---

Casino Royale (2006) - Γνωστό και ως: Casino Royale (2006)
Κατασκοπική | 144' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 16 Νοε 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 3/3/2007 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 27/3/2007 Διανομή: Προοπτική Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.89/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ο Ντάνιελ Κρεγκ είναι ο Τζέιμς Μποντ. Αντιμετωπίστε το. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2006

Ραντεβού στο Μοντενέγκρο! – Έχοντας μόλις αποσπάσει από την υπηρεσία του, την MI-6, τον τίτλο του 00 και συνεπώς την άδεια να σκοτώνει, ο Τζέιμς Μποντ, βρίσκεται αντιμέτωπος με την παρθενική δύσκολη αποστολή της καριέρας του. Πρώτος του αντίπαλος ο υποχθόνιος Λε Σιφρ, ένας αδίστακτος κακοποιός, που εκμεταλλευόμενος ποσά που έχει κατά καιρούς δανειστεί από πανίσχυρα στελέχη του υποκόσμου, τα επενδύει στο πόκερ και την πράσινη τσόχα. Ατυχώς για εκείνον ο τζόγος τον έχει οδηγήσει ένα σκαλοπάτι πριν την καταστροφή, με μοναδική του ελπίδα για να συνέλθει να αποτελεί η επόμενη συνάντηση των ζάπλουτων τζογαδόρων στο υπερπολυτελές καζίνο του Μαυροβουνίου. Εκεί που θα πάρει μέρος και ο 007, θέλοντας να τον εξοντώσει οικονομικά και να ξεσκεπάσει την Μαφία που κρύβεται πίσω του.

Changing Lanes – Το γεγονός πως κάτι περίεργο συνέβαινε με την περίπτωση του νέου Μποντ, είναι γνωστό τοις πάση, εδώ και πάρα πολύ καιρό. Μόνο το promotion της ταινίας να κοιτάξει κανείς, θα αντιληφθεί πως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην σχέση του χθες με το σήμερα του διασημότερου μυστικού πράκτορα που γνώρισε ποτέ η μεγάλη οθόνη. Που είναι οι ατελείωτες καταχωρήσεις στον Τύπο? Που είναι τα σούπερ αφιερωματικά τεύχη, που προσωπικά θυμούμαι να κατέκλυζαν τα κιόσκια τέτοιες μέρες από τον καιρό του πρώτου του φιλμ που παρακολούθησα σε πρώτη προβολή, του Octopussy? Που είναι τα θεόρατα πόστερ που διαλαλούσαν στον κόσμο την άφιξη του ενός και μοναδικού υπερ-κατάσκοπου? Μήπως στ’αλήθεια θεωρήθηκε ελαφρώς unfair να διαφημίζεις τον καινούργιο Μποντ, στην ίδια αναλογία με τους παλιούς, όταν στην πραγματικότητα το μόνο που τον συνδέει με το παρελθόν του, είναι ένα καλοραμμένο μαύρο κοστούμι, σήμα κατατεθέν του ανέκαθεν, που δεν θα μπορούσε με τίποτα – και αυτό – να ξεχαστεί προς χάρην της ανανέωσης?

21ος ή απλά 1ος? – Για την τόσο τυχερή όπως αποδείχτηκε στην πορεία της εξέλιξης του 007, παραγωγό οικογένεια Brocolli, η περίπτωση του 21ου τεύχους των περιπετειών του γοητευτικού πράκτορα της MI6, ήταν μια ιδιαίτερη πρόκληση. Αλλαγή στούντιο, αλλαγή πρωταγωνιστή, (συνήθης) αλλαγή σκηνοθέτη, γιατί όχι και αλλαγή ύφους του ήρωα, θα σκέφτηκαν εκεί στην Eon Productions! Πρόκληση που γίνεται ακόμη σημαντικότερη αν αναλογιστούμε πως ο απερχόμενος σταρ που υποδύθηκε τον Μποντ, δηλαδή ο Brosnan, εκτόξευσε στα ύψη την φήμη του και μόνο λόγω του ότι χρονικά ακολούθησε τον Connery, τον καθιστά υποδεέστερο του στην συνείδηση των αμέτρητων οπαδών του. Η σκέψη ήταν απλή. Ανανέωση του ήρωα μέσω της πρώτης πρώτης νουβέλας που τον φαντάστηκε ποτέ το μυαλό του μπαμπά Ian Fleming, του Casino Royale, δίνοντας με αυτό τον τρόπο την τάση της αναγέννησης εκ του μηδενός στον χαρακτήρα του. Θα μπορούσε με αυτό τον τρόπο όμως να διαγραφεί ένα παρελθόν πενήντα ετών και είκοσι ταινιών, που όπως και να το κάνουμε έχουν καθορίσει την όψη του Μποντ σαν την πιο κλισέ στην ιστορία του σινεμά?

