---

Coluche, l`Histoire d`un Mec (2008) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Coluche, ενας Κλόουν για Πρόεδρος
Βιογραφική | 100'
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Γαλλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.00/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Δυστυχώς, δε μπόρεσα να δω την ταινία του Antoine de Caunes, ούτε ως βιογραφία ενός πολιτικού σατιρικού καλλιτέχνη, ούτε ως ένα ιστορικό ντοκουμέντο ή μία ιστορική αναφορά σε μια ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη πολιτική περίοδο. Όσο κι αν προσπαθεί να με πείσει για το αντίθετο, η ταινία αυτή δε διακρίνεται για την στιβαρότητα των λόγων της, τη δυναμική των εικόνων της, την ουσία των επιχειρημάτων της, ούτε για την τεχνική της αρτιότητα και την καλλιτεχνική της υπόσταση.

Αντιθέτως, διέκρινα τη σκηνοθετική κενότητα ενός αδύναμου δημιουργού, που επικαλείται το εύκολο συναίσθημα, αναδυόμενο από προκλητικά κοινότυπες εικόνες, τη ρηχή αναπαράσταση της εκλογικής περιόδου που στιγμάτισε τη γαλλική περίοδο του Α80 και την αποτυχημένη προσπάθεια να αναδείξει ισομερώς την πολιτική και καλλιτεχνική φύση του Coluche. Ένα σκηνοθέτη που δεν έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί, κυρίως σεναριακά, το ογκώδες υλικό του. Η ταινία εξαντλείται στη «χαβαλετζίδικη» ζωή του Coluche και οι αμέτρητες αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα, θεσμούς και προσωπικές στιγμές, ολοκληρώνονται στριμωγμένες σε ολιγόλεπτα και φευγαλέα πλάνα, που στερούνται αρμονίας και συνοχής. Ο Caunes δικαιολογημένα εκμεταλλεύτηκε το μπάτζετ που είχε από πίσω του, όμως στην προσπάθεια του να στήσει μια προσεγμένη παραγωγή κατέληξε σε μία διεκπεραιωτή σκηνοθεσία, δίχως πολιτικό λόγο, αδυνατώντας να αναπαραστήσει, έστω και στο ελάχιστο, μία καθοριστική για το μέλλον της Γαλλίας, πολιτική περίοδο.

Ο ηθοποιός Francois-Xavier Demaison δεν ξεφεύγει από τα τετριμμένα. Όχι, η ερμηνεία του δε διαφέρει, δεν εκπλήσσει, δε συγκινεί και δεν αρέσει. Υποτάσσεται τυφλά στα σεναριακά στερεότυπα και την κατά γενική ομολογία εξοντωτική σκηνοθεσία. Οι περί ανέμων και υδάτων ενδοοικογενειακές αναφορές και η άκομψη παρουσίαση των προσωπικών θεωριών του ήρωα, σε καμία περίπτωση δεν ενισχύουν την εικόνα του, συνεπεία και την ερμηνεία του Demaison. Ο ήρωας μοιάζει ανεπαρκής σε πολιτικό επίπεδο, σκληρός με τους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν και σχεδόν αφανής στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Η άνευ λόγου και ουσίας υποταγή του στην ιδεολογία της μίας εκ των πολιτικών παρατάξεων, φαίνεται ό,τι επήλθε δίχως όρους και με ουδέν προσωπικό κόστος. Αισθάνομαι, λοιπόν, ότι αυτό που μου στέρησε ο σκηνοθέτης είναι μία εκ βαθέων ανάλυση περί των αιτιών, των αφορμών και των προσωπικών γεγονότων, που συνέβαλαν στη λήψη της απόφασης για πολιτική στράτευση και στην επιλογή της στάσης ζωής από πλευράς Coluche.

Άσεμνη βιογραφία που διαβάζει λάθος την κινηματογραφική αισθητική και μειώνει τον ήρωα και την ιστορία του. Ο σκηνοθέτης «πιάνει» μόνο ορισμένες προσωπικές στιγμές, το entertainment – ποπ κομμάτι της ζωής του υπαρκτού κεντρικού προσώπου και απλά προσθέτει σε αυτές, ελάχιστα ιστορικά στοιχεία και πολιτικά τεκταινόμενα.

