---

Σκλάβοι στα Δεσμά τους (2008) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Slaves in Their Bonds
Εποχής | 127'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 5 Μαρ 2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 2/12/2009 Διανομή: Seven Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ελληνικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (5.53/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η πτώση ενός ολόκληρου κόσμου. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Το "Σκλάβοι στα Δεσμά τους" είναι η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, που έφυγε βραβευμένη από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και που απέσπασε σωρεία Κρατικών βραβείων Ποιότητας. Παρ`όλα ταύτα μοιάζει να βαριανασαίνει στα χρόνια τραύματα του Ελληνικού κινηματογράφου.

Η ιστορία εξελίσσεται στην Κέρκυρα, στις απαρχές του 20ου αιώνα. Όπου παρακολουθείται η εξαμελής αριστοκρατική οικογένεια των Οφιομάχων. Η ιστορία ξετυλίγεται παρατηρώντας τα χρέη της αρχοντικής οικογένειας, τα βίτσια της αριστοκρατίας και τις ερωτικές περιπτύξεις (παράνομες και μη) των μελών της. Ο πατέρας Οφιομάχος δίνει την όμορφη κόρη του, παρά τη θέληση της, σε έναν "ισχυρό κοινωνικά" ιατρό-υποψήφιο βουλευτή, ώστε να εξασφαλίσει την οικονομική σωτηρία του. Θα παρακολουθήσουμε παρόμοια ατομοκεντρικά δράματα που εξαπλώνονται σε όλο το νησί, και που φιλοδοξούν να σκιαγραφήσουν το ιστορικό (και μη) πορτραίτο της περιόδου.

Ο Τώνης Λυκουρέσης φιλοδοξεί να ποιήσει ένα υπαρξιακό δράμα. Αναπαριστά τους ανθρώπους ως έρμαια των σαρκικών απολαύσεων και των λοιπών φθοροποιών επιδιώξεων τους. Όπως για παράδειγμα της μεγαλοδοξίας και του χρήματος, τα οποία ορίζονται ως αναπόσπαστα στοιχεία της εγωιστικής ανθρώπινης φύσης. Στοιχεία που δένουν πισθάγκωνα τον άνθρωπο στα εγκόσμια, τα οποία ο ίδιος έχει πρωτίστως διαμορφώσει σε ένα ανούσιο και ανήθικο σύμπαν. Αποτρέποντας τον οριστικά απ`την βίωση-κάθαρση των ανώτερων συναισθημάτων. Επιπλέον, ο Έλληνας σκηνοθέτης, σε ιστορικά πλαίσια, επιθυμεί να κοιτάξει βαθύτερα την εποχή που πραγματεύεται. Συγκεκριμένα, απεικονίζει την κλιμακούμενη πτώση της αριστοκρατικής τάξης σε αντιπαράθεση με τον προσωπικό πλουτισμό που επέφερε στη συνέχεια ο οικονομικός φιλελευθερισμός.

Ωστόσο όλα τα παραπάνω μοιάζουν εξαιρετικά ετοιμόρροπα. Η ταινία δραματουργικά εγκλωβίζεται σε επιφανειακές δηλώσεις και στις χρόνιες πληγές που συναντάμε στο ελληνικό σινεμά ανάλογων ιστοριών. Οι ερμηνευτές μένουν επίσης σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, δίνοντας μια στομφώδη μελοδραματική απόχρωση στην ταινία, όμοια με αυτή μελοδραματικών ταινιών τριακονταετίας. Λίγες εξαιρέσεις και λιγους διακριθέντες θα εντοπίσουμε στο cast. Με ηχηρότερη μάλλον αυτή του προσφάτως αδικοχαμένου Κωνσταντίνου Παπαχρόνη. Ενώ εμφανής είναι και η έλλειψη ουσιαστικών συγκρούσεων -επιφανειακές υπάρχουν πολλές- που θα έφερναν εις πέρας τους σκοπούς του βιβλίου του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Ωστόσο οφείλουμε να πιστώσουμε το άρτιο της παραγωγής σε τομείς όπως τα κουστούμια εποχής, με κέντρο σύγκρισης τα Ελληνικά μεγέθη.

Τέλος, έχοντας δει πρόσφατα το Ne touchez pas la hache του Rivette, το οποίο πραγματεύεται παρόμοιας υφής θέματα (αριστοκρατία, λαϊκή τάξη, κόμβοι επικοινωνίας, εγκόσμια ματαιότητα, τυπολατρία, αυτοκαταστροφική και καθαρτήρια αγάπη) δε μπορώ να πάψω να συλλογίζομαι πόσο φτωχό μοιάζει μπροστά του, το δικό μας "Σκλάβοι στα Δεσμά τους".

Βαθμολογία: (3/10)

Γιώργος Ευθυμίου

---

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Οι αδυναμίες της ταινίας του Τώνη Λυκουρέση είναι οφθαλμοφανείς. Ακόμα, όμως, και αν η σεναριακή διασκευή δεν έχει καμία τόλμη, το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη είναι παντοδύναμο. Αυτό και κάποιες ερμηνείες είναι αρκετά για να πείτε ότι «κάτι είδα». Βέβαια τα δέκα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, που απέσπασε η ταινία, αποδεικνύουν το κενό της βιομηχανίας μας, παρά το ότι η ταινία είναι ξεχωριστή…

Ο Γιάννης Φέρτης καταφέρνει την ερμηνεία της ζωής του, το ίδιο και η Δήμητρα Ματσούκα, πολύ καλός ο Χρήστος Λούλης και ο πρόωρα χαμένος Κωνσταντίνος Παπαχρόνης. Εντυπωσιακή η επιλογή της φυσικής φωτογραφίας (αλά "Barry Lyndon"), των λιτών, όσο επιτρεπόταν, ντεκόρ και η μουσική του Μίνωα Μάτσα, ο οποίος μας υποχρεώνει να τον προσέξουμε. Όμως ο Λυκουρέσης αφηγείται το κλασικό έργο με όρους δημόσιας τηλεόρασης: ασυνέχεια, μη σωστή κατανομή ρόλων-σκηνών, σφιγμένα πλάνα, άδικο για τις ερμηνείες μοντάζ, ελάχιστη ψυχολογική ανάλυση και κενά ροής-σεναρίου. Όσο φανερές είναι οι αρετές των "Σκλάβων", τόσο είναι και οι αδυναμίες. Το πιο λυπηρό, όμως, από όλα είναι πως ένα αριστούργημα της λογοτεχνίας θα μπορούσε να γίνει κι αριστούργημα του κινηματογράφου και δεν πλησίασε καν να το καταφέρει...

Βαθμολογία: (2/5)

Σταύρος Γανωτής

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.