Δραματικό κοινωνικό έργο γύρω από 4 πρόσωπα, τον εργοδότη-θύτη και την οικογένεια-θύμα. Ο εργοδότης (πολιτικός το επάγγελμα) σκοτώνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα έναν πεζό και το φορτώνει στον οδηγό του, ο οποίος δέχεται να πάει φυλακή για μερικούς μήνες έναντι ενός σεβαστου πσού στην αποφυλάκιση του. Στο ενδιάμεσο, η γυναίκα του φτιάχνει ερωτική σχέση με τον εργοδότη, αλλά ενώ αυτός την βλέπει παροδική και θέλει να την τελειώσει, αυτή ήδη τον θεωρεί μοίρα της και είναι ερωτευμένη μαζί του, γεγονός όμως που έχει ήδη καταλάβει ο γιός της.
Στην αποφυλάκιση του πατέρα-θύμα τα κομμάτια του παζλ ξαναμαζεύονται, η αλήθεια γίνεται επώδυνα προφανής και η οικογένεια διαλύεται στα εξ ών συνετέθη...
Εδω όμως έρχεται η ανατροπή και το τέλος της ταινίας επιφυλάσσει εκπλήξεις.
Ο Ceylan κτίζει με προσοχή τους χαρακτήρες της οικογένειας-θύμα, την μάνα (που την υποδύεται η εξαιρετική Hatice Aslan), τον γιό και βέβαια τον πατέρα (επίσης εξαιρετικά παιγμένος από τον Yavuz Bingol, που βασανίζεται ανάμεσα στις παραδόσεις του και την τιμή της γυναίκας του αλλά και στην επιβίωση του και το μέλλον...).
Μία κατα την γνώμη μου πολύ ανθρώπινη ταινία, παιγμένη χωρίς υπερβολές και αναληθοφανείς καταστάσεις, και απολύτως άξια του Βραβείου Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών του 2008. [Κώστας kprncs ΚΓΠ 7/8/2014] (7/10)

Φουλ γεματη αιθουσα, θεση πουθενα, ολα τα σκαλια πιασμενα, μια λυση... Πατωμα! Το προσδιοριζω αυτο γτ σιγουρα επηρεασε αρνητικα τη διαθεση μου για την ταινια. Όπως κ να εχει ομως, εχω να δηλωσω το εξης!! Οι τουρκοι δεν ξερουνε να γραφουνε σεναρια!!!!! Δλδ ειναι τραγικο το ποσο πισω ειναι... Όλες οι τουρκικες ταινιες που εχω δει περιστρεφονται ολες γυρω απο τα ιδια κλισεδιαρικα στορι! Αυτη εδω καπως πηγε να κανει την εξαιρεση, αλλα σκ@τ@... Απατες, ερωτες, σχεσεις μεσα στην υπερβολη... Πφφφ... Όχι τπτ αλλο, αλλα ειναι κριμα, μια ταινια με καλη σκηνοθεσια, ερμηνειες και φωτογραφια να χαραμιζεται για ενα αδιαφορο κατεμε σεναριο, το οποιο φλερταρε αρκετα με την υπερβολη με αποτελεσμα να κανει την ταινια κουραστικη (σε αυτο συνεβαλαν και οι γενικοτεροι, σχετικα αργοι ρυθμοι της ταινιας). Τωρα φταιει ο 5ωρος υπνος, φταινε το πρωινο τρεξιμο και η ορθοστασια στη δουλεια, δεν ξερω τι φταιει, παντως δεν χ#στηκα και πανω μου απο τη χαρα! Σε γενικες γραμμες ο κοσμος ενθουσιαστηκε (4,1/5 η βαθμολογια του κοινου), αλλα σε προσωπικο επιπεδο κ επειδη δινω μεγαλη σημασια στην πλοκη, δεν μπορω να πω οτι ξετρελαθηκα κιολας! Καλη σκηνοθετικη δουλεια, πολυ ωραιες ερμηνειες, ωραια φωτογραφια, αλλα το σεναριο για μενα επασχε...