Βαθμολογία: (3.5/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

---

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Σε πολλούς συμβατικούς, τεχνοκρατικούς και πολιτικούς κύκλους υπάρχει άτυπα η αντίληψη ότι οι τέχνες και τα γράμματα είναι κάτι σαν είδος πολυτελείας και λίγο χρήσιμα για την κοινωνία. Ωστόσο οι καλλιτέχνες, οι συγγραφείς και οι φιλόσοφοι υπήρξαν όχι μόνον άτομα προικισμένα με όραση και ευαισθησία, αλλά και οραματιστές μιας καλύτερης κοινωνίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Ντιντερό, ο Βολτέρος ο Ρουσσώ, καθώς δε και πολλοί άλλοι του ΙΖ΄ αιώνα, δημιούργησαν το ιδεολογικό υπόστρωμα της Γαλλικής επαναστάσεως.

Στη σύγχρονη πραγματικότητα, αναφερόμενοι στο εγγύς παρελθόν, ένας κωμικός και σατυρικός ηθοποιός έδωσε ένα δυναμικό παρόν και συγκλόνισε τα πολιτικά τεκταινόμενα της Γαλλίας. Πρόκειται για τον Coluche, ένα καλλιτέχνη που αντιστοιχεί με τον δικό μας Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος σε μια εποχή όπου η τότε δεξιά κυβερνώσα παράταξη της χώρας είχε απολέσει την εμπιστοσύνη της λαϊκής βάσης η οποία απέβλεπε σε μια αλλαγή για ένα καλύτερο μέλλον. Ωστόσο, η απαισιοδοξία και η καχυποψία του κόσμου απέναντι στην αριστερά δημιούργησαν ένα κλίμα γενικής αμφισβήτησης, κάτι που ευνοούσε τα αδέσμευτα πολιτικά πρόσωπα. Ο Coluche, παρόλη την σχετική αδεξιότητα, υπήρξε ένα πρόσωπο που αγαπήθηκε από τον Γαλλικό λαό και η είσοδός του στην πολιτική σκηνή συντάραξε τόσο τον δεξιό όσο και τον αριστερό κόσμο. Η άνοδός του στις δημοσκοπήσεις κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας που άγγιξε το 17%, ώθησαν τον πολιτικό κόσμο να τον αποκλείσει από την πολιτική σκηνή χρησιμοποιώντας νομότυπα μεν αλλά και αθέμιτα μέσα. Ο σκηνοθέτης Antoine de Caunes μας φέρει λοιπόν με μεγάλη ακρίβεια σ`εκείνα τα γεγονότα, σεβόμενος απόλυτα την ιστορική αλήθεια. Ωστόσο, παρ`όλη την ουδετερότητά του, υποδηλώνει κάποια σχόλια στον θεατή καταφεύγοντας σε διάφορες τεχνικές, όπως λ.χ. την παρουσία παρατεταμένων σκηνών που αφήνουν να διαφανεί το ανεπαρκές πνευματικό υπόβαθρο του Coluche, κάτι που δεν δείχνει μία υποκειμενικότητα, αλλά μία ερμηνεία σχετικά με την αδυναμία του στο να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα της υψηλής δημοτικότητας και να συμβάλλει στην βελτίωση της Γαλλικής και Ευρωπαϊκής ακόμη κοινωνίας. Πέραν όμως αυτών, ουδείς αμφιβάλλει για την ευαισθησία του Coluche, η οποία κατάληξε στην ίδρυση εστιατορίων για τον άπορο πληθυσμό.

Η ταινία Coluche, δημιούργημα μιας «ιστορικής πραγματικότητας» θέτει μεν σε αμφιβολία τον σύγχρονο πολιτικό κόσμο του οποίου η αποτυχία κατέληξε στην σύγχρονη κρίση, προβάλλει δε την προδοσία των ονείρων και προσδοκιών της ευρείας βάσης από την αριστερά.

Γεώργιος Κόκκινος (Συνεργαζόμενος Αναγνώστης)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.