αγάπης και συμφιλίωσης που επικρατεί την γιορτινή αυτή περίοδο, παρουσιάζοντας μας καταστάσεις που δεν ξεφεύγουν και πολύ από την καθημερινότητα. Φιλμς που παρακολουθούνται ευχάριστα, αλλά εμφανίζουν όπως είναι αντιληπτό εφήμερο ενδιαφέρον, αφού μόλις ξεστολιστούν τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, μπαίνουν και αυτές στην κούτα της μνήμης μέχρι να τις ξαναθυμηθούμε – αν τις θυμηθούμε – του χρόνου την ίδια εποχή. Πέρσι θυμάμαι στην θέση αυτή βρίσκονταν τα συμπαθή
Noel και
Bad Santa, ενώ φέτος την σκυτάλη παίρνει στις αίθουσες η οικογενειακή σάτιρα
Family Stone, του
Thomas Bezucha…
Είναι παραμονή Χριστουγέννων και όλα τα μέλη της οικογένειας Στόουν ετοιμάζονται να συναχθούν γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Ανάμεσα όμως στον στωικό πατέρα, την δυναμική μητέρα και τα εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων παιδιά, που το καθένα έχει ακολουθήσει τον δικό του δρόμο στη ζωή, θα βρεθεί η επίσημη αγαπημένη του μεγαλύτερου γιου των Στόουν, η Μέρεντιθ, που θα δημιουργήσει μια μικρή αναστάτωση με τις συντηρητικές της απόψεις που δεν συμβαδίζουν διόλου με το προοδευτικό κλίμα του σπιτιού. Στο χέρι της είναι όμως να καταφέρει να προσεγγίσει, κυρίως, την δυσπρόσιτη μητέρα του αγαπημένου της, ώστε να κερδίσει την εύνοια της. Ο Άι Βασίλης όμως έχει διαφορετική άποψη και κρύβει εκπλήξεις για όλα τα μέλη της ασυνήθιστης οικογένειας…

Σε περισσότερο θεατρικό κλίμα κινείται η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου στην χώρα μας δημιουργού – το πρώτο του φιλμ
The Big Eden δεν προβλήθηκε ποτέ, ούτε στο βίντεο – αφού η συντριπτική πλειοψηφία των πλάνων, είναι γυρισμένη μέσα στο σπίτι των Στόουν, γύρω από το τζάκι, στην κουζίνα που προετοιμάζονται τα γιορτινά εδέσματα ή την ώρα της εστίασης. Το στοιχείο που κάνει το
Family Stone να ξεχωρίζει, αφού στην πραγματικότητα δεν ξεφεύγει διόλου από την μελό τυποποίηση αντίστοιχων παραγωγών, είναι η αρκετά προχωρημένη σκεπτική της, αφού οι δύο γονείς που οριοθετούν τους κανόνες λειτουργίας του σπιτιού, διαθέτουν ιδέες που πολύ δύσκολα συναντάμε κάθε μέρα. Αυτό που σχετικά ξενίζει είναι η παράξενη κόντρα προόδου – συντήρησης, που συμβαίνει από ένα σημείο και μετά, αφού το κεντρικό πρόσωπο γύρω από το οποίο περιστρέφονται τα πάντα – η αυταρχική μητέρα Σίμπιλ, που πιθανότατα ζει τα τελευταία Χριστούγεννα της ζωής της – αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με δύο μέτρα και δύο σταθμά…

Ρόλος που δεν θα μπορούσα να σκεφτώ άλλη εικόνα από αυτή της
Diane Keaton, που με την πείρα της δεν δυσκολεύεται διόλου να τα βγάλει πέρα, ως μητέρα – αφέντης, που επιθυμεί τα παιδιά της να ακολουθήσουν δρόμους που η ίδια έχει υποδείξει. Λογικό λοιπόν να μην επιθυμεί για σύντροφο του γιου της (ο τυπικός
Dermot Mulroney) την διαφορετικών αντιλήψεων Μέρεντιθ, που παίζει η ασυντόνιστη
Sarah Jessica Parker. Από την υπόλοιπη διανομή ξεχωρίζουν ο
Luke Wilson, στον ρόλο του πιο λογικού παιδιού των Στόουν, η
Rachel McAdams με τα υπέροχα μεγάλα μάτια, ο
Craig Nelson , σαν λιγομίλητος πατέρας και η
Claire– αιώνιο ταλέντο -Danes, σαν το πρόσωπο κλειδί της ιστορίας.
Το
Family Stone, απευθύνεται καθαρά σε όσους θέλουν να δώσουν έναν μελοδραματικό τόνο στα φετινά τους Χριστούγεννα, δίχως να προτείνει κάτι το καινούργιο ή το ανατρεπτικό. Μια δύο σκηνές συγκινούν υπερβολικά, άλλες τόσες προκαλούν πικρό χαμόγελο και το φινάλε όπου ζουν όλοι καλά και εμείς καλύτερα κλείνει την πορεία μιας ταινίας που πολύ γρήγορα θα μπει στο ντουλάπι της μνήμης. Παρέα με τα υπόλοιπα γιορτινά στολίδια…
Βαθμολογία: 


(4/10)
Γιώργος Ζερβόπουλος