---

Hairspray (2007) - Γνωστό και ως: Hairspray (2007)
Μιούζικαλ | 117' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 11 Οκτ 2007 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 08/02/2008 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 24/6/2008 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.08/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Δεν μπορείς να σταματήσεις τον ρυθμό. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Η Τρέισι είναι ένα παχουλό έφηβο κορίτσι με φουσκωτά μαλλιά που έχει μεγάλο πάθος για το χορό. Το όνειρό της είναι να πάρει μέρος στο τηλεοπτικό χορευτικό σόου του Κόρνι Κόλινς σε τοπικό κανάλι της Βαλτιμόρης. Η κίνησή της είναι άψογη, υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα που την σταματάει… το μέγεθός της.

Αυτό το απλό θέμα της προσπάθειας της Τρέισι να «χωρέσει» στο αγαπημένο της σόου, διανθισμένο με ολίγη από αντιρατσιστικά μηνύματα (ταυτόχρονα με την παχουλή Τρέισι, τον τηλεοπτικό χρόνο που της αναλογεί διεκδικεί και η μαύρη κοινότητα της Βαλτιμόρης) αποτελεί το σκηνικό πάνω στο οποίο στήνεται το κεφάτο (μέχρις εσχάτων…) μιούζικαλ που αποτελεί remake της ταινίας του 1988 του John Waters και του αντίστοιχου Μπροντουγουεϊκού θεάματος του 2002.

Η μεγάλη επιτυχία του (αμφιλεγόμενου κατά τα άλλα) σκηνοθέτη Adam Shankman είναι το καστ: Η πρωτοεμφανιζόμενη Nikki Blonsky στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι ασυγκράτητη, χορεύει και παίζει με την καρδιά της μεταδίδοντας το πάθος του χαρακτήρα της στο θεατή. Ο John Travolta στο ρόλο της υπέρβαρης Έντνα, της μητέρας της Τρέισι που αναλαμβάνει το ρόλο της προσγείωσης της κόρης της στην πραγματικότητα (μέχρι που τελικά απογειώνεται κι η ίδια στο όνειρο), δείχνει να χαίρεται το νέο του… σώμα και την εν γένει συμμετοχή του στην ταινία, δίνοντας στην Έντνα το σκέρτσο και το μπρίο που οφείλει να έχει. Η Michelle Pfeiffer ως Βέλμα (η μητέρα της… Μπάρμπι και επί σειρά ετών νικήτριας του διαγωνισμού για το καλύτερο χτένισμα του σόου) είναι όσο… σκύλα επιβάλλει ο ρόλος της, ενώ και οι υπόλοιποι ηθοποιοί (με πρώτο και καλύτερο τον Christopher Walken στο ρόλο του ρομαντικού και παιχνιδιάρη συζύγου της Έντνα αλλά και την Queen Latifah που μοιάζει να αναγεννάται στα μιούζικαλ) δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και μοιάζουν με μια μεγάλη χαρούμενη παρέα που διασκέδαζε πολύ στα γυρίσματα.

Συνολικά το Hairspray απ’ όπου κι αν το πιάσεις μυρίζει αμερικάνικα 60’s. Από τα σκηνικά, τα φορέματα και τα χτενίσματα, μέχρι τη μουσική και τις χορογραφίες, τίποτα δεν ξεφεύγει απ’ το κλίμα της (κάπως χαζοχαρούμενης αν και μεγάλων κατά τα άλλα αλλαγών) εποχής. Ο Shankman έχει δείξει τεράστια προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια ώστε το αποτέλεσμα να δείχνει αυθεντικό, αν και στο εύθυμο γενικά κλίμα φαντάζουν κάπως παράταιρες οι σκηνές κατά τις οποίες φανερώνεται ο ρατσισμός και οι προσπάθειες της μαύρης κοινότητας της Βαλτιμόρης να κερδίσει ίσα δικαιώματα. Έχοντας στο νου τους αγώνες και τις θυσίες που χρειάστηκαν για την αλλαγή των συνειδήσεων της λευκής Αμερικής, το πολύχρωμο Hairspray μόνο επιφανειακά μπορεί να αγγίξει το τόσο μεγάλο θέμα. Έστω κι έτσι, η ταινία ξεπερνά το σκόπελο της γραφικότητας και διατηρεί τις ισορροπίες.

Το Hairspray είναι μια κεφάτη αν και κάπως κιτς ταινία που μπορεί να κερδίσει μερικές χρυσές σφαίρες ή αγαλματάκια, όχι όμως και αρκετή υστεροφημία, μιας και μπορεί να διασκεδάσει, ενδέχεται όμως και να… λιγώσει το θεατή, ανάλογα με το πόσο πρόθυμος είναι να ανοιχτεί σε μια παλιομοδίτικη, καρναβαλική και ολίγον… ροζ ατμόσφαιρα, χωρίς πολλούς-πολλούς προβληματισμούς και με μια έφηβη «ελεφαντίνα» να κλέβει συνεχώς την παράσταση από τις λαμπερές και καλλίγραμμες συνομήλικές της.

Βαθμολογία: (6/10)

Γιάννης Δηράκης

---

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Aυτό που με χαλάει στο Hairspray είναι η μέχρι ξενερώματος, προώθησή του, οι ατελείωτες συνεντεύξεις του Travolta, η ηχηρή – σχεδόν εκκωφαντική - προσγείωσή του στις ελληνικές αίθουσες… Το Hairspray θα έπρεπε να λειτουργεί ως Inside Joke για όλους εμάς που αφεθήκαμε στην σαγήνη της πρώτης ταινίας και λυτρωθήκαμε από την έμπνευσή του John Waters να απομυθοποιήσει τα πάντα και να υμνήσει το κιτς. Σε γενικές γραμμές όμως, είναι το μόνο που με χαλάει. Το σύγχρονο Hairspray είναι μία άρτια – ίσως λίγο άψυχη - παραγωγή, ένα διασκεδαστικό, πολύχρωμο αλλά ταυτόχρονα μελετημένο φιλμ που εξάρει τις αρετές των μιούζικαλ του Broadway καθώς σε αυτές κυρίως βασίζεται. Οδηγός της ταινίας παραμένει η θεατρική διασκευή αν και σε αρκετά σημεία η ταινία μοιάζει να στρέφεται προς την προκάτοχό της αναζητώντας στοιχεία σαρκασμού. Δεν θα προσπαθήσω να ισχυριστώ ότι ο Travolta στον ρόλο που πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια έφερε σε πέρας η θρυλική Divine, δεν είναι κυρίαρχος λόγος για να δει κανείς την ταινία. Είναι. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο τρις ή και τετράκις αναγεννημένος από τις στάχτες του ηθοποιός έχει δώσει και πιο ολοκληρωμένα δείγματα του άνισου ταλέντου του. Τι είναι το Hairspray; Κράμα της σοφιστικέ προσέγγισης του Broadway, της εξ ορισμού προβοκατόρικης διάθεσης του Waters να εκθέσει συγκεκριμένες εμμονές της αμερικανικής κοινωνίας φιλτράροντάς τις μέσα από το κιτς και από τα μαλλιά λάχανο, αλλά και της ανάγκης του Hollywood να εκμεταλλευτεί όσο περισσότερο μπορεί το αναζωογονημένο - αν και με ημερομηνία λήξης κατά την άποψή μου - ενδιαφέρον των θεατών για τα μιούζικαλ, mainstream (Chicago, Dreamgirls) ή όχι (Moulin Rouge, Producers, Hairspray)… Και έπεται συνέχεια (Mama mia)…

Βαθμολογία: (6,5/10)

Άλκηστις Χαρσούλη

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.