Νέος! Προσ’χή! – Η μπίλια της ρουλέτας εντέλει κατέληξε στο ΝΑΙ. Ο περίφημος κατάσκοπος είναι εφικτό να ξεκινήσει την πορεία του στην οθόνη από μηδενική βάση. Τι ξεχνάμε λοιπόν? Ξεχνάμε αρχικά την διάσταση εμπιστοσύνης που έχει η υπηρεσία στο πρόσωπο του. Ο 007, είναι αυτό που ονομάζουμε στην στρατιωτική καθομιλουμένη «ψάρακας». Η προϊσταμένη του η Μ – να ένα σημείο που κάτι μας λέει από τα παλιά – ακόμη δεν έχει εκτιμήσει τις δυνατότητες του, δείχνει πως δεν γνωρίζει πως ο Τζέιμς που μόλις προήγαγε σε licenced to kill agent έχει μέσα του την μπέσα για να τα φέρει εις πέρας με τον καλύτερο τρόπο. Γι αυτό τον λόγο, όχι μόνο είναι σχεδόν σε όλη την διάρκεια του Casino Royale τσιπαρισμένος με GPS ώστε να γνωρίζει την θέση στον παγκόσμιο χάρτη ανά πάσα στιγμή, αλλά βρίσκεται άμεσα επιτηρούμενος από στενούς συνεργάτες της Royal Agency, όπως η αρχι-λογίστρια Βεσπερ Λιντ και ο σύνδεσμος Μάθις. Αυτό το γεγονός αμέσως αμέσως σημαίνει πως δεν έχει στα χέρια του, τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό για να φέρει εις πέρας την αποστολή, άρα λέμε αντίο και σε όλα εκείνα τα υπεράνθρωπα τρικ που πιθανόν να είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα.

Gadgets Αντίο! – Πραγματικά εδώ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δείτε τον Μποντ να διασώζεται ως εκ θαύματος μέσα από φλεγόμενα ελικόπτερα που πέφτουν στους μανιασμένους καταρράκτες ή να τα βάζει με μηχανές φυγοκέντρου αμέτρητων G. Ακόμη και η πιο δύσκολη στιγμή που έχει να αντιμετωπίσει στην πορεία της ταινίας είναι σχετικά ανθρώπινη – δηλητηρίαση, αυτοκινητιστικό ατύχημα - και θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε συνάδελφο του, τότε στα παλιά χρόνια ή σήμερα. Άνθρωπος λοιπόν. Αυτό είναι το νέο στοιχείο που εισάγει η σκηνοθετική ματιά του Martin Campbell, που αν κανείς επιχειρήσει να την συγκρίνει με την προηγούμενη Τζειμσμποντική του εμπειρία – το Goldeneye – θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για έναν δημιουργό Τζέκιλ και Χάιντ. Ο πράκτορας εδώ έχει τεράστιες αδυναμίες. Δεν είναι πανίσχυρος, δεν είναι άτρωτος, δεν αντιλαμβάνεται τα πάντα με την πρώτη υπόνοια, μπορεί να ηττηθεί, είναι πιθανόν να λυγίσει, ακόμη και να σκεφτεί να εγκαταλείψει την ίδια του την υπηρεσία για τα μάτια μιας πανέμορφης καλλονής.

