---

Μόλις Χώρισα (2008) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Just Broke Up
Κομεντί | 95' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 14 Φεβ 2008 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 1/7/2008 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ελληνικά - Ισπανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.71/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Μία ταινία πάνω στις νευρώσεις των ερωτευμένων και στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά που γεννά η ερωτική απόρριψη και η ψυχολογία του οσονούπω single μπορεί να αποδώσει ή ένα καταθλιπτικό δράμα ή μία ξεκαρδιστική κωμωδία. Εν προκειμένω βρισκόμαστε κάπου εκεί κοντά στο ξεκαρδιστική κωμωδία. Αξιοπρεπής στο σύνολό της, η ταινία επιβιώνει καθώς επιλέγει να διακωμωδήσει καταστάσεις που όλοι ζήσαμε και να τις επαναφέρει στην μνήμη μας με τρόπο σουρεαλιστικό . Κάποτε λοιπόν, όλοι χωρίσαμε. Και φρικάραμε. Ε και; Ο συνδυασμός γέλιου, απενοχοποίησης και συμφιλίωσης με την ξεφτίλα που μας επιφυλάσσει ο έρωτας κάθε φορά, θα κάνει τον θεατή να μην προσέξει ατέλειες, υπερβολές αλλά και κάποιες αφελείς στιγμές του πρωταγωνιστικού καστ που αποτελείται επί το πλείστον από νέους και φερέλπιδες ηθοποιούς. Η κ. Ζέτα Μακρυπούλια που προσπαθεί να χτίσει μία καριέρα κομεντιέν και ορθώς, είναι αρκετά καλή. Πολύ νωρίς απομυθοποίησε την εικόνα της και αποφάσισε να τσαλακώνεται και αυτό την κρατά σε απόσταση από την αγαπημένη συνήθεια των περισσοτέρων ελληνίδων ενζενύ που είναι να ποζάρουν και να νομίζουν ότι αυτό είναι αρκετό. Από την άλλη η παρουσία του Γιάννη Τσιμιτσέλη στην μεγάλη οθόνη συγκαταλέγεται στα θετικά της ταινίας. Δεν είναι ότι η ερμηνεία του είναι εξαιρετική ή ότι ο ρόλος του είναι ανεπανάληπτος. Είναι που τον θέλει η μεγάλη οθόνη. Εν κατακλείδι, το κείμενο είναι συμπαθές και δοκιμασμένο με επιτυχία στο σανίδι, η παραγωγή δεν είναι καθόλου πρόχειρη και ο αφηγηματικός ρυθμός της ταινίας είναι ικανοποιητικός - αν και παρουσιάζει κοιλιές καθώς σ’ αυτές τις εξαντλητικές κωμωδίες που ο ρυθμός απαιτείται γρήγορος από την πρώτη ατάκα, δύσκολα αυτός μπορεί να διατηρηθεί σταθερός και καθ’ όλη την διάρκεια-.


Δεν βαριέστε… Και μόνο που σας κλείνει το μάτι κάνοντας έξοδο στις αίθουσες στις 14 Φεβρουαρίου, να πάτε να τη δείτε….

Βαθμολογία: (6/10)

Άλκηστις Χαρσούλη

---

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Το Μόλις Χώρισα, είναι μια κωμωδία που βγάζει γέλιο, φιλοδοξεί να σε κάνει να περάσεις καλά και εν πολλοίς το πετυχαίνει, έχει αρχή μέση και τέλος, είναι καλογυρισμένη, έχει καλές ερμηνείες αλλά... Αυτό το μεγάλο ΑΛΛΑ που κατατρέχει ένα σωρό φιλόδοξες και φιλότιμες ημεδαπές κινηματογραφικές προσπάθειες και μας έχει δώσει τόσες και τόσες άνισες ταινίες-χαμένες ευκαιρίες!

Πιο συγκεκριμένα, η ταινία αρχίζει πραγματικά εντυπωσιακά: Συστήνει τους ήρωες της με ένα αρκετά όμορφο κινηματογραφικά τρόπο, παρουσιάζει το θέμα της με επίσης έξυπνο τρόπο και μόλις φτάνει η στιγμή που μπαίνει στο κυρίως θέμα, ήτοι την αντιμετώπιση ενός χωρισμού με τρόπο τέτοιο που να βγάζει γέλιο, όπως κάθε κωμωδία οφείλει να κάνει, η ταινία εξαντλείται ταχύτατα, μοιάζει να μην έχει να πει τίποτα παραπάνω και καταλήγει σε κάποια αμήχανα και βασικά άνοστα τηλεοπτικά αστειάκια! Ταυτόχρονα, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ο Βασίλης Μυριανθόπουλος, στη μέση του δρόμου βάζει νέους ήρωες στο παιχνίδι με τρόπο μη κινηματογραφικά δικαιολογημένο που μοιάζουν να έχουν μπει για να τραβήξουν σε διάρκεια την ταινία.

