---

Poseidon (2006)
Περιπέτεια | 99' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Τρί 6 Ιουν 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 23/10/2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 8/4/2010 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Ισπανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.76/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: ΣΟΣ. - Gallery:

---

- Πλοκή:

Παραμονή πρωτοχρονιάς και το υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο Ποσειδών ταξιδεύει στον Βόρειο Ατλαντικό μεταφέροντας περισσότερους από 1000 επιβάτες, που αναμένουν διασκεδάζοντας την έλευση του νέου χρόνου. Ξαφνικά ένα τεράστιο κύμα ύψους 100 μέτρων θα κτυπήσει το σκάφος, με συνέπεια να το αναποδυγυρίσει, σκορπώντας τον τρόμο και τον πανικό στον κόσμο. Με τον χρόνο να κυλά αμείλικτος σε βάρος τους, οι επιζώντες πρέπει να βρουν τρόπο να βγουν στην επιφάνεια.

---

- Παραλειπόμενα:

Ριμέικ της ταινίας Η Περιπέτεια του Ποσειδώνα του 1972.

---

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2006
Λίγες στιγμές μετά την πρωτοχρονιά, ένας υποθαλάσσιος σεισμός δημιουργεί ένα τεράστιο tsunami και χτυπάει ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο, το Poseidon. Το πλοίο αναποδογυρίζει και οι μοναδικοί επιζώντες προσπαθούν να βρουν διέξοδο πριν βουλιάξει. Θα μπορέσουν να βγουν έξω εγκαίρως;

Τα πάνω-κάτω

Ο σκηνοθέτης Wolfgang Petersen επιστρέφει στις ταινίες που εκτυλίσσονται στη θάλασσα με το «Poseidon», για να επικεντρωθεί αυτήν τη φορά όχι μόνο στη δύναμη ενός τεράστιου κύματος που αναποδογυρίζει ένα πολυτελές κρουαζιερόπλοιο, αλλά και στα γεγονότα και στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ μία μικρής ομάδας ανθρώπων που παλεύουν να επιβιώσουν. «Σε μία καταστροφή καταλαβαίνεις το βαθύτερο χαρακτήρα των ανθρώπων», λέει, «αποφάσεις ζωής ή θανάτου λαμβάνονται σε δευτερόλεπτα. Όταν βλέπεις το πως οι άνθρωποι αντιδρούν και συμπεριφέρονται σε ακραίες καταστάσεις, καταλαβαίνεις ποιοι πραγματικά είναι. Φαντάσου ότι όλη σου η ζωή αλλάζει σε μία στιγμή και ότι πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις κάτι που ούτε καν μπορείς να διανοηθείς. Τίποτα δεν είναι εκεί που έπρεπε να είναι και δεν υπάρχει καμία αίσθηση προσανατολισμού. Λες και έχει συμβεί η αποκάλυψη».

Ο αναγκαστικός εγκλεισμός των επιβατών στο πλοίο είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο πανικοβάλλονται, εξηγεί ο Petersen. «Δεν είναι κάτι από το οποίο μπορείς να ξεφύγεις. Παγιδευμένοι σε χώρους από τους οποίους δεν μπορούν να δραπετεύσουν, χωρίς καμία βοήθεια και με περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή τους, πρέπει να βρουν ένα τρόπο να αντιμετωπίσουν την κατάσταση μόνοι τους». Χώροι που αρχικά φάνταζαν τεράστιοι ξαφνικά φαίνονται κλειστοφοβικοί και μικροί, αποκομμένοι. «Η ταινία ξεκινά με χιλιάδες ανθρώπους, από τους οποίους απομένουν στη συνέχεια κάποιοι εκατοντάδες, και στο τέλος απομένουν πολύ λίγοι, μόνο μία χούφτα άνθρωποι που προσπαθούν να σωθούν».