C For Casting – Το κέρδος της παραγωγής στην επιλογή του Daniel Craig ως το νέο πρόσωπο του 007, ευθύς εξαρχής γνωρίζαμε πως θα ήταν υψηλό στο ερμηνευτικό του κομμάτι. Όντας ένας έξοχος ηθοποιός ο βρετανός, το μόνο που είχε να αποκτήσει στην περίοδο της προετοιμασίας του ήταν μύες και ταχύτητα, πράγματα πανεύκολα για όποιον επιθυμεί να προκόψει στον συγκεκριμένο ρόλο. Η εκτίμηση μου είναι πως ο Craig δεν πρόκειται να τυποποιηθεί όντας ο έκτος στην σειρά που υποδύεται τον Μποντ. Και πως η διαδρομή του ως 007 θα έχει ακόμη μεγάλη διάρκεια. Όπως όμως ανθρώπινη υπόσταση έχει ο κεντρικός άξονας της ιστορίας, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους συν αυτώ στο Casino Royale. Αυτό αφορά κυρίως τον βασικό του αντίπαλο στο πράσινο τραπέζι Λε Σιφρ, που δεν διαθέτει την αδιαλλαξία ενός Ζόριν, την πλεονεξία ενός Μπλόφελντ ή την μοχθηρία του Σκαραμάνγκα. Αντίθετα είναι υπερβολικά ευάλωτος – πολύ καλός στον ρόλο του ο Δανέζος Mads Mikkelsen - γνωρίζοντας πως αν δεν κερδίσει την μάχη της τράπουλας – και τον Μποντ – το αύριο προμηνύεται δυσοίωνο. Εξίσου σωστή ανάλυση χαρακτήρων όμως επιδέχονται και οι γυναικείες παρουσίες του φιλμ, δηλαδή η Μ με τις φονικές πανέξυπνες ατάκες της, χάρη κυρίως στην παρουσία της μεγαλειοτάτης Judi Dench, αλλά και η Εσπερίδα Λιντ, που φέροντας την μορφή της υπέροχης Eva Green, αποδίδει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα Μποντ-girl ποτέ. Η έτερη κούκλα της υπόθεσης δε, Caterina Murino απλώς κάνει μια εντυπωσιακότατη πασαρέλα.

Οι φανς πάντως θα στενοχωρηθούν - Εντέλει το Casino Royale, είναι αναμφίβολα η περιπετειώδης ταινία που θα ήθελε να απολαύσει ο κάθε σινεφίλ. Ολοκληρωμένη ιστορία δίχως γνώριμες ακρότητες, ανεπτυγμένοι χαρακτήρες, ζεστές ερμηνείες, δεμένη σκηνοθεσία – ειδικά στην εντυπωσιακή σεκάνς της καταδίωξης στην Μαδαγασκάρη - και καταπληκτική εικονογράφηση της Πράγας, της Βενετίας, της λίμνης Κόμο, άσχετα αν σε μερικά σημεία του το τέμπο πέφτει κατακόρυφα, απόρροια ενός σχετικά προβληματικού μοντάζ. Θα το περίμενε κανείς αυτό σε ταινία του Τζέιμς Μποντ? Φυσικά και όχι! Εδώ όμως ξεπεράσαμε άλλα και άλλα νεωτεριστικά στοιχεία που μας ξάφνιασαν – το περιορισμένο χρονικά intro, την απουσία του αγαπημένου μουσικού θέματος που δεν εμφανίζεται παρά μόνο λίγο πριν τους τίτλους τέλους, ακόμη και το λογοπαίγνιο με το Martini που απομυθοποιεί πλήρως το τετριμμένο – δεν θα σταθούμε στις μικρολεπτομέρειες!

Βαθμολογία: (7/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος

---

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2007

CASINO ROYALE

25 λέξεις – Μόλις απέκτησε κι επίσημα την βαθμίδα του 00, που του δίνει την άδεια να σκοτώνει, ο Τζέιμς Μποντ, ο νέος πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας, είναι πανέτοιμος για την πρώτη του αποστολή. Σκοπός του να ανακαλύψει και να εξολοθρεύσει έναν αδίστακτο κακοποιό, τον Λε Σίφρ, κοντράροντας τον σε μια παρτίδα πόκερ, στο πολυτελές καζίνο του Μαυροβουνίου.

