---

Babel (2006)
Δραματική | 143' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 2 Νοε 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 3/4/2007 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 5/6/2007 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Ισπανικά - Ιαπωνικά - Αραβικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.03/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Άνοιξε τα αυτιά σου.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006

Με το Babel ο σεναριογράφος Guillermo Arriaga και ο σκηνοθέτης Alejandro Gonzalez Inarritu κλείνουν αισίως μία άτυπη τριλογία: του θανάτου, του κομματιασμένου χρόνου, της (μη) επικοινωνίας. Εδώ η ματιά τους ανοίγει, απλώνεται σε κλίμακα οικουμενική και προσπαθεί να χωρέσει στα παραπάνω ένα σχόλιο για την πολύ-πολιτισμικότητα. Η τεχνική τους, μάλιστα, βρίσκεται στο απόγειό της, με ένα σενάριο ωρολογιακής ακρίβειας (άξιζε το βραβείο στις πρόσφατες Κάννες) και ένα μοντάζ-ψιλοβελονιά. Δοκιμάστε όμως μια σύγκριση με τις «Χαμένες αγάπες» και τα «21 γραμμάρια», και ύστερα αποφανθείτε εάν στις φλέβες του Babel κυλάει αίμα, ή απλώς το καύσιμο που θέτει έναν «άψυχο» μηχανισμό σε κίνηση. Προς τι η αμηχανία, λοιπόν; Πάμε πάλι από την αρχή.




Για άλλη μια φορά, οι Arriaga - Inarritu ξεδιπλώνουν τη δράση τους γύρω από ένα μοιραίο ατύχημα: στο Μαρόκο δύο παιδιά – αγρίμια τραυματίζουν σοβαρά την επιβάτιδα ενός λεωφορείου γεμάτου από Αμερικάνους τουρίστες, καθώς η μοίρα ανοίγει τα χαρτιά της, θα ενώσει ανθρώπους από το Μεξικό μέχρι την Ιαπωνία – σα να παίρνει εκδίκηση από την αρχέγονη κατάρα του Πύργου της Βαβέλ, την οποία υπαινίσσεται και ο τίτλος του φιλμ. Προσεκτικά τοποθετημένα σε κάποιες από τις μεγαλύτερες αγορές του πλανήτη, τα επιμέρους κομμάτια του Babel θίγουν την πολιτική διάσταση μιας «παγκοσμιοποιημένης» δραματουργίας εξ απαλών ονύχων, ενώ η μοναξιά μπαίνει γενικά και αόριστα ως κοινός παρονομαστής κάτω από την πολυγλωσσία του φιλμ. Άρα, είναι εύκολο να κατηγορήσουμε τους δημιουργούς ότι χρησιμοποιούν μια δοκιμασμένη φόρμα ως τρικ εντυπωσιασμού και συναισθηματικού εκβιασμού, αρθρώνοντας το πολύ ένα-δυο ουμανιστικά ευχολόγια. Τουλάχιστον, είναι αρκετά ταλαντούχοι για να «λερώσουν» την εικόνα τους, να εκμαιεύσουν μια έντονη σωματικότητα από τα πλάνα τους και να συμπεριλάβουν στις διαλέκτους του Babel τον κώδικα επικοινωνίας των κωφαλάλων.

Βαθμολογία: (7/10)

