ΣΧΟΛΙΟ του ΚΓΠ στο [http://www.cine.gr/film.asp?id=712397&page=4]
Demetrius And The Gladiators (1954)
ΠΛΟΚΗ: Ο Ελληνας δούλος Δημήτριος (Victor Mature), που έχει ήδη ασπασθεί τον Χριστιανισμό, μετά τον θάνατο του κατα καιρούς αφέντη του και φίλου του Μάρκελλου Γάλλιου (Richard Burton), βρίσκεται στην Ρώμη, στις κατακόμβιες συνοικίες των Χριστιανών.
Οταν όμως μπλέκει σε ένα καυγά με Ρωμαίους στρατιώτες που ψάχνουν τον Χιτώνα του Ιησού, ο τρελός Αυτοκράτορας Καλιγούλας (Jay Robinson) τον στέλνει για τιμωρία σε σχολή μονομάχων, στην οποία αρνείται να φονευσει- ακολουθώντας τις γραφές...
Η σχολή ανήκει στον αυτοκρατορικό θείο, Κλαύδιο (Barry Jones), και την συξουαλική, προκλητική και έκλυτη γυναίκα του Μεσσαλίνα (Susan Hayward).
Ο Δημήτριος δεν ενδίδει στο φλερτάρισμα της και αυτή τον στέλνει σε σίγουρο θάνατο, οπου σε εκπληκτικά σκηνοθετημένες σκηνές, ο Δημήτριος παλεύει και σκοτώνει 3 τίγρεις...
Πίσω στην σχολή, όμως, όταν οι υπόλοιποι μονομάχοι προσπαθούν να βιάσουν την αγαπημένη του Λουκία (Debra Paget), χωρίς ο Θεός να ακούει τις εκκλήσεις του για να την βοηθήσει, ο Δημήτριος τα "παίρνει στο κρανίο" και στην επόμενη μάχη των γλαδιατόρων, τους "καθαρίζει" έναν προς ένα...Οχι μόνο αυτό, αλλά απαρνιέται την αυστηρή Χριστιανική του πίστη και το "ρίχνει έξω" με την Μεσσαλίνα, σε βιλίτσα στις ακτές της Ρώμης....
Κάποτε όμως ξαναβρίσκει τον εαυτό του και επιστρέφει στην πίστη του, ενώ ο Κλαύδιος αναλαμβάνει Αυτοκράτορας της Ρώμης με ηπιότερη προσέγγιση στον Χριστιανισμό και τους Χριστιανούς...
ΚΡΙΤΙΚΗ: Το έργο "Ο Δημήτριος και οι Μονομάχοι" (1954) ήταν η συνέχεια της μεγάλης εμπορικής επιτυχίας "Ο Χιτών" (1953), που ήταν και η πρώτη ταινία που γυρίστηκε σε Σινεμασκοπ.
Η επιτυχία της Fox ήταν, επίσης, στο ότι είχε όλα τα σκηνικά, τα κοστούμια και τους κομπάρσους διαθέσιμους, οπότε το sequel  "Ο Δημήτριος και οι Μονομάχοι" σίγουρα στοίχισε λιγότερο και απεφερε μεγαλυτερα κέρδη.
Η ταινία, παρόλα τα πραγματικά μεγάλα αστέρια που συμμετέχουν, δεν έχει ούτε την ελεγειακή, επική σκηνογραφία της αρχικής "Ο Χιτών", ούτε γέννησε τα ίδια ισχυρά συναισθήματα πίστης και κατάνοιξης στο κοινό.
Παρόλα αυτά, το έργο είναι πλούσιο σε χρώμα, σε σπουδαίες ερμηνείες από εξαιρετικούς ηθοποιούς, και με πολλούς κομπάρσους...
Είναι, δε, κοντύτερα στην ιστορική αλήθεια, καθόσον ο Χριστιανισμός ανεδείχθη σε πρόβληγμα της Ρώμης, μόνο επι των ημερών του Κλαυδίου (και όχι του Καλιγούλα, στην ηγεμονία του οποίου ήταν πρόβλημα της επαρχίας της Παλαιστίνης...).
Το μήνυμα στο έργο είναι ότι ο άνθρωπος είναι αδύνατος και απαρνιέται στις δυσκολίες τον Κύριο, αλλά αναγνωρίζει τα λάθη του και επιστρέφει!
Ταινία "χλαμύδας" και "σανδαλιού", αλλά αξιοπρόσεκτη και ενδιαφέρουσα [Κώστας ΚΓΠ 05052016](5/10)