«Η ιστορία ξυπνά ορισμένους από τους πιο μύχιους φόβους μας, όπως το να πέσουμε θύματα πυρκαγιάς ή πνιγμού, το να νιώθουμε αβοήθητοι» λέει ο παραγωγός του «Poseidon», Akiva Goldsman. «Ακόμα και αν δε σκοπεύεις ποτέ να πατήσεις το πόδι σου σε πλοίο, η καταστροφή μπορεί να σε βρει παντού». Σχετικά με αυτό ο παραγωγός Mike Fleiss προσθέτει, «Είναι μία τρομακτική ταινία, στην οποία το νερό είναι αυτό που καταδιώκει τους πρωταγωνιστές».

Και τι θα μπορούσε να είναι πιο τρομακτικό από μία καταστροφή τέτοιου μεγέθους, που χτυπά ένα πλοίο στη μέση της θάλασσας, όπου οποιαδήποτε βοήθεια, αν θα ερχόταν, θα ερχόταν πολλές ώρες μετά; «Τεράστια κύματα υπάρχουν» παρατηρεί ο Petersen, ο οποίος θεωρεί το νερό ως «το πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο στοιχείο» και γνώριζε το φυσικό αυτό φαινόμενο πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα του Poseidon. Η ύπαρξη αυτών των κυμάτων θεωρείτο παλιότερα μυθική, δίνοντας τροφή σε πολλές θαλασσινές ιστορίες. Όμως τα τελευταία χρόνια αυτά τα υδάτινα τείχη, όπως τα έχουν περιγράψει αυτόπτες μάρτυρες, αποτέλεσαν αντικείμενο επιστημονικών παρατηρήσεων μέσω δορυφόρων. Υποψίες για την ύπαρξή τους υπήρχαν, αλλά ποτέ δεν είχαν αποδειχτεί μέχρι το 1990, όταν άρχισαν επίσημα οι έρευνες. Τότε αποδείχτηκε ότι ευθύνονταν για πολλές ναυτικές τραγωδίες, όπως ναυάγια πλοίων, αλλά και σημαντικές καταστροφές σε πετρελαιοπηγές στη θάλασσα.

Σύμφωνα με τις ενδείξεις των ραντάρ στις πετρελαιοπηγές της Βόρειας Θάλασσας, έχουν καταγραφεί 500 περίπου τέτοιου είδους τεράστια κύματα τα τελευταία 12 χρόνια, που ενδεχομένως ευθύνονται για περίπου 200 ναυάγια πετρελαιοφόρων και εμπορικών πλοίων τα τελευταία 20 χρόνια, ναυάγια τα οποία είχαν αποδοθεί αρχικά στον κακό καιρό. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι το 43.000 τόνων πλοίο Munchen, το οποίο είχε αναποδογυρίσει στον Ατλαντικό το 1978, και από το οποίο δεν επέζησε κανείς. Το 1995 το κρουαζιερόπλοιο Queen Mary 2 ήταν πιο τυχερό, καθώς κατάφερε να αποφύγει ένα κύμα 95 ποδιών, κατά τη διάρκεια ενός κυκλώνα. Ενώ οι επιστήμονες θεωρούν τα δυνατά ρεύματα ως την κύρια αιτία για την εμφάνιση τέτοιων κυμάτων, υπάρχουν και περιστατικά όπου τέτοια κύματα εμφανίζονται σε περιοχές που δεν έχουν καθόλου ρεύματα.

Ο παραγωγός Duncan Henderson συνεργάζεται με τον Petersen για τρίτη φορά. Παρατηρεί, ότι αντίθετα με τις δύο προηγούμενες περιπέτειες του Petersen που εκτυλίσσονταν στη θάλασσα, στο Poseidon η καταστροφή χτυπά ανθρώπους που είναι εντελώς απροετοίμαστοι. «Το πλήρωμα του «Das Boot» ήταν εκπαιδευμένοι ναυτικοί και οι ψαράδες στο «The Perfect Storm» ήταν επαγγελματίες με πείρα στη θάλασσα, έτσι ακόμα και αν δεν ήταν προετοιμασμένοι για τις δύσκολες συνθήκες που θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν, είχαν μία αίσθηση του κινδύνου. Όμως το Poseidon είναι ένα κρουαζιερόπλοιο. Οι επιβάτες του είναι απλοί τουρίστες, όπως εγώ και εσύ. Επομένως το μέγεθος της τραγωδίας είναι εδώ πολύ μεγαλύτερο».