Κωνσταντίνος Σαμαράς

---

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006

Γένεσις 11:1-9 – Στην καρδιά της Μαροκινής ερήμου, ένα μικρό βοσκόπουλο σημαδεύει παίζοντας με μια κυνηγετική καραμπίνα ένα τουριστικό πούλμαν, πετυχαίνοντας την Σούζαν, μια αμερικανίδα εκδρομέα στον λαιμό, προκαλώντας της ακατάσχετη αιμορραγία. Για τον άντρα της, τον μπερδεμένο με τα όσα συμβαίνουν Ρίτσαρντ, είναι η αρχή μιας Οδύσσειας προκειμένου να βρει μες στην ερημιά γιατρό που θα την βοηθήσει. Την ίδια στιγμή πίσω στο σπίτι του ζευγαριού στο Σαν Ντιέγκο, η γκουβερνάντα Αμέλια, δίχως να έχει άλλη λύση, αναλαμβάνει το ρίσκο να πάρει μαζί της στο Μεξικό τα δύο τους ανήλικα παιδιά, ώστε να μπορέσει να παραστεί στον γάμο του γιου της, παρακούοντας τις εντολές των εργοδοτών της. Όπως εντολές, κοινωνικού χαρακτήρα αρνείται να ακολουθήσει, η επαναστατημένη Τσιέκο, μια κωφάλαλη κοπέλα, που μεγαλώνει μέσα στην παράνοια μιας μεγαλούπολης όπως το Τόκιο, γνωρίζοντας πως ο πατέρας της για άγνωστους προς εκείνη λόγους, καταζητείται από την αστυνομία.

Globalization! – Τοποθετώντας απλά και μόνο τα σημαιάκια που εξελίσσεται η ιστορία πάνω στον χάρτη, είναι υπερβολικά δύσκολο να αντιληφθούμε ευθύς εξαρχής το πώς μπορούν να ενωθούν με μια σεναριακή μονοκοντυλιά. Κι όμως. Είναι ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να λυθεί πολύ εύκολα αν αναλογιστούμε πως η φιλοσοφία του φιλμ είναι βγαλμένη από την πολυπλοκότητα ενός νου σαν του Guillermo Arriaga. Πιθανότατα παρακινούμενος από την αποδοχή που είχε ο δαιδαλώδης τρόπος σκέψης του στα 21 Grams και στον Melquiades, αλλά και από την αναμφίβολα υπερτιμημένη καλλιτεχνική επιτυχία του αναλόγου ύφους Crash, ο μεξικάνος επιχειρεί να παρουσιάσει μια κοινωνικό παζλ γεμάτο αινίγματα, που θα κάνει το βήμα παραπάνω. Που θα προβληματίσει ακόμη πιο πολύ για το νόημα της παγκοσμιοποίησης, που ήδη φαντάζει ακαταλαβίστικο στην θολή ματιά των μελών της παν-πλανητικής κοινωνίας.

Conspiracy Theory Goodbye – Μέσον απόδοσης των λέξεων στο πανί, η σκηνοθετική άποψη του καλού του φίλου, συμπατριώτη και πρότερου συνεργάτη στα Γραμμάρια, Alejandro González Iñárritu, με τον οποίο εντέλει μπορούν να παράγουν μερικά μικρά κινηματογραφικά θαύματα. Ο δημιουργός που έγινε διάσημος παγκοσμίως με το Amores Perros, κλείνει τον πρώτο κύκλο του introduction του στο κινηματογραφικό κοινό, με ένα φιλμ που αποδεικνύει πως έχει την δυνατότητα διαρκώς να ολοκληρώνεται δημιουργικά. Το Babel – σαφής αναφορά στο εδάφιο της Παλιάς Διαθήκης με επίκεντρο τον περιβόητο Πύργο, όπου άπαντες ομιλούσαν διαφορετική διάλεκτο – χρησιμοποιεί αυτή ακριβώς την φοβισμένη διαίσθηση που έχουν οι πολιτισμένοι Δυτικοί, για τους υποανάπτυκτους του Τρίτου Κόσμου και για τις πιθανές θεωρίες συνομωσίας που οργανώνουν εναντίον τους, για να ξετυλιχτεί στην μεγάλη οθόνη.