5/10
jb

4 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ. ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΗΔΑΜΙΝΟ. ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΣΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΣΗ ΤΑΙΝΙΑ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ.
ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ ΟΜΩΣ, ΜΕΣΑ Σ` ΑΥΤΑ ΤΑ 4 ΑΤΟΜΑ(ΠΑΤΕΡΑΣ,ΜΑΝΑ,ΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΦΕΝΤΙΚΟΣ), ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΔΗΛΑΔΗ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ ΜΕ ΜΑΣ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΤΩΡΑ ΚΑΤΙ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ. ΟΧΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΠΑΥΤΩΘΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ, Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΦΕΝΤΙΚΟΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΖΕΙΤΗΣΕΙ ΤΟ ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΤΡΕΛΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ.
ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΣΤΑ 40-45 ΜΕΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ, ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΥΤΑΝΑ, ΚΑΘΕΤΕ ΣΤΟΝ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΛΗΣΙΑΣΕ. Ο ΓΙΟΣ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΓΥΡΝΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΕΛΘΕΙ ΟΛΑ ΤΟΥΜΠΑ, ΧΑΡΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΩΔΙΟ.
ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΕΝΑΣ ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΣΤΗ ΜΟΥΓΚΑ. ΤΗΝ ΜΟΥΓΚΑ ΤΗΝ ΞΕΡΕΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ Ν` ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΚΑΠΝΑ ΚΑΙ Η ΦΛΟΓΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ.
ΠΟΛΟΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΥΓΚΑ , ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΟΚΙΝΗΤΟ, ΟΤΙ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ, ΟΤΙ ΣΦΑΛΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΦΟΡΟ.
ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΞΕΡΕΤΕ. ΤΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΡΓΟΚΙΝΗΤΟΥ. ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ "ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ" ΤΟΥ. ΠΕΤΑΞΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 30` 45` . Η ΚΑΜΕΡΑ ΑΚΙΝΗΤΗ Σ` ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΠΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΑΡΚΕΤΟ. Η ΣΚΗΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΒΟΥΝΙΣΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΑΝ ΣΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΚΑΛΥΒΕΣ ΣΕ ΣΤΥΛ ΣΠΙΤΙ ΤΣΟΠΑΝΗ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΛΑΚΟΣΤΡΩΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ. ΣΤΑΜΑΤΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟΠΕ, ΑΣΧΕΤΩΣ ΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΖΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΟΨΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΙΟΥΝΤΑΙ. 7 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ 5 Ο ΕΝΑΣ . ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΑ Η ΜΟΙΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΗΛΘΕ Η ΡΗΞΗ. ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑ; ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ ΤΟΝ ΑΡΓΟ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ , ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΑΛΥΒΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ ΕΝΑΣ ΒΛΑΧΟΣ, ΚΑΠΑ, ΣΚΟΥΦΙ ΜΕΤΣΟΒΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΣΜΕΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ . ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΕΝΑ ΧΟΡΟ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΒΟΓΓΟΝΤΑΣ, ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΙΧΕ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ. ΤΟΝ ΕΒΑΛΑΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΩΡΕ; ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΨΕΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΛΑΚΗ, ΣΤΟΝ ΜΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΥΒΑΛΗΤΗ.
ΝΑΙ ΦΙΛΕ NURI BILGE CEYLAN, ΟΙ ΛΑΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΟΙ. ΤΟΝ ΠΟΝΟ, ΤΟ ΒΑΣΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ, ΟΤΑΝ Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΗ. ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 45 ΣΤΡΟΦΕΣ ΟΧΙ ΣΤΙΣ 78. ΜΠΡΑΒΟ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ .
JAZZFELLOW

Δεν υπαρχουν διαλογοι στην ταινια . Όλα λεγονται μεσα απο τις μορφες, τα βλεμματα, τις εκφραστικες ερμηνειες και τη φωτογραφια σε σκυθρωπους τονους. Ειναι πνιγηρο και ωστοσο γνωριμο το σκηνικο. Η ρουτινα της μερας, η απομονωση της πολυκατοικιας, το φασμα της ανεργιας και της ανεχειας, τα σημαδια του χρονου στο προσωπο της ομορφης γυναικας, η διαψευση του πατερα, η ανια του εφηβου. Το φασμα του πεθαμενου μικρου παιδιου και αδελφου ερχεται και χανεται στη συνειδηση τους σαν τη χαμενη αθωοτητα, στην ανουσια και ενοχικη καθημερινοτητα τους. Tο τελμα, η ναυαγισμενη ζωη προβαλλεται σε αντιπαραθεση με ενα δυναμικο, οπτικα και ηχητικα, φυσικο περιβαλλον. Άνεμος, θαλασσα, πουλια και συννεφα. Όταν, ο πατερας θα ξελασπωσει το αφεντικο του, υψηλα ισταμενο πολιτικο και φυσικο αυτουργο για ενα θανατο σε τροχαιο, δεχομενος να φυλακισθει στη θεση του με δελεαρ ενα χρηματικο bonus. Ελπιζει, ετσι, να δωσει μιαν ανασα στο μιζερο μικροαστικο σπιτικο του. Η μανα θα ενδωσει στην πολιορκια του «ευεργετη», κολακευμενη απο τη διακεκριμενη θεση του. Το αγορι θα εκδικηθει για τον εξευτελισμο της μανας του και κατ’ επεκταση το δικο του, σκοτωνοντας τον εραστη της. Tις επιθυμιες τους τις διαχειριζονται κρυφα και συνωμοτικα, οι πραξεις τους ερπουν και λαθροβιωνουν αφανερωτες, ανηκουστες και ανομολογητες (δε βλεπω, δεν ακουω, δεν μιλω των τριων πιθηκων), βαθαινοντας το χασμα στις μεταξυ τους σχεσεις. Η λυση λυτρωση απαιτει μια υπερβαση, μια θυσια. Όχι, ομως, η μανα δε θα βρει το κουραγιο να αυτοκτονησει, ο γυιος θα πεσει να κοιμηθει, αφηνοντας τις πρωτοβουλιες στους μεγαλους και ο πατερας δε θα παει να παραδοθει στη θεση του γυιου. Θα επιχειρησει να εξαγορασει αλλον «ενοχο», αναπαραγοντας τον κυκλο της συνωμοσιας και της ντροπης. maria_avlonitou