ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
The Company Men (2010) |
|
Δραματική | 104' |  |
|
 |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 23 Ιουν 2011 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 13/12/2011 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά |
 |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:   (6.96/10)Aντιφατικότητα ψήφων:  |
- Υπότιτλος:Στην Αμερική δίνουμε τη ζωή μας για τη δουλειά μας. Είναι καιρός να την πάρουμε πίσω.- Gallery:    |
|
- Κριτική από το Cine.gr:
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Αμερική της σημερινής οικονομικής ύφεσης όπου ένας μεγάλος όμιλος που επιχειρεί σε ποικίλα συστήματα μεταφοράς, έως και ναυπηγεί, αρχίζει να συρρικνώνεται για να αντιμετωπίσει την πτώση των μετοχών. Πουλάει εταιρίες του και φυσικά προχωρεί σε ομαδικές απολύσεις. Παρακολουθούμε την διαδικασία προσαρμογής στην νέα κατάσταση τριών υψηλόβαθμων στελεχών που ξαφνικά μένουν χωρίς δουλειά.
Το χτύπημα είναι διπλό. Αφενός πρέπει να δεχτούν ότι χάνουν το επίπεδο ζωής – ακριβά ρεστοράν, σκι, γκολφ, ταξίδια, σπιταρόνες – και αφετέρου να συνειδητοποιήσουν ότι χωρίς τον τίτλο τους και την πολυθρόνα τους στα συμβούλια, ξαφνικά, δεν είναι τίποτε ως κοινωνικές οντότητες. Όλο το κύρος τους πήγαζε από την δουλειά τους. Ο νεώτερος της παρέας, ο Μπόμπι (Ben Affleck), ύστερα από μήνες άρνησης της πραγματικότητας, αναγκάζεται να πουλήσει την πόρσε, να μετακομίσει στο σπίτι του πατέρα του και να γίνει εργάτης του εργολάβου αδελφού της γυναίκας του (Kevin Costner) που πάντα «του την έλεγε», περιφρονώντας την γιάπικη δουλειά του.
Υπάρχουν κάποιοι που παράγουν πραγματικό έργο και πραγματικά προϊόντα. Φτιάχνουν παπούτσια, διορθώνουν τα υδραυλικά, χτίζουν σπίτια. Οι γιάπιδες παίζουν με ψηφιακό χρήμα και μετοχές, με αέρα κοπανιστό μέσα σε μια φούσκα που όταν σκάσει δεν μένει τίποτε. Και ο Μπόμπι και οι άλλοι δυο, ο Τζιν (Tommy Lee Jones) και ο Φιλ (Chris Cooper), δεν είναι τέρατα, όμως πίστεψαν αφελώς στο σύστημα θεωρώντας τους εαυτούς τους ακούραστους σπόρτσμεν σε ένα σίγουρο παιχνίδι. Το παιχνίδι του καπιταλισμού, όμως, δεν είναι σίγουρο κι αυτό είναι το μεγάλο τους λάθος.
Ο σκηνοθέτης John Wells έχει εύσημα από διακεκριμένες τηλεοπτικές σειρές (ER, The West Wing) και αφηγείται με τετράγωνη απλότητα και σιγουριά, αποφεύγοντας το θεαματικό δράμα αλά Oliver Stone. Επιπλέον, ευτυχεί να έχει ένα δυνατό επιτελείο από καλούς ηθοποιούς – εντέλει και ο Affleck ωριμάζει, ενώ ο Costner δίνει ένα χαμηλόφωνο ρεσιτάλ ρεαλισμού. Το πρόβλημα είναι ότι επειδή επιμερίζει το θέμα σε τρεις χαρακτήρες και άλλους 4-5 δευτερεύοντες, χάνει την δυνατότητα να τους αναπτύξει σε βαθμό που να παραχθεί ένα δυνατό ψυχολογικό και κοινωνικό δράμα. Θα έπρεπε να εστιάσει περισσότερο στον Μπόμπι, με τους άλλους να συνιστούν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Το κάνει, αλλά όχι αρκετά, όχι αποτελεσματικά. Ίσως χρειαζόταν κι άλλο φιλμικό χρόνο. Από την άλλη, ως κοινωνικό δράμα, αν υποθέσουμε ότι πρωταγωνιστής είναι η ίδια η κατάσταση, δεν σκάβει και πολύ βαθειά να μιλήσει για το σύστημα αυτό. Ωστόσο, και παρά μια τραγική απώλεια που το στόρι περιλαμβάνει, ειπωμένη λιτά, το ελαφρά αισιόδοξο κλείσιμο-μηνυματάκι ευτυχώς δεν αναιρεί μια αίσθηση πικρίας, έστω και ερήμην του σκηνοθέτη, για μια στραβοσχεδιασμένη κοινωνία.
Βαθμολογία:
(2.5/5)
(0 κακή |
μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)
Χάρης Καλογερόπουλος
Amidst the global economic downturn, a few shinny boys lose their jobs and are confronted with their own egos and test their boundaries. A fine ensemble albeit none of them quite standing out, deliver a heartfelt result that seem to be quite relevant to today`s realities.
Για όσους έχουν περάσει από τον εταιρικό κόσμο σε θέσεις ευθύνης και
υψηλού κινδύνου, αυτό είναι ένα εξαιρετικό έργο. Ζουμάρει στα γεγονότα
χωρίς να λαικίζει αλλά δίνει τελικά μία νότα αισιοδοξίας για τiς
δύσκολες προσωπικές και οικογενιεακές καταστάσεις που βιώνουν πολλά
απολυμένα στελέχη επιχειρήσεων, στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Ελλαδα.