---

Rachel Getting Married (2008) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Η Ρέιτσελ Παντρεύεται
Δραμεντί | 113' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 19 Φεβ 2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 24/6/2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 24/6/2009 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (5.10/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Η Kym είναι ήδη καθαρή. Μετά από μακροχρόνιες προσπάθειες απεξάρτησης και ένα σύντομο πρόγραμμα επανένταξης, επιστρέφει στο πατρικό της για να παρευρεθεί στο γάμο της αδερφής της, Rachel. Μαζί της όμως θα φέρει εκτός από τα προσωπικά της προβλήματα και οικογενειακές συγκρούσεις, αναδεικνύοντας τις εντάσεις που υποβόσκουν πίσω από το προσωπείο της οικογενειακής ευτυχίας.

Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Μια ιστορία οικογενειακών συγκρούσεων και τραγικών συμβάντων αποκαλύπτει η παρουσία της ηρωίδας κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ενός γάμου. Λάθος 1: Μοιάζει να απευθύνεται σε μελλόνυμφους. Λάθος 2: Δεν διακρίνεται ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, αφού όλοι φαίνεται πως περνούν μια προσωπική κρίση και έρχονται αντιμέτωποι με τα συμβάντα του παρελθόντος. Εγω να το καταλάβω αυτό, αλλά τι συμβαίνει όταν δεν ξεκαθαρίζεται ποτέ ποιος μας απασχολεί και ποιος μας ενδιαφέρει: είναι άραγε η Kym ή τα πρόσωπα γύρω από αυτή;

Ο Jonathan Demme προσπαθεί να μην υπερβάλει γέρνοντας προς την κωμωδία. Όμως επιχειρώντας να μην ξεφύγει από το ουσιώδες, καταντάει γραφικός ως προς την απεικόνιση της γαμήλιας δεξίωσης και υπερβολικά λεπτομερειακός στα λάθος σημεία. Επιπλέον οι διάλογοϊ του, ενώ αρχικά είναι αρκετά μελετημένοι, κατά τη διάρκεια της ταινίας περιέχουν και κάποιες εκφράσεις νηπιαγωγείου... Η προσπάθεια οικογενειακής επανένταξης της Κιμ, στο ξεκίνημα ενδιαφέρει το σκηνοθέτη (και εμάς), αργότερα αδιαφορεί γι`αυτή (και εμεις), στρέφει το βλέμμα του αλλού και τελικά παραγκωνίζει την ηρωίδα του. Κι όλα αυτά για να περιγράψει όσα συμβαίνουν μέσα στο σπίτι των μελλόνυμφων.

Και τώρα εσείς θα περιμένετε να σας πω για τη Hathaway...ε λοιπόν θα σας απογοητεύσω. Μα γιατί όμως; Επειδή η ερμηνεία της είναι κραυγαλέα επιτηδευμένη, ικανή όμως να την οδηγήσει σε βραβεία, όπως κάτι παρόμοιο είχε πράξει και η Angelina Jolie πέρσι με το A Mighty Heart. Είναι νέα, είναι ορμητική, ο σκηνοθέτης έχει οδηγήσει και προηγούμενες πρωταγωνίστριές του στα Όσκαρ και η ταινία έχει καλλιτεχνικό - ποιοτικό γόητρο. Κι αν προσθέσετε ότι οι φετινές γυναικίες ερμηνείες που ξεχωρίζουν είναι ελάχιστες, δε βλέπω το λόγο να μείνει έξω από την πεντάδα....

Προσοχή το Rachel Getting Married δεν είναι μια καθαρόαιμη κωμωδία. Καθόλου θα έλεγα. Είναι ένα υποτιθέμενο οικογενειακό δράμα, που κρατάει συνεχώς τα προσχήματα και ρίχνει που και που και καμία ζεμπεκιά...ειδικά προς το φινάλε, το γλέντι φουντώνει για τα καλά.

