---

The Social Network (2010)
Βιογραφική | 120' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Τετ 27 Οκτ 2010 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 16/2/2011 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 16/2/2011 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.18/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Όταν θέλεις να κάνεις 500 εκατομύρια φίλους, σίγουρα θα κάνεις και λίγους εχθρούς. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Στην πρώτη σκηνή ο ήρωας κοντράρεται με την κοπέλα του. Εκείνος αραδιάζει επιχειρήματα που στηρίζονται σε λογικές πιθανολογίες -κάποιες εν αγνοία του προσβλητικές- χωρίς ίχνος συναισθηματικής ανάλυσης των πραγμάτων. Εκείνη έχει αποφασίσει (προφανώς εδώ και καιρό) ότι δεν μπορεί άλλο να σχετίζεται με αυτόν τον μαλάκα. Εκείνος δεν αντιλαμβάνεται καν αυτή τη στάση της κι επιμένει σε καθαρά λογικούς υπολογισμούς. Είναι φανερό ότι ο Mark Zuckerberg, αν όχι ο πραγματικός, αλλά όπως τον δείχνει το σενάριο, έχει μια γερή δόση από το σύνδρομο Asperger. Αδυνατεί να επικοινωνήσει συναισθηματικά με τους άλλους ανθρώπους, είναι ουσιαστικά μόνος του και το ψυχικό πορτραίτο του παραμένει ανεξιχνίαστο μέχρι το τέλος της ταινίας. Αρχικό κίνητρο για να φτάσει να δημιουργήσει το Facebook, ήταν η απόρριψή του από την Έρικα. Εκείνο το βράδυ, αφού έβρισε στο blog του την καλή του, χάκαρε εκατοντάδες φωτογραφίες φοιτητριών στο Χάρβαρντ και τις έστησε για βαθμολόγηση ως γκόμενες, σε ένα ξέσπασμα σεξιστικής εκδίκησης. Η άμεση ανταπόκριση που είχε από 22.0000 χρήστες, τράβηξε την προσοχή δυο δίδυμων σπουδαστών της upper class, οι οποίοι του ζήτησαν να αναλάβει την ανάπτυξη ενός site τους, που ήταν πρόδρομος του facebook. Ο Zuckerberg συνέλαβε εξ`αυτού την ιδέα ενός ιστού, που θα λειτουργούσε ως ηλεκτρονικό private club και προχώρησε παραμερίζοντάς τους, για να τους αντιμετωπίσει αργότερα δικαστικά. Στην πορεία αφήνει στο έλεος της συμβολαιογραφικής τρικλοποδιάς και τον βασικό φίλο, οικονομικό του χορηγό και αρχικά συνέταιρο Εντουάρντο, προς χάριν ενός γοητευτικού αριβίστα του χώρου τους. Η ταινία κλείνει με τον ήρωά μας, επιτυχημένο πλέον, να στέλνει μήνυμα στο facebook στην Έρικα, ζητώντας επικοινωνία. Ξεκινάμε με την Έρικα και κλείνουμε με την Έρικα.

Ωστόσο, έχοντας αδιαφορήσει σε όλη την πορεία του για γκόμενες, πάρτι, σνιφάρισμα κ.λπ., μέχρι κάποιο σημείο ακόμη και για την εμπορευματοποίηση της επινόησής του, αυτή η εμμονή του για την μία και μοναδική γυναίκα παραμένει (στο πίσω μέρος του μυαλού του και των πλάνων του David Fincher) μια νεύρωση κι όχι ο αναγνωρίσιμος πόθος ενός ερωτευμένου. Ο Zuckerberg μέχρι τέλους είναι ένα ερωτηματικό, ίσως και για τον εαυτό του.

Αυτό το απροσπέλαστο του χαρακτήρα (που ο Jesse Eisenberg αποδίδει απολύτως πειστικά), είναι ένα γερό χαρτί του Fincher για να προσδώσει στο φιλμικό κονσέρτο του μια «δεύτερη φωνή», ένα τόνο «θρίλερ» ή πιο απλά μυστηρίου σε χιουμοριστικές νότες μέσα από μια ταχύρρυθμη, ρέουσα αφήγηση (με έξυπνα χαμηλόφωνη αλλά εντατική μουσική επένδυση), τέτοια που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή απ`την αρχή μέχρι το τέλος. Ενώ, κι αυτό είναι επί πλέον κατόρθωμα, το σενάριο του Aaron Sorkin (απ`το βιβλίο του Ben Mezrich) καταφέρνει να μη μας μπερδέψει καθόλου με τεχνικούς όρους πάνω στην πληροφορική.