Αν και επιμέρους στοιχεία της ταινίας είναι πολύ καλά, όπως η σκηνοθεσία, κάποιες στιγμές σουρεαλιστικού χιούμορ και φυσικά οι εμπνευσμένες διασκευές παλιών ελληνικών τραγουδιών από τους Μίκρο, το Μόλις Χώρισα δεν περπατά" στον κινηματογράφο τόσο όσο στο θέατρο ή ενδεχομένως στην τηλεόραση! Παρά ταύτα συστήνω την ταινία σε όσους απλά θέλουν να περάσουν ένα ευχάριστο βράδυ και αντί του καναπέ τους μπροστά στην τηλεόραση να προτιμήσουν τα φρέσκα ποπ-κορν του Οντεόν!"

Πάνος Σταμούλης

---

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Η ιστορία: Ο Πέτρος ανακοινώνει στην Ηλέκτρα (μέσω τηλεφώνου) ότι θέλει να χωρίσουν. Αντί της Ηλέκτρας όμως, το μήνυμα λαμβάνουν οι φίλοι της που βρίσκονται στο σπίτι και της ετοιμάζουν έκπληξη γενεθλίων. Εκεί αρχίζει μια σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων, προκειμένου να μη μάθει επ’ ουδενί η Ηλέκτρα για το χωρισμό της μέσω του τηλεφωνητή της……

Σχόλιο: Με εμφανέστατο το σουρεαλιστικό στοιχείο καθώς και αυτό της υπερβολής στους χαρακτήρες, η ταινία κριτικάρει τη γενιά του σήμερα μέσα από τα πρόσωπα των ηρώων της. Καθένας από αυτούς δίνει διαφορετική έννοια στη λέξη ευτυχία και προσπαθεί να τη βιώσει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Το σενάριο λοιπόν έχει εξαρχής κάποιο συναισθηματικό υπόβαθρο. Παρ’ όλα αυτά ο Μυριανθόπουλος επηρεασμένος από την απρόσμενη εμπορική επιτυχία των ελληνικών ταινιών την τελευταία διετία, ήτοι Λούφα και Παραλλαγή : Σειρήνες στο Αιγαίο, Straight Story, Πρώτη φορά Νονός, κ.λ.π βάζει στην άκρη τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και προσπαθεί να αποδώσει μια άρτια (ή τουλάχιστον αξιοπρεπή) κινηματογραφική ταινία που σέβεται πρώτα τον εαυτό της και μετά το θεατή, να βγάλει γέλιο και ταυτόχρονα να πετύχει εισπρακτικά. Και ως επί των πλείστων τα καταφέρνει θυσιάζοντας βέβαια την ουσία του δικού του σεναρίου. Άλλωστε ο σκοπός ποιός είναι; Να γελάσει το χειλάκι του θεατή. Μη ψάχνετε λοιπόν κινηματογραφικές ατέλειες (θα βρείτε αρκετές), βαθύτερα νοήματα και λύσεις σε υπαρξιακά προβλήματα, μη προσπαθήσετε να ταυτιστείτε με τους χαρακτήρες, να βρείτε κομμάτι του εαυτού σας σε αυτούς, μη τους κρίνετε και μη τους μισήσετε. Αν θέλετε να γελάσετε με μια ταινία που σας σέβεται και δε σας κοροϊδεύει, δείτε αυτή…και ευχαριστηθείτε την με την ψυχή σας, ανεξάρτητα αν την επομένη θα θυμάστε μόνο μια-δυο σκηνές με ισάριθμες ατάκες και τίποτα παραπάνω.

Βαθμολογία: (5.5/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

---

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Η Μακρυπούλια μόλις χώρισε, η Πετρούλα μόλις τελείωσε κι εγώ μόλις αυτοκτόνησα. Αν αυτό ήθελε να επιτύχει μέσω της συγκεκριμένης ταινίας ο Βασίλης Μυριανθόπουλος, τότε οφείλω να του δώσω συγχαρητήρια. Πέτυχε τον στόχο του στο έπακρο. Προς τι όλο αυτό το ντελίριο; Είναι ο πιο ψύχραιμος τρόπος που μπορώ να αντιμετωπίσω μια, ο θεός να την κάνει, ταινία σαν κι αυτή. Μετά από αυτή την εμπειρία, μπορεί κανείς με περισσή ευκολία να εκτιμήσει κάθε γλυκανάλατη χαζοκωμωδία του Hollywood.

Η ταινία θυμίζει τεράστιο επεισόδιο, κακόγουστης τηλεοπτικής κωμικής σαπουνόπερας συμπεριλαμβανομένων των ενδιάμεσως διαφημιστικών σποτ. Πολλοί και γνωστοί τηλεοπτικοί αστέρες, ηθοποιοί και μη, περνάνε από την οθόνη μας λαμβάνοντας μέρος σε μια σειρά εκνευριστικών γεγονότων προκειμένου να κρύψουν από την Ηλέκτρα ότι ο άντρας της ζωής της την χώρισε ανήμερα των γεννεθλίων της. Η καλή μας διάθεση διατηρείται μέχρι που η Ηλέκτρα εμφανίζεται στο πλάνο και όλο το σκυλολόι, προσπαθεί με απεγνωσμένες γελοιότητες να την προστατέψει από μια έκρηξη που θα την οδηγήσει στη μέση της Ιπποκράτους.

