---

Silent Hill (2006)
Τρόμου | 125' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 27 Απρ 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 21/11/2006 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.42/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Σας περιμέναμε. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 25 Απριλίου 2006

H Rosie Da Silva (Radha Mitchell) έχει μια υιοθετημένη κόρη (Jodelle Ferland) που είναι ψυχικά άρρωστη και όταν υπνοβατεί αναφέρει το όνομα της στοιχειωμένης πόλης Silent Hill. Τι πιο φυσικό λοιπόν για την Rosie να πάει την κόρη της εκεί παρά τις αντιδράσεις του άντρα της ( Sean Bean) μπας και γίνει καλά. Μόλις όμως φτάνει στην πόλη και μετά από ένα ατύχημα η κόρη της εξαφανίζεται και η Rosie πρέπει να παλέψει με δαίμονες, φαντάσματα και μια ξεχασμένη ιστορία για να την βρεί

Είχα ακούσει πως η κυρία Mitchell νόμιζε ότι της έκαναν πλάκα όταν ο Allen της τηλεφώνησε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Melinda and Melinda. Την ίδια πλάκα νόμιζα πως έκαναν και σε μένα όταν άκουσα πως η Mitchell θα ήταν η πρωταγωνίστρια του Silent Hill. Φαίνεται όμως ότι ζούμε μια νέα εποχή action ηρωίδας όπου όλες οι γυναίκες έχουν δικαίωμα σε αυτό-όχι μόνο τύπισσες σαν την Thurman και την Jovovich αλλά και σαν την Theron και σαν την Mitchell ίσως σαν και μένα που δεν μπορώ να τρέξω 500 μέτρα και σαν την Άννα Βίσση και σαν την Βέρα Λάμπρου και ποιός ξέρει τι ακόμα...Αλλά ας μην αναλύσω περαιτέρω τις φυσιογνωμικές ενστάσεις μου για τη επιλογή της Radha-και αρχίσουν πάλι να πετάνε άσχετα μερικοί-και ας επικεντρωθώ στο παίξιμό της που δεδομένων των περιορισμών του αυτιστικού σεναρίου δείχνει ακόμα περισσότερο το πόσο λίγη προσπάθεια έκανε η συγκεκριμένη ηθοποιός για τον συγκεκριμένο ρόλο. Στα ίδια μέτρια επίπεδα και το κοριτσάκι που υποδύεται το σύνηθες φάντασμα και ο Sean Bean που πλέον αποποιείται τους ρόλους κακού και έχει βρει νέα ασχολία ως πατέρας-κουράγιο και άλλους δευτερεύοντες ρόλους. Στα θετικά η Laurie Holden ως σκληρότράχηλο eye candy και η ακόμα εκθαμβωτική Deborah Kara Unger στο ρόλο ρακένδυτης τρελής καθώς και η αξιοπρεπέστατη Alice Krige στο ρόλο της Cristabella.

