---

Horton Hears a Who! (2008) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Χόρτον - Γνωστό και ως: Dr. Seuss` Horton Hears a Who!
Κινούμενα Σχέδια | 86' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 10 Απρ 2008 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 24/06/2008 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 2/12/2008 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.47/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ένας ελέφαντας. Ένας κόσμος. Μια ιστορία.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Ο Theodor Seuss Geisel ή περισσότερο γνωστός ως Dr. Seuss (προφέρεται κάπως σαν “σούς”) είναι ένας αρκετά γνωστός Αμερικανός συγγραφέας και καρτουνίστας κυρίως παιδικών βιβλίων. Το Horton Hears a Who! είναι η τρίτη του ιστορία που μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη (αν δεν ξεχνάω κάποια), μετά από το “ How The Grinch Stole Christmas” με τον Jim Carrey και το “ The Cat in the Hat” με τον Will Ferrell. Μετά από τις 2 αυτές, κάπως αμφιλεγόμενες, μεταφορές των έργων του Dr. Seuss, έρχεται η σειρά του “ Horton Hears A Who!” με τη διαφορά εδώ να είναι ότι η ταινία είναι 3–D animation και όχι κλασσική ταινία. Την αποστολή ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο Jimmy Hayward, πρώην animater της Pixar, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα.

Ο Horton (φωνή από Jim Carrey, ο οποίος ξανασυμμετέχει σε ταινία βασισμένη σε ιστορία του Dr. Seuss) είναι ένας καλοκάγαθος και παιχνιδιάρης ελέφαντας, ο οποίος περνάει ανέμελα τον καιρό του στη ζούγκλα του Νουλ, μέχρι ως ότου ανακαλύπτει ότι μέσα σε ένα κόκκο σκόνης που βρίσκεται σε ένα λουλούδι, υπάρχει ένας ολόκληρος μικρόκοσμος, στον οποίο κατοικούν οι Whoos στην πόλη Whoville. Ο Horton καταφέρνει να επικοινωνήσει με τον δήμαρχο της Whoville (Steve Carell) και αναλαμβάνει να μεταφέρει τον κόκκο σε ένα ασφαλή μέρος έτσι ώστε να σώσει τον κόσμο αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι τα υπόλοιπα ζώα της ζούγκλας με προεξάρχον το καγκουρό (Carol Burnett) δεν βλέπουν με καλό μάτι το ότι ο Horton φαίνεται να “μιλάει” με τον κόκκο σκόνης, οπότε αποφασίζουν να καταστρέψουν τον κόκκο και κατά προέκταση την Whoville.

To “ Horton Hears A Who!” είναι μια κατά βάση, καθαρά παιδική ταινία. Χαριτωμένοι χαρακτήρες και καταστάσεις, μηνύματα υπέρ της οικογένειας και της φιλίας, περιβαλλοντολογικές ανησυχίες, “κακοί” που δεν είναι πραγματικά κακοί, αλλά απλά παρεξηγημένοι (κλασσικό χαρακτηριστικό των ιστοριών του Dr. Seuss αυτό) και αυστηρά παιδικό χιούμορ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έτσι για να πιάσουμε και λίγο το ενήλικο κοινό (π.χ. μια από τις κόρες του Δημάρχου θέλει ένα “whoPhone” ή η βοηθός του η οποία ασχολείται με το facebook). Το αποτέλεσμα είναι ένα άκρως συμπαθητικό φιλμ πιστό στο πνεύμα των ιστοριών του Dr. Seuss (εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες ταινίες που έχουν βασιστεί σε αυτές), το οποίο σε συνδυασμό με τα όμορφα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν και τα ευρηματικά σχέδια τόσο των τοπίων (ειδικά της Whoville) όσο και των χαρακτήρων, κάνει τη θέαση του αρκετά ευχάριστη για το κοινό όλων των ηλικιών. Από τεχνικής απόψεως αυτό που ξεχωρίζει είναι η χρωματική παλέτα κυρίως, η εμπειρία του Hayward φαίνεται, καθότι χειρίζεται πολύ άνετα το υλικό του, αλλά δεν έχει καμιά τρομακτική τεχνική καινοτομία σε θέματα κίνησης, σκιών ή βάθος τοπίου. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια με τον κατακλυσμό από animated films είναι αρκετά δυσδιάκριτο να εντοπίζουμε πλέον ευκρινείς διαφορές από ταινία σε ταινία, όπως παλαιότερα όπου κάτι Toy Story, Shrek και Finding Nemo μας φαινόντουσαν ψιλο-εξωγήινα.

