---

The Oxford Murders (2008) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Ακολουθία Φόνων στην Οξφόρδη
Μυστηρίου | 104' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 31/03/2009 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.10/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Τι είναι το τέλειο έγκλημα;

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Συνδυάζοντας με δεξιοτεχνία στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και ταινίας μυστηρίου, ο Alex De la Iglesia καταφέρνει να πλάσει ένα οπτικό «σύγγραμμα», παρόμοιο με τις ιστορίες μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι, το οποίο παρά το «ιδιαίτερο» βάρος του διαλογικού τμήματός του, είναι ευανάγνωστο, απολαυστικό και όπως ένα καλογραμμένο κείμενο έχει την ικανότητα να απορροφά τον θεατή - αναγνώστη και να του προκαλεί επιθυμία για τη συνέχεια της ιστορίας.

Στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ένας τελειόφοιτος ( Elijah Wood) κάνει τα πάντα για να συναντήσει το ίνδαλμά του, τον καθηγητή Arthur Seldom (John Hurt). Κατά την παρουσία όμως του πρώτου στη περιοχή, συντελείται μια σειρά φόνων στους οποίους εμπλέκονται ως θύτες ή θύματα, πρόσωπα του περιβάλλοντος των ανωτέρω. Τότε, καθηγητής και μαθητής ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να σταματήσουν τις δολοφονίες (οι οποίες συνδέονται με μαθηματικά σύμβολα) και να αποκαλύψουν τον χαρισματικό απ’ ότι φαίνεται δολοφόνο, θέτοντας εαυτόν σε ένα βίαιο ψυχολογικό παιχνίδι από το οποίο νικητής θα προκύψει όχι ο εξυπνότερος αλλά ο ικανότερος να διαχειριστεί την ήδη πολύπλοκη κατάσταση.

Τίποτα στη φύση δεν είναι τυχαίο. Η θεωρία του χάους βρίσκει απόλυτη εφαρμογή. Όπως όταν μια πεταλούδα με το κούνημα των φτερών της προκαλεί τυφώνα στην άλλη άκρη του πλανήτη έτσι και η ανθρώπινη οντότητα μπορεί να προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση, μια σειρά από πράξεις που η μία επέρχεται συνεπεία της προηγούμενης. Το ερώτημα που γεννάται όμως, είναι αν ο άνθρωπος έχει αναπτύξει τους μηχανισμούς πρόβλεψης, ελέγχου και καταστολής αυτών των πράξεων. Ο καθηγητής Arthur Seldom ξόδεψε χρόνια για να στηρίξει τις θεωρίες που ανέπτυξε. Ο φοιτητής Martin του παρουσίασε τον αντίλογο. Ο πρώτος θα τα αμφισβητήσει, όχι από ικανότητα και πείρα, αλλά στηριζόμενος στην θεωρία της απόδειξης. Ακόμα και αν κάτι στη φύση δεν μπορεί να συμβεί ή έχεις έστω και την παραμικρή υποψία ότι είναι αδύνατον να υπάρξει, αν καταφέρεις εντούτοις να το αποδείξεις τότε δεν θα αμφισβητηθείς.

Συνοψίζοντας ο Alex De la Iglesia θα αποδείξει ότι οι θεωρίες μένουν μόνο θεωρίες, η τύχη είναι ένας αστάθμιστος παράγοντας που πρέπει να λαμβάνουμε πάντα υπόψη και ότι το πιο λογικό ή απλοϊκό που υπάρχει στη φύση το προσπερνάμε, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στα πολυπλοκότερα τα οποία πολλές φορές στερούνται παντελώς αξίας. Αν τα παραπάνω σας φαίνονται κάπως βαριά, κινέζικα και σας ξενίζουν, τότε θα σας ανταμείψει η λύση του μυστηρίου και η άψογη σκηνοθεσία η οποία βασίζεται στα πλεονεκτηματ των εξωτερικών τοπίων και χάριν της οποίας αναδεικνύονται όλα τα ομιχλώδη τοπία και υγρά σοκάκια της Βρετανικής γης. Όμως ο σκηνοθέτης κάνει ένα λάθος που θα μπορούσε σίγουρα να αποφευχθεί. Υπερφορτώνει την ταινία του με σύμβολα, θεωρίες, αναλύσεις και μαθηματικά που πολλές φορές περνάνε απαρατήρητα, τα ανάγει σε αστήρικτες αμπελοφιλοσοφίες και καταφέρνει να βαρύνει την ιστορία του, κάνοντας την να χάσει την ορμή που φάνηκε να έχει στην έναρξη. Εκείνο που επιπλέον ξενίζει είναι η επιλογή του Elijah Wood στο ρόλο του φοιτητή, ο οποίος αδυνατεί να υποστηρίξει το ρόλο του, παρά την ώθηση του σεναρίου και την άψογη ανάλυση των χαρακτήρων, μοιάζοντας πολύ μικρός για να αναλάβει το καθήκον μιας ερμηνευτικής σύγκρουσης με τον συμπρωταγωνιστή του John Hurt, ο οποίος παρουσιάζεται σαν ερμηνευτικός οδοστρωτήρας.

Βαθμολογία: (4.5/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.