Στο Ράφι – Έπρεπε να περάσουν σαράντα χρόνια δράσης και είκοσι ταινίες, η καθεμιά με την δικής της ιστορική αξία για να επιχειρηθεί ακόμη και στην πιο εδραιωμένη στην συνείδηση του κόσμου, κινηματογραφική φιγούρα, αυτή του 007, ένα reboot, ώστε όλα να μοιάζουν πως ξεκινούν από την αρχή. Από μηδενική βάση, ώστε να μοιάσει, πως ο ήρωας που μεγάλωσε παρέα με τρεις σχεδόν γενιές θεατών, ξαναγεννήθηκε, άσπιλος, αμόλυντος και δίχως την αμέριστη εύνοια της ΜΙ6 και των επιτετραμμένων της, που ο Μποντ σε τόσες και τόσες αποστολές έχει βγάλει ασπροπρόσωπους. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε οι σεναριακές ακρότητες, που σε πάμπολλες περιπτώσεις του παρελθόντος μας έκαναν, ακόμη και μέσα σε ένα περιβάλλον άκρατης υπερβολής, να μειδιάσουμε, ούτε πάνω από τον Μποντ, ίπτανται διαρκώς φύλακες άγγελοι, που θα τον διασώσουν ακόμη και από τις πιο δύσκολες στιγμές.

Φυσικά ένα τέτοιο restart, απαιτεί και την παρουσία ενός νέου προσώπου στον κεντρικό ρόλο, έτσι ο Daniel Craig, περί ου ο λόγος ανέλαβε να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο του νέου Μποντ και παρόλο που οι κακές γλώσσες υποστήριξαν το αντίθετο εκείνος στάθηκε πάρα πολύ καλά – ως εξαιρετικός ερμηνευτής – στο ύψος των περιστάσεων. Δυναμικός, αρρενωπός, γοητευτικός αλλά συνάμα και ευαίσθητος, ευάλωτος και όχι υπεράνθρωπος, ο 007 ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην μυθολογία του. Γυναίκες της ζωής του – εκτός από την προϊσταμένη του Μ, που υποδύεται και πάλι η Judi Dench – οι πανέμορφες Eva Green και Caterina Murino, ενώ τον κακό Λε Σιφρ, παίζει με χαρακτηριστικό τρόπο ο Δανέζος Mads Mikkelsen …

Disc – Ο ψηφιακός δίσκος από την Sony, που υπάρχει μόνο προς ενοικίαση, αφού εντός ολίγου σίγουρα θα καταφτάσει και η συλλεκτική προς πώληση εκδοχή του, περιορίζεται απλά μόνο στο κυρίως θέμα, στην ταινία δηλαδή, δίχως επιπλέον πρόσθετα υλικά όπου μπορεί κανείς να μάθει περισσότερα στοιχεία για το φιλμ. Ισπανικής προέλευσης, ο δίσκος ανοίγει με μερικά τρέιλερς άλλων παραγωγών της Sony (Stranger Than Fiction, Spiderman 3, The Pursuit of Happyness) πριν φτάσει στο δυναμικό και έντονο μενού, που σε ασπρόμαυρο φόντο, παρελαύνουν όλες οι μορφές που πρωταγωνιστούν στο Casino Royale, με προεξέχοντα φυσικά τον Μποντ. Εισερχόμενοι στο φιλμ και αφού έχουμε επιλέξει τους ελληνικούς υπότιτλους, από την λίστα των δέκα περίπου βορειοευρωπαικών κυρίως χωρών που υποστηρίζει ο δίσκος, αντιλαμβανόμαστε άμεσα, πως έχει γίνει από το στούντιο πολύ καλή δουλειά στο τράνσφερ, από το πρωτότυπο.