Στον τομέα των “ερμηνειών” αναμφισβήτητα ο Jim Carrey είναι που ξεχωρίζει, χρωματίζοντας με τη φωνή του τον Horton, αποφεύγοντας ως επί το πλείστον τις γνωστές του υπερβολές, χωρίς πάντως να εντυπωσιάζει ούτε αυτός ούτε και κανένας άλλος του cast.

To “ Horton Hears A Who!” είναι μια ιστορία για την ευθύνη του μεγάλου απέναντι στον μικρό, και την ευθύνη του μικρού να υψώσει τη φωνή και το ανάστημά του. Αλλά αντηχεί στα παιδιά λόγω των πιο περίπλοκων ιδεών κλίμακας και προοπτικής που έχει. Ζητάει από τα παιδιά να σκεφτούν και να θεωρήσουν κόσμους μικρότερους και μεγαλύτερους από αυτόν τον οποίο βλέπουν κάθε μέρα μπροστά τους. Τα παιδιά μάλλον θα το λατρέψουν, οι μεγάλοι μάλλον όχι. Υπάρχουν πάντως κάποιες στιγμές έμπνευσης εδώ, ενώ και η μικρή του διάρκεια βοηθάει στο να μην βαρεθεί κάποιος εύκολα. Σε γενικές γραμμές βλέπεται, αλλά δεν θα χάσει και τίποτα κανείς αν δεν το δει. Θα το χαρακτήριζα μέτριο. Σαν αυτό το κείμενο δηλαδή…

Βαθμολογία: (6/10)

Νάσος Αρίμης

---

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Dr. Seuss. Ένα όνομα που μάλλον είναι πολύ γνωστό στο παιδικό βιβλίο, τουλάχιστον στο εξωτερικό. Προσωπικά τον έμαθα τα τελευταία χρόνια από τις αποτυχημένες live-action ταινίες που ήταν βασισμένες στα βιβλία του, How the Grinch stole Christmas και The Cat in the Hat. Το πρώτο προσπάθησα να το δω αλλά...πόνεσαν τα μάτια μου και δεν άντεξα να την ολοκληρώσω. Την δεύτερη δεν τόλμησαν να την δω καν έχοντας διαβάσει και τις κριτικές. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα φαίνεται να τα αλλάζουν. Προφανώς η φαντασία του ανθρώπου κάλπαζε απερίγραπτα και ήταν ιδιαιτέρως δύσκολο να αποτυπωθούν οι κόσμοι του σε live-action ταινία αλλά κανείς δεν είχε σκεφτεί το animation? Επιτέλους το θυμήθηκαν.

Έτσι η τελευταία του ταινία λέγεται Horton Hears a Who!. Σκηνοθετημένη από τους Jimmy Hayward και Steve Martino, πρωτάρηδες στο ρόλο του πρώτου σκηνοθέτη αλλά μέχρι τώρα είχαν συμμετοχή στο καλλιτεχνικό τμημα των Robots, Toy Story και άλλων. Δημιουργός εταιρία η Blue Sky Studios, που μας έχει δώσει τα Ice Age, Robots και περιμένουμε και το The Fantastic Mr. Fox. Το σενάριο έχει διασκευάσει το δίδυμο Ken Daurio - Cinco Paul που μας έχουν δώσει τα Bubble Boy και The Santa Clause 2. Τις φωνές στους δύο κεντικούς χαρακτήρες της ταινίας χαρίζουν ένα δίδυμο που σίγουρα αυτή τη στιγμή είναι οι #1 κωμικοί αλλά έχουν δείξει ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε κάθε είδος. Φυσικά αναφέρομαι στους Jim Carrey και Steve Carell. Μαζί τους ακούμε πολλούς, πάρα πολλούς ηθοποιούς και μεταξύ των οποίων τους Carol Burnett, Will Arnett, Seth Rogen, Dan Fogler, Isla Fisher, Jonah Hill, Amy Poehler και η Jaime Pressly. Από τις 3ες φωνές ξεχωρίζει η μικρή Joey King στο ρόλο ενός μικρόύ κίτρινού θεότρελου ζωακίου που κλέβει την παράσταση.