Η Αμερικάνικη Ειρήνη βάλλεται – Οι αμερικάνοι τουρίστες, ήδη κτυπημένοι από μια σφαίρα, που η κυβέρνηση τους διαρρηγνύει ιμάτια πως έχει τρομοκρατική προέλευση, αντιμετωπίζουν αρχέγονους φόβους, ανάμεσα στα μέλη μιας φτωχής μουσουλαμανικής κοινότητας, που υποτίθεται μόλις πέσει το σκοτάδι, θα ορμήσει να τους κατασπαράξει. Τα δύο τους παιδιά – σε ένα υπέροχο χρονικό μπρος πίσω, σύμφωνα με την ροή της ιστορίας – πέφτουν θύμα τρομοφοβίας, όταν το αμάξι που τα μεταφέρει από την άλλη μεριά του Ρίο Γκράντε, ακινητοποιείται στον συνοριακό σταθμό, με την κατηγορία πως εντός του βρίσκονται λαθρομετανάστες / εχθροί της Pax Americana. Και όπως αναφέρει η θεωρία του Χάους, όλα αυτά είχαν για αφετηρία το φτερούγισμα μιας μύγας στην μακρινή Ιαπωνία, η ακόμη πιο καλά το χάρισμα ενός κυνηγετικού όπλου, από έναν γιαπωνέζο στον βεδουίνο βοηθό του, σε ένα αφρικάνικο σαφάρι…

Χρυσός Φοίνικας Σκηνοθεσίας – Όπως συνέβη και στις δύο προηγούμενες φιλμικές μεταφορές έργων του Arriaga, τα πάντα μπαίνουν στην θέση τους μόλις στην τελευταία σκηνή. Ο Iñárritu με τον καιρό δείχνει όλο και πιο μετρημένος στις κινήσεις του, προσφέροντας ρεαλιστικές εικόνες που θα μείνουν για καιρό στην μνήμη εκείνων που θα τις παρακολουθήσουν, δίνοντας λαβή για ατέρμονες συζητήσεις. Αρωγοί στην προσπάθεια του, οι πρωταγωνιστές του, με προεξάρχουσα την Adriana Barraza – η μαμά Οκτάβιο του Amores Perros - που με την συγκλονιστική της παρουσία κερδίζει τις εντυπώσεις από τους σούπερ σταρς που βρίσκονται στο πλάι της. Αναμφίβολα την μεγάλη του αξία επιδεικνύει και ο (εμφανώς γερασμένος) Brad Pitt στην καθηλωτική στιγμή του επαναλαμβανόμενου τηλεφωνήματος, που μετά το πέρασμα των δύο ωρών φαντάζει τόσο διαφορετικό από εκείνο, που εμείς παρακολουθήσαμε αρχικά από το ακουστικό του μικρού του γιου. Η Blanchett και ο Bernal την ίδια στιγμή δίχως μεγάλο κόπο υποστηρίζουν τους χαρακτήρες τους, κάτι που δεν συμβαίνει όμως και με τους πέραν του Ειρηνικού συμπρωταγωνιστές τους, που καθιστούν την Ασιατική ιστορία – κλειδί της υπόθεσης, ως την πιο αδύναμη και θεματικά και ερμηνευτικά.

Στοιχείο στο οποίο θα έπρεπε να σταθεί λίγο περισσότερο ο Iñárritu, μαζί με το εμφανώς απότομο μοντάζ, που δεν συνδέει με το πρέπων τέμπο τις επιμέρους ιστορίες, αν θα επιθυμούσε η ταινία του να σφραγιστεί ως αριστουργηματικά πολύπλοκη – όπως Syriana - παίρνοντας από τώρα ήδη θέση ανάμεσα στους υποψήφιους για το όσκαρ σκηνοθέτες, τον επόμενο Μάρτη, στην αγαπημένη Πόλη των Αγγέλων…

Βαθμολογία: (7/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος

---

Παρασκευή 13 Απριλίου 2007

BABEL

25 λέξεις - Στην μαροκινή έρημο, ένα ζευγάρι αμερικάνων τουριστών βάλλεται από τις σφαίρες ενός τουφεκιού, που κρατούν αδέξια δύο νεαροί νομάδες. Την ίδια στιγμή στο σπίτι τους στην Καλιφόρνια, η λαθρομετανάστης γκουβερνάντα τους, ρισκάρει να περάσει τα σύνορα του Μεξικό, για να παραστεί σε μια τελετή, παίρνοντας μαζί της το παιδί τους. Ενώ συνάμα στο πολυπληθές Τόκιο, ένας άντρας καταζητείται ως κατηγορούμενος για τον φόνο της συζύγου του.