Κατάσταση που έχει να κάνει τόσο με το οπτικό τμήμα, όπου παρμένο από hi definition μήτρες το θέμα αποδίδεται σχεδόν τέλειο, στο αναμορφικό κινηματογραφικό widescreen κάδρο του, σε πολύ καλή χρωματική ανάλυση, ακόμη και στα πιο δύσκολα ημιφωτισμένα πλάνα και με εξαίρετη λεπτομέρεια και βάθος πεδίου. Για τον ήχο, θα ήταν απλά περιττό να πούμε πως μια μπάντα Μποντ, παραμένει εκπληκτικού επιπέδου, όποιες παραγωγικές αλλαγές και να επιχειρηθούν στο πρότζεκτ, με συνέπεια η Dolby Digital 5.1 (στα αγγλικά, αφού υπάρχει ακόμη και στα ισπανικά και καταλανικά) να σαρώνει μέχρι και την τελευταία γωνίτσα του δωματίου, με εφέ. Κατάσταση που γίνεται ακόμη πιο φανφαρόνικη όσο η ταινία εξελίσσεται, αν και η σημαντικότερη σκηνή, σε οπτικοακουστικό συνδυασμό είναι στην αρχή του φιλμ – καταπληκτικό μαύρο και υπέροχες σκιάσεις - όπου ο Μποντ στην Μαδαγασκάρη κυνηγά έναν ακροβάτη εγκληματία. Εν αναμονή λοιπόν της καλύτερης έκδοσης, που θα περιλεμβάνει περισσότερες από τρεις ώρες πρόσθετων υλικών γύρω από την δημιουργία του φιλμ και θα προστεθεί ισότιμα δίπλα στις ήδη υπάρχουσες είκοσι προηγούμενες ταινίες, της πρώτης ζωής του Μποντ.

Μμμμ… - Συνήθως στις περιπτώσεις του Μποντ, δεν υπάρχει ρίσκο από τον θεατή, αφού λίγο έως πολύ γνωρίζει από πριν τι είναι αυτό που θα δει. Στην περίπτωση του Casino, η κατάσταση διαφέρει και μάλιστα σημαντικά, αφού το πείραμα της παραγωγού εταιρίας πέτυχε, ο κόσμος ήδη είδε την ταινία στην αίθουσα (στην Ελλάδα έκανε περίπου 450.000 χαρτάκια) και τώρα στο βίντεο, πρόκειται να εδραιωθεί ως η απαρχή μιας νέας ολοκαίνουργης καριέρας, πιο κοντά στα γήινα επίπεδα του μέσου θεατή και όχι στις καταστάσεις Superman που είχαμε φτάσει στα τελευταία φιλμς με τον Brosnan.

ΕΙΚΟΝΑ – (8/10) ΗΧΟΣ – (9/10) EXTRAS (rental) – (2/10) CASINO ROYALE – (7/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος (CineDVD)

---

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008

His name is Bond. James Bond. Και αυτή είναι η 21η ταινία του. 21η είπα? Καλύτερα διαγράψτε το ψηφίο 2. Γιατί? Γιατί η ταινία βασίζεται στο πρώτο και ομώνυμο μυθιστόρημα του Ian Fleming που περιγράφει τα ‘νεογιλά’ βήματα του δημοφιλέστατου πράκτορα 007. Και παρά το εχθρικότατο κλίμα που είχε να αντιμετωπίσει πριν την έξοδό της στις αίθουσες η ταινία έσπασε τα ταμεία εντός και εκτός των συνόρων. Επιχειρηματικά λοιπόν οι παραγωγοί της ταινίας χτυπήσανε 13άρι. Κινηματογραφικά όμως ; Κι εκεί το ίδιο! Με 3 έξυπνες κινήσεις κάνουν ρουά ματ!

1ον : Κατά γενική ομολογία το συγκεκριμένο franchise είχε πλέον κουράσει με την τροπή που είχε πάρει στις τελευταίες του εξορμήσεις (Θα επεκταθώ πιο εκτενώς παρακάτω) Επομένως ; Επιστροφή στις ρίζες!!! Διασκευάζουμε το πρώτο και παραδόξως μοναδικό αναξιοποίητο βιβλίο του Ian Fleming (με εξαίρεση μία ατυχέστατη μεταφορά του 67 που ήταν κάτι σαν παρωδία και που όλα τα γιγαντιαίου βεληνεκούς αστέρια που συμμετείχαν θα ήθελαν να ξεχάσουν όπως ο Ανδρέας Νινιάδης τη μέρα που συνάντησε το Στέλιο Μανωλά…) και έτσι ξεκινάμε ξανά από την αρχή το μύθο.

