---

U2 3D (2007)
Ντοκιμαντέρ | 85' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 20 Μαρ 2008 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: (Dolby) Stereo Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.50/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Άπλωσε τα χέρια και πιάστε τους…

Αγαπητοί φίλοι των U2, ακόμα εδώ είστε; Αφήστε την ανάγνωση μιας κριτικής που δεν θα προσφέρει απολύτως τίποτα στο πάθος σας για το ιρλανδικό συγκρότημα και τρέξτε να κλείσετε εισιτήρια. Μπορεί το δημοφιλέστερο κι από τον Θεό (και απ’ τους Beatles;), κατά τον Bono, γκρουπ να έχει κάνει ήδη αρκετές υπερβάσεις, αυτή, όμως, ίσως είναι η ουσιαστικότερη, αφού η εμπειρία του τρισδιάστατου σινεμά σε βάζει στην πρώτη θέση μιας συναυλίας τους, πληρώνοντας μάλιστα περίπου το 1/10 από ότι θα χρειαζόταν για το live.

Για να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή, προσωπικά πιστεύω πως από το Rattle n’Ham οι U2 έχουν μία συνεχή καθοδική πορεία δημιουργικά, κάτι στο οποίο δεν θα επιμείνω, αφού οι μουσικοκριτικοί θα με βγάλουν ψεύτη. Γι’ αυτό θα δω το U2 3D σαν αυτό που αρχικά είναι… μία ταινία. Και πιστέψτε με, θα δυσκολευτώ πολύ! Ο Mark Pellington και η Catherine Owens επιλέγουν, ίσως μαζί με τους Ιρλανδούς, να μην κάνουν ένα ροκιουμένταρι, κάτι πιο ενδοφλέβιο για το τι εστί U2. Η επιταγή του 3D τούς θέλει να επικεντρώνονται εκεί που είναι το θέαμα, δηλαδή στην συναυλία.

Και το U2 3D δεν είναι τίποτα, λοιπόν, παραπάνω από την κινηματογράφηση μιας απλής συναυλίας, που, αν δεν είχαμε την τρισδιάστατη τεχνολογία, θα έβγαινε κατευθείαν σε DVD και ίσως, πάλι, να μην έβγαινε καθόλου. Σαν live δεν παρέχει ιδιαίτερα εφέ, δεν καταφεύγει σε εντυπωσιασμούς ή εξόφθαλμες διασκευές, απλά σε αφήνει αντιμέτωπο με την απλή μουσική φρενίτιδα του γκρουπ. Η επιλογή των τραγουδιών είναι αρκετά καλή, αφού και για εμάς του παλαιότερους υπάρχουν τα Sunday, Bloody Sunday, New Year’s Day, Pride (In the Name of Love) και κάνα δύο από το Joshua Tree (όπως το κλασικό τους κλείσιμο με το With Or Without You). Ο Bono και η παρέα του είναι σε καλά κέφια και κυρίως η ηχητική μπάντα παρέχει υψηλή πιστότητα. Οι σκηνοθέτες χρησιμοποιούν ευέλικτο μοντάζ και η φωτογραφία εξυπηρετεί την εικόνα που θα είχατε αν ήσασταν live.

Από πλευράς τρισδιάστατου δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχουν οι τόσες εκπλήξεις που ίσως θα θέλαμε. Θα σας μείνουν κάποια κοντινά στον Bono και κυρίως η επαφή με το κοινό, που προσφέρει και τον παλμό στην ταινία. Μόνο στο προτελευταίο κομμάτι (The Fly) γίνεται το παραπάνω, αφού θα απολαύσετε τα γράμματα που «αγγίζουν» τα γυαλιά σας και σας θυμίζουν το ότι οι U2 ξέρουν να επεξεργάζονται όμορφα μηνύματα.

Κριτική Σύνοψη

Πώς να κριτικάρεις, αλήθεια, κάτι που αρχικώς δεν είναι απόλυτα κινηματογραφικό; Μάλλον σαν εμπειρία. Οι φανατικοί των U2 θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι από την νέα υπέρβαση των τρομερών Ιρλανδών και ειλικρινά, αν ανήκετε στο κλαμπ, τρέξτε, γιατί και να βγει σε DVD δεν θα έχει καμία αξία. Για τους υπόλοιπους, είναι κάτι το απλά ενδιαφέρον, αφού σαν τρισδιάστατο έχει την όποια αξία του και σαν κινηματογράφηση είναι πιστό στην συναυλιακή ένταση. Τραβήξτε μου, όμως, το αυτί… με το Beowulf 3D πέρασα καλύτερα…

Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.