Κάθε σωστή ταινία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Τι συμβαίνει σε αυτήν εδώ; Ναι, υπάρχει αρχή και τέλος. Λειτουργούν όμως σε τόσο ξέφρενους ρυθμούς που σχεδόν δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις την παρουσία και τον σκοπό τους. Ναι, υπάρχει μέση. Κάνει όμως τόσο μεγάλη κοιλιά, αναλώνεται σε βαρετά κλισέ και ηλίθιες γελοιότητες τόσο ώστε, κάθε φιλοδοξία που μπορεί να υπήρχε για την δημιουργία μιας ιδιότυπης κομεντί, να χάνεται στα βάθη του μυαλού, τόσο των συντελεστών, όσο και των δικών μας που νιώθουμε να παίρνει περίεργες στροφές κατά την παρακολούθηση.

Το βασικό θέμα της ταινίας είναι ο χωρισμός και πως αυτός αντιμετωπίζεται από τους νέους ανθρώπους, τόσο αν ανήκουν στο ένα μέτωπο, όσο κι αν ανήκουν στο άλλο. Θέλοντας λοιπόν να ξεδιπλώσει και να αναπτύξει την ψυχολογία του άντρα και της γυναίκας, αλλά και του οικογενειακού και φιλικού κύκλου που περιβάλλει την κάθε σχέση, ξεκινάει ένα χαριτωμένο πανηγυράκι. Και δεν λέω, μπορεί να υπάρξουν οι στιγμές εκείνες που το χειλάκι σου θα σπάσει όμως, το παραμικρό μίασμα θα σβήσει τόσο σύντομα που θα ξεχάσεις και τι ήταν αυτό που στο προκάλεσε.

Η ουσία χάνεται σύντομα. Τόσο, όσο και το ενδιαφέρον μας για την πορεία και την εξέλιξη της ιστορίας. Τόσο η υπόθεση όσο και η ποιότητα των διαφόρων αστείων, παίρνουν σύντομα μια καθαρά τηλεοπτική διάσταση και μάλιστα, της χείριστης ποιότητας ενώ, οι δήθεν χιουμοριστές αναφορές σε γνωστά προϊόντα, που στην πραγματικότητα λόγω του ότι ήταν σπόνσορες κι έπρεπε να διαφημιστούν, είναι κακής ποιότητας και το χειρότερο όλων, αντί να μας κάνουν να τα εκτιμήσουμε, μας απωθούν περισσότερο από αυτά.

Έχω συμβιβαστεί με τις κακές ερμηνείες στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, ή έστω με τις μέτριες. Η Μακρυπούλια προσπαθεί να χτίσει μια καριέρα ως κομεντιέν, όμως, μέχρι στιγμής πέραν από την όμορφη παρουσία της, δεν έχει να δείξει κάτι άλλο. Ο Τσιμιτσέλης μπορεί να ραγίζει γυναικείες καρδιές όμως για μένα, κινηματογραφικά όσο και τηλεοπτικά είναι μάλλον αδιάφορος. Από τους υπόλοιπους, αν κάποιος μπορεί να διασωθεί ως έναν βαθμό είναι η Μονογιού, κυρίως λόγω των μεταμφιέσεών της και η αγαπημένη Κωνσταντινίδου που δεν μου πάει καρδιά να την κακοχαρακτηρίσω. Εκνευριστικές δε είναι οι παρουσίες των Χρηστίδου, Μπακοδήμου καθώς, τα ζαρζαβατικά στον μανάβη της κουζίνας μου, θα μπορούσαν να σταθούν καλύτερα μπροστά στον φακό.

Προσπαθώντας να παραστίσει την πρωτότυπη σουρεαλιστική ταινία νέας γεννιάς, το “Μόλις Χώρισα” καταντάει βαρετό, γελοίο και πληκτικό, με αυτούς τους χαρακτηρισμούς όλο και να αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς η υπόθεση προχωράει. Ή μάλλον, όσο η υπόθεση δεν προχωράει αφού, μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν ρόλους κυκλοφορούν σαν τις σφήκες γύρω από το πρόβλημα χωρίς καν να προσπαθούν να το προσεγγίσουν κατ`ουσίαν. Έχετε να κάνετε κάτι καλύτερο; Μην πείτε όχι, σίγουρα έχετε. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται περίτρανα πως το πέρασμα μιας μεγάλης θεατρικής επιτυχίας στο κινηματογραφικό πανί, είναι μάταιο και άδοξο.

Βαθμολογία: (3/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.