Βαθμολογία: (4/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

---

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Η Kym έχει μόλις πάρει εξιτήριο από πρόγραμμα αποτοξίνωσης, γυρίζοντας στο πατρικό της στο οποίο εντείνονται οι ετοιμασίες για τον επικείμενο γάμο της αδερφής της, Rachel. Αρχικά το κλίμα δείχνει φιλικό, αν και εμφανώς ηλεκτρισμένο λόγω του σημαδεμένου οικογενειακού παρελθόντος. Ένας νεκρός αδερφός, ένα διαζύγιο και οι συνεπακόλουθες ενδοοικογενειακές προστριβές που εμφανίζονται με κάθε ευκαιρία πολώνουν την ατμόσφαιρα που κατά τα άλλα στολίζεται για να αγκαλιάσει το ευτυχές γεγονός.

Να μια ταινία που δεν ξέρει ούτε η ίδια τι ακριβώς να ζητήσει από την ύπαρξή της. Και αφού ισχύει κάτι τέτοιο, πολύ περισσότερο δεν μπορούν να ζητήσουν κάτι συγκεκριμένο οι θεατές που την παρακολουθούν. Από το πρώτο λεπτό προσπαθείς να μπεις στο νόημα, να πιάσεις τις όποιες υπαρξιακές ανησυχίες υπάρχουν και να τις βάλεις σε μια λογική σειρά. Όμως η τάξη χάνεται εύκολα κι εσύ βρίσκεσαι να παρακολουθείς μπερδεμένος, προσπαθώντας να βγάλεις άκρη.

Ο Jonathan Demme προσπαθεί να δημιουργήσει μια ποιοτική ταινία η οποία όμως να μην βαραίνει έντονα από το κοινωνικό στοιχείο. Έτσι, σε μια ένδειξη χαλαρότητας, εντάσσει στην υπόθεση της ταινίας, το κωμικό στοιχείο, το οποίο όμως, για κακή του τύχη από μη ορθή χρήση, καταντάει τραγελαφικό παρά αστείο. Οι αντιδράσεις, τόσο της Kym, όσο και των υπόλοιπων προσώπων που την περιβάλλουν, μοιάζουν κάποιες φορές τόσο υπερβολικές και παιδιάστικες, αγγίζοντας τα όρια της θλιβερής μανιέρας.

Μοιάζοντας να έχει πάρει μια κάμερα στον ώμο και να τρέχει, όντας καλεσμένος της οικογένειας στο μυστήριο, που μουλωχτά αποσπά τις εικόνες, ενώ αρχικά θέλει να παραθέσει ένα κοινωνικό φαινόμενο με όλες τις δραματικές του επεκτάσεις, χάνει τον ειρμό και τον έλεγχο των σκέψεών του, καταλήγοντας να μας μεταφέρει τεράστια, βαρετά και ανούσια κομμάτια, τόσο από την γαμήλια τελετή, όσο και από τους γλυκερούς, παιδιάστικους διαλόγους, που ξευτελίζουν κάθε δείγμα ωριμότητας.

Και μπορεί να μην είναι η Kym που παντρεύεται, όμως είναι εκείνη με την οποία πρέπει να ασχοληθούμε, είναι εκείνη που τραβάει πάνω της την προσοχή με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο, λογικό ή μη κι εμείς ακολουθούμε. Λογικό ένα άτομο να είναι εγωκεντρικό όταν πάσχει από κάποιο πρόβλημα, όπως λογικός και ο θυμός της αδερφής, προερχόμενος από την ζήλια και την παραμέριση. Όμως η Kym, παρά που ξεκινάει ως το κεντρικό πρόσωπο, ώρα με την ώρα περνάει σε δεύτερη μοίρα, για να ασχοληθούμε με τον περίγυρό της, που κάτω απ`το προσωπείο της οικογενειακής ευτυχίας κρύβει μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα.