Ο σεναριογράφος Mark Protosevich διέσχισε τον Ατλαντικό με το Queen Mary 2 για να προετοιμαστεί για την ταινία Poseidon. Παρατήρησε ότι το πλήρωμα και οι επιβάτες είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι, όσον αφορά στην ηλικία, στην εθνικότητα, στην καταγωγή, ενισχύοντας έτσι την πεποίθηση του Petersen ότι «στην καταστροφή όλοι εξισώνονται. Δεν έχει σημασία αν είσαι νέος ή γέρος, αν είσαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο ή αν δουλεύεις στην κουζίνα. Θα πρέπει να γίνεις ένα με τους άλλους για να την αντιμετωπίσεις».

«Τέτοιου είδους καταστροφές μας βγάζουν προς τα έξω τον καλύτερο και το χειρότερο εαυτό μας», λέει ο Protosevich. «Οι σχέσεις δοκιμάζονται και οι συναισθηματικοί δεσμοί είτε ενδυναμώνονται είτε σπάνε. Αν κάποιος που αγαπάς δείξει θάρρος, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ, αλλά αν δεν είναι έτοιμος να διακινδυνεύσει τη δική του ζωή για τη ζωή των άλλων, ούτε αυτό πρόκειται να το ξεχάσεις. Όλοι μπορούμε να φερθούμε ηρωικά. Το αν θα το αποφασίσουμε ή όχι είναι αυτό που μας καθορίζει». Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επιζώντες του Poseidon και οι επιλογές που κάνουν, αποτελούν ορισμένες φορές για τον Petersen ένα παράδειγμα ζωής. «Όταν «γαντζώνεσαι» πάνω σε κάποιον, είτε θα τον σώσεις είτε θα τον τραβήξεις κάτω μαζί σου. Πότε θα αποφασίσεις να τον αφήσεις; Όπως και να έχει, είναι μία ιδιαίτερα σοκαριστική στιγμή και τίποτε μετά από αυτή δεν θα είναι ίδιο».

Οι παραγωγοί του Poseidon έδειξαν ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό στην αρχική ταινία του 1972 «The Poseidon Adventure», του παραγωγού Irwin Allen και του σκηνοθέτη Ronald Neame. Όπως και η πρώτη ταινία, κλασική του είδους της, το Poseidon του Wolfgang Petersen βασίζεται στην ίδια ιδέα, η οποία δρα καταλυτικά για τη δημιουργία μία νέας ιστορίας. «Δανειστήκαμε την ιδέα ενός πολυτελούς κρουαζιερόπλοιου με χιλιάδες επιβάτες, το οποίο χτυπιέται από ένα τεράστιο κύμα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς», εξηγεί, «και μετά ξεκινήσαμε από την αρχή με ένα ολοκαίνουριο σενάριο και με πρωτότυπους, σύγχρονους χαρακτήρες. Στο επίκεντρο της ιστορίας μας βρίσκονται αυτοί οι χαρακτήρες, οι εμπειρίες τους τόσο ως μεμονωμένα άτομα, αλλά και ως μέλη μίας ομάδας, και ο τρόπος με τον οποίο το ταξίδι τους τελειώνει».

