---

Genova (2008) - Γνωστό και ως: A Summer in Genoa
Δραματική | 94' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 23 Οκτ 2008 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 06/04/2009 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά - Ιταλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (5.40/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Μα που είναι, επιτέλους, το Τζουντ;

Ο Michael Winterbottom είχε βγει στο προσκήνιο με το καταπληκτικό Το Φιλί της Πεταλούδας (1995). Την επόμενη χρονιά έκανε ένα μικρό αριστούργημα, το Τζουντ, και μπήκε στη λίστα με τους πιο ελπιδοφόρους σύγχρονους σκηνοθέτες. Μετά από 12 χρόνια και 13 ταινίες, ο δημιουργός από το Μπλάκμπερν είναι ακόμα στην ίδια λίστα, αλλά πολλές θέσεις παρακάτω…

Το Genova είναι ένα ψυχολογικό δράμα, που επικαλείται την συγκατάβαση του κόσμου, ώστε να έχει την οιαδήποτε ανταπόκριση. Πολύ απλά και ψυχρά, είναι μια ταινία που δεν προσφέρει τίποτα από θεματική ανάπτυξη και σεναριακή εξέλιξη. Κάπου πάει να προκαλέσει μια ένταση και ξανά σε ρίχνει εκεί που ήσουν.

Ένας πατέρας και οι δύο του κόρες, για να ξεπεράσουν το χαμό της μητέρας, μεταναστεύουν, για ένα χρόνο, στη Γένοβα. Όσο κι αν μοιάζει με απλή «υπόθεση», είναι ολόκληρη η ταινία, αφού όλα όσα συμβαίνουν δεν αλλάζουν κανένα στάνταρ, δεν υπάρχει η ψυχολογική πίεση μιας παρόμοιας κατάστασης και σαν καλοί εγγλέζοι παλεύουν με λογική να ξεπεράσουν το κακό που τους βρήκε. Όχι ότι φτάνει στα όρια της παρωδίας (ίσως κάτι τέτοιο, κακώς, να άφησα να υπαινιχτεί), αλλά συμβαίνουν τα πολύ λογικά γεγονότα, μιας παρόμοιας φάσης… εν ολίγοις… δεν κινείται φύλο!

Η ταινία σώζεται από τις καλές ερμηνείες, ειδικά των δύο κοριτσιών, αλλά και από κάτι ακόμα σημαντικότερο: η σκηνοθετική μανιέρα του Winterbottom σε βάζει μέσα στο πλάνο, σε ταξιδεύει από πρόσωπο σε πρόσωπο, σε τοποθετεί ως τέταρτο μέλος της οικογένειας, όχι, όμως, σε τέτοια σινεφιλικά πλαίσια που θα έκαναν την ταινία να μην έχει ανάγκη ένα σενάριο. Ειδικά το μοντάζ, με το οποίο ο σκηνοθέτης ασχολείται δημιουργικότερα τα τελευταία χρόνια, είναι ιδανικό για δραματική ταινία.

Κριτική Σύνοψη
Η σκηνοθετική καθοδήγηση του Michael Winterbottom διασώζει ένα σενάριο, ικανό να σε αφήσει άναυδο με την ακινησία του. Είναι μεν ψυχολογικό δράμα, αλλά μονάχα οι ερμηνείες μπορούν να σου μεταδώσουν την όποια ένταση αυτό θα σήμαινε. Μπορείς να το πεις και βαρετό, εκτός και αν συμμερίζεσαι τη συγκεκριμένη αντίδραση και δεν σε ενδιαφέρει που, εκτός από το μικρό κοριτσάκι, οι υπόλοιποι μοιάζουν σαν να μην έχει συμβεί και τίποτα. Μετά κι απ`αυτό, φοβάμαι, πως δεν έχω την υπομονή να περιμένω την μεγάλη ταινία από τον εγγλέζο δημιουργό, χωρίς να λέω πως κάνει κακές ταινίες, και τον κατατάσσω, οριστικά, σε χαμηλότερο επίπεδο...

Βαθμολογία: (1.5/5)

Σταύρος Γανωτής

---

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Η νέα ταινία του κάνω-μία-ταινία-ανά-έτος Michael Winterbottom πραγματεύεται τη διαχείριση της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου μέσω της φυγής σε άλλο τόπο επισημαίνοντας (μάλλον σωστά) ότι τελικά δξεφεύγεις εύκολα από τα φαντάσματα που σε κυνηγούν! Όμως όταν έχεις ένα τόσο χιλιοειπωμένο θέμα τότε η δική σου προσέγγιση και ιστορία πρέπει να έχει να πει πράγματα, να δώσει καινούρια τροφή για σκέψη, να πάει λίγο παραπέρα την αποτύπωση των συναισθημάτων.

Η δημιουργία όμως του Winterbottom παραμένει αδιάφορη, παρότι τα υλικά του έχουν δυνατότητες και ο ίδιος είναι ένας αρκετά ταλαντούχος σκηνοθέτης! Το τελικό αποτέλεσμα όμως ούτε ιδιαίτερα συγκινητικό είναι, ούτε προβληματίζει, ούτε χτίζει πάνω στις δικές σου απώλειες έτσι ώστε να ταυτίζεσαι αβίαστα με τους ήρωες και τα συναισθήματά τους.

Ο σκηνοθέτης ευτυχώς ξεφεύγει από την τουριστική απεικόνιση της πόλης της Γένοβας, ο φακός του μας ταξιδεύει στις παραλίες και στις εξοχές στα περίχωρα της πόλης, στα σκοτεινά δαιδαλώδη σοκάκια της παλιάς πόλης και μας παρουσιάζει μια Γένοβα, ξεπεσμένης ομορφιάς αρχόντισσα, που απεικονίζεται πότε ως μυστηριώδη και απειλητική, πότε ως ρομαντική και ερωτική.

Ο Colin Firth κι εδώ παίζει το ρόλο που ξέρει πολύ καλά και τον κάνει ακόμα πιο σέξι: αυτό του αξιοπρεπούς τεθλιμμένου χήρου (στο Love Actually και στο Bridget Jones`s Diary ήταν απλά τεθλιμμένος ζωντοχήρος!), ενώ η Catherine Keener είναι πολύ καλή στο ρόλο της καλλιεργημένης φίλης που θέλει να παρηγορήσει τον χήρο πατέρα φιλοδοξώντας φυσικά να αντικαταστήσει τη μητέρα των κοριτσιών.

Μπορείς σαφώς καλύτερα, Michael Winterbottom!

Βαθμολογία: (5/10)

Πάνος Σταμούλης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.