Πέρα από τα νέα δεδομένα στο χώρο της girl power πιστεύω ακράδαντα ότι ζούμε ταυτόχρονα και την παρακμή του αμερικανοτραφούς τρόμου με καραγκιοζάκια σαν τον Eli Roth να θεωρούνται sensation και τις ελπίδες μας να εναποθέτονται στον... James Gunn και στις κατά καιρούς τονωτικές ασιατικές ενέσεις στο σαπισμένο κουφάρι της horror κινηματογραφικής βιομηχανίας. Οι Γάλλοι, από την άλλη, προσπαθούν να κάνουν καλή δουλειά σε ένα ξένο για αυτούς είδους πρώτα με το προσωπικό μου γκαραντί Alexandre Aja τώρα με τον Christophe Gans. Φυσικά ο πρώτος με τον δεύτερο είναι κάτι σαν την Chelsea και την Birmingham City- ο πρώτος να ναι κορυφή του πρωταθλήματος, ο δεύτερος να πασχίζει να κρατηθεί στην Α Εθνική... όχι ότι ο Gans είναι κανένας ανίκανος... αλλά τι να κάνεις αν δεν έχεις τον...Mourinho; με άλλα λόγια τι να κάνεις αν παίζεις στο R15 και σου έχουν βάλει το ακατόρθωτο-να κάνεις ταινία από βιντεοπαιχνίδι; Ετσι ο Guns για τα τρία τέταρτα της ταινίας φτιάχνει μια σειρά από set pieces αντίστοιχα «πίστας» videogame με διακριτούς τίτλους του στυλ: «Τέρατα τύπου Α κυνηγούν την Rosie», «Τέρατα τύπου Β κυνηγούν την Rosie», «Ο Pyramid Head κηνυγά την Rosie», «Νοσοκόμες ζόμπι κυνηγούν την Rosie», με την Mitchell να τσιρίζει εκνευριστικά και εμείς να παρακολουθούμε ένα εντυπωσιακό μίγμα special effects και CGI και τίποτα παραπάνω. Ακόμα μεγαλύτερη μομφή λοιπόν πρέπει να δωθεί στον Avary με τους πραγματικά αστείους διαλόγους του (όταν η Rosie μπαίνει σε ένα καμμένο δωμάτιο ξενοδοχείου λέει «Το μέρος φαίνεται καμμένο» ενώ όλη η πόλη είχε προηγουμένως καταστραφεί από πυρκαγιά-άντε γειά δηλαδή...) και ενώ δεν εξηγείται τίποτα για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ξαφνικά πιάνει την Alessa ένας οίστρος και τα εξηγεί όλα και αυτό ήταν όλο το μυστήριο. Στα συν πάντως πρέπει να σημειώσουμε την απλή, straightforward ιστορία της ταινίας (δεν χρειάζεται να αποστηθίσετε ολόκληρη μπανάλ μυθολογία όπως στο Underworld), το μετρίως χαρούμενο τέλος και την καλή κλιμάκωση της έντασης στο τελευταίο τέταρτο μαζί με τις εντυπωσιακότατες γοτθικές σκηνές, την αριστοτεχνική απόδοση της στοιχειωμένης ατμόσφαιρας και τα σχεδόν ιδανικά special effects (α ρε Τατόπουλε άρχοντα...)

Με άλλα λόγια « Silent Hill:τα καλύτερα της Konami τώρα και σε σινεμασκόπ»

Βαθμολογία: (4/10)

Βασιλική Πολυχρονοπούλου

---

Τρίτη 25 Απριλίου 2006

“Σάιλεντ Χιλ»! Αυτή είναι η κραυγή που βγαίνει από το στόμα της μικρούλας, με εμφανή ψυχικά προβλήματα Σάρον, κάθε φορά που βρίσκεται σε κατάσταση υπνοβασίας, με συνέπεια να δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά στους φοβισμένους γονείς της. Η μητέρα της Ρόουζ, τρομοκρατημένη για το τι μπορεί να στοιχειώνει την ψυχή του παιδιού της, αποφασίζει να ταξιδέψει μαζί της προς την μυστηριώδη πόλη, αναζητώντας την λύση. Γρήγορα όμως, από την στιγμή που η Σάρον κατόπιν ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος θα εξαφανιστεί πίσω από τα ερειπωμένα κτίρια, θα βρεθεί κι εκείνη παγιδευμένη σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από τον φυσιολογικό, στον οποίο κυριαρχούν στοιχειά και φονικά όντα πέρα από κάθε φαντασία…