2ον : Υποβάλουμε σε λίφτινγκ τον ήρωα, κάνοντας τον πιο σκοτεινό και πιο ανθρώπινο. Και πως θα πετύχουμε το τελευταίο? Μα προσλαμβάνοντας τον Paul Haggis να μας καλλωπίσει το σενάριο! Γιατί αν απέδειξε κάτι με το Million Dollar Baby και το Crash είναι ότι ξέρει να πλάθει ανθρώπινες ιστορίες που ριζώνουν καλά στο κυκλοφορικό σύστημα του θεατή, κάνοντάς τον ενεργητικό μέτοχο αυτών που συμβαίνουν στην οθόνη.

3ον : Daniel Craig!!! Έτσι απλά!

Ας τα πάρουμε όμως όλα με τη σειρά. Η ταινία ξεκινά με ένα 5λεπτο πριν τους τίτλους αρχής όπου ο James δεν κατέχει το περιβόητο License to kill. Ε και? Τα ραπανάκια ανάποδα θα δουν, όσοι στο στόχαστρό του βρεθούν. Θα σταθώ όμως σε άλλο σημείο. Από το πρώτο αυτό 5λεπτο γίνεται εμφανής η διαφορετική και σχεδόν από μηδενική βάση προσέγγιση του νέου Bond. Τα πάντα σε αυτή την αρχική σκηνή είναι βουτηγμένα σε ασπρόμαυρο καμβά και η ατμόσφαιρα μυρίζει νουάρ από χιλιόμετρα μακριά. Επίσης με παράλληλο μοντάζ γινόμαστε μάρτυρες του πρώτο φονικού του ήρωα. Ένας φόνος που δεν έχει τίποτα από το στυλ και τη φινέτσα του 007, όπως τον γνωρίζαμε ως τώρα. Άγαρμπος, σκληρός και ανελέητος, ρεαλιστικό αποτέλεσμα μιας μηχανής παραγωγής θανάτου.

Και ύστερα πέφτουν οι τίτλοι αρχής. Εξαιρετικά εμπνευσμένοι, μετατρέπουν τα σήματα της τράπουλας σε σφαίρες και τούμπαλιν. Μου έλειψαν βέβαια λίγο οι κλασσικές, σκιασμένες αιθέριες υπάρξεις αλλά είμαι διατεθειμένος να το κάνω γαργάρα, καθώς είχα να εντυπωσιαστώ τόσο με τίτλους αρχής από την εποχή του Catch me if you can. Το τραγούδι όμως δε συναινεί στον ενθουσιασμό μου. Μπορεί το ‘You know my name’ να έπαιξε στα ραδιόφωνα, δεν ταιριάζει όμως ούτε με την προηγηθείσα noirish αισθητική, ούτε με μια ταινία της οποίας κεντρική σκηνή είναι μια παρτίδα πόκερ. Σίγουρα κάτι σε πιο jazz, σε πιο soul θα ήταν περισσότερο αρμοστό.Από εκεί και πέρα η ταινία παίρνει το δρόμο της. Και είναι ένας δρόμος συναρπαστικός, στρωμένος με στάλες ιδρώτα, συρροή σφαλμάτων, έρωτα και ρανίδες αίματος. Τελευταία, όπως έλεγα και πιο πάνω, οι ταινίες του 007 είχαν πάρει μια κατεύθυνση που πιστεύω ότι δεν αρμόζει στον ήρωα του Ian Fleming . Έμοιαζαν περισσότερο με παραγωγές του Jerry Bruckheimer, δηλαδή κρας, μπαμ μπαμ, κρας, χρουτς, μπαμ μπαμ και κρας ξανά (άντε και καμιά ατάκα ανάμεσα για ποικιλία). Αν δεν ήταν δε και τόσο θορυβώδεις, το ροχαλητό μου θα ήταν αναπόφευκτο...Εδώ οι δημιουργοί επέλεξαν μια πιο παραδοσιακού προσανατολισμού δράση. Όχι ότι λείπουν οι ταρζανιές και οι εκρήξεις. Απλά η διαφορά είναι ότι αποτελούν ένα κομμάτι της ταινίας, όχι αυτοσκοπό. Άλλες είναι οι σκηνές που συναρπάζουν. Η καταδίωξη υπόπτου στο Miami για παράδειγμα θυμίζει την αντίστοιχη στο τέλος του Bullitt (στο αεροδρόμιο) ενώ η καταπληκτική παρτίδα Texas hold’em σχεδόν αγγίζει τις θρυλικές μονομαχίες πάνω στην τσόχα του Cincinatti kid (Αμφότερες με Steve McQueen και αν δεν τις έχετε δει τρέξτε στο video club ).