Η ιστορία ξεκινάει με τον Horton (Carrey), έναν καλοκάγαθο ελέφαντα που ζει στη ζούγκλα του Νουλ. Ο Χόρτον είναι κάτι σαν τον πλακατζή της ζούγκλας διασκεδάζοντας τα παιδιά με παραμύθια. Αυτό όμως δεν πολυαρέσει στην "αρχηγό" της ζούγκλας, το καγκουρό (Burnett) γιατί ξεμυαλίζει τα παιδιά τους. Μια μέρα έναν κόκος γύρης, που έφυγε από ένα λουλούδι και ταξίδεψε με τον αέρα μέχρι τη ζούγκλα, πέρασε δίπλα από το αυτί του Χόρτον και αυτός άκουσε κάτι. Κάτι σαν ψίθυρο. Πίστεψε ότι κάποιο μικροσκοπικό πλάσμα ζει μέσα στον κόκο. Φυσικά η καγκουρό δεν το πίστεψε και εξαγριώθηκε με τα ατέλειωτα παραμύθια του. Τελικά ο Χόρτον, ανακαλύπτει ότι μέσα στην γύρη υπάρχει μια ολόκληρη πόλη, το Who-ville με δήμαρχο τον Ned (Carell) η οποία κινδυνεύει άμεσα από την κίνησή του κόκου με τον άνεμο και έτσι ο Horton αποφασίζει να τους σώσει μεταφεροντας τον κόκο κάπου ασφαλή. Ταυτόχρονα η Καγκουρό, έχει βαλθεί να σώσει τα παιδιά της ζούγκλας από τον φαντασιόπληκτο Horton και κάνει τα πάντα για να τον πείσει ότι δεν υπάρχει τίποτα στον κόκο. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα για παιδική ταινία και με ιδιαίτερη φαντασία.

Όπως είπα και πρν δεν είχα ούτε ακουστά τον Dr. Seuss και φυσικά δεν έχω διαβάσει και το βιβλίο για να ξέρω πόσο πιστή είναι η μεταφορά αλλά πραγματικά η φαντασία και η πρωτοτυπία ξαφνιάζουν. Οι αξιολάτρευτοι χαρακτήρες, βασικοί και δεύτεροι, οι ατάκες που θα καταφέρουν να σας κάνουν όχι απλά να χαμογελάσετε αλλά να γελάσετε, οι αναμενόμενες politically correct απόψεις και το feel-good for kids φινάλε. Οι φωνές είναι επιλεγμένες προσεκτικά αν και κάποιες από αυτές δεν είναι αναγνωρίσιμες μιας και αλλάζουν την φωνή τους τελείως. Αλήθεια, αν κάποιος πρέπει να αλλάξει την χροιά της φωνής του, γιατί να πάρεις αυτόν και όχι κάποιον που έχει την χροιά που ζητάς? Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Isla Fisher που κάνει μια περίεργη, μάλλον γεροντοκόρη, γιατρό με πολύ βραχνή φωνή. Τέσπα. Η χρωματική παλέτα εντυπωσιάζει με την ποικιλία της χωρίς να γίνεται κιτς ούτε κουραστικό στο μάτι.

Το μόνο πραγματικό μειονέκτημά της είναι η υπερβολική παιδικότητά της. Το κοινό στο οποίο απευθήνεται έχει μονοψήφια ηλικία. Η κατάσταση σώζεται με το καλογραμένο σενάριο και τις ατάκες αλλά αυτή η απέραντη καλοσύνη είναι...κάπως. Φυσικά πρόκειται για 100% παιδικό βιβλίο, ούτε καν εφηβικό και έτσι δε μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό. Για να πω την αλήθεια, δεν το περίμενα τόσο καλό και θα ξεστομίσω την, ιεροσυλία για κάποιους, να πω, ότι ήταν πιο διασκεδαστικό από προηγούμενες προσπάθειες της Pixar που θεοποιήθηκαν όπως το Finding Nemo και The Incredibles (αλλά όχι και απ`το Ratatouille).

Βαθμολογία: (6.5/10)

Ιδιαίτερη μνεία στο μικρό κίτρινο ζωάκι που κλέβει την παράσταση με τις απίστευτες ατάκες που σε κάνουν να κυλιέσαι. Αν είχε προωθηθεί καλύτερα θα μπορούσε να γίνει ο νέος Scrat.

Αλέξανδρος Κυριαζής

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.