Καλώς ήρθατε στο…αδιέξοδο. Όλα τα στοιχεία μέχρι την στιγμή που ξεκίνησε το φιλμ να ρολάρει, ήταν συντριπτικά υπέρ του. Ένα εξαίσιο και απόκοσμο τρέιλερ που αμέσως ξυπνά όλες τις θρίλερ αισθήσεις, μια κεντρική ιδέα επεξεργασμένη από τον Pulpfictionίστα Roger Avary που στηρίζεται σε ένα από τα πιο επιτυχημένα βίντεο παιχνίδια όλων των εποχών, ο δημιουργός του έξοχα στημένου καλλιτεχνικά Pacte Des Loups στην σκηνοθετική καρέκλα, ακόμη και η πινακίδα, που στους πιο παλιούς θυμίζει μέσα στην ομιχλώδη μελαγχολία της, το πρωτοποριακό Twin Peaks, είχαν δημιουργήσει μέσα μου το απαιτούμενο υπόβαθρο για κάτι το ξεχωριστό. Δυστυχώς όλα τα παραπάνω όμορφα, αποδείχτηκαν μπούμερανγκ στην προσπάθεια αναβίωσης της πόλης φάντασμα, που για άγνωστους (στο ευρύτερο κοινό, και όχι σε εκείνους που τα δάκτυλα είναι κολλημένα στο joystick) λόγους, εξαφανίστηκε από τον χάρτη, χάρη σε μια υπόγεια φωτιά που την ερήμωσε κυριολεκτικά.

Ο δίλεπτος προπομπός του φιλμ, λειτούργησε απολύτως ανασταλτικά αφού δημιούργησε προ-διαθέσεις που δεν μπόρεσε εντέλει να ικανοποιήσει. Δεν είναι άλλωστε η έλλειψη ουσίας και έμπνευσης κάτι το πρωτόγνωρο για τις αμερικάνικες ταινίες ψυχολογικού φόβου των τελευταίων ετών. Ο Christophe Gans, μοιάζει παγιδευμένος καθ ολοκληρία στο δεύτερο καταστροφικό μισό της «Αδελφότητας των Λύκων», αφού παλεύει απεγνωσμένα να δώσει δύσκολες εξηγήσεις για την παρουσία ενός φρικτού τέρατος, σε μια – και πάλι – μικρή πόλη και την ώρα που οι παρεχόμενες λύσεις είναι τόσες πολλές, εκείνος πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Όσο για τον Avary, ακολουθεί, κατά την εκτίμηση μου τόσο φανερά την διαδρομή του game (πίστα - πίστα που λέμε) με συνέπεια οι θεατές στην πολυεπίπεδη σκεπτική του να χάνουν το ένα «κανονάκι» μετά το άλλο, βλέποντας το Game Over να πλησιάζει δίχως να έχουν την δυνατότητα να κάνουν save.

Τι απομένει? Η αγωνιώδης ματιά της Radha Mitchell να παλεύει να οργανώσει τα ασυμμάζευτα, το πέρασμα σε δεύτερο φόντο κάποιων οριακά αποτυχημένων ρολιστών σαν τον Sean Bean, που νομίζει πως ερμηνεύει τουλάχιστον Τσέχοφ, της Laurie Holden που ερμηνεύει εκείνον τον χαρακτήρα που στα παρόμοιου ύφους παιχνίδια ονομάζεται εφτάψυχος και της Kara Unger που ούτε με το έντονο μακιγιάζ καταφέρνει να προκαλέσει το απαιτούμενο δέος, αλλά και των θηρίων που κατασκεύασε με τα χεράκια του ο Κύριος Tatopoulos τα οποία είναι μεν πρωτότυπα, όπως είναι και αδιάφορα. Όσο για τον Lynch? Σαν κάπου να τον πήρε το μάτι μου να χασκογελά πονηρά - εν μέσω των σεκάνς που κόπιαραν δίχως φόβο και πάθος τα Descent, Salem’s Lot και The Village – και να με λοιδωρεί που την πάτησα και μπέρδεψα τις ταμπέλες.

