---

The Amazing Transparent Man (1960)
Επιστημονικής Φαντασίας | 58'
	Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: Mono Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: n/a (<3 ψήφοι)
- Υπότιτλος: Αόρατος και θανάσιμος!

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2006

The Amazing Transparent Man (1960)

«Υou ‘re hardly in a position to bargain, mister Faust»

Αν είσαι ο Spiderman εκτοξεύεις ιστούς αράχνης από τους καρπούς σου, έχεις έκτη αίσθησηSpiderman, ευελιξία και ένα σωρό άλλες ικανότητες : Αναμφίβολα μπορείς να αυτοαποκαλείσαι Amazing και να μην σου λέει κανείς τίποτα. Αν είσαι ο Hulk έχεις την ασυγκράτητη δύναμη που συνοδεύει την οργή σου και ο χαρακτηρισμός Incredible μάλλον σου πέφτει και λίγος. Αν είσαι o Transparent Man με τι θράσος θες να αυτοαποκαλείσαι Amazing; Και η μεμβράνη που τυλίγουμε ό,τι έμεινε από το γεύμα διάφανη είναι αλλά δεν απαιτεί τόσο θαυμασμό. Και στο κάτω κάτω, αφού ο Joey Faust είναι ουσιαστικά αόρατος γιατί η ταινία δεν λέει τα πράγματα με το όνομά τους; The Amazing Invisible Man. Υπάρχει σύγκρουση με το copyright της Universal; Ε πέστο The Amazing Disappearing Man, The Amazing Vanishing Man ή κάτι παρόμοιο. Ίσως όμως ο τίτλος της ταινίας να είναι απλά ένας τρόπος της φύσης για να σας προειδοποιήσει να μείνετε μακριά της.



Για να μην παρεξηγηθώ, ο Joey Faust (Douglas Kennedy) δεν είναι σουπερ ήρωας αν και από την εισαγωγή της ταινίας (σειρήνες, συναγερμοί, πυροβολισμοί, προβολείς) φαίνεται λες και από τη φυλακή απέδρασε τουλάχιστον ο Lex Luthor παρέα με τον Magneto και τα κεντρικά κεφάλια της Al Qaeda (ποιος ξέρει, ίσως για λόγους οικονομίας budget ο Edgar Ulmer να είχε κρυφτεί κάπου περιμένοντας για μήνες μια αληθινή απόδραση..). O Faust είναι ένα κάθαρμα, ένας ειδικός στο άνοιγμα χρηματοκιβωτίων που δραπετεύει από την φυλακή και δέχεται απρόσμενη βοήθεια από μια άγνωστη γυναίκα (Marguerite Chapman) που τον βοηθάει να περάσει τους ελέγχους της αστυνομίας παρουσιάζοντάς τον ως σύζυγό της. Ποια είναι αυτή και γιατί τον βοηθάει; Ξέρουμε ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να αντισταθούν στα παλιόπαιδα αλλά ο Faust, κάτι ανάμεσα στον Richard Nixon και τον Pruneface του Dick Tracy, χρειάζεται να διαπράξει τουλάχιστον γενοκτονία για να τον βρει σέξι η οποιαδήποτε. Όχι, όχι, υπάρχει σχέδιο στη μέση και ο Faust το μαθαίνει όταν γνωρίζει τον Major Paul Krenner (James Griffith), φιλόδοξο εγκέφαλο του εγκλήματος που τον εκβιάζει προκειμένου να συμμετάσχει στα σχέδια του: Ο Krenner κρατάει αιχμάλωτη την κόρη του Γερμανού επιστήμονα Peter Ulof (Ivan Triesault) ο οποίος αναγκάζεται να υπακούει στις εντολές του. Ο Ulof, που μάλλον ήταν στην ίδια πτήση με τον Dr Strangelove και μιλάει με την κλασική γερμανικη προφορά b-movie ή παρωδίας (πχ my daughter = μάι ντόαταα), έχει εφεύρει τη συσκευή που κάνει χάμστερ αόρατα, από μόνη της τεράστιος νεωτερισμός, αλλά ο Krenner έχει πιο μεγαλεπήβολα σχέδια: Θέλει να δημιουργήσει έναν αόρατο στρατό και να καταλάβει τον κόσμο.

Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Η μηχανή δεν καίει γκάζι αλλά ουράνιο και τα αποθέματα τελείωσαν (μου συμβαίνει και εμένα, συνήθως τα weekend). Ίσως αν δεν χρησιμοποιούσαν το ουράνιο για να εξαφανίζουν τρωκτικά με την πρώτη ευκαιρία για απλούς λόγους επίδειξης να μην βρίσκονταν σε ενεργειακό αδιέξοδο αλλά δεν πειράζει γιατί στην Αμερική του 1960 τα πυρηνικά υλικά φυλάγονται σε χρηματοκιβώτια που ανοίγουν με ένα απλό συνδυασμό και έχουν μόνο δύο φρουρούς, βασισμένους στους Hardy και Laurel. Η δουλειά του Faust είναι να γίνει αόρατος και να προμηθεύσει νέο υλικό για την λειτουργία της μηχανής και πώς να μην χαρακτηρίσει κανείς ιδιοφυή τον Krenner, που συνεργάζεται με έναν απρόβλεπτο διαρρήκτη χρηματοκιβωτίων για μια δουλειά που θα μπορούσε να κάνει και ένας καλά εκπαιδευμένος χιμπατζής; Και ποια είναι η χρησιμότητα του να είσαι αόρατος όταν πρέπει ούτως η άλλως να κουβαλήσει ένα δοχείο που θα φαίνεται να ισορροπεί ένα μέτρο πάνω από το έδαφος; Ένας τρόπος ίσως και να υπάρχει αλλά τότε θα μιλούσαμε για το μεγαλύτερο υπόθετο στην κινηματογραφική ιστορία. Ο Faust επιτυγχάνει στην πρώτη του αποστολή αλλά, όπως κάθε αόρατος άνθρωπος, δοκιμάζει να χρησιμοποιήσει την νέα του ικανότητα για μια ζωή εγκλήματος και ληστειών (περίεργο, από έναν μέχρι πρότινος φυλακισμένο θα περίμενα να κρυφτεί πχ στην ντουλάπα της Anita Ekberg). Τελικά στην πρώτη του απόπειρα καταλαβαίνει ότι οι δυνάμεις του είναι ανεξέλεγκτες, όταν οι έντρομοι πελάτες μιας τράπεζας βλέπουν να εμφανίζεται ξαφνικά η ασώματη μοσχαροκεφαλή του Faust. Επιστρέφει στην βάση του Kenner (ένα εξοχικό, με τον δόκτωρα να αναγκάζεται να δουλεύει στη σοφίτα), ακολουθεί μια σύντομη σύγκρουση και όλα τελειώνουν με ένα εξαγνιστικό μίνι-πυρηνικό μανιτάρι.

Eίναι άγνωστοι οι λόγοι που οδήγησαν τους υπεύθυνους για την δημιουργία αυτής της εντελώς ανώνυμης ταινίας να ενωθούν για να μας προσφέρουν αυτή την άχαρη σπατάλη μιας ώρας από τη ζωή σας. Στην Ιαπωνία κόσμος αυτοκτονεί τελετουργικά για λιγότερο σοβαρά αδικήματα αλλά ο μακαρίτης ο Edgar Ulmer είχε το θράσος να επιμένει στο «ταλέντο» του, χαρίζοντάς μας αριστουργήματα όπως Babes in Baghdad ή Daughter of Dr Jekyll. Το καστ στερείται χαρίσματος αν και τόσο ο Faust (μπράβο στον σεναριογράφο Jack Lewis που δεν χάνει την ευκαιρία να μας δείξει ότι έχει διαβάσει κλασσική λογοτεχνία) όσο και ο Kenner είναι ενδεικτικά μοντέλα σταρ d- κατηγορίας, ιδίως ο Griffith που προσπαθεί ανεπιτυχώς να δώσει έναν παρανοικό τόνο στον χαρακτήρα του. Κρίμα γιατί δεν ήταν πάντα έτσι. Ο Dr Ulof είναι ένα κεφάλαιο από μόνος του. Ulof…100% γερμανική αξιοπιστία. O δόκτωρ έχει έναν μόνιμο απολογητικό τόνο αλλά όταν ανοίγει το στόμα του για να περιγράψει τη χρήση της μηχανής η επιστήμη παίρνει τα μπογαλάκια της και φεύγει: «Τhis is the principle of X-ray, but goes further. X-ray pierces only the outer shell fo the body to show what lies beneath. This ray neutralizes all tissue and bone structure in the body. Neutralizes X –Ray, alfa beta and omega rays and bla bla bla”…

Η μετριότητα του Transparent Man είναι εκνευριστική (και είμαστε επιεικείς μιλώντας για μετριότητα) και φυσικά δεν τολμάμε καν να βρούμε κάποιο βαθύτερο νόημα, εσείς αν θέλετε μπορείτε να αρκεστείτε σε κάποια από τις γενικές ερμηνείες που ισχύουν για πολλά από τα sci-fi αριστουργήματα που έχουμε παρουσιάσει στη στήλη και εντελώς καταχρηστικά μπορούμε να κολλήσουμε και στο Transparent Man. Πχ «Τα πυρηνικά είναι πολύ κακό πράγμα, ε μπαμπά;», «ναι παιδί μου, είδες πως ανατινάχτηκε το εξοχικό; Γι αυτό να θυμάσαι να κλείνεις το γκάζι». Το αξιοπερίεργο είναι ότι παρόλο που στο επίκέντρο μιας πυρηνικής έκρηξης τα πάντα εξαυλώνονται, το σπίτι του Krenner απλά μετατρέπεται σε ένα σωρό σανίδια. How I learned not to be afraid of the Bomb δηλαδή.



Στο τελευταίο πλάνο της ταινίας, ο δόκτωρ Ulof, με απλανές βλέμμα διηγείται τα συμβάντα στις αρχές και τυραννισμένος από το ηθικό δίλημμα που τον υποχρέωσε να κατασκευάσει το διαβολικό μηχάνημα σπάει το φράγμα του fourth wall που χωρίζει θεατή και θίασο και απευθυνόμενος σε εμάς ρωτάει «What would you do? What would you do?» . What would I do? Δεν θα έβλεπα το The Amazing Transparent Man.

Ταινία: (2/10)
Aν ο Πρωιμάκης κάνει πειράματα στο χάμστερ του: 0 / 10

Θοδωρής Σαρλάς (This is...cult!)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.