Λόγια της πλώρης

«Αυτή η ταινία έχει εσάς στο επίκεντρό της» τόνιζε ο Petersen από την αρχή στους ηθοποιούς του, «Στόχος μου δεν είναι να δείξω εκρήξεις ή μεγάλες δεξαμενές νερού. Θέλω να δω πως θα χειριστείτε την κατάσταση και πως θα συμπεριφερθείτε. Θέλω να σας δω να ιδρώνετε, να φοβάστε». Οι ηθοποιοί της ταινίας θα έπρεπε να είναι όχι μόνο χαρισματικοί, αλλά και ανθεκτικοί. Εκτός του να γυρίζουν επικίνδυνες σκηνές ανεβασμένοι σε ψηλές πλατφόρμες ή να χτυπιούνται από θαλάσσια ρεύματα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων των γυρισμάτων έπρεπε να κάνουν και υποβρύχιες σκηνές. Για το λόγο αυτό όλοι τους έκαναν μαθήματα, με τη βοήθεια μιας ειδικής ομάδας υποβρύχιων καταδύσεων.

Ο Josh Lucas, που ενσαρκώνει τον εγωιστή, επαγγελματία τζογαδόρο Dylan Johns, ήθελε τόσο πολύ να εκτελέσει μόνος του όλες τις υποβρύχιες σκηνές, ώστε έκανε εξάσκηση και στο σπίτι του, κάτι που όταν το σκέπτεται, τώρα που η ταινία έχει τελειώσει, το βρίσκει ιδιαίτερα κωμικό. «Έχοντας δηλώσει ότι θέλω να κάνω μόνος μου όλες τις υποβρύχιες σκηνές, πήγαινα σπίτι μου μετά τη δουλειά και ενώ είχα περάσει μία ολόκληρη μέρα κάτω από το νερό, γέμιζα την μπανιέρα και έκανα επιπλέον εξάσκηση προκειμένου να αυξήσω το χρόνο που θα μπορούσα να κρατήσω την αναπνοή μου», θυμάται. Ο Lucas αποδίδει τον ενθουσιασμό κυρίως στη θετική ενέργεια του Petersen. «Ο Wolfgang έχει ένα αξιοθαύμαστο χάρισμα και πιστεύω πως αυτό είναι καταλυτικό όταν θέλεις να δημιουργήσεις μία ταινία. Όλοι μας το αισθανθήκαμε. Ήταν αδύνατο να μη σε παρασύρει».

Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, ο ηθοποιός άρχισε να σκέφτεται όλους τους ανθρώπους που έχουν βρεθεί σε παρόμοιες ακραίες καταστάσεις. Εξάλλου, το τσουνάμι που χτύπησε την Ινδονησία το 2004, ήταν μία τραγική ιστορία που τους είχε συγκλονίσει όλους και ήταν πολύ πρόσφατη, όταν η παραγωγή της ταινίας ξεκινούσε τον Ιούνιο του 2005. «Νομίζω πως όλοι αισθανθήκαμε την ανάγκη να τιμήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να δείξουμε τι πραγματικά σημαίνει να έχεις την εμπειρία μίας τέτοιας καταστροφής. Υπήρχε κάποια σκηνή στην ταινία που έβγαινα από το νερό και είχα ελάχιστο χώρο για να αναπνεύσω. Κυριολεκτικά πανικοβλήθηκα. Αισθάνθηκα τόσο τυχερός, όταν συνειδητοποίησα ότι απλά έκανα ένα γύρισμα». Ο Lucas εκτός από τις υποβρύχιες σκηνές, έπρεπε να γυρίσει και κάποιες επικίνδυνες σκηνές με φωτιά. «Η ομάδα των επιζώντων χωρίζεται στα δύο ενώ διασχίζει το λόμπι, όταν μία διαρροή πετρελαίου δημιουργεί μία λίμνη από φωτιά. Ο Dylan θα πρέπει να πηδήξει μέσα σε αυτήν τη λίμνη κρατώντας ένα σωλήνα, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα σύνδεσμό ανάμεσα στις δύο πλευρές. Έπρεπε να βγω ακριβώς στο σωστό σημείο και εκεί κάτω ήταν ιδιαίτερα ζεστά και τρομακτικά», θυμάται.

