---

Buried (2010)
Θρίλερ | 95' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 7 Οκτ 2010 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 1/2/2011 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 1/3/2011 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.45/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: 170.000 τ.μ. ερήμου. 90 λεπτά οξυγόνου. Καμία διέξοδος. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Μπορεί η καταγωγή της ταινίας να είναι ισπανική, έχουμε, παρά ταύτα, αμερικανικό σινεμά. Και με αυτή τη λογική, θαύμασα το θάρρος της ταινίας, ένα θάρρος που σπάνια βλέπεις στις ταινίες τής απέναντι όχθης, στις ταινίες που στοχεύουν το ευρύ κοινό των ΗΠΑ. Το θάρρος αφορά τον μινιμαλισμό, την ατόφια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και την τεχνική που αποστασιοποιείται από την ψηφιακή τεχνολογία. Ταινιάρα; Σε κάποιους θα μείνει στην μνήμη για καιρό, αλλά μέσα στο θάρρος του Ισπανού δημιουργού της, κρύβεται μια «πονηράδα» αμερικανικού τύπου…

Η πονηράδα αφορά την κεντρική ιδέα, που δεν είναι μονάχα απλή σε σύλληψη (βλέπε και Kill Bill 2), αλλά στηρίζεται και σε κάποιες ευκολίες για να κυλήσει. Δικαιολογημένες οι περισσότερες (αν όχι όλες) από αυτές, αλλά όχι πάντα σύμφωνα με την απόλυτη λογική, κάτι που τις υποβιβάζει. Αξιοθαύμαστος είναι ο Reynolds που παίζει κυρίως με την ανάσα. Πιάνει την «Βlair witch» ψυχολογία και γεμίζει την αίθουσα με το άγχος του. Κι ως προς αυτό τα καταφέρνει πολύ καλά η ταινία. Αν δεχτείτε κάθε σεναριακό της τερτίπι, τότε απολαμβάνετε το σκοτάδι και το άγχος που εκπέμπει αυτή. Θα ήθελα να δω και κάτι περισσότερο από τον Cortes, γιατί μου φάνηκε πως η ταινία κυλούσε μόνη της ως γενική ιδέα, παρά με την όποια ιδιαίτερη συμβολή του.

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

---

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

To Buried του Rodrigo Cortes, αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, πως η αγωνία και το σασπένς, μπορούν να φτάσουν στα ύψη, ακόμη και όταν περιορίζονται σε έναν εξαιρετικά μικρό χώρο, στη συγκεκριμένη περίπτωση σε ένα φέρετρο. Ο σκηνοθέτης με μαεστρία, αφήνει τους θεατές να ανασάνουν μόνο για λίγο ανάμεσα στις σκηνές και στη συνέχεια με οδηγό τις διάφορες σεναριακές εκπλήξεις, τους επιστρέφει στο κλειστοφοβικό κλίμα και τους τοποθετεί στη διαδικασία να σκέφτονται τη πιθανή επόμενη κίνηση, παράλληλα με τον θαμμένο ήρωα, σαν να βρίσκονται οι ίδιοι στη θέση του.

Το σενάριο κρατά μια ουδέτερη θέση για τον πόλεμο του Ιράκ –δίνοντας το φταίξιμο και στις δύο πλευρές- με αποτέλεσμα να ξεφεύγει από τους κοινότυπους ψευδό-ηρωισμούς ενώ συγχρόνως χαρίζοντας στον Ryan Reynolds έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα, του αφήνει την δυνατότητα να ξεδιπλώσει το υποκριτικό του ταλέντο. Ο ηθοποιός μην έχοντας ούτε την ελάχιστη βοήθεια των ειδικών εφέ, ίσως μόνο του επιδέξιου μοντάζ, δίνει μια εντυπωσιακά ρεαλιστική ερμηνεία που «παίζει» με τις ανάσες, εκεί που το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται σταδιακά, όπως και οι διαθέσεις των τεντωμένων νεύρων μας. Το φινάλε επισφραγίζει ιδανικά αυτή την άκρως απολαυστικά… άβολη ταινία και μια από τις πιο τρομακτικές που έχω δει, δίχως να έχει καταφύγει σε «αιματοβαμμένες» ευκολίες.

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Νίκη Κεφαλά

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.