Στο Ράφι - Σεναριακό παζλ με αλυσιδωτές αντιδράσεις, είναι το Babel του Μεξικάνου Alejandro Gonzalez Inarritu, που κινείται κατά κάποιο τρόπο στο κλίμα που ο ίδιος καθόρισε με το πολύπλοκα γοητευτικό 21 Grams. Συνοδευόμενο όπως πάντοτε από ένα πανίσχυρο δαιδαλώδες θέμα, που υπογράφει ο περιζήτητος πλέον σεναριογράφος Guillermo Arriaga, το Babel, επιχειρεί να φωτίσει πτυχές της άγνοιας που επικρατεί ανάμεσα στις κουλτούρες διαφορετικών λαών του πλανήτη. Ταξιδεύοντας ταυτόχρονα σε με την κάμερα σε τέσσερις ηπείρους – περιέργως μένει απέξω η Ευρώπη, πιθανότατα γιατί είναι και εκείνη με τον πιο εύκολα προσαρμόσιμο πολιτισμό – στην κυρίαρχη Αμερική, στην περιθωριακή Ασία, στην under suspicion Αφρική και στην προβληματική ζώνη κάτω από τα όρια του Ρίο Γκράντε, με τις τεράστιες μεταναστευτικές τάσεις. Εκτός του περίπλοκου θέματος, αξίζει να δώσετε ειδική σημασία στις ερμηνείες, ιδίως του Brad Pitt, που είναι σπαρακτικός στον ρόλο του πατέρα – συζύγου, της Cate Blanchett, που διατηρεί όπως πάντα υψηλά επίπεδα απόδοσης και τέλος της Μεξικανής Adriana Barraza, που είναι το λιγότερο συγκλονιστική ως αποκλεισμένη στην παραμεθόριο οικονόμος.

Disc - Η Odeon σύμφωνα με την συνήθη τακτική της, προσφέρει τον τίτλο σε δύο εκδόσεις, μια προς ενοικίαση και μία προς πώληση, με συλλεκτικό εξώφυλλο, που θα κυκλοφορήσει εντός των προσεχών εβδομάδων. Και που σίγουρα μέσα σε λίγους μήνες θα ενταχθεί στο πρόγραμμα υψηλών προσφορών, όπως αυτό που ισχύει από την συγκεκριμένη εταιρία από αυτή την εβδομάδα, με αγαπημένες ταινίες – όπως το Brokeback Mountain, το Goodnight And Good luck – σε υπερβολικά δελεαστικές τιμές. Εν προκειμένοις, εισάγοντας τον δίσκο στο player, οδηγούμαστε σε ένα όμορφα δομημένο μενού, που εναλλάσσει σε λίγα δευτερόλεπτα, τα τοπία μέσα στα οποία εξελίσσεται η υπόθεση. Βασικό στοιχείο του έργου, είναι η ολοζώντανη εικόνα, που αποδίδεται σε αναμορφικό widescreen κάδρο, με βασικό χαρακτηριστικό τον χοντρό τεχνητό κόκκο και τον φιλτράρισμα σε τόνους σέπιας, που όμως δημιουργεί μια όμορφη αίσθηση ειδικά στις μεγάλες ίντσες. Ηχητικά, στην μπάντα Dolby Digital 5.1, ιδιαίτερη προσοχή δίνεται περισσότερο στα τρία μπροστινά κανάλια, με ειδικό βάρος στο κεντρικό των διαλόγων, που αποδίδονται κρυστάλλινοι και πεντακάθαροι. Όπως και το έξοχο μουσικό θέμα, που πλημμυρίζει στην παρουσία του με πανέμορφες νότες τον χώρο. Τα πρόσθετα δεν έχουν να επιδείξουν κάτι το ιδιαίτερο, επικεντρώνοντας απλώς την ύπαρξη τους, στα τρέιλερς άλλων ταινιών που πρόκειται να δούμε σύντομα από την Odeon, στις αίθουσες και στο βίντεο.