Ο Kurt Russell που παίζει τον Robert Ramsey, σημειώνει ότι ένα από τα πράγματα που του άρεσαν στην ταινία ήταν ότι «σου έδινε τη δυνατότητα να γνωρίσεις ποιοι πραγματικά ήταν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς να χρειάζεται να στους περιγράψει λεπτομερώς. Ο Ramsey ήταν πυροσβέστης, που αργότερα έγινε δήμαρχος της πόλης. Έχει πρόσφατα χωρίσει και βγει στη σύνταξη και η τραγική ειρωνεία είναι ότι είχε αποφασίσει να πάει στην κρουαζιέρα προκειμένου να ξεφύγει από την πιεστική καθημερινότητά του». Ο Kurt Russell σχολιάζει «Όταν ένα πλοίο αναποδογυρίζει με τέτοιο τρόπο, έχεις μόνο δύο επιλογές: μπορείς να παραμείνεις στο χώρο που είσαι, όπου ακόμα υπάρχει αέρας για να αναπνεύσεις και να ελπίζεις ότι θα έρθει κάποιος να σε σώσει πριν το πλοίο βυθιστεί εντελώς, ή μπορείς να εμπιστευθείς τη διαίσθησή σου και να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου».

Ο Russell γύρισε χωρίς κασκαντέρ τις περισσότερες σκηνές στο Poseidon βασιζόμενος στην πολυετή εμπειρία του. Αναλογιζόμενος τις εντελώς τυχαίες συναναστροφές που καμία φορά μπορούν να σου σώσουν τη ζωή σημειώνει πόσο περίεργο ήταν «το να σκέφτεσαι ότι περνάς τις τελευταίες και λιγοστές ώρες της ζωής σου με ανθρώπους που γνωρίζεις ελάχιστα. Που μπορεί να μην ξέρεις ούτε τα ονόματά τους».

«Όλοι μεγαλώνοντας πρέπει να κάνουμε την επανάστασή μας και να σκεφτούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Το ατύχημα αυτό, επιταχύνει αυτήν την διαδικασία», εξηγεί η Emmy Rossum, σημειώνοντας ότι «σε μία τέτοια κατάσταση το πραγματικό ποιόν των ανθρώπων αποκαλύπτεται και η Jennifer αποδεικνύει ότι είναι μία γυναίκα που είναι έξυπνη, θαρραλέα και αφοσιωμένη σε αυτούς που αγαπά». Η παραγωγή δοκίμασε το κουράγιο και τις αντοχές της Rossum πολύ παραπάνω από αυτό που υπολόγιζε αρχικά η ίδια. «Το ήξερα ότι η ταινία θα ήταν σωματικά και συναισθηματικά απαιτητική, αμέσως μόλις διάβασα το σενάριο», λέει. «Όμως, δεν είχα φανταστεί το βαθμό στον οποίο θα γινόταν αυτό. Κανείς μας νομίζω. Ξαφνικά κολυμπούσαμε σε βάθος 200 ποδιών, μέσα σε στενούς διαδρόμους ή περπατούσαμε σε τεντωμένα σχοινιά, έχοντας απλά στη μέση μας περασμένο ένα κορδόνι, χωρίς δίχτυ ασφαλείας από κάτω μας. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλο μου το κουράγιο, αλλά συνειδητοποίησα ότι ο φόβος είναι 85% στο μυαλό. Όταν μπορέσεις να τον ελέγξεις, τότε όλα φαίνονται ευκολότερα».