Θα ήταν συναρπαστική αυτή η μάλλον απλή ιστορία αν δεν αφορούσε τη δημιουργία ενός ηλεκτρονικού ιστού που έκανε ένα 20χρονο δισεκατομμυριούχο; Μάλλον ναι, χάρη στην σκηνοθεσία του Fincher, το σενάριο του Sorkin και τις ερμηνείες των Jesse Eisenberg, Andrew Garfield και Justin Timberlake.

Βαθμολογία: (3/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Χάρης Καλογερόπουλος

---

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Η προσδοκία του τελειομανή Fincher είναι ολοφάνερη. Θέλει να κατασκευάσει τον Πολίτη Καίην της ηλεκτρονικής γενιάς και σε κανένα σημείο δεν το κρύβει. Τόσο νοηματικά, όσο κι ως αφήγηση. Όμως, ο Fincher έχει ακόμα πολλά ψωμιά να φάει για να γίνει Welles. Αφηγηματικά κερδίζει το στοίχημα εξολοκλήρου, αλλά ο ήρωας που έχει στα χέρια του δεν τυγχάνει της επεξεργασίας που του έπρεπε. Με γνώμονα να τον αφήσει περιβεβλημένο με ένα μυστήριο, ο Fincher καταλήγει να κάνει την απόλυτα τεχνοκρατική ταινία. Πρώτα, μας πείθει πως ο δημιουργός του κολοσσιαίου facebook είναι μια τεχνοκρατική διάνοια, αλλά δεν μπαίνει σε κανέναν κόπο να αναλύσει αυτή την ιδιότητα, τόσο πάνω στο πρόσωπο, όσο και γενικότερα. Το αριστούργημα της ψυχρότητας; Μπορεί…

Με την λογική της ταχύτητας του νετ, ο ρυθμός του φιλμ είναι κάτι το αξιοζήλευτο. Όπως αλλάζουν οι σελίδες, έτσι αλλάζουν και οι σκηνές, με την βοήθεια ενός ταιριαστού μοντέρνου μπιτ, το οποίο όμως δεν χαλάει την καλλιτεχνική υφή του έργου. Ιδανικοί και οι πρωταγωνιστές, εξαιρετικά απλωμένοι στον χώρο ως δορυφόροι του κεντρικού χαρακτήρα. Ποιος, όμως, είναι ο διαβόητος Μαρκ Ζούκερμπεργκ και τι σημαίνει να αρπάζει κανείς το αμερικανικό όνειρο από τα κέρατα; Πιο πολλές απαντήσεις θα παίρνατε από μια δικιά σας έρευνα, παρά από το έργο του Fincher. Το τελευταίο καταλήγει στην προβολή του αμερικανικού ονείρου ως ιδανική κατάσταση κι όχι ως κάτι που αφήνει ηθικούς προβληματισμούς. Δεν έχω σελίδα στο facebook και βλέποντας την ταινία, προτιμώ να εμείνω στην απόφαση μου παρά να γίνω ένα με κάτι που αφήνει τόσα μα τόσα αναπάντητα ερωτηματικά.

Βαθμολογία: (3/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

---

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Eίτε το αγαπάτε, είτε το μισείτε, το facebook είναι μέρος της σύγχρονης κουλτούρας παγκοσμίως και σίγουρα έχετε ακούσει πολλά γι`αυτό. Ο Fincher είναι αρκετά έξυπνος για να καταλάβει πως μια ταινία που θα μας αράδιαζε πληροφορίες για την απήχηση και τη θέση του στην κοινωνία δεν θα ιντριγκάριζε σχεδόν κανένα. Αυτό που κάνει είναι μια σπουδή πάνω στην απαρχή του φαινόμενου. Μελετά το πώς και το γιατί δημιουργήθηκε το Facebook, κυρίως όμως μελετά το πρόσωπο που κρύβεται πίσω του.