Επιστροφή στα κείμενα του Fleming λοιπόν. Αυτό σημαίνει όμως αυτομάτως και καλή ταινία? Και βέβαια όχι. Και το ‘You only live twice’ σε βιβλίο του Ian Fleming βασιζόταν αλλά το θυμόμαστε μόνο για το τραγούδι της Nancy Sinatra, τον Donald Pleasence ως Blofeld και το κρυσφήγετό του μέσα στο ηφαίστειο, ενώ το Man with the Golden gun είναι ένα από τα πιο αδύναμα Bond (παρά την παρουσία του Christopher Lee και της χυμώδους Britt Ekland - η Willow στο αυθεντικό και κλασσικό Wicker man του 73, που γνώρισε ένα αχάρακτηριστο remake πέρισυ με το Nicolas Cage -).Ευτυχώς όμως εδώ το Casino Royale στάθηκε αφορμή για μια αναζωογονητική και συναρπαστική κινηματογραφική εξόρμηση.

Μεγαλύτερο ατού όμως της ταινίας είναι ο εξανθρωπισμός προσώπων και καταστάσεων και κυρίως του ίδιου του Bond (κάτι που κόβω το κεφάλι μου ότι οφείλεται στον Paul Haggis). Ακόμα βρίσκεται στην αρχή και έτσι οι δολοφονίες αλλά και οι εμπειρίες δεν τον έχουν μεταμορφώσει εντελώς σε αυτή την στυλάτη, ελκυστικότατη, αλλά ουσιαστικά άκαρδη κούκλα που όλοι γνωρίζουμε. Δεν έχει αποφασίσει πως του αρέσει να πίνει το Martini του, δεν έχει κατασταλάξει στο τι αυτοκίνητο θέλει να οδηγεί και κυρίως στο τι θέλει από τη ζωή του και πάνω από όλα ερωτεύεται παθιασμένα και δεν προτίθεται να θυσιάσει το αντικείμενο του πόθου του για να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Υπάρχει μια σκηνή που συνοψίζει όλα όσα θέλω να γράψω. Μετά από μία σκληρή μάχη σώμα με σώμα, καταματωμένος κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη σαν τον Jack Nicholson στο Five Easy Pieces με βλέμμα ‘ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω’. Κατόπιν θα επισκεφτεί και θα αγκαλιάσει τη Vesper Lynd (Eva Green) που κλαίει γοερά γιατί μόλις έχει αντικρύσει το άλλο του πρόσωπο, αυτό του εκτελεστή. Η Vesper Lynd από τη μεριά της νομίζω ότι είναι ο πρώτος γυναικείος χαρακτήρας στη μυθολογία των Bond movies που ο ρόλος του δεν περιορίζεται στην ικανοποίηση των οφθαλμών του αρσενικού πληθυσμού. Και ο Le Chiffre (O Mads Mikkelsen του αχαρακτήριστου Bleeder και του Pusher που κάποια στιγμή πρέπει να δω) δεν αποτελεί τη ενσάρκωση του απόλυτου κακού, αλλά είναι απλώς ένα γρανάζι της μηχανής. Από ένα σημείο και μετά όλες οι ενέργειές του γίνονται με στόχο τη σωτηρία του τομαριού του.