Και ο Mike Vogel έπρεπε να αντιμετωπίσει το φόβου του ιλίγγου σε αυτήν την παραγωγή. Είχε όμως μία αναπάντεχη βοήθεια: την αγάπη του Petersen για την κλασική μουσική. «Ήταν η πιο σουρεαλιστική στιγμή των γυρισμάτων», θυμάται ο Vogel. «Βρισκόμασταν ανεβασμένοι σε μία πλατφόρμα 50 πόδια πάνω από το έδαφος και γύρω μας υπήρχαν καπνοί, φωτιές και νερό. Ήμασταν όλοι αρκετά φοβισμένοι. Τότε ο Wolfgang μας ξάφνιασε όλους, βάζοντας μας στα ηχεία κλασική μουσική. Όταν συνειδητοποιήσαμε όλοι μας τι γινόταν ξεσπάσαμε στα γέλια, κάτι που μας βοήθησε πολύ να χαλαρώσουμε. Οι κάμερες έπαιζαν το ρόλο της ορχήστρας και ο Wolfgang του μαέστρου».

Η Jacinda Barrett χαρακτηρίζει τη συμμετοχή της στο Poseidon συγκλονιστική. Σχετικά με το σύστημα πολλών ταυτόχρονων λήψεων που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία σχολιάζει, «Δε μου είχε ποτέ τύχει να με τραβούν πέντε κάμερες συγχρόνως. Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς συνεχώς να δίνεις σε διαφορετικές κάμερες καλό υλικό για να τραβήξουν, πρέπει να είσαι συνεχώς έτοιμη, γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποια απ’ όλες μπορεί να σε παίρνει».

Ο μικρός Jimmy Bennett ήθελε να γυρίσει μόνος του όλες τις σκηνές, χωρίς τη βοήθεια κασκαντέρ. Τσαντιζόταν πολύ όταν η παραγωγή δεν του το επέτρεπε αυτό. Παρόλα αυτά είχε την ευκαιρία να κολυμπήσει πολύ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. «Πλέον μπορώ να κρατώ για πολύ ώρα την αναπνοή μου κάτω από το νερό», λέει. «Μπορώ να κάνω δύο ολόκληρους γύρους στην πισίνα χωρίς αναπνοή»!

«Είναι μία πολύ συγκινητική ταινία», παρατηρεί η Mía Maestro, «επειδή βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους να βρίσκονται σε καταστάσεις από τις οποίες κρίνεται η ζωή ή ο θάνατός τους. Σε αυτές τις στιγμές οι άνθρωποι κάνουν πράγματα που δεν θα φανταζόσουν ποτέ ότι θα μπορούσαν, στην καθημερινή τους ζωή. Βρίσκονται συνεχώς στο χείλος του γκρεμού, και σωματικά και ψυχικά». Η Maestro είχε ήδη κάνει υποβρύχια κατάδυση και μαθήματα υποκριτικής κάτω από το νερό, πριν συμμετάσχει στην ταινία Poseidon. Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν η αναρρίχηση. «Η πρώτη φορά είναι η δυσκολότερη», παραδέχεται. «Ακόμα και αν ξέρεις ότι τίποτα κακό δεν πρόκειται να σου συμβεί και ότι υπάρχουν έμπειροι άνθρωποι που θα εμποδίσουν οποιαδήποτε αναποδιά, είναι πολύ δύσκολο να καταπολεμήσεις τον ίλιγγο. Απλά, από ένα σημείο και μετά το παίρνεις απόφαση και προχωράς»! Όπως και ο Vogel, θεώρησε την ιδέα του Petersen να τους βάλει κλασική μουσική κατά τη διάρκεια τέτοιων δύσκολων σκηνών, ιδιαίτερα χαλαρωτική.