Μμμμ… - Σε γενικές γραμμές μιλάμε περισσότερο για μάθημα σεναρίου, από τον Arriaga, που καταφέρνει να είναι εκείνος που αλλάζει την αίσθηση του κοινού για την δυνατότητα του σκριπτ. Πιθανότατα να χρειαζόταν λίγο μεγαλύτερη υποστήριξη η ασιατική ιστορία, που φαντάζει σαν ο αδύναμος κρίκος του Babel.

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (6/10) EXTRAS – (2/10) BABEL – (7/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος (CineDVD)

---

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Και ποιος δεν ξέρει την μυθική Βαβέλ... μέσα στον πύργο της άλλωστε ήταν που εμπλέχτηκαν όλες οι φυλές, όλες οι γλώσσες και όλες οι κοινωνικές συνήθειες, τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν στο ξεκίνημα της κοινωνικής διαφοροποίησης, του διαχωρισμού του ανθρώπινου γένους σε ομάδες και υποκατηγορίες μα πάνω απ`όλα, οδήγησαν στο φαινόμενο της μετέπειτα σύγχρονης παγκοσμιοποίησης.

Ξεκινάς να παρακολουθείς μια ταινία στην οποία εμπλέκονται τρεις διαφορετικές ιστορίες, με πρωταγωνιστές πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, σε τρία διαφορετικά μέρη του πλανήτη. Και αρχικά σκέφτεσαι πως οι ιστορίες αυτές δεν έχουν κανένα κοινό σημείο, στηρίζονται σε διαφορετική βάση, κατ`επέκτασην και σε διαφορετική λογική. Εν μέρη σωστό, τα προαναφερόμενα στοιχεία είναι πραγματικά, όμως η ουσία δεν βρίσκεται στην διαφορετικότητα πολλές φορές, αλλά στον τρόπο που μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους τα δεδομένα ώστε να βγάζουν κάποιο νόημα.

Η ταινία, σε κάθε μία από τις τρεις παράλληλα εξελισσόμενες ιστορίες που παρακολουθούμε, περιστρέφεται γύρω από έναν κεντρικό άξονα που δεν είναι άλλος από την ανθρώπινη μοναξιά που οδηγεί τους κεντρικούς χαρακτήρες σε μια απελπισμένη προσπάθεια για επικοινωνία, όπου όμως, το κοινωνικό υπόβαθρό τους ή οι συνθήκες της ζωής τους, δεν τους αφήνουν να το εκφράσουν σωστά, κατά συνέπεια, δεν τους αφήνουν να το διεκδικήσουν και πολύ περισσότερο να το κατακτήσουν.

Όταν βέβαια μιλάμε για μια πολυπλοκότητα ιστοριών όπως αυτή εδώ, είναι δύσκολο να βρεθεί ένα σημείο σύνδεσης και να ισορροπήσει εκεί επάνω. Και όμως... το σενάριο του Guillermo Arriaga είναι σφιχτά δεμένο, εμπλουτισμένο με έντονη συναισθηματική φόρτιση, ενώ το μοντάζ είναι από τα πιο προσεγμένα και καλομελετημένα των τελευταίων ετών καθώς, κάθε σκηνή μοιάζει να έχει κοπεί και ραφτεί με την επόμενη, σαν κομψοβελονιά, σαν αναπόσπαστο κομμάτι μιας ενιαίας στην πραγματικότητα ιστορίας.

Όλα τα παραπάνω βέβαια, πολύ πιθανόν να μην μπορούσαν να αποδοθούν σωστά αν δεν υπήρχε πίσω από την κάμερα ένας σκηνοθέτης όπως ο Alejandro Gonzalez Inarritu. Ακόμα κι εκεί όπου οι πρωταγωνιστές δεν έχουν πολλά να πούνε, το κάνει εκείνος γι`αυτούς, χρησιμοποιώντας περίτεχνα την κάμερα κι εστιάζοντας σε λεπτομέρειες, που αν και μικρές, κορυφώνουν την δραματουργία του έργου στιγμές-στιγμές. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αποφεύγει να χρησιμοποιήσει ορισμένα στερεότυπα χάριν εύκολης συνιασθηματικής προσέγγισης.