Και μοιραία η κουβέντα πάει στον πρωταγωνιστή, τον Daniel Craig. Με την ανακοίνωση του ονόματος του ως νέου 007 ξεκίνησε μία από τις πλέον εμετικές επιθέσεις που έχει δεχτεί άνθρωπος στην ιστορία του κινηματογράφου. Τον φωνάζανε ξανθομπούμπουρα( ενώ ο Roger Moore ήταν μελαχρινός ε? ) , βουτυρομπεμπέ, κρυπτοομοφυλόφιλο, ρώσο μαφιόζο, κάνανε site μίσους (δουλειά δεν είχε ο διάολος…), απειλούσανε με μποϊκοτάζ και χίλιες δύο άλλες μ…….. Όσοι είχαν δει το Layer Cake πάλι γνώριζαν ότι οι παραγωγοί έκαναν μία ορθή επιλογή. Και μετά βγήκε η ταινία. Και κατάπιαν τη γλώσσα τους όλοι αυτοί (με εξαίρεση μια μικρή μειοψηφία από γραφικούς τύπους που εξακολουθούν τον χαβά τους). Ξέρετε κάτι? Εάν δεν ήταν πρώτος διδάξας αλλά έβγαινε σήμερα ο Sean Connery όλοι αυτοί τα ίδια και χειρότερα θα έλεγαν. Γιατί ο Sean είναι γοητευτικότατος, δεν είναι όμως όμορφος όπως ο Pierce Brosnan, δεν έχει το είδος φάτσας που προωθούν σήμερα τα lifestyle περιοδικά και προγράμματα. Ομολογώ πάντως ότι με την πρώτη ματιά ο Craig δε σου γεμίζει το μάτι. 15 λεπτά μετά όμως έχεις ξεχάσει την πρώτη εντύπωση γιατί σε έχει κερδίσει με την επιβλητική του παρουσία. Και για να μην παρεξηγούμαι, ο Brosnan ήταν μια πετυχημένη επιλογή αλλά ατύχησε καθώς συμμετείχε σε αδύναμες ταινίες(με εξαίρεση ίσως το Golden Eye, άντε χαριστικά και το Tomorrow never dies). Ο Craig πάλι, έαν και η επόμενη ταινία είναι στο ίδιο μοτίβο, έχει την τύχη με το μέρος του σε αυτόν τον τομέα και ίσως εδραιωθεί με το πέρασμα των χρόνων στην κορυφή της σχετικής λίστας ερμηνευτών του πιο διάσημου πράκτορα(δεν είναι ιεροσυλία, είναι ένα ενδεχόμενο-άλλωστε μεταξύ μας ο Sean ποτέ δε λάτρεψε το ρόλο και έχει να επιδείξει πολύ σημαντικότερους χαρακτήρες στη μακρόχρονη καριέρα του-)

Το Casino Royale λοιπόν,(αναμφισβήτητα η καλύτερη περιπέτεια της περσινής σεζόν) είναi μια ψυχαγωγική ταινία που τα έχει όλα . Αγωνία, δράση, ατάκες, χιούμορ, δράμα, έρωτα, ανατροπές, διαλόγους, ευπρόσδεκτα σκηνοθετικά κολπάκια, καλές ερμηνείες-κυρίως από το πρωταγωνιστικό τρίο-, όμορφο σάουντρακ από τον David Arnold και για κατακλείδα την καλύτερη ενορχηστρωτικά εκτέλεση του πολυαγαπημένου theme να ‘σημαίνει’ την αυλαία. Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη ταινία Bond, γιατί ακόμα οι μνήμες είναι νωπές από την προβολή. Ο χρόνος θα δείξει. Σίγουρα πάντως είναι μέσα στο top-3 μαζί με το Goldfinger και το From Russia with love.

Και μια υποσημείωση πριν κλείσω. Για να απολαύσετε καλύτερα την ταινία αφήστε στην άκρη τις ιδεολογικές αναστολές σας. Γιατί αν το ξεψειρίσεις, θα ενοχληθείς από αυτό που θα ανακαλύψεις. Οι κακοί προέρχονται από τη βαλκανική χερσόνησο και τη Μαύρη ήπειρο, που αποτελούν άντρα της διεθνούς τρομοκρατίας που θέλει να βλάψει τον ‘πολιτισμένο’ κόσμο (δηλαδή τη Μεγάλη Βρετανία και το Νέο Κόσμο). Αλλά από την άλλη μια ζωή έτσι ήταν ο James Bond (πότε με ψυχροπολεμικές, πότε με ξενοφοβικές κορόνες) και πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι κάτι που δε θα περιληφθεί ποτέ σε καμία μελλοντική ‘ανανέωση’ του μύθου…

Βαθμολογία: (7/10)

Γιάννης Βασιλείου

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.