Προκειμένου να προετοιμαστεί για το ρόλο του, ο Andre Braugher έμαθε ορισμένα από τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά ενός κρουαζιερόπλοιου, τις βασικές λειτουργίες πλεύσης του, αλλά και τους κανόνες ασφαλείας που πρέπει να το διέπουν. Είναι παράξενο, σημειώνει «ότι επειδή ακριβώς κανείς δεν περιμένει ότι ένα πλοίο θα αναποδογυρίσει, τα μοναδικά μέτρα ασφαλείας που μπορείς να λάβεις σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απλά να κλείσεις τα στεγανά και τις μπουκαπόρτες ώστε να καθυστερήσεις τη βύθισή του». Αναγνωρίζοντας ότι το Poseidon μας βάζει στη διαδικασία να αναλογιστούμε πως θα συμπεριφερόμασταν σε αντίστοιχες συνθήκες, ο Braugher πιστεύει ότι «Δεν υπάρχει περίπτωση να το ξέρεις αυτό, παρά μόνο όταν σου συμβεί κάτι παρόμοιο. Είμαι τραυματισμένος; Είμαι με την οικογένειά μου; Δεν θα εγκατέλειπα ποτέ τα μέλη της οικογένειάς μου, στην περίπτωση που ήταν τραυματισμένα και επομένως θα ήταν αδύνατο να μπορέσουμε να αποδράσουμε όλοι μαζί. Αν είναι να θαφτούμε ζωντανοί, τότε να θαφτούμε όλοι μαζί».

Οι ανάγκες του ρόλου του, έκαναν τον Freddy Rodríguez να φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα σωματικής κατάστασης, υψηλότερα απ’ όσο είχε χρειαστεί ποτέ στο παρελθόν για κάποιο ρόλο. Όσο για τυχόν φοβίες που σχετίζονται με τη θάλασσα και με τα κρουαζιερόπλοια μετά την ταινία, ο Rodríguez λέει «ποτέ δεν είχα ταξιδέψει με κρουαζιερόπλοιο, παρόλο που το ήθελα από καιρό. Είναι όπως και με το «Jaws». Σταματάς να πηγαίνεις στην παραλία αφού το έχεις δει; Πρέπει να ζεις τη ζωή σου».

Trivia

• Η παραγωγή ξεκίνησε στα studios της Warner Bros στα μέσα Ιουνίου 2005. Στα συγκεκριμένα studios ο Petersen είχε γυρίσει τις περισσότερες σκηνές της «Καταιγίδας». Τα εσωτερικά γυρίσματα έγιναν σε δύο διαφορετικούς χώρους: Στον πρώτο η αίθουσα χορού ήταν κανονική και στον άλλο υπήρχε ακριβώς η ίδια αλλά ανάποδα. Τα ανάποδα σκηνικά ήταν πάνω από μια τεράστια δεξαμενή νερού, έτσι μπορούσαν να τα γεμίσουν με νερό μέσα σε λίγες ώρες αλλά και να τα αδειάσουν το ίδιο γρήγορα.
  
• Ο Josh Lucas τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια των υποβρύχιων γυρισμάτων, όταν ο Kurt Russell τον χτύπησε με τον φακό του στο κεφάλι και στο μάτι.
  
• Βασίζεται στην επιτυχημένη ταινία του 1972, «The Poseidon Adventure». Η πρώτη ταινία ήταν μεγάλη επιτυχία, μάλιστα έφτασε στη δεύτερη θέση του box office, μετά τον «Νονό». Ήταν υποψήφια για 8 Όσκαρ και κέρδισε 2: καλύτερο τραγούδι και οπτικά εφέ. Το 1979, ο σεναριογράφος του «The Poseidon Adventure», Paul Gallico, έγραψε το sequel «Beyond the Poseidon Adventure», το οποίο όμως πάτωσε σε εισιτήρια.
  
• Πολλοί ηθοποιοί και μέλη της παραγωγής έπαθαν μικρές μολύνσεις, επειδή πέρασαν πολλές ώρες κάθε μέρα σε όχι και τόσο καθαρά νερά.
  
• Η τραγουδίστρια των Black Eyed Peas, Stacy Ferguson, ερμηνεύει με την ορχήστρα του πλοίου το Auld Lang Syne.

http://www.poseidonthemovie.gr & http://poseidonmovie.warnerbros.com

Στέλιος Πούλιας (Cine-Making Of)

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.