Βαθμολογία: (3/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος

---

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2006

SILENT HILL

25 λέξεις – Ταξιδεύοντας προς την μυστηριώδη πόλη του Silent Hill, η Ρόουζ μαζί με την προβληματική κόρη της Σάρον, θα πέσουν θύματα αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Όταν η μητέρα θα συνέλθει από το σοκ θα αντιληφθεί πως η μικρούλα έχει εξαφανιστεί πίσω από τα ερειπωμένα κτίρια της κατεστραμμένης πόλης-φάντασμα.

Στο Ράφι – Σειρά ενός ακόμη δημοφιλούς βίντεο παιχνιδιού να περάσει από την οθόνη του υπολογιστή στο κινηματογραφικό πανί, γεγονός που πραγματοποιείται μέσα από την σκηνοθετική ματιά ενός ευρωπαίου δημιουργού που είχε εντυπωσιάσει στο δημιουργικό του ντεμπούτο. Ο Γάλλος Christophe Gans, που είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις με το προσεγμένο αισθητικά Pacte Des Loups, με το Silent Hill μετακομίζει στο Χόλιγουντ έχοντας πάμπολλες φιλοδοξίες για μια σημαντική καριέρα. Δυστυχώς γι αυτόν όμως πέφτει θύμα της ίδιας της ύπαρξης του τίτλου, που ως παιχνίδι μπορεί να συναρπάζει αλλά ως πιστή μεταφορά στην μεγάλη οθόνη μπερδεύει και οδηγεί σε αδιέξοδα τον θεατή. Σίγουρα στα θετικά του στοιχεία εντάσσεται το γεγονός πως υπάρχει αυτούσιο το αλλόκοτο κλίμα του game, αυτό όμως λειτουργεί εις βάρος του σεναρίου, που όσο κανείς και να προσπαθήσει να εισέλθει στον φανταστικό του χαρακτήρα, δεν αποκομίζει κανένα κέρδος.

Disc – Στην ίδια μετριότητα κινείται και ο δίσκος που μας προσφέρει η Odeon, που σημειωτέον διατίθεται μόνο προς ενοικίαση, ενώ εντός ολίγου θα αντικατασταθεί από τον πληρέστερο – κυρίως σε extras – special edition προς πώληση. Τεχνικά το φιλμ δυσκολεύεται υπερβολικά στην αναπαραγωγή του, αφού από τις πρώτες ώρες που η προβληματισμένη γυναίκα θα μπει στον παρανοϊκό κόσμο του Silent Hill, που επικρατεί σκοτεινιά, υπάρχουν λάθη που κυρίως οφείλονται στην υπερβολική συμπίεση του πρωτότυπου. Φυσικά και αναφέρομαι κυρίως στην εικόνα, που αποδίδεται σε κάδρο αναμορφικό widescreen, που ζορίζεται από το υποφωτισμένο περιβάλλον, παρουσιάζοντας τεράστια τεχνουργήματα, ιδίως στα επίπεδα φόντα. Ο ήχος αντίθετα είναι καλός, σε μπάντα Dolby Digital 5.1, που προσέχει όλα τα κανάλια του συστήματος μας, ιδίως τα περιφερειακά που πλημμυρίζουν από εντυπωσιακά πλην εμφανώς ψεύτικα εφέ. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει και στο υπογούφερ, που κατεβάζει σε καλό επίπεδο τις χαμηλές συχνότητες στις σκηνές δράσης. Πρόσθετα υλικά δεν υπάρχουν.

Μμμμ… - Δεν θα έλεγα πως ενθουσιάστηκα περισσότερο, παρακολουθώντας για δεύτερη φορά το Silent Hill κατ οίκον. Αντίθετα επιβεβαίωσα την άποψη πως η συγκεκριμένη ταινία, απευθύνεται αποκλειστικά στο συγκεκριμένο κοινό που λατρεύει το παιχνίδι. Προτείνεται μόνο για εκείνη την μερίδα θεατών λοιπόν!

ΕΙΚΟΝΑ – (5/10) ΗΧΟΣ – (6/10) SILENT HILL – (3/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος (CineDVD)

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.