Σε ότι έχει να κάνει με την ερμηνεία της Hathaway, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να ισχυριστώ πως είναι κακή, το αντίθετο. Είναι δυναμική και ορμητική, παρασυρόμενη ορισμένες φορές από το νεαρό της ηλικίας της και με σύμμαχο, δύο τεράστια μάτια με κουταβίσιο βλέμμα που δεν σε αφήνουν αδιάφορο. Και ίσως σε μια χρονιά με γενικά μέτριες γυναικείες ερμηνείες να άξιζε να είναι υποψήφια στα φετινά Oscar, άλλωστε η Ακαδημία πάντα είχε συμπάθεια σε κραυγαλέους ήρωες με φανταχτερές συναισθηματικά ερμηνείες. Όμως, όπως τελικά απέδειξε κι η ιστορία, αυτό δεν είναι αρκετό για να ξεχωρίσεις.

Συνοπτικά, το "Rachel Getting Married", πρόκειται για μια ταινία που προσπαθεί να εντοπίσει δική της ταυτότητα. Είναι λίγο κοινωνικό δράμα, λίγο μελό, λίγο σάτιρα! Αλλά αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι δεν καταφέρνει να διατηρήσει μια μετρημένη και υπολογίσιμη ισορροπία μεταξύ όλων αυτών των στοιχείων, με αποτέλεσμα να παραπαίει. Η τρεμάμενη candid camera σε κουράζει, όχι όμως τόσο όσο οι μακρόσυρτοι διάλογοι εμπλουτισμένοι με ανταλλαγές κομπλιμέντων και άλλων καλολογικών στοιχείων. Αν ήθελε ο Demme, σε συνδυασμό με μια καλή ερμηνεία από την Anne Hathaway, θα μπορούσε να έχουμε ένα δυνατό κοινωνικό δράμα χαρακτήρων, διαφορετικών, αλλά με κοινό παρανομαστή που επηρεάζει τις ζωές τους συγκεντρωτικά. Δυστυχώς μια καλή ευκαιρία χάθηκε, αλλοιωμένη σε δευτερογενείς παράγοντες.

Βαθμολογία: (4/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

---

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Το όνομα του Jonathan Demme ακούγεται βαρυσήμαντο, αλλά ανατρέχοντας στην φιλμογραφία του συναντάς μονάχα την "Σιωπή των Αμνών" να πληρεί απόλυτα τον χαρακτηρισμό. Αφού πειραματίστηκε με κάποια ντοκιμαντέρ και αφού φαντάζει το mainstream να τον έχει απωθήσει, παρουσιάζει μια απόλυτα ανεξάρτητη ταινία. Πιότερο κι απΑ αυτό, η "Ρέιτσελ" δεν είναι ούτε απόλυτα αμερικανική ταινία. Είναι ένα πάντρεμα του δανικού "Οικογενειακή Γιορτή" και του ινδικού "Ο Γάμος των Μουσώνων"…

Πάνω στην πρώτη του επιρροή, χρησιμοποιεί κάποια από τα διδάγματα του Δόγματος Α95, ως προς την κίνηση και το ζουμ της κάμερας, αλλά και την εσωτερική ένταση εν μέσω ενός οικογενειακού γεγονότος. Από την δεύτερη δανείζεται την οικογενειακή δροσιά των ημερών ενός γάμου. Όμως και από τα δύο είναι κατώτερος. Ο αμερικανικός φιλελευθερισμός εκφράζεται μέσα από την πολύ-πολιτισμικότητα των ηρώων και οι ήρωες δεν φτάνουν στα άκρα τις διαμάχες τους, αφού είναι υποδείγματα καλών πολιτών. Όσο για τα εθιμικά τεκταινόμενα του γάμου κουράζουν με το παρατεταμένο της εμφάνισης τους. Τέλος το σενάριο της κόρης του Sidney Lumet, Jenny, είναι εσωτερικό αλλά δεν είναι τολμηρό. Μέσα σε αυτά δεν μπορείς να μην γοητευτείς από τις ερμηνείες των Anne Hathaway, Rosemarie DeWitt, Bill Irwin, ακόμα και αν δεν σκιαγραφούνται απόλυτα οι χαρακτήρες τους. Θα σας αρέσει ως κλίμα και ως ανεξάρτητη έκφραση, θα σας αφήσει έκθετους θεματικά και εσωτερικά.

Βαθμολογία: (2/5)

Σταύρος Γανωτής

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.