Και τι πρόσωπο; Ένας φοιτητής που καθετί πάνω του μυρίζει διάνοια. Μια διάνοια τόσο «κλισέ» που μοιάζει βγαλμένη από σελίδα κόμικς. Όχι, αυτό δεν είναι κακό. Είναι εξαιρετικά καλό. Ο Fincher δεν μένει στο γεγονός ότι έχει να κάνει με έναν χαρακτήρα «πιασάρικο», αλλά τον αναλύει με έναν τρόπο ιδιόμορφο. Δημιουργεί, αλλά κυρίως διατηρεί τον μύθο του Zuckerberg, ενός ανθρώπου που σε ηλικία 20 ετών κατάφερε -είτε το θέλετε είτε όχι- να αλλάξει την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα άλλο σημείο της ταινίας, που διαχειρίζεται σοφά το σενάριο, είναι η απουσία προσωπικής τοποθέτησης πάνω στον χαρακτήρα της και φυσικά πάνω στο facebook. O σκοπός της ταινίας είναι να αρέσει, αν όχι να πάρει το χρυσό αγαλματάκι. Γνωρίζοντας αυτό, συνειδητά επιλέγει να μην ασχοληθεί με την αξία ή τον αρνητική πλευρά του facebook, αλλά να μας αφηγηθεί μια απλή ιστορία δίχως δογματισμούς και σαφείς απόψεις.

Το βασικό χαρακτηριστικό της ταινίας είναι οι γρήγοροι, σχεδόν καταιγιστικοί της ρυθμοί. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο. Μη φανταστείτε όμως πως αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χαθείτε και να βρεθείτε μετέωροι ανάμεσα σε φωτεινά αλλά, κυρίως, σκοτεινά σημεία. Όχι, αντίθετα με το συνεχές παιχνίδι με το χρόνο, η ταινία δεν χάνει την προσοχή του κοινού της ούτε για ένα λεπτό. Τα 120 λεπτά περνούν κυριολεκτικά δίχως να το καταλάβει κανείς. Συμπερασματικά, πρόκειται για μια ταινία που θα ικανοποιήσει και το πιο απαιτητικό κοινό, καθώς είναι φτιαγμένη για να αρέσει και ακριβώς αυτό το σκοπό υπηρετεί με εξαιρετικό τρόπο.

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σοφία Γουργουλιάνη

---

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Είτε είσαι μέλος της μεγάλης ομάδας του Facebook, είτε απλά έχεις ακούσει γι`αυτό, είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς το πώς ξεκίνησαν όλα, αλλά συγχρόνως να μαθαίνεις την ιστορία του ανθρώπου που κρύβεται πίσω από αυτή τη πασίγνωστη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, η οποία έγινε μέρος της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων ανά το κόσμο. Ο David Fincher παρουσιάζει βέβαια τα γεγονότα χωρίς ιδιαίτερη ένταση ή συναίσθημα και η αφήγηση του συχνά χάνει το ρυθμό της με τα συνεχή μπρος πίσω στο παρόν και στο παρελθόν, ωστόσο έχει μια αξιόλογη ομάδα νέων ηθοποιών, που στηρίζει άψογα το εγχείρημα του- ο Jesse Eisenberg, συμπαθής και εκνευριστικός, παίρνει πάνω του όλη τη ταινία, καλός και ο Justin Timberlake.

Το διάσπαρτο χιούμορ (όπως η αναφορά σε μια… κότα), η μουσική και ατάκες του τύπου «σημαντικότερο από το να βρεις μια δουλειά, είναι να εφεύρεις μία», κερδίζουν ξανά την προσοχή μας, όταν η ταινία κάπου στη μέση αρχίζει να κουράζει. Δεν παύει όμως το Social Network να είναι επίκαιρο και κατά κάποια έννοια να βάζει το κοινό πίσω από την κλειδαρότρυπα του Mark Zuckerberg, κάνοντας μας όλους θεατές της πορείας του προς την κορυφή. Το φινάλε ειλικρινές και τόσο αληθινό, αντικατοπτρίζει την μορφή των σχέσεων στην εποχή του internet, όπου το add και το remove είναι καθοριστικής σημασίας. Σίγουρα μια ιδανική επιλογή για όλους τους δικτυωμένους σινεφίλ.

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Νίκη Κεφαλά

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.