---

Szelid Teremtes: A Frankenstein-terv (2010) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Ο Στοργικός Γιος: Υπόθεση Φρανκενστάιν - Γνωστό και ως: Tender Son: The Frankenstein Project Frankenstein Project
Σινεφίλ | 105'
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ουγγρικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (1.00/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Η νέα ταινία του προβοκάτορα σκηνοθέτη Kornel Mundruczo βασισμένη σε μυθιστόρημα της Mary Shelley είναι σκέτη απογοήτευση. Η ιστορία θέλει τον γιο, βασανισμένο από τις αναμνήσεις και στιγματισμένο από τα παιδικά τραύματα, να επιστρέφει στον τόπο του για να αναζητήσει τις ρίζες του και το λόγο της εγκατάλειψης του, όλα όμως τον οδηγούν στους λάθους ανθρώπους, τις λάθος πράξεις, τον θέτουν στο επίκεντρο ανασταλτικών χρονικών συγκυριών που θα καθορίσουν τη ζωή του. Το κείμενο θέλει την ψυχική και συναισθηματική τερατογένεση ως αποτέλεσμα της γονικής παραμέλησης. Ο Mundruczo με τους βασανιστικά αυτιστικούς ρυθμούς του, την επιλογή της αναιτιολόγητης σιωπής και της τακτικής να προβοκάρει μονάχα με το είναι των χαρακτήρων, κυρίως όμως να βάζει τα πρόσωπα στη διαδικασία να αρνούνται μία ρεαλιστική συνδιαλλαγή, ανάγει τα φονικά πεπραγμένα του ήρωα σε προϊόντα δολοφονικών σκέψεων και από θύμα τον μετατρέπει σε έναν εγκληματία που επιζητά μονάχα εκδίκηση.

Πολλές φορές η σιωπή αντί να ερμηνεύσει την εικόνα, μπορεί απλά να την παρερμηνεύσει. Αυτό γίνεται στην ταινία του Ούγγρου σκηνοθέτη, που ξεκινάει με ενδιαφέρον, όμως χάνεται στην προσπάθεια να βληθεί και πάλι ο θεσμός της οικογένειας. Ο κουραστικός ρυθμός και η έλλειψη συνοχής φτάνουν από μόνα τους για να γελοιοποιήσουν τις σκηνές των δολοφονιών – ατυχημάτων, ειδικότερα δε όταν ο καλλιτεχνικός στόχος έχει χαθεί από νωρίς. Διαγράφεται η σκέψη που αρχικά δεσπόζει για την ανάδειξη του οράματος των δημιουργών και εξαϋλώνεται στη συνέχεια, με τη βοήθεια του αφηγηματικού κενού και του σεναριακού αλαλούμ, η ευαισθησία που πλημμυρίζει το αγγελικό πρόσωπο του στοργικού γιου. Απογειώνονται μονάχα δύο – τρεις σκηνές, όπως αυτή στο θεατρικό εργαστήρι, η φωτογραφία λειτουργεί και τα εφέ είναι αποτελεσματικά. Ο Mundruczo μου αρέσει ως σκηνοθέτης και δημιουργός, γιατί διακρίνω τους έντονους προβληματισμούς του. Βλέπω όμως ότι παρουσιάζει αδυναμία στο να εξελίξει τις ιστορίες του με τον τρόπο που επιλέγει, να τις δώσει το σωστό χρόνο ή χώρο να αναπτυχθούν και να της οδηγήσει ανώδυνα σε μία επεξηγηματική κατάληξη.

Βαθμολογία: (1/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Βασίλης Καγιογλίδης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.