ΣΧΟΛΙΟ του ΚΓΠ στο [http://www.cine.gr/film.asp?id=712359]
Foolish Wives (1922)- Τρέλες Γυναικών- a.k.a Οι Ανόητες Γυναίκες

Στο Μόντε Κάρλο του 1291, ένα τρίο Ρώσων τυχοδιωκτών-απατεώνων, που εμφανίζονται ως ξεπεσμένη αριστοκρατία, προσπαθεί να στήσει το μεγάλο κόλπο ώστε να την κοπανίσουν πλούσιοι και ωραίοι....

Ο "εξάδελφος" Κόμης"  Sergius Karamzin (Erich von Stroheim) και οι "εξαδέλφες" "πριγκίπισσες" Olga Petchnikoff (Maude George) και Vera Petchnikoff (Mae Busch) εργάζονται συστηματικά για να στήσουν τον ιστό της αράχνης... Τότε, καταφθάνει στο Μόντε Κάρλο ο νέος Αμερικανός επιτετραμμένος Andrew Hughes (Rudolph Christians) και η ζουμερή κυρία του Helen (M Dupont), που γίνονται ο στόχος του τρίο.

Ο Κόμης με το άψογο στρατιωτικό του στιλ και την "ειδίκευση" του σε μοναχικές κυρίες, με την βοήθεια των "εξαδέλφων " του, εφορμά στην κυρία Hughes την οποία με την γοητεία του και τις "αριστοκρατικές" του περγαμηνές τυλίγει στα δίκτυα του....

Ολα βαίνουν καλώς για το τρίο, με πρεοξάρχοντα τον αμοραλιστή, ανήθικο και εκβιαστή Κόμη Karamzin, όταν η εσωτερική του προστυχιά τον ωθεί να "πουλήσει" ακόμα και την φουκαριάρα καμαριέρα τους Marushka (Dale Fuller), πουλώντας; της αγάπη και αποσπώντας της όλα τα χρήματα που αποταμίευε μια ζωή. Ακόμα χειρότερα, και -πιό τραγικά..-  επωφθαλμιά σεξουαλικά το καθυστερημένο κοριτσάκι του παραχαράκτη Cesare Ventucci (Cesare Gravina), που τους προμήθευε πλαστά χαρτονίσματα για να διατηρούν την μεγάλη ζωή τους στο Πριγκιπάτο.

Οταν λοιπον ο Karamzin πείθει την κυρία Hughes να του δώσει ένα μεγάλο πσοό χρημάτων, που θα επιτρέψει στο τρίο να την κοπανήσει, η καμαριέρα Marushka έχει άλλη άποψη και την εκδηλώνει....Λίγο πριν όμως το τρίο δραπετεύσει, η ανώμαλη φύση του Κόμη τον αναγκάζει να κάνει μία τελευταία ανάρμοστη επίσκεψη στην άρρωστη κόρη του Ventucci.....

Μεγαλειώδες έργο του σκηνοθέτη και ηθοποιού Erich von Stroheim, από τα έργα που συνεχώς κατατάσσονται σε αυτά που "πρέπει να δει κανείς πριν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο...".

Η πλοκή, το έξυπνο για την εποχή του σενάριο, οι όμορφες εξωτερικές λήψεις του Μόντε Κάρλο της δεκαετίας του 1920 με την αριστοκρατία που ξόδευε και τους φουκαράδες που ζούσαν σαν ζώα, οι εκπληκτικές ερμηνείες -ιδιαίτερα δε του Erich von Stroheim ως εραστή-καμάκι- δημιουργούν μία ταινία, βωβή μεν,  ορόσημο δε, στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ούτε η μεγάλη της διάρκεια, ούτε η σκληρότητα του Κόμη, ούτε το γεγονός ότι οι ευγενείς διασκέδαζαν πυροβολώντας περιστέρια (!) σε πάρκα, μπορεί να αποσείσει την ζωντάνια και τα πολλαπλά μηνύματα που πέρασε ο Erich von Stroheim με αυτό το έργο: Είναι σαφής η απέχθεια του στους τεμπέληδες πλούσιους, στους ανεγκέφαλους Αμερικανούς (σε σχέση με τους σκεπτόμενους Ευρωπαίους- τρομάρα μας..) αλλά και στην πίστη του ότι η Θεία Δίκη, σαν σε μορφή Ελληνικής Τραγωδίας, ξεπλένει και εκδικείται τα αμαρτήματα των αισχρών ανθρώπων...

Σπουδαίο, μεγαλοφυές, ανατρεπτικό έργο που συλλαμβάνει και παρουσιάζει την ελαφρότητα των άεργων πλουσίων (λίγο μετά τον μεγάλο καταστρεπτικό πόλεμο του 1914-1918) και το μήνυμα ότι ακόμα και τα χειρότερα ανομήματα βρίσκουν επι γής τιμωρία... [Κώστας ΚΓΠ 16092015](10/10)

Ένας διεφθαρμενος ευγενης της αυλης του τσαρου που ζει μετα τον Α΄ Παγκοσμιο Πολεμο μαζι με τις ξαδερφες του στο Μονακο κανοντας απατες και σπαταλες θελει να γοητευσει την συζυγο ενος αμερικανου πολιτικου.
Ο Φον Στροχαϊμ κανει επιδειξη καλλιτεχνικου ταλεντου με δυναμικο ενθουσιασμο (και μεγαλομανια) δημιουργωντας πλανα με εντυπωσιακη αισθητικη. Τα σκηνικα ειναι μεγαλοπρεπη, το υφος σαρκαστικο και οι ματιες στις κοινωνικες αντιθεσεις ενδιαφερουσες καθως ο ιδιοτροπος σκηνοθετης παρουσιαζει στην οθονη τη διαφθορα των πλουσιων. Μερικες σκηνες της ταινιας που εντυπωσιαζουν αφορουν την απεικονιση μιας καταιγιδας.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5
Άρης Μαυρέλλης