Ουσιαστικά, τα τραγικά θύματα της ιστορίας είναι οι πρωταγωνιστές της όπου αν και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, οδηγήθηκε στο προσωπικό του δράμα, βουλιάζοντας εκεί μέσα και λαχταρώντας κάποιος να τον βγάλει. Αδυναμία δικιά τους να το δώσουν στους άλλους να το καταλάβουν ή αδυναμία των άλλων να ακούσουν το κάλεσμά τους; Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται κάπου στη μέση. Ωστόσο ερμηνευτικά, αν κι έχουμε καλές παρουσίες, δεν υπάρχει εκείνη που να μπορεί να λάμψει με έναν ιδιαίτερο τρόπο ανάμεσα στις υπόλοιπες. Βέβαια ως προς το εκφραστικό κομμάτι, καθώς τα λόγια απουσιάζουν αισθητά, το αποτέλεσμα δεν περνάει απαρατήρητο.

Μια ιστορία αποτελούμενη από 4 τμήματα που παρά την φαινομενική διαφορετικότητά τους, καταφέρνουν να συνδέσουν διαφορετικές οικογένειες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Και όλοι τους έχουν μια κοινή ανάγκη και μια κοινή αδυναμία. Την μοναξιά τους στην οποία ηθελημένα ή μη οδηγήθηκαν και την απελπισμένη ανάγκη τους να επικοινωνήσουν με τον διπλανό τους, παρόλο που δεν βρίσκουν τον τρόπο να το κάνουν. Μια δυνατή ταινία, με έντονες στιγμές και πολύ αλήθεια, την αλήθεια μιας θλιβερής πραγματικότητας καλά κρυμμένης κάτω από την κουκούλα της παγκοσμιοποίησης.

Βαθμολογία: (7/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

---

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

Όλοι ξέρουμε την βιβλική Βαβέλ, όπου ο θεός διαίρεσε τους ανθρώπους σε διάφορες κοινωνίες και έφερε την σύγχυση στην ανθρωπότητα. Στην καρδιά της Μαροκινής ερήμου, ένα μικρό βοσκόπουλο σημαδεύει παίζοντας με μια κυνηγετική καραμπίνα ένα τουριστικό πούλμαν, πετυχαίνοντας την Σούζαν, μια αμερικανίδα εκδρομέα στον λαιμό, προκαλώντας της ακατάσχετη αιμορραγία. Το γεγονός αυτό ένωσε ανθρώπους από την Ιαπωνία μέχρι το Μεξικό και από την μέση ανατολή μέχρι την Αμερική -σαν να θέλει ο Arriaga να επανορθώσει το βιβλικό γεγονός όμως άσκοπα.

Ο σεναριογράφος Guillermo Arriaga και ο σκηνοθέτης Alejandro Gonzalez Inarritu επηρεάζονται από το γεγονός και κλείνουν μια φοβερή τριλογία - Amores Perros, 21 Grams με την Babel. Η επιρροή του Tarantino στον σκηνοθέτη είναι φανερή, το παίξιμο με τον χρόνο και οι προηγούμενες ταινίες του τον καθιστούν μέλος της ταραντινοσχολής, η φωτογραφία είναι για μένα από τις καλύτερες της περσινής χρονιάς, η υποκριτική του Brad Pitt και της Cate Blanchett αρκετά ικανοποιητική, για την σκηνοθεσία δεν χρειάζεται να πω κάτι.. και μόνο ότι πήρε τον χρυσό φοίνικα τα λέει όλα...

Βαθμολογία: (7.5/10)(το όσκαρ θα ήταν δικό του αν δεν ήταν ο Σκορσέζε στην μέση)

Κώστας Ρήγας

Υ.Σ Παρά να δεις εμπορικές αηδίες καλύτερα ``LISTEN"

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.